Ο μύθος της τέλειας μαμάς

γράφει η Lisa Quinn για το modernmom

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Στο σπίτι μου, σπάνια στρώνουμε τα κρεβάτια, εκτός κι αν περιμένουμε κάποια επίσκεψη. Μερικές φορές βάζω τις φωνές. Η ντουλάπα μου είναι άνω-κάτω και αισθάνομαι ενοχές που εργάζομαι τόσο πολύ. Τα παιδιά μου βλέπουν περισσότερο τηλεόραση από όσο θα έπρεπε. Και δεν μου βρίσκονται τα χρήματα αυτή τη στιγμή να το γυρίσω στα βιολογικά προϊόντα.

Υπάρχει ένα ράφι στο ψυγείο μου που κολλάει και ευελπιστώ κάποια μέρα να καθαρίσει από μονο του και σήμερα το πρωί έστειλα τον γιο μου στην κατασκήνωση με ένα πρόχειρο σάντουιτς με μαρμελάδα και φυστικοβούτυρο, χρησιμοποιώντας κατεψυγμένες βάφλες, γιατί είχα ξεχάσει να πάρω ψωμί. Δεν είμαι τέλεια. Ορίστε, το παραδέχτηκα.

 Αντίο σούπερ μαμά

 Αυτό το πράγμα με τις σούπερ μαμάδες έχει καταντήσει κλισέ και για να είμαι ειλικρινής, άρχισα να κουράζομαι. Ήταν ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα, να βλέπει κανείς το φεμινιστικό κίνημα να εξελίσσεται από το «μπορείς να τα έχεις όλα» στο «πρέπει να τα κάνεις όλα (και να τα κάνεις τέλεια)». Όχι, δεν μπορώ. Αυτά είναι βλακείες. Δείξτε μου μία γυναίκα που μπορεί να τα κάνει όλα και εγώ θα σας δείξω μία γυναίκα που έχει προσλάβει μια κοπέλα να τη βοηθά (προσπαθώντας να αποδείξει κάτι). Οι σούπερ μαμάδες, αυτό το υποείδος, έκανε τον κύκλο του. Καιρός να προχωρήσουμε παρακάτω.

 Δεν υπάρχει τελειότητα

Ακούστε πως έχουν τα πράγματα: Δεν υπάρχει τελειότητα. Η τελειομανία είναι μία κατάσταση αμιγώς ανισόρροπη, αποξενωτική και αφύσικη. Μετατρέπει τους ανθρώπους σε επικριτές και κάνει τους άλλους να αισθάνονται άσχημα. Πώς γίνεται να είναι «κάτι καλό;» Γελιόμαστε (και κάνουμε κακό και στα παιδιά μας) αν πιστεύουμε πως θα είναι όλα τέλεια. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δυσκολίες σε κάποιο σημείο της ζωής μας. Είναι καθήκον μας ως μαμάδες να σιγουρευτούμε πως τα παιδιά μας το ξέρουν αυτό και πως είναι προετοιμασμένα για τα εμπόδια που θα φέρει στο δρόμο τους η ζωή. Οι σούπερ μαμάδες μπορεί να έχουν τα πιο καλοντυμένα, τα πιο καθωσπρέπει και τα πιο μορφωμένα παιδιά απ’ όλες, αλλά τα δικά μου ξέρουν πώς να φτιάξουν το μεσημεριανό τους, να φροντίσουν μια πληγή και να ανοίξουν μια κλειδαριά. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!

 Η τέλεια εικόνα

Τις προάλλες ήμουν στο αεροπλάνο και είδα τη Gwyneth Paltrow στη Vogue. Έχει πάρει μία γοητευτική πόζα στην κουζίνα της, όπου ετοιμάζει «εύκολα!» σνακ για μετά το σχολείο από βιολογικά, χορτοφαγικά προϊόντα τοπικών παραγωγών, φορώντας την κρεπ Michael Kors φούστα της με τα βολάν, αξίας $865 και τις 17ποντες Louboutin γόβες της. Τα μαλλιά της ήταν υπέροχα και υπήρχαν ορισμένα παιχνίδια πεταμένα πέρα δώθε (αλλά τα παιδιά άφαντα). Αλήθεια ρε Gwyneth; Έτσι θα το παίξουμε το παιχνίδι; Δεν ήμουν τόσο λαμπερή ούτε στο γάμο μου, γαμώτο. Σ’ ευχαριστώ που με έκανες να νιώσω άσχημα.

 Ζήτω στη μάνα με τα ελαττώματά της

 Το καταλαβαίνω. Είναι η Vogue. Θα ήθελα και γω να εκδώσω το δικό μου περιοδικό με τίτλο «Half-Assed» («Η τσαπατσούλα»). Θα τιμάει τη μαμά με ελαττώματα – τον αποστάτη που φτιάχνει μια αυτοσχέδια τσάντα για δώρο από το κουτί του παιδικού γεύματος στα Mc Donald’s καθοδόν για το παιδικό πάρτι που έχει να πάει. Τη μαμά που πιστεύει πως τα πάντα μπορούν να γίνουν στο σπίτι. Χρειάζεσαι μια στολή ανθρώπου των σπηλαίων για το σχολείο – ΣΗΜΕΡΑ; Το κορίτσι μας θα αρπάξει ένα ψαλίδι, έναν μαρκαδόρο και χαρτί περιτυλίγματος και θα πιάσει δουλειά.

 Ήμουν και γω σαν κι αυτές

 Μία τελευταία εξομολόγηση: Ήμουν και γω μια τέλεια μαμά (ή τουλάχιστον προσπάθησα πολύ να γίνω). Οργάνωνα κάτι απίστευτα αποκριάτικα πάρτι κάθε χρόνο. Ζούσα γι’ αυτά. Οι ετοιμασίες ξεκινούσαν από πολύ νωρίς, όπως στους Ολυμπιακούς και γω ήμουν σε κακό χάλι όλη την ώρα. Χρειάστηκε να πάθω ένα αρκετά σοβαρό ατύχημα σε ένα πάρτι για να συνειδητοποιήσω πως μάλλον είχα ξεπεράσει τις ικανότητές μου. Είχε φτάσει η μέρα του πάρτι. 185 από τους πιο κοντινούς μας φίλους θα έφταναν στην πόρτα μας από στιγμή σε στιγμή. Ήμουν αποφασισμένη όπως συνήθως να εντυπωσιάσω τους πάντες και να θαυμάσουν την οικοκυρική μου ανωτερότητα. Είχα ξοδέψει εβδομάδες προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια και όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά. Φρεσκοστυμμένος χυμός λάιμ και μέντα για τα μοχίτο; Έτοιμα. Παραδοσιακές μάσκες στο χολ; Έτοιμες. Απειλές ότι θα σφάξω τα παιδιά μου αν τυχόν κάνουν λίμπα τα δωμάτιά τους; Κι απ’ αυτές.

 Το συμβάν που μου άνοιξε τα μάτια

 Καθώς κοιταζόμουν στον καθρέφτη λίγα λεπτά προτού φτάσουν οι πρώτοι καλεσμένοι, παρατήρησα μια μικρή μουτζούρα στο πάνω μέρος του καθρέφτη στο μπάνιο. Στην αρχή προσπάθησα να την αγνοήσω, αλλά τελικά με νίκησε. «Η Martha Stewart ποτέ δεν θα έκανε πάρτι με λερωμένο τον καθρέφτη της», έλεγε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Έτσι κι εγώ, σκαρφάλωσα με χάρη στον πάγκο του μπάνιου και στάθηκα στις μύτες των ποδιών μου, φορώντας ακόμη τις γόβες μου, προσπαθώντας να καθαρίσω τη μουτζούρα. Και τότε γλίστρησα. Το μεγάλο μου δάχτυλο έσπασε και ανέκοψε την πτώση μου. Τη στιγμή εκείνη που βρισκόμουν στο πάτωμα κι έκλαιγα από πόνο, κοίταξα επάνω και είδα πως το μόνο που είχα καταφέρει είναι να κάνω τη μουτζούρα μεγαλύτερη.

Η καλύτερη στιγμή της ζωής μου

Το δάχτυλό μου πρήστηκε κι έγινε σα μελιτζάνα κι εγώ κατέληξα να χοροπηδάω όλο το βράδυ μέσα στα Crocs μου. Δεν μπορούσα να τρέχω τριγύρω και να βλέπω αν όλοι είχαν γεμάτα ποτήρια, δεν μπορούσα να πηγαινοφέρνω φαγητό στα τραπέζια και δεν μπορούσα να φτιάξω τα δωράκια του πάρτι που θα μοίραζα μετά και είχαν μείνει στην ιστορία. Και ξέρετε κάτι; Αυτό ήταν το καλύτερο πάρτι που οργάνωσα. Κάθισα με την οικογένειά μου και τους φίλους μας. Έμαθα με τα χρόνια πώς να συμμετέχω ενεργά στη ζωή μου, να μη στέκομαι και να τη φροντίζω απλά από το πλάι.

Ώρα για επαναπροσδιορισμό

Ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε το τι σημαίνει να είσαι καλή σύζυγος, καλή οικοδέσποινα και καλός άνθρωπος. Δεν θέλω να τα παιδιά μου να μεγαλώνουν με την ανάμνηση του πόσο καθαρό ήταν το σπίτι μας. Θέλω να θυμούνται το κέφι και την αγάπη. Ποιος νοιάζεται για το τι λένε οι άλλοι; Χτίζεις τις αναμνήσεις σου μέσα στο σπίτι σου. Και μερικές φορές, καθώς δημιουργείς τις αναμνήσεις σου, τα κάνεις όλα λίμπα. Να αγαπήσετε το χάος. Παρόλο που είναι νωρίς ακόμη να μιλάμε για το τέλος της τέλειας μαμάς, ίσως θα ήταν καιρός να καταλάβουμε πως είναι απλά ένας μύθος και όχι αληθινή.