Τα σκαλοπάτια της ντροπής
Ένα από τα πράγματα που με εκνευρίζουν και ταυτόχρονα με θλίβουν πολύ είναι η παντελής διαφορία που δείχνουμε στους ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα να μετακινούνται το ίδιο άνετα, με τους υπόλοιπους που είναι αρτιμελείς.
Μην μπούμε τώρα στις λεπτομέρειες, γιατι όλοι γνωρίζουμε τι εννοώ. Οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι καταδικασμένοι από ένα βάναυσο αόρατο δικαστήριο να είναι φυλακισμένοι (με την πλήρη έννοια της λέξης) στα σπίτια τους. Είναι οι άνθρωποι που στην καλύτερη περίπτωση κοιτούν τον κόσμο από το παράθυρο.
Θυμάμαι… την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων έμενα στο κέντρο της Αθήνας… τότε αναγκάστηκαν όλοι οι καταστηματάρχες να τοποθετήσουν ράμπες στα μαγαζιά τους… καθώς ακόμα το πιο μικρό σκαλοπατάκι μοιάζει με φράκτης σε έναν άνθρωπο που μετακινείται καθίμενος σε αναπηρικό καροτσάκι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι την επόμενη της λήξης των Αγώνων ένας-ένας οι καταστηματάρχες… αφαίρεσαν τις ράμπες.
–Γιατί; ρωτησα μια γνωστή μου.
–Μα για να μην νομίζουν οι πελάτες μου ότι έχω μαγαζί με είδη για ανάπηρους… μου είπε χωρίς να ντραπεί ούτε στο τόσο.
Αν δεν με πιστεύετε κάντε μια βόλτα σήμερα -9 μόλις χρόνια μετα τους Ολυμπιακούς- στο κέντρο της Αθήνας… και φυσικά σε ΟΛΗ την Ελλάδα και πείτε μου πόσα μαγαζιά διαθέτουν ράμπα.
Το ’χω πάρει προσωπικά το θέμα… αλλά συναντώ τοίχο… γλυστερό τοίχο.
Η συντριπτική πλειοψηφία π.χ. των εστιατορίων (μουράτων η μη) έχει τις τουαλέτες είτε σε όροφο είτε στο υπόγειο. Ράμπες; Χαχαχαχαχα ούτε για πλάκα… αν είσαι ανάπηρος και έχει βγει για φαγητό το πιθανότερο είναι (στην καλύτερη) περίπτωση να κατουρηθείς πάνω σου.
Απελπισία.
Πιο χάλια δεν γίνεται.
Στην Ολλανδία ούτε ένα απ’ αυτά τα καταστήματα (οποιοδήποτε κατάστημα) δεν θα ’χε πάρει άδεια λειτουργίας, αν δεν είχε προβλέψει άνετη πρόσβαση ΟΛΩΝ των ανθρώπων σε οποιοδήποτε σημείο του μαγαζιού… Ούτε κατά διάνοια.
Εδώ οι γείτονες δεν ενδιαφερονται. Οι καταστηματάρχες δεν ενδιαφέρονται. Οι δήμαρχοι δεν ενδιαφέρονται. Οι μανάδες δεν ενδιαφέρονται. Ο Πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ενδιαφέτεαι. Ο Τύπος δεν ενδιαφέρεται. Οι κοινωνικοί φορείς δεν ενδιαφέρονται. Η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται. Οποιος είναι αρτιμελής σ’ αυτή την χώρα δεν ενδιαφέρεται.
Και όπως πολύ σωστά έγραφε ο ο φίλος μου ο Γιάννης Καφάτος (ένας από τους ελαχιστότατους δημοσιογράφους με ευαισθησία) δεν χρειάζεται να είστε αναπηρος για να γευτείτε την απελπισία. Πάρτε ένα απλό καροτσάκι για να μεταφέρετε τα ψώνια από την λαϊκή για να δείτε το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ του πράγματος.
Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα.
Ποιος ενδιάφερεται για τη μαμά που λαχταρά να βγάλει βόλτα στο καροτσάκι το μωρό της; Το ξέρετε… έτσι δεν είναι;
Ίσως είδατε ήδη αυτή την εξαιρετική καμπάνια αφύπνισης… Δεν χρειάζεται σχόλιο…
Δείτε απλά το video (δεν πειράζει, αν δεν ξέρετε γερμανικά. Θα καταλάβετε το πνεύμα!)
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Ακριβως λογω ελλειψης προσβασης, η μητερα μου μετακινηται σπανια. Φυσικα για μεσα μεταφορας, ουτε λογος. Ευτυχως εχει καλους φιλους κι επισκεπτονται συχνα τους γονεις μου.
Στην Ελλάδα πολλοί είναι αυτοί μου πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ανάπηροι. Επειδή, δεν κυκλοφορούν έξω, επειδή πιο σωστά δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν έξω εξαιτίας όλων όσων αναφέρετε παραπάνω, πιστεύουν-οι στενόμυαλοι- ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες!!! Οι νέοι γονείς αγανακτούν με τα πεζοδρόμια και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, αλλά μόλις ανεξαρτητοποιηθούν από το παιδικό καροτσάκι, τα ξεχνούν όλα. Δυστυχώς για να αλλάξει κάτι σε αυτόν το τόπο θα πρέπει αν περάσουν πολλά χρόνια και πολλές γενιές και εμείς οι λίγο περισσότερο σκεπτόμενοι θα πρέπει να μη δειλιάζουμε και καθημερινά να δίνουμε μικρές μάχες για βλέπουν τα παιδιά μας καταρχήν το σωστό αλλά και για να ενοχλούμε τους βολεμένους.
Αν είναι δυνατόν να έβγαλε τη ράμπα για να "μη νομίζει ο κόσμος" ότι έχει είδη αναπήρων! Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχουν άνρθωποι που λειτουργούν με αυτή τη "λογική" και δεν βάζουν (ή ακόμα χειρότερα βγάζουν!) ράμπες.
Συγνωμη βρε Μανο μου, αλλα πολυ θα ηθελα να ξερω το καταστημα, για να μην ψωνισω ποτε απο κει! Τα νευρα μου!
Αυτό λες; ή που έφτιαξαν και καλά αυτά τα γνωστά πλακάκια με γραμμές για τους τυφλούς τα οποία 9 στις 10 τερματίζουν ή σε δέντρο ή σε τοίχο; Πόσο εκνευρίζομαι που τα βλέπω! Πιστεύω πως όλες οι μαμάδες ή και οι μπαμπάδες που έχουν πάει μια βόλτα με καρότσι παιδικό σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδος έχουν νιώσει για λίγο ΑΜΕΑ. Το κακό είναι ότι μετά το ξεχνάμε.
Μπορεί να με κράξετε ή να πείτε ότι δεν είμαι καθόλου παρατηρητική αλλά ρε παιδιά εγώ ζω στο κέντρο της Αθήνας και είναι μάλλον απίθανο να δω ράμπα αναπήρων. Για να μην πω οτι δεν ξέρω καν πως είναι. Έχω δουλέψει έχω ζήσει κέντρο σ όλη μου τη ζωή. Ειδικά την Πατησίων την ξέρω κυριολεκτικά απέξω. Αλλα η κατάσταση είναι τρισάθλια... Γενικώς. Δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες χώρες. Δεν έχω πάει ποτέ για να έχω άποψη. Αλλά εδώ πραγματικά πάμε κατα διαόλου... Δεν υπάρχουν λόγια... Αυτά απο μένα την Μυρτώ!
….πολύ εύκολη λύση....έδωσε σε αυτό το πρόβλημα ο Δήμαρχος Διονύσου ο πρώην και διατηρείται με πολύ κόπο και από τον νυν....απλά δεν φτιάχνουμε πεζοδρόμια....τουλάχιστον σε καίριους δρόμους όποτε η τρελή η μάνα, ο ανάπηρος και η κυριούλα με το καρότσι της λαϊκής το έχει πάρει απόφαση ότι βόλτα με τα πόδια δεν γίνεται εκτός εάν είσαι των extreme sports....άλλωστε σε ακριτικό χωρίο της Αθήνας ζούμε τι περιμένουμε δηλ....σου λέει πάρε το αυτοκίνητο και τελείωνε...άλλωστε όπου θες μπορείς να το παρκάρεις...τι το παίζεις οικολόγος και τυραννάς και εσένα και τους άλλους με τα καροτσάκια όλων των ειδών... βέβαια την ίδια ώρα o ίδιος Δήμος προμοτάρει με διαφημίσεις στο δρόμο την τοπική αγορά … ….άμα είναι να φορτώσω το παιδομάνι με τα αξεσουάρ και τα καρότσια στο αυτοκίνητο… σιγά μην πάω να παρκάρω και ξεπαρκάρω μαγαζί μαγαζί στην τοπική αγορά …πάω κατευθείαν στο πολυκατάστημα όπου τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να πάρω το καρότσι στην πλάτη μου και έχω και 100 επιλογές τιμών και ποιότητας…και τελικά μου είναι ποιο προσβάσιμα «KONTA» από το μαγαζί στην απέναντι από το σπίτι μου γωνία… TΕΛΙΚΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΥΣΗ...τώρα...εδώ δεν θα την βρούμε...
Μάνο πραγματικά πριν από λίγες μέρες κάποια παρόμοια γραφόμενά μου παρερμηνευθηκαν σε "ΘΥΜΟ" κ "ΚΑΚΙΑ" επειδή ως μάνα ΑΜΕΑ παιδιού εξέφρασα τις απορίες μου στον τρόπο διαχείρησης των ΑΜΕΑ στη χώρα μας! Ίσως κάποια παραδείγματα ήταν κάπως ακραία δε λέω, υπαρκτά κ αληθινά πέρα ως πέρα ωστόσο!! Οτι είμαι υπερβολική κ ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι ,παρόλο που εγώ δε μίλησα για όλους αλλά για τους Ελληνες συνανθρώπους μας! Μετά λοιπόν από πολλαπλή κρούση απόψεων από θιγμένους συμπολίτες μου που είχαν διαβάσει το αρθρο μου κ μου είχαν γράψει υπογραμμίζοντας εντόνως πόσο ΛΑΘΟΣ κ πόσο ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ απείχε η πραγματικότητα από αυτή που παρουσίαζα εγώ, είχα αρχίσει το ομολογώ να πιστεύω ότι ΒΡΕ ΛΕΣ????? Βρε μπας και είμαι ανενημέρωτη ? Βρε μπας κ έχω χάσει τπτ επεισόδια ? Βρε μπας ?? Αλλά εντάξει!!ΟΚ δεν είμαι τρελή!!
Nαι, αλλά απάντησες πάρα πολύ ωραία! Εντυπωσιάστηκα με την απάντησή σου! Αυτή και μία του Μάνου περι δημοσίευσης προσωπικών στιγμών στο Internet μου έχουν μείνει στο μυαλό σαν υποδειγματικές απαντήσεις. Καθόλου θυμός, καθόλου μίσος και πολύ έξυπνες απαντήσεις. Μπράβο σας!
Ασε τους κομπλεξικους ναλενε! Ειμαι μια εξ αυτων που σε υποστηριξαν και μαλιστα ως κορη ΑΜΕΑ. Εγω ξερεις τι λεω παντα; "Φτυσε τον κορφο σου...."
Γενικα αυτη η χωρα σου δημιουργει το αισθημα οτι αν κατι παθεις, θα σε αφησουν να ψοφησεις!
δεν ειναι αισθημα...είναι αλήθεια....το κράτος σίγουρα σε παρακαλαεί κιόλας να πάθεις ...με τους συμπολίτες αμα είσαι τυχερός μπορεί και κάτι να γίνει....
Ειδικά τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά... :(
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ Κ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΕΟΣ!!! ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΟΤΣΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ 2 ΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!!!
Ναι αλλά δεν ξέρουν οι καταστηματάρχες ότι μια μαμά με καροτσάκι θα προτιμήσει πχ το φαρμακείο ή τον φούρνο για να ψωνίσει το οποίο έχει ράμπα. Είναι θέμα ευκολίας για όλους πιστεύω και όχι μόνο για τους ανάπηρους.
Ζω στις Σέρρες (ευτυχώς όχι για πολύ ακόμα Φεβρουάριο μετακομίζω μόνιμα Β.Ιρλανδία) την γνωστή καφεδούπολη, μπουγατσούπολη, σουβλακούπολη και σπάω το κεφάλι μου να σκεφτώ μία καφετέρια ή φαγάδικο που να έχει πρόσβαση στην τουαλέτα με ράμπα ή ανσασέρ.... Απογοήτευση......
Πόσο δίκιο έχεις ρε Μανο!!Η κατάσταση στην ελλαδα ειναι για κλάματα!το κράτος αδιάφορο και ανύπαρκτο και οι πολίτες αδιάφοροι και αναισθητοι (όχι όλοι αλλα αρκετοί)!βγάζω βόλτα το μωρο μου με το καρότσι και πολλες φορές στις ράμπες αναπηρων ειναι παρκαρισμένα αυτοκινητα!και άντε εγω κανω "κύκλο" και ανεβαζω το καρότσι απτο πεζοδρομιο...άτομα με αναπηρίες πως θα το κάνουν αυτο???οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ειναι εντελώς ακατάλληλα,το ίδιο και τα μαγαζιά...θα μου πεις εσυ τι κανεις για αυτο?τουλάχιστον δεν παρκαρω το αμάξι μου στις ράμπες...