10 λόγοι που το να ζεις με ένα νήπιο είναι σα να είσαι στη φυλακή

γράφει ο Mike Julianelle για τη HuffPost

Οι γονείς έχουν ένα βαριά φορτωμένο πρόγραμμα που καθορίζεται από τις ανάγκες των παιδιών τους, ιδίως αν αυτά είναι μικρά.

Το να πρέπει να γυρίσεις σπίτι με το νήπιό σου για να ξεκουραστεί – καθώς και το να πρέπει να τον βάλεις για ύπνο προτού πέσει ο άλλος – κάνουν τη μέρα σου δύσκολη. Το να βρίσκεσαι περιορισμένος μέσα στο σπίτι για λίγες ώρες είναι συνήθως καλύτερο από το να διαχειρίζεσαι την κρίση γκρίνιας και θυμού του όταν είναι κουρασμένο. Κι όμως, το να μεγαλώνεις ένα νήπιο είναι δύσκολο.

Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλές πτυχές της όλης εμπειρίας που μου θυμίζουν τη φυλακή – σαν να έχεις έναν μικρό σαδιστή φύλακα με ναπολεόντειο σύνδρομο:

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς να έχεις κάποιον να σε παρακολουθεί διαρκώς

Η μέρα σου ξεκινάει με κάποιον που σου φωνάζει να ξυπνήσεις

Ζεις με τον τρόπο πως κάτι άσχημο θα συμβεί αν μπεις για ντουζ

Φοβάσαι πως κάποιος θα έρθει στο κρεβάτι σου την ώρα που κοιμάσαι

Η ώρα του φαγητού είναι γεμάτη ένταση

Υπάρχει πάντα κάποιος που σε βλέπει να πηγαίνεις στην τουαλέτα

Φοβάσαι μήπως κάποιος σου δώσει μπουνιά, σε δαγκώσει, σε σπρώξει, σε μαχαιρώσει ή σου επιτεθεί με κάτι που έγινε όπλο στα χέρια του

Μεταφέρεις λαθραία – αλκοόλ, σοκολάτες, ερωτικές ταινίες – χωρίς να σε κάνουν τσακωτό και τα καταναλώνεις στα κρυφά

Οι «συζυγικές επισκέψεις» συμβαίνουν σπάνια, χρειάζονται απόλυτο προγραμματισμό και συχνά διακόπονται.

Κι ένας τρόπος που το να μεγαλώνεις ένα νήπιο δεν είναι όπως στη φυλακή:

Η ώρα της απομόνωσης είναι επιβράβευση, όχι τιμωρία.