Η βάπτιση του Χριστόφορου

Βρήκα χρόνο να σας γράψω για την βάπτισή μας. Να σας πω λίγα λόγια καταρχάς για εμάς. Μένουμε Θεσσαλονίκη και ο άντρας μου είναι οδηγός στο επάγγελμα.

Είδα γραμμή κόκκινη στο τεστάκι εγκυμοσύνης στις 9 Μαΐου 2012 και έφερα στον κόσμο τον γιο μας τον Γενάρη του 2013, στις 8 του μήνα.

Είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη και μια γέννα χάλια ανυπόφορη, για την οποία θα γράψω όταν βρω τον χρόνο (χρόνος; Τι είναι αυτό – χαχαχα)

Μέχρι να γίνει η βάπτιση είχαμε πει ως γνωστόν ότι θα δίναμε το όνομα του πεθερού μου λόγω των παραδόσεων και εθίμων. Ωραία ως εδώ.

Κανονίζουμε την βάπτιση με τον άντρα μου και γυρίζουμε δυο τρεις εκκλησίες της περιοχής και κλείνουμε τελικά στον Αγ. Χριστόφορο, λόγω του ότι είμαστε παντρεμένοι με πολιτικό και δεν μας δέχτηκαν στις άλλες που κοιτάξαμε. Αποφασίσαμε να κάνουμε νονά την ξαδερφούλα μου που είναι 13 χρονών. Χαρήκαμε που δέχτηκε και αυτή και ακόμα περισσότερο χάρηκα γιατί θα έχουνε τόσα λίγα χρόνια διαφορά. Στο μέλλον θα χαίρεται και το παιδί μου ελπίζω.

Κλείνουμε τη δεξίωση, ετοιμάζουμε τα προσκλητήρια με θέμα το παγωτό  και έρχεται η στιγμή να διαλέξω μπομπονιέρες. Κοιτάζω εδώ κοιτάζω εκεί, δεν μου άρεσε τίποτα. Ξανακοιτάζω, επισκέπτομαι μαγαζιά και δεν μου αρέσει τίποτα και πάλι. Βρίσκω στο facebook κοπέλα που φτιάχνει χειροποίητα σαπούνια και  τελικά τις έκλεισα.

Παραγγέλνω 300 τεμάχια (ναι είχαμε πολύυυ κόσμο) και παραγγέλνω και από το ιντερνετ κουφέτα τούλια κορδέλες και κάθομαι και τις φτιάχνω μία μία – πραγματικά έβγαλα κάλους αλλά άξιζε.

Οι μπομπονιέρες για μεγάλους ήταν παγωτό γρανίτα σε διάφορα χρώματα αρωματικό σαπούνι γλυκερίνης, τα κουφέτα γαλάζιο λευκό Χατζηγιαννάκη σοκολάτα γέμιση και σχετικά βγήκε φτηνά, 1.50 Ευρώ το τεμάχιο. Συγκριτικά με αυτές που είδα αλλού μετρούσε πολύ περισσότερο κατά τη γνώμη μου. Για τα παιδάκια παρήγγειλα σαπουνόφουσκες σε σχέδιο Παγωτό Πύραυλος σε χρώματα γαλάζιο – σοκολά. Κι αυτά τα πέρασα σε μπομπονιέρες. Αφήστε κορίτσια μέχρι και στο youtube μπήκα για να μάθω να κάνω σωστά όμορφους και ομοιόμορφους φιόγκους.

Η κολυμπήθρα στην εκκλησία είναι χτιστή με μάρμαρο, σταθερή και θα έχανε την ομορφιά της έτσι δεν θέλησα να την στολίσω.

Στολισμό κάναμε μπαλόνια από το «Μπαμ» κατάστημα στη Θεσσαλονίκη σε χρώματα γαλάζιο και πράσινο. Μάλιστα κάναμε και δύο μπαλόνια μεγάλα «αερόστατα» που περιλαμβάνανε μέσα 20 μικρότερα και μετά το μυστήριο στη δεξίωση τα σκάσαμε για τους μικρούς μας φίλους.

Γλυκάκια σε γεύσεις προφιτερόλ και βύσινο-σοκολάτα από το La Baguette στην Δελφών 71. Τα Γλυκά γράψανε ιστορία. Όλοι ρωτούσαν από πού είναι.

Τα βαπτιστικά μας MatouFrance με θέμα καλοκαιρινό αλλά χωρίς πολλά τζιντζιριμίντζιρι – λίγο πιο επίσημο που είναι του γούστου μου και το κουστουμάκι του αγοριού μου Makis Tselios.

Η Βάπτιση κλεισμένη για τέλος Σεπτέμβρη, μου πήραν οι μπομπονιέρες να τις τελειώσω σχεδόν δύο μήνες. Κάθε μέρα και μεετά τον ύπνο του μωρού το βράδυ στρωνόμουν και έφτιαχνα λίγες λίγες….

Τον Ιούνιο βλέπω στον ύπνο μου ένα αρκετά σημαδιακό όνειρο που μου κοψε την ανάσα ενώ κοιμόμουν.. Είμαι λέει στην εκκλησία πάω να βαφτίσω το παιδί μου και βλέπω την πόρτα κλειδαμπαρωμένη με ζωνάρια και καρφιά.. Εκείνη τη στιγμή βλέπω την γυναίκα του ξαδέρφου μου η οποία φωνάζει το παιδί μου «Φόρη»… της λέω: μα καλά, γιατί λες το παιδί έτσι; Και μου λέει: Μόνο αν βαφτίσεις το παιδί Φόρη, θα ανοίξει η πόρτα της εκκλησίας για να μπεις… – Δεν δίνω πολύ σημασία παρόλαυτα το συζητάω, αργότερα το λέω και στον άντρα μου μα το ξεχνάμε…

Αύγουστο βλέπω στον ύπνο μου πάλι όνειρο τρελό. Πιάνει φωτιά το σπίτι. Ξυπνάω έντρομη. Από παντού μπαίνανε καπνοί. Και εμφανίζεται ένας άντρας ψηλός στο παράθυρο πανύψηλος…. Είχε στον ώμο του ένα αγοράκι αδύνατο και μου λέει: μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου, κοιμήσου εσύ κι εγώ θα σβήσω την φωτιά….Ξύπνησα κλαίγοντας αλαφιασμένη και κοιτούσα γύρω μου αν όντως πήρε φωτιά το σπίτι …

Τις επόμενες μέρες και ενώ είχα ένα μήνα πριν το μυστήριο, μπαίνω στο google. Πατάω γιορτή Αγίου Χριστοφόρου (Φόρης)…. Αυτό ήταν. Βλέπω 9 Μαΐου. Η μέρα που έμαθα οτί θα γίνω μαμά. Βλέπω και τον Άγιο. Ήταν αυτός. Κουβαλούσε στον αριστερό του ώμο τον Χριστό. Μουσάτος. Ψηλός. Πανύψηλος. Λιγνός. Εντάξει Σοκ. Ξανασόκ.

Δηλαδή τι να σας πω. Έτρεμα. Το ανακοινώνω στον άντρα μου. Το παιδί θα το βγάλουμε Χριστόφορο. Ο άντρας μου οδηγός όπως σας είπα και τον τελευταίο χρόνο έχουμε ένα τροχαίο σοβαρό στην οικογένεια.

Το ανακοινώνουμε. Ευτυχώς βρίσκουμε κατανόηση και το πήρανε θερμά. Και έτσι Βαφτίσαμε το παιδί στην εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου που και αυτό ήταν και πάλι μοιραίο.

Το μυστήριο αν και είχα πολύ άγχος πήγε καλά. Ο μικρός δεν ζορίστηκε καθόλου, δεν έκλαψε παρά όταν τον έβγαλαν από την κολυμπήθρα. Είδε γεμάτη την κολυμπήθρα και τρελάθηκε από τη χαρά του, δεν μπορούσα να τον κρατήσω… Η φωτογράφος μου είπε ότι πρωτη φορα είδε μωρό να κοιτάζει το φακό μέσα από την κολυμπήθρα.

Δεν είμαι σούπερ Χριστιανή. Δεν είμαι καθόλου θα έλεγα της εκκλησίας. Μου συνέβη όμως…

Σας στέλνω παρακάτω φωτογραφίες από το μυστήριο. Σας εύχομαι στην καθεμία υγεία στα παιδάκια σας και ότι εύχεστε για αυτά να τους το  δώσει ο Θεός διπλό!!!

Μαμά  Στέλλα

Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη βάφτιση του μικρού σας αστεριού;

Διαλέξτε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες, γράψτε μας πώς την ετοιμάσατε και στείλτε μας e-mail στο eimaimama@gmail.com