Σαν άνθρωπος ήμουν παντα ισχυρογνώμων, όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Ήθελα όλοι να σκέφτονται όπως εγώ, κι όποιος δεν το έκανε με εκνεύριζε απίστευτα! Απο τότε που γεννήθηκε η κορούλα μου όμως, άρχισα να βλέπω το πράγμα διαφορετικά.
Ψάχνοντας στο ίντερνετ σχετικά με το πως θα γίνω κι εγώ μια καλή μαμά, άρχισα να διαβάζω σχόλια-διαμάχες από κοπέλες που σκέφτονται ακριβώς όπως εγώ κάποτε: «Αν δεν συνάδουν οι απόψεις μας, σκέφτεσαι λάθος! Είσαι λάθος!«
Και ξαφνικά κατάλαβα πως υπάρχουν μαμαδοκατηγορίες. Αυτές που γέννησαν φυσιολογικά, άλλες που θηλάζουν, άλλες δεν χρησιμοποιούν στράτα, άλλες αγοράζουν βιολογικά για το παιδί τους, άλλες κοιμούνται μαζί, άλλες το παίρνουν αγκαλιές, άλλες δεν του μιλούν άγρια και διαβάζουν μέρα νύχτα βιβλία για το πως να το μεγαλώσουν και άλλες, που γέννησαν με καισαρική ή δίνουν ξένο ή πιπίλα ή νουνού ή πατατάκια, που το αφήνουν να κλαίει για να μη «μάθει» και ένα σωρό ακόμα. Και οι μεν νομίζουν πως είναι καλύτερες μαμάδες από τις δε! Και έτσι οι λεχώνες παθαίνουν επιλόχειο που γέννησαν με καισαρική, ή που δε θήλασαν, γιατί τις έχουν κάνει να πιστεύουν πως δεν είναι το ίδιο καλές με τις άλλες που ούρλιαζαν από τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού, ή με τις άλλες που παρά τις πληγές και τις μαστίτιδες θηλάζουν τρία χρόνια.
Και τώρα θα μιλήσω και για τη δική μου μαμά, που σαν τις περισσότερες της εποχής της δε θήλασε, φοβήθηκε μη με καλομάθει, μου έδινε πιπίλα, ρυζάλευρα και σκονόκρεμες, δεν είχε τόσο χρόνο να ασχοληθεί μαζί μου, χώρισε πολύ μικρή και έμεινε μόνη της με τρια παιδιά και τότε ειδικά…. σχεδόν απούσα λόγω του οτι έπρεπε να μας συντηρήσει. Ευτυχώς εγώ θυμάμαι και τα πεντανόστιμα φαγητά της, το δροσερό της χάδι όταν ψηνόμουν στον πυρετό, τα παιχνίδια που παίζαμε… Μου λέει πως εγώ είμαι καλύτερη μαμά από εκείνη, γιατί εγώ τα κάνω όλα «σωστά» και με την υπομονή που εκείνη δεν είχε.Όμως εγώ δε με θεωρώ περισσότερο μαμά από εκείνη. Την αγαπώ παρά τα όποια «λάθη» της, γιατί είχε όλη την καλή θέληση να με μεγαλώσει με τον τρόπο που εκείνη πίστευε σωστό, γιατί στάθηκε «μαμά».
Και τι σημαίνει «μαμά»;
Είμαστε μαμάδες επειδή γεννάμε; Όχι. Γυναίκες που γεννάνε τα παιδιά τους και τα παρατούν θεωρούνται μαμάδες; Όχι.
Επειδή θηλάζουμε; Όχι. Και να μη θηλάσουμε πάλι μπορούμε να είμαστε καλή μαμά. Καλύτερη ίσως από άλλες που θηλάζουν.
Επειδή φροντίζουμε να μεγαλώσει σωστά το παιδί μας; Όχι. Και εκείνη η γερμανίδα της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, που έλεγε πως το μεγαλύτερό της λάθος ήταν που έκανε παιδιά, παρόλο που τα φρόντιζε και τα είχε γεννήσει, δεν ήταν μαμά.
Άρα, μαμά είναι αυτή που αναλαμβάνει να μεγαλώσει έναν άνθρωπο, και το κάνει με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Κανένας δεν είναι σε θέση να την κρίνει σαν μαμά, γιατί ότι κάνει το κάνει με καλή πρόθεση. Αγαπάει το παιδί της ακόμη κι αν το γέννησε με καισαρική, αν δεν το θήλασε, αν το αφήνει να φάει και κανένα γαριδάκι, ακόμη κι αν του δίνει πιπίλα και δεν του αγοράζει βιολογικά αυγά, ακόμα κι όταν το αφήνει να τσακίζεται στις κούνιες για να μάθει να σηκώνεται μόνο του (που εγώ δεν θα το έκανα, αλλά οι άλλες μαμάδες σίγουρα δεν το κάνουν επειδή δεν αγαπούν το παιδί τους).
Γι’ αυτό, θα ήταν καλύτερα να σταματήσουμε να κρίνουμε τις αληθινές μαμάδες (δε μιλάω για αυτές που π.χ. απλά τα γέννησαν και αφήνουν τους «φίλους» τους να τα κακοποιούν) που δεν μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως εμείς τα δικά μας, γιατί πολύ απλά κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός! Καμία ΜΑΜΑ δεν θα έκανε κάτι εσκεμμένα για να βλάψει το παιδάκι της!
Και ναι, αν υπάρχει κάποιος που θα μας πει αν τελικά κάναμε καλή δουλειά, αυτός είναι το παιδί μας…!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Παντα υπαρχουν οι κριτες "ολων και παντων¨ και αν εχουν την αναγκη να θεωρουν τον εαυτο τους top μαμα , πεφτοντας και πιθανον πνιγοντας την προσωπικοτητα του παιδιου τους ας το κανουν , πιθανον αυτη η πρακτικη βοηθαει στο να καλυψουν αλλα κενα .. Εγω πλεον εμαθα να συμπονω και να κανω υπομονη με τετοια ατομα απο τοτε που εγινα μαμα καθως αυξηθηκαν τα αποθεματα αγαπης για τον συναθρωπο.Και φυσικα το αν αγαπαω το παιδι μου ή ειμαι καλη μαμα δεν περιμενω να μου το επιβεβαιωσει κανενας τριτος,κανω αυτο που θεωρω σωστο και δεν εχω προβλημα να αναγνωρισω και τα λαθη μου..τα παιδια δν μεγαλωνουν με εγχειριδια χρησης.
παει το καψατε! ασχοληθειτε με τα παιδια σας η καθε μια. εσεις ειστε η μαμα τους και αφηστε τις θεωριες. εχετε να φατε αποριψη απο αυτα εκει γυρω στα 15 τους. ε ρε κλαμα που εχετε να ριξετε. εκει να σας δω σουπερ μαμαδες
Το μαμαδόμετρο σχεδόν ποτέ δεν έχει να κάνει με το σωστό ή το λάθος. Έχει όμως πάντα μα πάντα να κάνει με την μαμά ,τις ανασφάλειες της και την ανάγκη της για αυτοπροβολή και κοινωνική επιβράβευση. Τα παιδιά δεν έχουν λόγο στους μαμαδοκαυγάδες και τις περισσότερες φορές δεν αποδεικνύονται τα θέσφατα που υποστηρίζει η καθεμιά σαν "σωστά" γιατί ακόμα και τα σωστά έχουν αποχρώσεις. Στο θέμα του θηλασμού που αναφέρθηκε ,για παράδειγμα ,γνωρίζω μαμά που κάπνιζε όσο θήλαζε. Λάθος το ένα αδιαμφησβήτητα, σωστό το άλλο αδιαμφησβήτητα . Μπορεί κανείς να βγάλει μέσο όρο;
Αυτό που μου έκανε εμένα εντύπωση όταν έγινα μαμά είναι το πόσο κατάκαρδα παίρνουν οι μαμάδες γενικά την κριτική και το πόσο λυμένο έχουν το ζωνάρι για καυγά.
Και αυτό που δεν αναφέρεται ποτέ είναι οτι τα παιδιά πάντα αγαπούν τη μαμά τους και για αυτά είναι η καλύτερη γιατί είναι δικιά τους και ας είναι και μπλε με βούλες.Και θυμούνται πολύ καλά το "δροσερό χέρι" που αναφέρει η κοπέλα ακόμα και αν τους έδωσε και καμιά ξυλιά ή τα βούτηξε για να φύγουν απο την παιδική χαρά ή τα τάισε με το ζόρι σπανακόρυζο βιολογικό ή μη.
Φταίμε λίγο κι εμείς, όμως. Αν κάποιος σου πει κάτι αρνητικό μπορείς είτε να αρπαχτείς είτε να ρωτήσεις περισσότερα για να καταλάβεις τι θέλει να σου πει. Αν κάνεις το 2ο, θα δεις ότι ο άλλος μαλακώνει. Στο ξαναλέει με άλλο ύφος. Επίσης μπορείς να ωφεληθείς από κάτι που σου είπε και δεν το είχες σκεφτεί. Αν δε συμφωνείς μπορείς να το απορρίψεις, αλλά δε χάνεις κάτι να το έχεις ακούσει. Ο τρόπος που λέμε κάτι πολλές φορές δεν είναι ο κατάλληλος, όμως έχει και ο συνομιλητής ευθύνη αν φερθεί με τον ίδιο τρόπο. Να σου πω ένα παράδειγμα. Χτες παρουσιάστηκε ένα παιδικό δωμάτιο παραφορτωμένο και πολλοί το σχολίασαν απότομα αυτό και η μαμά στενοχωρήθηκε και πέρασε στην αντεπίθεση. Φωνάζω τη μικρή που είναι τέρας τάξης, οργάνωσης και καθαριότητας (δε μου έμοιασε!) και τη ρωτάω σου αρέσει αυτό το δωμάτιο? Πάρα πολύ μου λέει. Σου φαίνεται ακατάστατο? Περίμενα να μου πει ναι γιατί τα παιχνίδια τους εδώ τα βάζουν όλα μέσα σε κουτιά και της αρέσει να είναι μαζεμένα στο κουτιά τους. Μπορεί η ίδια να μην τα μαζεύει πάντα, αλλά αν τα δει σκόρπια σε μαλώνει γιατί έχεις βρώμικο σπίτι. Προς έκπληξή μου, μου απαντάει ότι είναι ένα πάρα πολύ καθαρό δωμάτιο γιατί τα έχουν βάλει όλα στη σωστή θέση. Και μου ξαναλέει είναι πάρα πολύ ωραίο δωμάτιο. Το βράδυ κατουρήθηκε και ξυπνήσαμε και μετά δεν είχε όρεξη για ύπνο. Μου λέει δείξε μου πάλι το ωραίο δωμάτιο. Δεν υπήρχε. Προτιμούσα να πει η μαμά ότι είναι όντως παραφορτωμένο, αλλά στα παιδιά αρέσει και γι΄αυτό το κρατάει έτσι παρά τον κόπο που της προσθέτει, παρά να αφήσει και η ίδια κάποιο σχόλιο σε ίδιο ύφος με τα υπόλοιπα. Μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή μιας κουβέντας αν σκεφτόμαστε θετικά και μιλήσουμε με περισσότερη ευγένεια από αυτήν που μας μίλησαν. Και κρίμα βρε μαμά που το κατέβασες το δωμάτιό σας γιατί εδώ είχες φανατικό κοινό.
Το δωματιο με τα αρκουδακια της αγαπης?Αν ηταν αυτο κριμα γιατι εμενα μου αρεσε πολυ!!!!Ολο το δωματιο χειροποιητο ηταν,απο τους τοιχους μεχρι τα επιπλα!!Δεν διαβασα κανενα σχολιο,μονο τις εικονες ειδα!!Μα ειναι δυνατον να κατακρινει καποιος την προσωπικη δουλεια καποιου αλλου?Ειναι δυνατον να ειπωθηκαν μεχρι και σ'αυτο το θεμα προσβολες?Ελεος ρε παιδια!!!Κριμα....
Συμφωνώ απόλυτα. Βάζω στοίχημα ότι αν έλεγες σε αυτή τη μητέρα που κάπνιζε θηλάζοντας (ή θήλαζε καπνίζοντας) ότι κάνει λάθος, θα νευρίαζε που την κρίνεις και ΄που ενδεχομένως υπονοείς ότι είναι κακή μητέρα. Και θα σου απαντούσε ότι κακώς ανακατεύεσαι και ότι καθένας πράττει όπως νομίζει. Εσύ δεν της είπες ότι είναι κακή μητέρα. Της είπες απλώς ότι είναι λάθος να καπνίζει όσο θηλάζει, γιατί το κάπνισμα βλάπτει το μωρό της αλλά και την ίδια. Και προφανώς δεν είναι κακή μητέρα επειδή καπνίζει. Σίγουρα αισθάνεται ότι κάνει λάθος αλλά ο εθισμός στο κάπνισμα δεν πολεμιέται και πολύ εύκολα. Άνθρωποι είμαστε όλοι με αδυναμίες. Οπότε εσύ τόνωσες το αίσθημα λάθους που έχει και της δημιουργεί τύψεις, γι'αυτό και αντέδρασε έτσι.
You see my point? Έτσι γίνονται συνήθως οι καβγάδες για τέτοια θέματα.
Δυστυχώς η προδιάθεση σε κάποια μαμαδοθέματα είναι πάντα αρνητική που και καλημέρα να πεις θα παρεξηγηθείς οπότε είναι δύσκολο να κάνεις διάλογο. Στη συγκεκριμένη μαμά ,για το κάπνισμα δεν έκανα καμία παρατήρηση ούτε και είχα πρόθεση γιατί δεν νιώθω την ανάγκη να το κάνω, σαν παράδειγμα το έφερα γιατί το έζησα.
Μια και μόνη φορά θέλησα να αρπάξω μια από το μαλλί που ούρλιαζε στο παιδί της σε ένα κεντρικό καφέ της Θεσσαλονίκης.Καθόταν μόνη της με τον γιο της ,περίπου 7 χρονών, και καυγάδιζε επίσης
μόνη της. Το έβριζε, σταματούσε για πέντε λεπτά και το ξαναέβριζε λες και της έφταιγε για τα πάντα το μωρό. Εκείνο είχε ζαρώσει σαν να ήθελε να το καταπιεί η καρέκλα του και αυτή να συνεχίζει. Μόνο σε αυτή την περίπτωση μετάνιωσα που δεν έκανα μια παρατήρηση και πάλι δεν ήταν η θέση μου να παρέμβω.
Δεν καταλαβαίνω την διάθεση κριτικής που πιάνει μερικές και ακόμα περισσότερο την επιθετική συμπεριφορά.
Παλαιότερα έμπαινα σε ένα forum για γάτες. Από εκεί έκανα πραγματικές φίλες σε βάθος χρόνου που τις βλέπω πια από κοντά και έζησα ένα άλλο επίπεδο συζήτησης ,αλληλεγγύης και φιλικής διάθεσης.
Σε αντίστοιχα για μαμάδες που τα χρειαζόμουν πιο πολύ και ήθελα να συμμετέχω ,ανάμεσα σε αντιδικίες και καυγάδες ένιωσα πολλές φορές σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, μια πολύ μικρή και μια πολύ μεγάλη και εγκατέλειψα.
Μπαίνω σε τέτοιες σελίδες μόνο για χάζι και με την ελπίδα να βρω κάτι ενδιαφέρον και λυπάμαι για αυτό, πολύ.
Kirki, πόσο, μα πόσο με κάλυψες,,,,,, εδώ και καιρό είναι πολύ επιλεκτικά τα σχόλια μου, γιατί δεν έχω την παραμικρή διάθεση να συμμετέχω σε κανένα είδος διαλόγου χωρίς ίχνος σεβασμού στον άνθρωπο. Λυπάμαι πολύ, (το έχω γράψει επανειλημμένα εδώ), για την έλλειψη σωστής κρίσης και κριτικής.
Στην τελική πόσο δύσκολο είναι να πεις: «συμφωνούμε πως διαφωνούμε» ή «ναι ,ξέρω ποιο είναι το αντικειμενικά σωστό-αποδεκτό, αλλά με δική μου ευθύνη δεν το επιλέγω» ή «κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι κάνουμε λάθη, έχουμε αδυναμίες» ή να ζητάμε και μια συγνώμη βρε αδελφέ, να βάζουμε και λίγο τον εαυτό μας στη θέση του συνομιλητή μας πριν τον σταυρώσουμε.
Μάλλον πολύ για αυτό επιλέγεται η πιο εύκολη λύση που είναι η επιθετικότητα και η αρνητική συμπεριφορά.
Σοφία και Κίρκη αυτό είπα κι εγώ. Δεν χρειάζεται να μαλιοτραβιέται κανείς για να κάνει μια συζήτηση στην οποία διαφωνεί με κάποιον. Προφανώς μπορώ να διαφωνώ μαζί σας χωρίς να θεωρώ ή να υπονοώ καν ότι είστε κακές μητέρες. Προς θεού. Εξ'αλλου δεν σας ξέρω in person. Πως μπορώ να κρίνω αν είστε καλές, πολύ καλές, τέλειες, κακές, τέρατα?? Δεν μου πέφτει και λόγος. Μια συζήτηση γίνεται που, κατά τη γνώμη μου, κακώς ανάγεται σε τέτοιου είδους κριτική. Όμως υπάρχει λογική εξήγηση που γίνεται αυτό. Για τις μητέρες η μητρότητα και οι προεκτάσεις της είναι ΤΟ σούπερ θέμα. Πολύ πιο σημαντικό και πολύ πιο έντονο από πχ. ...τις γάτες που ανέφερες Σοφία. Και αυτό που ξεκινάει τους καβγάδες είναι, με μαθηματική ακρίβεια, το αίσθημα ενοχής που έχει η κάθεμια και που προκύπτει από την αυτοκριτική της κάθε μιας μητέρας. Δηλαδή ανάλογα με ποιον κάλο θα πατήσεις, έχεις και την αντίστοιχη έκρηξη.
Δεν βοηθάει και το απρόσωπο Internet, οπότε... There you have it.
Πο, πο σκάλωμα που τρώνε μερικές με το θηλασμό! Και για τον αστυνόμο Σαίνη να γράψουμε, πάλι για το οτι θίξαμε τον θηλασμό θα γράψουν! Κουραστικό! Το κείμενο σαφέστατα δεν είχε τέτοια πρόθεση!
Βρε Αλικη μου δεν ξερω αν σχολιασες εμενα, ομως κι εγω το εγραψα αυτο γιατι το θεμα μας ηταν να μην κρινουμε αποφασεις που πηραν καποιες μητερες για συγκεκριμενα θεματα και οχι για το ποιο γαλα ειναι καλυτερο οπως διαβασα πιο πανω. Ενιωσα σαν να ξεκινουσε παλι μια συζητηση που αφορουσε τον θηλασμο κι ετσι θα βγαιναμε απο την ουσια του κειμενου. Μπορει βεβαια να εκανα και λαθος με τον συλλογισμο μου.
μπραβο ρε μαμα!τα ειπες ωραια.Μπηκα σε μια ομαδα γιατρου ο οποιος ειναι υπερμαχος του θηλασμου..ε λοιπον οι κυριες εκει μεσα αν τυχει και βρεθει καποια που δεν εχει θηλασει(εκτος απο το οτι θα της σουρουν τα εξ αμαξης)ή δεν εχει θηλασει πολυ θα της φορτωσου τοοοοσες τυψεις που το λιγοτερο θα της καταρρακωσουν τη ψυχολογια αλλα κ τη "μαμαδοσυνη" της.πολυ ασχημο να σε κρινουν σε αυτα τα επιπεδα.ειναι κριμα για μια μαμα που μπορει να εχει 1000 πραματα στο κεφαλι της κ που ΔΕΝ οφειλει να δωσει εξηγησεις στο φιναλε στην καθε κυρα-ευτερπη
Πολυ σωστα τα λες. Βαρεθηκαμε πια, να βλεπουμε να κρινεται η επιλογη των μαμαδων που δωσανε αυτο το "δηλητηριωδες σκονογαλο" ,για οποιο λογο το δωσανε, δικαιωμα τους. Καπου παλι μου φανηκε οτι ειδα το συνηθες κηρυγμα. Ελεος πια!
Δημητρα μου,συμφωνω απολυτα μαζι σου κοπελα μου!!Ο τελικος κριτης ειναι τα παιδια μας και κανενας αλλος!!!!!
Πρεπει επιτελους να σταματησουν οι μαμαδοκαυγαδες,δεν εχουν νοημα.Πρεπει επιτελους να σταματησουν να λενε η μια στην αλλη τι ειναι το σωστο και τι οχι!!!!ΦΤΑΝΕΙ πια!!!!!Και κυριως,να σταματησουν οι προσβολες για το ποια ειναι καλυτερη και κανει περισσοτερα!Ελεος πια!!Πολυ καλο το αρθρο σου,επιτελους καποιος επρεπε να τα πει!
Ναι.. οκ.. κοίτα... το ότι μπορεί να κάνεις κάτι λάθος δεν σημαίνει ντε και καλά ότι δεν είσαι καλή μαμά. Και αν κάποιος σου επισημάνει με επιχειρήματα ότι κάνεις λάθος, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σε χαρακτηρίζει κακή μητέρα και σε κρίνει γενικότερα.
Σε όλους αυτούς τους ατελείωτους καβγάδες υπάρχει μια teeny tiny detail που δεν έχω καταλάβει γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν της δίνει σημασία: το ότι η αναγνώριση του αδιαμφησβήτητα σωστού σε σχέση με το αδιαμφησβήτητα λάθος, δεν αποτελεί κακή κριτική. Δεν αποτελεί καν κριτική. Πχ. θηλασμός vs. σκονόγαλο: To σκονόγαλο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καλό. Το μητρικό γάλα είναι η σωστή τροφή για τα μωρά. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι'αυτό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι μητέρες που δίνουν σκονόγαλο είναι κακές μητέρες, ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους και ότι δεν προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για αυτά. Ούτε μπορεί κανείς να χαρατκηρίσει μια μητέρα καλή ή κακή βασισμένος σε μια μεμωνομένη της επιλογή, τη στιγμή που καλείται κάθε μέρα να κάνει εκατοντάδες.
Από την άλλη πλευρά, δεν βρίσκω και σωστό να αποενοχοποιούμε τα λάθη και τις κακές επιλογές αρνούμενοι οποιαδήποτε κριτική, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις καλές μας προθέσεις απέναντι στα παιδιά μας. Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, you know.
.«....το ότι η αναγνώριση του αδιαμφησβήτητα σωστού σε σχέση με το αδιαμφησβήτητα λάθος, δεν αποτελεί κακή κριτική....» Ιωάννα 1971 απόλυτα συμφωνώ.!!!!
Ιωαννα μου, οταν ομως βγαινουν οι "γνωστες αγνωστες" και φωναζουν "σκονογαλουδες, ποναει η αποτυχια εεε; Ποναει;".. Γινεται χοντρη κριτικη για τα αυτονοητα! Και μαλιστα σε γυναικες λεχωνες, που ποιος ξερει τι ζορια τραβανε κ σε τι ψυχολογικη θυελλα βρισκονται..
Αχ βρε κοπέλα μου καλύτερα δεν θα μπορούσες να τα πείς!!! Πόσο άσχημο είναι όλο αυτό το θέμα σύγκρισης??
"Το δικό σας πότε περπάτησε?το δικό σας πότε μίλησε?πότε έφαγε?πότε?πότε?Αααα...εμείς αυτό το κάνουμε από πολύ νωρίς...εμείς, εμείς, εμείς!!"
Αντί να χαιρόμαστε για τα παιδάκια μας και τα παιδάκια όλου του κόσμου προσπαθούμε να αποδείξουμε ποια είναι καλύτερη μαμά και μεγαλώνει καλύτερα το παιδί της. Όπως ακριβώς είπες μὀνο τα παιδιά μας θα μπορέσουν να μας απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα.
Μαμά είναι αυτή που είναι δίπλα στα παιδιά της και αναλαμβάνει την ευθύνη να τα μεγαλώσει και να τα παραδώσει σε αυτόν τον κόσμο ώς ώριμους και ανεξάρτητους πολίτες!Και φυσικά να είναι εκεί να τα αγαπάει και να τα αγκαλιάζει όποτε αυτά το χρειάζονται!
Ποσο συμφωνω μαζι σου βαρεθηκα η καθεμια να κρινει την αλλη για τον τροπο που μςεγαλωνει το παιδι της για οσα προειπες και αλλα τοσα ας επικεντρωθουμε στο πως θα μεγαλωσουμε εναν σωστο ανθρωπο να σεβεται και να κατανοει τους αλλους να αγαπαει και να αγαπιεται φυσικα και ας αφησουμε τις κακιες
Παντα υπαρχουν οι κριτες "ολων και παντων¨ και αν εχουν την αναγκη να θεωρουν τον εαυτο τους top μαμα , πεφτοντας και πιθανον πνιγοντας την προσωπικοτητα του παιδιου τους ας το κανουν , πιθανον αυτη η πρακτικη βοηθαει στο να καλυψουν αλλα κενα .. Εγω πλεον εμαθα να συμπονω και να κανω υπομονη με τετοια ατομα απο τοτε που εγινα μαμα καθως αυξηθηκαν τα αποθεματα αγαπης για τον συναθρωπο.Και φυσικα το αν αγαπαω το παιδι μου ή ειμαι καλη μαμα δεν περιμενω να μου το επιβεβαιωσει κανενας τριτος,κανω αυτο που θεωρω σωστο και δεν εχω προβλημα να αναγνωρισω και τα λαθη μου..τα παιδια δν μεγαλωνουν με εγχειριδια χρησης.
Ταυτιζομαι απολυτα !!!!!
παει το καψατε! ασχοληθειτε με τα παιδια σας η καθε μια. εσεις ειστε η μαμα τους και αφηστε τις θεωριες. εχετε να φατε αποριψη απο αυτα εκει γυρω στα 15 τους. ε ρε κλαμα που εχετε να ριξετε. εκει να σας δω σουπερ μαμαδες
Ποσο τελεια τα ειπες...συμφωνω σε ΟΛΑ..... :-)
Α ν'αγιασει το στομα σου !!!!
Δεν υπάρχει ΤΊΠΟΤΕ απόλυτο στη φύση/ζωή/σώμα μας. ΌΛΑ ειναι σχετικά!
Το μαμαδόμετρο σχεδόν ποτέ δεν έχει να κάνει με το σωστό ή το λάθος. Έχει όμως πάντα μα πάντα να κάνει με την μαμά ,τις ανασφάλειες της και την ανάγκη της για αυτοπροβολή και κοινωνική επιβράβευση. Τα παιδιά δεν έχουν λόγο στους μαμαδοκαυγάδες και τις περισσότερες φορές δεν αποδεικνύονται τα θέσφατα που υποστηρίζει η καθεμιά σαν "σωστά" γιατί ακόμα και τα σωστά έχουν αποχρώσεις. Στο θέμα του θηλασμού που αναφέρθηκε ,για παράδειγμα ,γνωρίζω μαμά που κάπνιζε όσο θήλαζε. Λάθος το ένα αδιαμφησβήτητα, σωστό το άλλο αδιαμφησβήτητα . Μπορεί κανείς να βγάλει μέσο όρο; Αυτό που μου έκανε εμένα εντύπωση όταν έγινα μαμά είναι το πόσο κατάκαρδα παίρνουν οι μαμάδες γενικά την κριτική και το πόσο λυμένο έχουν το ζωνάρι για καυγά. Και αυτό που δεν αναφέρεται ποτέ είναι οτι τα παιδιά πάντα αγαπούν τη μαμά τους και για αυτά είναι η καλύτερη γιατί είναι δικιά τους και ας είναι και μπλε με βούλες.Και θυμούνται πολύ καλά το "δροσερό χέρι" που αναφέρει η κοπέλα ακόμα και αν τους έδωσε και καμιά ξυλιά ή τα βούτηξε για να φύγουν απο την παιδική χαρά ή τα τάισε με το ζόρι σπανακόρυζο βιολογικό ή μη.
Φταίμε λίγο κι εμείς, όμως. Αν κάποιος σου πει κάτι αρνητικό μπορείς είτε να αρπαχτείς είτε να ρωτήσεις περισσότερα για να καταλάβεις τι θέλει να σου πει. Αν κάνεις το 2ο, θα δεις ότι ο άλλος μαλακώνει. Στο ξαναλέει με άλλο ύφος. Επίσης μπορείς να ωφεληθείς από κάτι που σου είπε και δεν το είχες σκεφτεί. Αν δε συμφωνείς μπορείς να το απορρίψεις, αλλά δε χάνεις κάτι να το έχεις ακούσει. Ο τρόπος που λέμε κάτι πολλές φορές δεν είναι ο κατάλληλος, όμως έχει και ο συνομιλητής ευθύνη αν φερθεί με τον ίδιο τρόπο. Να σου πω ένα παράδειγμα. Χτες παρουσιάστηκε ένα παιδικό δωμάτιο παραφορτωμένο και πολλοί το σχολίασαν απότομα αυτό και η μαμά στενοχωρήθηκε και πέρασε στην αντεπίθεση. Φωνάζω τη μικρή που είναι τέρας τάξης, οργάνωσης και καθαριότητας (δε μου έμοιασε!) και τη ρωτάω σου αρέσει αυτό το δωμάτιο? Πάρα πολύ μου λέει. Σου φαίνεται ακατάστατο? Περίμενα να μου πει ναι γιατί τα παιχνίδια τους εδώ τα βάζουν όλα μέσα σε κουτιά και της αρέσει να είναι μαζεμένα στο κουτιά τους. Μπορεί η ίδια να μην τα μαζεύει πάντα, αλλά αν τα δει σκόρπια σε μαλώνει γιατί έχεις βρώμικο σπίτι. Προς έκπληξή μου, μου απαντάει ότι είναι ένα πάρα πολύ καθαρό δωμάτιο γιατί τα έχουν βάλει όλα στη σωστή θέση. Και μου ξαναλέει είναι πάρα πολύ ωραίο δωμάτιο. Το βράδυ κατουρήθηκε και ξυπνήσαμε και μετά δεν είχε όρεξη για ύπνο. Μου λέει δείξε μου πάλι το ωραίο δωμάτιο. Δεν υπήρχε. Προτιμούσα να πει η μαμά ότι είναι όντως παραφορτωμένο, αλλά στα παιδιά αρέσει και γι΄αυτό το κρατάει έτσι παρά τον κόπο που της προσθέτει, παρά να αφήσει και η ίδια κάποιο σχόλιο σε ίδιο ύφος με τα υπόλοιπα. Μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή μιας κουβέντας αν σκεφτόμαστε θετικά και μιλήσουμε με περισσότερη ευγένεια από αυτήν που μας μίλησαν. Και κρίμα βρε μαμά που το κατέβασες το δωμάτιό σας γιατί εδώ είχες φανατικό κοινό.
Κίρκη, καταλάθως το έβαλα κάτω από το δικό σου σχόλιο. Άλλωστε συμφωνούμε ότι το να λύνεις εύκολα το ζωνάρι για καβγά δεν προσφέρει τίποτα.
Το δωματιο με τα αρκουδακια της αγαπης?Αν ηταν αυτο κριμα γιατι εμενα μου αρεσε πολυ!!!!Ολο το δωματιο χειροποιητο ηταν,απο τους τοιχους μεχρι τα επιπλα!!Δεν διαβασα κανενα σχολιο,μονο τις εικονες ειδα!!Μα ειναι δυνατον να κατακρινει καποιος την προσωπικη δουλεια καποιου αλλου?Ειναι δυνατον να ειπωθηκαν μεχρι και σ'αυτο το θεμα προσβολες?Ελεος ρε παιδια!!!Κριμα....
Συμφωνώ απόλυτα. Βάζω στοίχημα ότι αν έλεγες σε αυτή τη μητέρα που κάπνιζε θηλάζοντας (ή θήλαζε καπνίζοντας) ότι κάνει λάθος, θα νευρίαζε που την κρίνεις και ΄που ενδεχομένως υπονοείς ότι είναι κακή μητέρα. Και θα σου απαντούσε ότι κακώς ανακατεύεσαι και ότι καθένας πράττει όπως νομίζει. Εσύ δεν της είπες ότι είναι κακή μητέρα. Της είπες απλώς ότι είναι λάθος να καπνίζει όσο θηλάζει, γιατί το κάπνισμα βλάπτει το μωρό της αλλά και την ίδια. Και προφανώς δεν είναι κακή μητέρα επειδή καπνίζει. Σίγουρα αισθάνεται ότι κάνει λάθος αλλά ο εθισμός στο κάπνισμα δεν πολεμιέται και πολύ εύκολα. Άνθρωποι είμαστε όλοι με αδυναμίες. Οπότε εσύ τόνωσες το αίσθημα λάθους που έχει και της δημιουργεί τύψεις, γι'αυτό και αντέδρασε έτσι. You see my point? Έτσι γίνονται συνήθως οι καβγάδες για τέτοια θέματα.
Δυστυχώς η προδιάθεση σε κάποια μαμαδοθέματα είναι πάντα αρνητική που και καλημέρα να πεις θα παρεξηγηθείς οπότε είναι δύσκολο να κάνεις διάλογο. Στη συγκεκριμένη μαμά ,για το κάπνισμα δεν έκανα καμία παρατήρηση ούτε και είχα πρόθεση γιατί δεν νιώθω την ανάγκη να το κάνω, σαν παράδειγμα το έφερα γιατί το έζησα. Μια και μόνη φορά θέλησα να αρπάξω μια από το μαλλί που ούρλιαζε στο παιδί της σε ένα κεντρικό καφέ της Θεσσαλονίκης.Καθόταν μόνη της με τον γιο της ,περίπου 7 χρονών, και καυγάδιζε επίσης μόνη της. Το έβριζε, σταματούσε για πέντε λεπτά και το ξαναέβριζε λες και της έφταιγε για τα πάντα το μωρό. Εκείνο είχε ζαρώσει σαν να ήθελε να το καταπιεί η καρέκλα του και αυτή να συνεχίζει. Μόνο σε αυτή την περίπτωση μετάνιωσα που δεν έκανα μια παρατήρηση και πάλι δεν ήταν η θέση μου να παρέμβω. Δεν καταλαβαίνω την διάθεση κριτικής που πιάνει μερικές και ακόμα περισσότερο την επιθετική συμπεριφορά. Παλαιότερα έμπαινα σε ένα forum για γάτες. Από εκεί έκανα πραγματικές φίλες σε βάθος χρόνου που τις βλέπω πια από κοντά και έζησα ένα άλλο επίπεδο συζήτησης ,αλληλεγγύης και φιλικής διάθεσης. Σε αντίστοιχα για μαμάδες που τα χρειαζόμουν πιο πολύ και ήθελα να συμμετέχω ,ανάμεσα σε αντιδικίες και καυγάδες ένιωσα πολλές φορές σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, μια πολύ μικρή και μια πολύ μεγάλη και εγκατέλειψα. Μπαίνω σε τέτοιες σελίδες μόνο για χάζι και με την ελπίδα να βρω κάτι ενδιαφέρον και λυπάμαι για αυτό, πολύ.
Kirki, πόσο, μα πόσο με κάλυψες,,,,,, εδώ και καιρό είναι πολύ επιλεκτικά τα σχόλια μου, γιατί δεν έχω την παραμικρή διάθεση να συμμετέχω σε κανένα είδος διαλόγου χωρίς ίχνος σεβασμού στον άνθρωπο. Λυπάμαι πολύ, (το έχω γράψει επανειλημμένα εδώ), για την έλλειψη σωστής κρίσης και κριτικής. Στην τελική πόσο δύσκολο είναι να πεις: «συμφωνούμε πως διαφωνούμε» ή «ναι ,ξέρω ποιο είναι το αντικειμενικά σωστό-αποδεκτό, αλλά με δική μου ευθύνη δεν το επιλέγω» ή «κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι κάνουμε λάθη, έχουμε αδυναμίες» ή να ζητάμε και μια συγνώμη βρε αδελφέ, να βάζουμε και λίγο τον εαυτό μας στη θέση του συνομιλητή μας πριν τον σταυρώσουμε. Μάλλον πολύ για αυτό επιλέγεται η πιο εύκολη λύση που είναι η επιθετικότητα και η αρνητική συμπεριφορά.
Σοφία και Κίρκη αυτό είπα κι εγώ. Δεν χρειάζεται να μαλιοτραβιέται κανείς για να κάνει μια συζήτηση στην οποία διαφωνεί με κάποιον. Προφανώς μπορώ να διαφωνώ μαζί σας χωρίς να θεωρώ ή να υπονοώ καν ότι είστε κακές μητέρες. Προς θεού. Εξ'αλλου δεν σας ξέρω in person. Πως μπορώ να κρίνω αν είστε καλές, πολύ καλές, τέλειες, κακές, τέρατα?? Δεν μου πέφτει και λόγος. Μια συζήτηση γίνεται που, κατά τη γνώμη μου, κακώς ανάγεται σε τέτοιου είδους κριτική. Όμως υπάρχει λογική εξήγηση που γίνεται αυτό. Για τις μητέρες η μητρότητα και οι προεκτάσεις της είναι ΤΟ σούπερ θέμα. Πολύ πιο σημαντικό και πολύ πιο έντονο από πχ. ...τις γάτες που ανέφερες Σοφία. Και αυτό που ξεκινάει τους καβγάδες είναι, με μαθηματική ακρίβεια, το αίσθημα ενοχής που έχει η κάθεμια και που προκύπτει από την αυτοκριτική της κάθε μιας μητέρας. Δηλαδή ανάλογα με ποιον κάλο θα πατήσεις, έχεις και την αντίστοιχη έκρηξη. Δεν βοηθάει και το απρόσωπο Internet, οπότε... There you have it.
Πο, πο σκάλωμα που τρώνε μερικές με το θηλασμό! Και για τον αστυνόμο Σαίνη να γράψουμε, πάλι για το οτι θίξαμε τον θηλασμό θα γράψουν! Κουραστικό! Το κείμενο σαφέστατα δεν είχε τέτοια πρόθεση!
Βρε Αλικη μου δεν ξερω αν σχολιασες εμενα, ομως κι εγω το εγραψα αυτο γιατι το θεμα μας ηταν να μην κρινουμε αποφασεις που πηραν καποιες μητερες για συγκεκριμενα θεματα και οχι για το ποιο γαλα ειναι καλυτερο οπως διαβασα πιο πανω. Ενιωσα σαν να ξεκινουσε παλι μια συζητηση που αφορουσε τον θηλασμο κι ετσι θα βγαιναμε απο την ουσια του κειμενου. Μπορει βεβαια να εκανα και λαθος με τον συλλογισμο μου.
μπραβο ρε μαμα!τα ειπες ωραια.Μπηκα σε μια ομαδα γιατρου ο οποιος ειναι υπερμαχος του θηλασμου..ε λοιπον οι κυριες εκει μεσα αν τυχει και βρεθει καποια που δεν εχει θηλασει(εκτος απο το οτι θα της σουρουν τα εξ αμαξης)ή δεν εχει θηλασει πολυ θα της φορτωσου τοοοοσες τυψεις που το λιγοτερο θα της καταρρακωσουν τη ψυχολογια αλλα κ τη "μαμαδοσυνη" της.πολυ ασχημο να σε κρινουν σε αυτα τα επιπεδα.ειναι κριμα για μια μαμα που μπορει να εχει 1000 πραματα στο κεφαλι της κ που ΔΕΝ οφειλει να δωσει εξηγησεις στο φιναλε στην καθε κυρα-ευτερπη
Πολυ σωστα τα λες. Βαρεθηκαμε πια, να βλεπουμε να κρινεται η επιλογη των μαμαδων που δωσανε αυτο το "δηλητηριωδες σκονογαλο" ,για οποιο λογο το δωσανε, δικαιωμα τους. Καπου παλι μου φανηκε οτι ειδα το συνηθες κηρυγμα. Ελεος πια!
Δημητρα μου,συμφωνω απολυτα μαζι σου κοπελα μου!!Ο τελικος κριτης ειναι τα παιδια μας και κανενας αλλος!!!!! Πρεπει επιτελους να σταματησουν οι μαμαδοκαυγαδες,δεν εχουν νοημα.Πρεπει επιτελους να σταματησουν να λενε η μια στην αλλη τι ειναι το σωστο και τι οχι!!!!ΦΤΑΝΕΙ πια!!!!!Και κυριως,να σταματησουν οι προσβολες για το ποια ειναι καλυτερη και κανει περισσοτερα!Ελεος πια!!Πολυ καλο το αρθρο σου,επιτελους καποιος επρεπε να τα πει!
Υπέροχο άρθρο, μαμά Δήμητρα!
πολύ ωραίο το άρθρο!!!!! Μπράβο Δήμητρα
Ναι.. οκ.. κοίτα... το ότι μπορεί να κάνεις κάτι λάθος δεν σημαίνει ντε και καλά ότι δεν είσαι καλή μαμά. Και αν κάποιος σου επισημάνει με επιχειρήματα ότι κάνεις λάθος, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σε χαρακτηρίζει κακή μητέρα και σε κρίνει γενικότερα. Σε όλους αυτούς τους ατελείωτους καβγάδες υπάρχει μια teeny tiny detail που δεν έχω καταλάβει γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν της δίνει σημασία: το ότι η αναγνώριση του αδιαμφησβήτητα σωστού σε σχέση με το αδιαμφησβήτητα λάθος, δεν αποτελεί κακή κριτική. Δεν αποτελεί καν κριτική. Πχ. θηλασμός vs. σκονόγαλο: To σκονόγαλο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καλό. Το μητρικό γάλα είναι η σωστή τροφή για τα μωρά. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι'αυτό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι μητέρες που δίνουν σκονόγαλο είναι κακές μητέρες, ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους και ότι δεν προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για αυτά. Ούτε μπορεί κανείς να χαρατκηρίσει μια μητέρα καλή ή κακή βασισμένος σε μια μεμωνομένη της επιλογή, τη στιγμή που καλείται κάθε μέρα να κάνει εκατοντάδες. Από την άλλη πλευρά, δεν βρίσκω και σωστό να αποενοχοποιούμε τα λάθη και τις κακές επιλογές αρνούμενοι οποιαδήποτε κριτική, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις καλές μας προθέσεις απέναντι στα παιδιά μας. Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, you know.
Μπράβο βρε Ιωάννα!!!!! Έτσι είναι κορίτσια. Κάνουμε καθημερινώς λάθη, όμως, αν τα δικαιολογούμε όλα δε βρίσκουμε το κίνητρο για να τα αλλάξουμε.
simfono apolita!!!
Μπράβο Ιωάννα, τα είπες όλα!
Τα είπες τέλεια!!!!
.«....το ότι η αναγνώριση του αδιαμφησβήτητα σωστού σε σχέση με το αδιαμφησβήτητα λάθος, δεν αποτελεί κακή κριτική....» Ιωάννα 1971 απόλυτα συμφωνώ.!!!!
Ιωαννα μου, οταν ομως βγαινουν οι "γνωστες αγνωστες" και φωναζουν "σκονογαλουδες, ποναει η αποτυχια εεε; Ποναει;".. Γινεται χοντρη κριτικη για τα αυτονοητα! Και μαλιστα σε γυναικες λεχωνες, που ποιος ξερει τι ζορια τραβανε κ σε τι ψυχολογικη θυελλα βρισκονται..
Αχ βρε κοπέλα μου καλύτερα δεν θα μπορούσες να τα πείς!!! Πόσο άσχημο είναι όλο αυτό το θέμα σύγκρισης?? "Το δικό σας πότε περπάτησε?το δικό σας πότε μίλησε?πότε έφαγε?πότε?πότε?Αααα...εμείς αυτό το κάνουμε από πολύ νωρίς...εμείς, εμείς, εμείς!!" Αντί να χαιρόμαστε για τα παιδάκια μας και τα παιδάκια όλου του κόσμου προσπαθούμε να αποδείξουμε ποια είναι καλύτερη μαμά και μεγαλώνει καλύτερα το παιδί της. Όπως ακριβώς είπες μὀνο τα παιδιά μας θα μπορέσουν να μας απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Μαμά είναι αυτή που είναι δίπλα στα παιδιά της και αναλαμβάνει την ευθύνη να τα μεγαλώσει και να τα παραδώσει σε αυτόν τον κόσμο ώς ώριμους και ανεξάρτητους πολίτες!Και φυσικά να είναι εκεί να τα αγαπάει και να τα αγκαλιάζει όποτε αυτά το χρειάζονται!
Ποσο συμφωνω μαζι σου βαρεθηκα η καθεμια να κρινει την αλλη για τον τροπο που μςεγαλωνει το παιδι της για οσα προειπες και αλλα τοσα ας επικεντρωθουμε στο πως θα μεγαλωσουμε εναν σωστο ανθρωπο να σεβεται και να κατανοει τους αλλους να αγαπαει και να αγαπιεται φυσικα και ας αφησουμε τις κακιες