Τέλος πια με το θέατρο του παραλόγου!
Σαν άνθρωπος δεν ήμουν ποτέ ανταγωνιστική. Ακόμα και τον συναγωνισμό τον έβρισκα αστείο. Θέλω όμως να σταθώ στο γεγονός ότι πολλές μαμάδες ανταγωνίζονται και βάζουν συνέχως σε σύγκριση τα παιδιά τους, με άλλα παιδάκια που η μαμά τους θέλει απλά να είναι χαρούμενα.
Μεγάλωσα σε προάστιο της Θεσσαλονίκης, όπου η αγαπημένη συνήθεια των μαμάδων (η δική μου αποτελεί εξαίρεση) ήταν να παίρνουν τον έλεγχο των παιδιών τους και να κάθονται στο διπλανό καφέ και να τα μετράνε και να φουσκώνουν σαν παγώνια…
Γινόμουν πάντα έξαλλη όταν άκουγα ότι ο Γιαννάκης το κάνει έτσι κι εγώ αλλιως…
Ξέρω παιδιά που η μαμά τους δεν τα αγκάλιασε ποτέ, αλλά ήξερε να λέει ότι πληρώνει ιδιαίτερα στο σπίτι για τους γιους της! Και όταν ο γιος τελικά παράτησε το πανεπιστήμιο γιατί τελικά δεν ήταν αυτό που ήθελε, δεν ήξερε τι να πει στον κόσμο.. πικρός καφές, φίλε μου!!!
Τώρα λοιπόν είμαι κι εγώ μαμά κι έχω να δηλώσω πως αυτό το θέατρο του παραλόγου μόνο κακό κάνει στα παιδάκια!
Λοιπόν δε με νοιάζει καθόλου, αν το παιδάκι μου γεννήθηκε μικρό ή λίγο νωρίτερα ή με καισαρική, γιατί εγώ μόνο ξέρω τι πέρασα και μου φτάνει που είναι γερό!
Δεν σε ρωτάω πόσα δοντάκια έχει το δικό σου μωρό και πότε έβγαλε το πρώτο γιατί το δικό μου έχει τους δικουςτου ρυθμούς και δεν χάθηκε ο κόσμος βρε αδερφέ να αργήσει και λίγο… Μια χαρά χαμόγελο έχει κι έτσι.
Ούτε ανησυχώ που περπάτησε πάνω στον χρόνο, αλλά δε θα σου το τρίψω στη μούρη που το δικό σου με το ζόρι πιάνεται και στέκεται όρθιο.
Και ειλικρινά δε με νοιάζει αν δεν είναι πρώτο μπόι και δεν γίνει παραστάτης. Δεν θα καμαρώνω λιγότερο αν είναι κοντούλης και είναι στην τελευταία σειρά, ούτε και θα ντραπώ (!)
Σε όποια σειρά και να είναι με νοιάζει μόνο να είναι γερός.
Ο δρόμος για την ευτυχία ενός παιδιού και μιας μάνας περνάει από αλλού, κυρίες μου.
Κι αν δεν έχει κλίση να είναι άριστος μαθητής δε θα του στερήσω την παιδική ηλικία για να του γεμίσω το κεφάλι με το ζόρι για να έχω κάτι να κοκορεύομαι, γκεγκε;
Δε θα φέρω άλλα παραδείγματα γιατί όλες μα όλες καταλάβαμε σε τι ακριβώς αναφέρομαι!
Είμαι η Ράνια, η μαμά του Άγγελου κι επιλέγω το παιδί μου να είναι ελεύθερο κ χαρούμενο, κι αν με συναντήσεις και μου πεις: αααα το δικό μου το παιδί κάνει τούτο πιο καλά ή έκανε κιόλας εκείνο το άλλο, θα σου απαντήσω πως καθόλου δε με νοιάζει, γιατί αυτή είναι κι η αλήθεια.
Sorry κιόλας μαντάμ!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Υπέροχο κείμενο μου άρεσε πολύ και συμφωνώ απόλυτα! Απλώς στο τέλος λες είμαι η Ράνια η μαμά του Άγγελου και ειλικρινά μου ήρθε η σειρά single του mega στο μυαλό μου! Ρένια εσύ;;; ????
Τα είπες όλα με δύο λόγια! Κάθε παιδί είναι μοναδικό ούτως ή άλλως! !
Μαζι σου....ειμαι....
Κοριτσια σχετικα με το θεμα του υψους ... να κανετε μια εξεταση για το αν λειπει η αυξητικη ορμονη απο τα παιδακια σας ( αυτα που εχουν μεγαλη διαφορα στο υψοςκαι ειναι ηλικιακα κοντα) το περασα κι εγω προσωπικα, οχι οτι ειμαι το πρωτο μποι αλλα με βοηθησε αρκετα.
Πολλα Μπραβο!!!!
Όταν δεν έχεις σοβαρά προβλήματα... με τέτοια ασχολείσαι. Ας περάσει ο κάθενας μας μια βόλτα (απλά βόλτα λέω) έξω απο το νοσοκ.Ελπίδα και μετά μιλάμε για συγκρίσεις και περηφάνιες.
Ποσο πολυ μου θυμιζιυν τα λογια σου μια φιλη η οποια συγκρινει τα παιδια των αλλων με το δικο της καποια στιγμη μας ειπε οτι τα δικα μας παιδια ειναι κακα και το δικο της ευτυχως καλο.Την τελευταια δε φορα που την ειδα κ νομιζω πως δεν θα την ξαναδω ο αντρας της σχολιασε το γεγονος οτι η κορη μου αν και εξι μηνες ειναι μικροτερη απο την δικη τους ειναι πιο ψηλη,αν μπορουσε να τον φαει θα το ειχε κανει και υποστηριζε με σθενος οτι της ειχα φορεσει τακουνια.Μα εννοειται πως καθε μερα φιραω στο τριχρονο δωδεκαποντες γοβες δε το συζητω!!!Απο τη μια ειναι να κλαις και απο την αλλη να γελας....
Έχω κι εγώ μωρό και κάθε φορά που κάνει κάτι 'συγκλονιστικό' (έβγαλε δόντι, μετέφερε ένα αντικείμενο από το ένα χέρι στο άλλο, βγάζει κραυγούλες, κτλ.) λιώνω. Όχι γιατί δεν το έχει κάνει κανένα άλλο μωρό, ούτε ότι δεν θα ξαναγίνει. Αλλά γιατί αυτό το μωρό το έκανε τώρα πρώτη φορά. Λέω συχνά σε άλλες μανούλες, όλα τα μωρά θα περπατήσουν, όλα θα μιλήσουν, όλα θα βγάλουν δόντια, απλά το καθένα στο δικό του χρόνο. Οπότε δηλώσεις τύπου "το δικό μου μωρό 2 μηνών περπάτησε, 3 μίλησε, 4 διάβασε, κτλ." με αφήνουν αδιάφορη.
εισαι θεα!!!!!!!!συμφωνο τοσο μα τοσο πολυ!!!το μονο που καταφερνουμε με αυτον τον τροπο ειναι να δημιουργουμαι κομπλεξικα παιδια!φτανει,τελος οι συγκρισεις,ελεοοος. Το παιδι μου πηγαινει στον παιδικο και εχω διαπιστωσει απο συζητησεις με αλλες μαμαδες (φαντασου τι εχει να γινει στο δημοτικο) οτι συνεχως υπαρχει ενα πρεπει και μια συγκριση.(ευτυχως στον παιδικο που παμε εμεις δεν ειναι ετσι ταπραγματα) που μονο αγχος και καταπιεση προκαλει.
Μπραβο Ρανια!
Ν αγιάσει το στόμα σου!
Συμφωνώ απολύτως ότι η σύγκριση είναι πάρα πολύ βλαβερή για τα παιδιά αλλά και για τους νέους γονείς! Αλλά δεν μου τυχαίνει συχνά κιόλας! Μήπως κάποιες φορές παρεξηγείτε κάποια πράγματα; Δηλαδή όπως λέει και μια κοπέλα πιο πάνω στις μικρομανάδες αρέσει να μιλάνε για τα παιδιά. Μπορεί και να ρωτήσουν πόσα δοντάκια έχει κι αν περπατάει κι αν κοιμάται καλά κτλ και να διηγηθεί τα των δικών της όχι για να κοκορευτεί ή αντιθέτως ν'ανησυχήσει αλλά απλώς κουβέντα να γίνεται! Μόνο και μόνο επειδή όσο να'ναι... τα μικρά μας είναι συχνά το αγαπημένο μας θέμα συζήτησης, ειδικά όταν πετυχαίνουμε άλλες μικρομάνες που μας καταλαβαίνουν (με την έννοια ότι σιγά μην κάτσω να πω τέτοια με τον κάθε συνάδελφο που δεν έχει παιδιά και το θέμα αυτό το αφήνει παγερά αδιάφορο).
τόσο μεγάλη όσο των άλλων
Οι περισσότερες μανάδες που ανταγωνίζονται- επιδεικνύονται ποτέ δεν αντιλαμβάνονται ότι το κάνουν, ίσα ίσα κατακεραυνώνουν αυτούς που συμπεριφέρονται έτσι....πιάσε το αυγό και κούρεψέ το, χα χα χα!!!!!Σπάνια βλέπουμε την καμπούρα μας και ποτέ δεν είναι όσο μεγάλη όσο των άλλων! Χα χα!!!
Ειμαι κι εγω απ'αυτες τις μαμαδες που ποτε δεν εχω συγκρινει το δικο μου παιδι με καποιο αλλο γειτονοπουλο, ξαδερφακι, της κολλητης μου κ.ο.κ. ΠΟΤΕ δεν προκειται να το κανω αυτο γιατι ειμαι απο τη γενια που περιγραφεις στο κειμενο σου. Θυμαμαι τα παιδικα μου χρονια η συγκριση πηγαινε συννεφο. Οταν γεννησα και πηγαν να το κανουν στο δικο μου παιδι εκοψα τη φορα σε ολους αυτους και εγινα ξεκαθαρη απο την αρχη. Τουλαχιστον μπροστα μου δεν εχω ξαναακουσει τετοιου ειδους σχολια. Το καθε παιδι ειναι διαφορετικο και εχει τους δικους του ρυθμους.
Δεν το πολυκαταλαβα το αρθρο η αληθεια ειναι,τι ακριβως θες να μας πεις? Η συγκριση παντα υπηρχε και θα υπαρχει,ειναι στο DNA ολων μας.Και δε νομιζω οτι ολες οι μαμαδες που ρωτανε αλλες μαμαδες για το οτιδηποτε να εχουν παντα πονηρο σκοπο!Οκ,υπαρχουν και οι βλαμμενες-κακεντρεχεις,που ρωτανε απο περιεργεια για να 'ξερουν' αυτες τι συμβαινει στους αλλους να τα κανουν αυτες καλυτερα!Μιζερια,το ξερω.Για μενα αυτες ειναι σαπιες μεσα-εξω και ουτε καν με απασχολουν.Αλλα δεν θα κατσω να στεναχωρηθω κιολας αν με ρωτησει καποια μαμα ποσα κιλα ειναι η μικρη μου κι αν μου ριχνει 1-2 κιλα το δικο της!!Σιγα!!!Μπορει να μη με ρωταει μονο απο περιεργεια,μπορει να ρωταει κι ετσι γιατι της ηρθε να με ρωτησει!Μη βλεπετε παντου φαντασματα ρε κοριτσια!Δεν εχει τυχει σε καμια σας να ρωτησει κατι μια αλλη μαμα που τελικα να ηταν μια βλακεια?Απο κακια το ειπατε?Κι αν σας ενοχλουν τοσο τα σχολια μερικων απλα μην τους δινετε σημασια,τοσο απλα!Οχι και να στεναχωριεστε....
Θα συμφωνησω απολυτα.λιγο ψυχραιμια...δεν ειναι οολα τα σχετικα σχολια, απορρεια κακεντρεχειας και ζηλιας!!ολες οι μαμαδες καμια φορα θελουμε να τα κουβεντιαζουμε αυτα τα θεματα (αναπτυξης,προοδου,μωρουδιστικων συνηθειων κλπ) επειδη ειναι το κεντρο του κοσμου μας,καλως ή κακως.καμια φορα ειναι ευχαριστο να συγκρινεις χωρις βεβαια να προσβαλεις..απο εκει κ μετα ειναι θεμα ηθους
Συμφωνώ με τη Nina για το θέμα των μαθημάτων. Δεν θα τον πιέσω στο να γίνει επιστήμονας ή να ακολουθήσει κάτι συγκεκριμένο, αλλά θα επιμείνω στο θέμα της μόρφωσης. Θα του δώσω όλα τα εφόδια και από εκεί και πέρα είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει. Ένα παιδί του δημοτικού ή του γυμνασίου συνήθως δεν μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικό είναι να μορφωθεί, είναι λογικό να βαριέται και να προτιμά να ασχοληθεί με άλλα πράγματα. Αυτό πιστεύω εγώ και όχι ότι "δεν τα παίρνουν τα γράμματα". Είναι μικρό το ποσοστό των παιδιών που έχουν πράγματι πρόβλημα, αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα βοηθήσεις να ανταπεξέλθουν. Έτσι, θα είμαι αυστηρή ως προς αυτό, όχι για να καμαρώνω εγώ, αλλά για να μπορεί να έχει μια πληθώρα επιλογών και να έχει ελπίδες να χτίσει το μέλλον του όπως θέλει και όχι να προσπαθεί να επιβιώσει με 300 ευρώ (το αντίστοιχο ποσό του μέλλοντος τέλοσπαντων) και άθλιες εργασιακές συνθήκες. Όσο δε για τα υπόλοιπα, έχω συμμετάσχει σε συζητήσεις για ...δόντια, προφανέστατα όχι για να συγκρίνουμε τα παιδιά μας, αλλά σαν νέοι γονείς αυτά μας απασχολούν, τι να κάνουμε. Ή κι αυτό που λέει η Nina με την υπερ-συμβουλο-μανία, δεν το θεωρώ κατ'ανάγκη κακό, οι περισσότεροι να βοηθήσουν θέλουν. Εγώ κρατάω αυτά που μου φαίνονται λογικά και ενδιαφέροντα. Επίσης, αν δεν θέλω τη συμβουλή κάποιου, δεν ρωτάω τη γνώμη του. Τέλος, δεν κάθομαι να πιάνω κουβεντούλα με τον κάθε άγνωστο (είμαι αντικοινωνική). Με αυτό τον τρόπο έχω την ψυχική μου ηρεμία και δεν εμπλέκομαι σε χαζές συζητήσεις όπου ο καθένας προσπαθεί να καλύψει τα κόμπλεξ του.
Δε σου εχει τυχει? Εκει που καθεσαι ερχονται και σου λενε συγνωμη για το θαρρος παρατηρησα οτι το παιδακι σαςδεν περπαταει καλα να πατε να το δειτε, ξερω αυτο τον τοπ γιατρο και τα σχετικα. Εμενα με ενοχλει αυτο γιιτι εγω επιλεγω τετοιες κουβεντες να μην τις κανω μπροστα στα παιδια για να μην αγχωνονται. Και ερχεται ο ασχετος και λεει οτι του κατεβει μπροστα στο παιδι, το οποιο τις περισσοτερες φορες ειναι και υπερβολικο. Για αυτο και μονο δε μου αρεσει. Κατα τα αλλα συμβουλες που τις δινουν διακριτικα μου εχουν φανει και χρησιμες πολλες φορες.
Nina μου όχι δεν μου έχει τύχει, αλλά ακόμα ο μπέμπης είναι πολύ ...μπέμπης, οπότε επιφυλάσσομαι... Έτσι όπως το θέτεις, να έρχεται ο άγνωστος μπροστά στο παιδί και να σου λέει κάτι που ως γονιός του παιδιού προφανώς είσαι σε θέση να γνωρίζεις καλύτερα, ναι είναι μεγάλο λάθος και φυσικά θα με ενοχλούσε. Δεν είχα σκεφτεί ότι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, δεν μου τυχαίνουν συνήθως τέτοια, πιθανώς γιατί από το ύφος μου φαίνεται ότι δεν είμαι για κοινωνικές συναναστροφές και φοβούνται να με πλησιάσουν! Χαχαχα!
Γιατι δίνετε τόση σημασία αλήθεια?δεν ασχολήθηκα ποτε μου κ ούτε πρόκειται....λές κ δεν μας φτάνουν τα προβλήματα που ηδη έχουμε όλοι μας...
Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις!!!Αυτές τις μέρες έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ με μαμάδες που ρωτάνε "Πόσα κιλά είναι η δικιά σου;" "Ααα,σας ρίχνουμε ένα κιλό" "Αααα,μινιατούρα είναι" "Ααααα βάζει τα δάχτυλα στο στόμα;" "Ααααα ....λύσσα κακιά"Ποτέ δε ρώτησα καμιά μανούλα,ούτε αν θήλασε, ούτε πώς γέννησε, ούτε αν το παιδάκι της πιπιλάει,ούτε αν του βάζει πρόγραμμα και πόσες ώρες κοιμάται!!!Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για το κοριτσάκι μου ώστε να τη βλέπω ήρεμη, χαρούμενη και γερή καθημερινά και δεν ακολουθώ καμιά συμβουλή.Βλέπω το παιδί μου καθημερινά να ανθίζει και αυτός είναι ο τρόπος μου!!!Ή για να το πω καλύτερα αυτό είναι που μου δείχνει πως θέλει το παιδί μου!!!Και καλό είναι να μην πληγώνουμε η μια την άλλη οι μανούλες μεταξύ μας.Κάθε παιδί δεν είναι άλλωστε μοναδικό και ξεχωριστό;Γιατί λοιπόν η ανάπτυξη τους να έχει τον ίδιο κουβά για όλα;
Συμφωνω και επαυξανω!!Αν τελικα συνειδητοποιησουν ολες οι μαναδες αυτο που λες τοτε μπορουμε να γινουμε ολες μια μεγααααααλη και ομορφη παρεα!!Διαφορετικα...sorry αλλα δεν θα παρουμε....
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!!!!ΔΙΑΒΑΖΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ,Η ΟΠΟΙΑ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΟΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΣΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ,ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ-ΠΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ-ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ-ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ,ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΥΧΝΑ ΛΕΝΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ!!!!!ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ-ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ-ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ.-
Ειμαι η Έλενα,μαμά του Άγγελου και συμφωνώ απόλυτα μαζι σου!κάθε παιδι εχει τους ρυθμούς του και κάθε μανούλα εχει το δικό της τροπο και μεγαλώνει το παιδι της όπως θεωρεί καλύτερα!Τέλος!! :-)
Πολύ σωστά!!!!! Τα παιδάκια πρέπει πρώτα από όλα να είναι ευτυχισμένα!!!
Αυτα ευτυχως εχω την αισθηση πως λιγο τα εχουμε ξεπερασει πια. Στην Αθηνα που μενω εγω εχουμε το αλλο προβλημα...αυτο της συμβουλης. Λιγο πισω να ειναι ενα παιδακι ερχεται ο καθε ασχετος να σου πει να το ψαξεις λες και εσυ δεν εχεις ξανακουσει για ειδικους, αναπτυξιολογους κλπ. Και ειναι πολυ εντονο αυτο, με την παραμικρη καθυστερηση επεμβαινουν και σου λενε τρεχα λες κι εσυ σαν μαμα δεν εχεις αισθηση τι συμβαινει με το παιδι σου η τι δε συμβαινει. Και το αλλο που ειναι επισης ενοχλητικο, ας πουμε το δικο σου ειναι πισω στο λογο ξεκινουν ολοι οι μπακολεπιστημονες να σου λενε μηπως εχεις παρατηρησει να εχει κι αυτο κι εκεινο και το αλλο, γιατι μπορει να συμβαινει αυτο. Ασχετα πραγματα και αμεσως ο νους τους να τρεχει στο πιο ακραιο.Το χανουμε λιγο το μετρο βλεπω. Το μονο που το σκεφτομαι λιγο διαφορετικα απο εσενα ειναι το θεμα του διαβασματος. Προσωπικα δεν πιστευω οως υπαρχουν παιδια που δεν μπορουν να γινουν καλοι μαθητες. Ισως χρειαζονται λιγη περισσοτερη προσπαθεια μερικα, αλλα μπορουν να καταφερουν να εχουν ικανοποιητικες επιδοσεις. Εγω σε αυτο το κομματι νομιζω πως δε θα ειμαι πολυ ελαστικη. Ειναι μεγαλο εφοδιο να ξερουν μερικες γλωσσες και μια επιστημη η τεχνη και ειναι δυσκολο αυτο να το κανουν σε μεγαλη ηλικια. Εγω οσο ημουν μικρη και μπορουσα δεν το κυνηγησα αρκετα να σπουδασω λιγο παραπανω και ξαναγυρισα στα θρανια σε μεγαλη ηλικια με δυο παιδια γιατι τοτε καταλαβα οτι ειναι χρησιμο το ενα παραπανω προσον. Κι ας μην το χρησιμοποιησεις ποτε. Τη στιγμη ομως που θα το χρειαστεις δεν μπορεις να πεις δωστε μου λιγο χρονο να κανω κι αυτο . Η το εχεις η δεν το εχεις. Στο σχολειο νομιζω λοιπον πως λιγο θα επιμεινω. Αλλωστε ειναι η μονη δουλεια που εχει να κανει ενα παιδι. Και δε θα παθει τιποτα αν διαβασει λιγο παραπανω.
Ποσο συμφωνω μαζι σου απολυτα ομως
ΣΥΜΦΩΝΩ ...ΣΥΜΦΩΝΩ...ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΟΥ.., ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ!!!! ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ..
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου... Και μένα μου έσπαγαν τα νεύρα αρκετές ατάκες φίλων, απλών γνωστών ή και αγνώστων. Απλώς κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μπορεί κάποιος γονιός να μιλήσει για το παιδί του χωρίς πρόθεση για επίδειξη ή σύγκριση με το δικό μου, όπως, αντίστοιχα, μπορεί να πω εγώ κάτι για την κόρη μου που να ερμηνευτεί ως κομπασμός ή σύγκριση. Ειδικά όταν η μικρή μου ήταν μωρό κάναμε αρκετές "ανταλλαγές πληροφοριών" με άλλες μωρομάνες (λόγω άγχους ως πρωτάρες, όχι για να λέμε ότι το ένα μωρό έβγαλε 5 δόντια και το άλλο "μόνο" δύο, για όνομα του Θεού...). Πλέον δε βιάζομαι ν' αντιδράσω, αλλά ακόμα κι αν "βγάζει μάτι" η πρόθεση του συνομιλητή μου, δεν ασχολούμαι. "Κάποιος είπε κάτι", ε και; :-)
Σωστη!!!!!!! Αφου ειναι κομπλεξικες μωρε!!Επειδη ειναι μιζερη και τιποτενια η ζωη τους,δεν εχουνε καταφερει ουτε το παστιτσιο να πετυχουνε οι ιδιες και ο αντρας τους ουτε να τις φτυσει....φορτωνονται στα παιδακια τους ...και τα πρηζουνε...10 ξενες γλωσσες,κιθαρες ,πιανα,καρατε,κολυμβητηριο..ολα μαζι!! Και ενταξει...αν "το εχει "το παιδακι και γουσταρει οκ!!!Αν πχ εχει ταλεντο στη μουσικη ΝΑΙ!! Αν ειναι μαθηταρα ΝΑΙ!! Να το βοηθησεις,να το σπρωξεις!!Βεβαιως!!Μαζι σου!! Αν ομως το παιδακι ΔΕΝ γουσταρει...τι το πιλατευεις??Δεν θα γινουμε ολοι επιστημονες ή παιδια θαυματα!!! Αστο...καποια κλιση θα εχει ..βοηθησε το να τη βρει...και μην ψαχνεις με τι θα κοκορευεσαι..ΕΛΕΟΣ πια!!
That's right Rania!!!! Πες τα
Χα χα χα! Πές τα χρυσόστομη! Και εγώ έχω αηδιάσει πια με αυτό το ανούσιο κοκόρεμα!!!! Όλα τα παιδάκια του κόσμου να είναι γερά και το καθένα ας έχει κλίση όπου θέλει και ας μην έχει και καμία κλίση! Ευτυχισμένα, γερά και καλοί άνθρωποι να είναι. Εμένα αυτό με νοιάζει!!!!
Σωστή!!!!!!
Ένα ΜΕΓΙΣΤΟ λάθος που κάνουν οι γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στο φροντιστήριό μου, είναι να συγκρίνουν αδέρφια μεταξύ τους. Λες και μοιράζονται και τα δύο, μία καρδιά, ένα μυαλό, μία ψυχή. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω πως κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, με τους δικούς του ρυθμούς και πως ακόμα και στην ίδια οικογένεια υπάρχουν τεράστιες διαφορές. Οπότε οι τρόποι επιβράβευσης, μελέτης κοκ δεν είναι πάντα επιτυχείς σε όλα τα παιδάκια. Ειδικά τα μικρότερα αδέρφια, νιώθουν πως έχουν ένα πρότυπο να ακολουθήσουν και να ξεπεράσουν, μέσα από αυτή την σύγκριση και καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες να κάνουν ότι και τα μεγαλύτερα αδέρφια, καταπνίγοντας τα δικά τους ταλέντα, όνειρα ακόμα και την ίδια τους την προσωπικότητα...
Δεύτερο κείμενο μέσα σε λίγα λεπτά που γράφεται από μαμάδες αγανακτισμένες.Αγανακτισμένες με κάποιες άλλες που κρίνουν, που σχολιάζουν ανούσια, που συγκρίνουν τα ασύγκριτα. Απλά παρατηρώ κ ΛΥΠΑΜΑΙ...
Έχεις απόλυτο δίκιο. Όποιος δεν έχει με τι να ασχοληθεί, ασχολείται με τέτοια ανούσια δυστυχώς. Δε μπορούν να συνειδητοποιήσουν πόσο κακό κάνουν όλα αυτά στην ψυχή των παιδιών μας.