Ο παππούς του παιδιού, το οποίο πήρε η πρόνοια μέσα από την κοιλιά της μάνας του, υποστηρίζει την απόφαση του δικαστηρίου

Πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε όλοι σοκαρισμένοι για την απίστευτη υπόθεση μίας Ιταλίδας εγκύου που βρέθηκε στην Αγγλία για επαγγελματικό ταξίδι και κατέληξε στο νοσοκομείο για καισαρική τομή, μιας και η πρόνοια της χώρας, σε μια κρίση πανικού της γυναίκας, αποφάσισε να της πάρει το παιδί μέσα από την κοιλιά.

Πολλοί αναρωτήθηκαν τι στάση κράτησαν οι συγγενείς της γυναίκας σε όλη αυτή την ιστορία.

Και τελικά η υπόθεση περιπλέκεται.

Ο πατέρας της πιστεύει πως η ομολογουμένως ασυνήθιστη απόφαση του δικαστηρίου ήταν δικαιολογημένη, καθώς η κόρη του αντιμετωπίζει συχνά «μανιακές, παρανοϊκές ψευδαισθήσεις».

Πρόσθεσε επίσης πως η κόρη του, που πάσχει από διπολική διαταραχή, συχνά αψηφά τους γιατρούς και αρνείται να πάρει τα φάρμακά της.

«Μπορεί να ακούγεται σκληρό» δηλώνει ο πατέρας της στη Daily Mail, «αλλά πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν στην κόρη μου να κρατήσει το μωρό».

Ο 73χρονος προσθέτει: «Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα αν οι βρετανικές αρχές παραήταν αυστηρές, αλλά επειδή γνωρίζω την κόρη μου, πιστεύω πως έδρασαν προς όφελός της.

Την περίοδο εκείνη είχε σταματήσει να παίρνει τα φάρμακά της και ήταν εξαιρετικά εκνευρισμένη. Δεν ήταν αρκετά καλά ψυχολογικά για να μπορεί να φροντίσει το μωρό της.

Ανησυχώ πως αν πάρει εκείνη την κηδεμονία και σταματήσει πάλι την αγωγή της, όπως έχει κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν, θα θέσει σε κίνδυνο το παιδί.

«Πώς μπορείς να τα φέρεις βόλτα σα μάνα;», τη ρώτησα. «Έχεις ήδη δύο παιδιά που τα φροντίζει η μητέρα σου, πώς μπορείς να φροντίσεις για ένα τρίτο;»»

Η διπολική διαταραχή της, αναφέρει, πρωτοεμφανίστηκε το 2001 όταν πήγε στο Λος Άντζελες να εργαστεί ως σερβιτόρα. Μέσα σε 3 μήνες είχε παντρευτεί και είχε μείνει έγκυος. Από τότε η συμπεριφορά της έγινε πολύ παράξενη.

«Την επισκέφτηκα πέντε έξι φορές όσο ήταν στην Αμερική και σοκαρίστηκα από αυτό που αντίκρισα. Ήταν σα δύο άνθρωποι, τη μια στιγμή φυσιολογική, την άλλη παρανοϊκή και να λέει πως την παρακολουθούν.

Είχε πάθει εμμονή με τα κλειδιά και τα έκλεβε από φίλους και συγγενείς, από οποιονδήποτε. Φυλούσε στο σπίτι της ένα κάρο κλειδιά στα συρτάρια της.

Ζούσε σε παράνοια πως θα χάσει τα δικά της κλειδιά. Και όταν τα έχανε θεωρούσε πως της τα έκλεβαν».

Η συμπεριφορά της άρχισε να επηρεάζει και τη δουλειά της, από την οποία τελικά απολύθηκε.

Το πρώτο της παιδί το υιοθέτησε η τότε κουνιάδα της στην Αμερική, το 2004, όταν εκείνη χώρισε με τον άντρα της.

Ξεκίνησε να παρακολουθείται από γιατρούς το 2007 και η φαρμακευτική αγωγή της τη βοηθούσε να ελέγξει τα συναισθήματά της.

Όταν η ίδια θεώρησε πως έγινε καλά ένα χρόνο αργότερα, σταμάτησε τα φάρμακα και τότε οι γονείς της, ανήσυχοι, της ζήτησαν να επιστρέψει στην Ιταλία για να τη φροντίσουν.

Η μητέρα της Ιταλίδας, η οποία είχε χωρίσει με τον πατέρα της, κατέληξε να πάρει την κηδεμονία του εγγονιού της και εκείνο γύρισε από την Αμερική το 2008. Η ίδια η Ιταλίδα όμως αποφάσισε να επιστρέψει για άλλη μια φορά στην Αμερική, όπου και ξαναέμεινε έγκυος. Σταμάτησε για άλλη μια φορά τη θεραπεία της, πιστεύοντας πως θα επηρεάσει το μωρό και ξανακύλησε.

Και αυτή δεν ήταν η τελευταία της εγκυμοσύνη. Το 2012, έμεινε για τρίτη φορά έγκυος, στο παιδί το οποίο τελικά η πρόνοια αποφάσισε να της πάρει.

Οι αρχές ζήτησαν όμως πρώτα από τους γονείς της να προσέξουν εκείνοι το παιδί. Ο πατέρας της δήλωσε πως είναι πολύ μεγάλος πια, ενώ η μητέρα της δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με ένα ακόμη παιδί, αφού πρόσεχε ήδη τα άλλα δύο παιδιά της κόρης της.

Όταν απευθύνθηκαν στον πατέρα του παιδιού, ενός Σενεγαλέζου στη Φλωρεντία, αποκαλύφθηκε πως εκείνος ήταν παράνομος μετανάστης στην Ιταλία και δεν μπορούσε να αναλάβει την κηδεμονία.

Και έτσι το άτυχο παιδί κατέληξε στη φροντίδα των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η Ιταλίδα δήλωσε πως παρόλο που είναι μητέρα τριών παιδιών από τρεις διαφορετικούς πατέρες, δεν σημαίνει πως δεν είναι και μία καλή και στοργική μητέρα. «Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι που θα έβλαπτε τις κόρες μου και ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο».

Υπό το φως όλων των παραπάνω πληροφοριών, αποδεικνύεται πως υπήρχαν πολλά ακόμη ζητήματα στην υπόθεση. Αν η απόφαση του δικαστηρίου να στερήσει το παιδί από τη μητέρα του ή άλλον συγγενή και παράλληλα να μη σταθεί υποστηρικτικά στην άρρωστη ψυχολογικά γυναίκα είναι σωστή, μένει να αποδειχθεί στο μέλλον.