Οι πιεστικοί γονείς βλέπουν τα παιδιά τους ως προέκταση του εαυτού τους

Όσο περισσότερο βλέπουν οι γονείς τα παιδιά τους σας κομμάτι του εαυτού τους, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να θέλουν οι απόγονοί τους να εκπληρώσουν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες που δεν αναγνωρίζουν την ατομικότητα του παιδιού τους είναι πιθανό να το ωθήσουν σε χόμπι όπως η ηθοποιία και το ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, αν κάποτε οι ίδιοι ονειρεύονταν να γίνουν διάσημοι ηθοποιοί και ποδοσφαιριστές.

Αντιθέτως, όσοι αναγνωρίζουν ότι το παιδί τους έχει τα δικά του ενδιαφέροντα και τις δικές του προσδοκίες, είναι λιγότερο πιθανό να μεταφέρουν, απογοητευμένοι, στο απρόθυμο παιδί τις δικές τους φιλοδοξίες.

Ψυχολόγοι από το Ohio State University και το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία μελέτησαν 73 γονείς, κυρίως μητέρες, παιδιών ηλικίας 8 έως 15 ετών.

Οι γονείς έπρεπε να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για να αξιολογηθεί τι πώς βλέπουν τα παιδιά τους σε σχέση με τον εαυτό τους, αν αυτά θεωρούν πως είναι εντελώς διαφορετικά ή σχεδόν πανομοιότυπα.

Ζητήθηκε έπειτα από τους ίδιους να σημειώσουν δύο από τις φιλοδοξίες που εκείνοι ή κάποιος φίλος δεν κατάφεραν ποτέ να πραγματοποιήσουν στη ζωή τους, όπως το να γίνουν πρωταθλητές στο τένις ή να γίνουν επιτυχημένοι συγγραφείς.

Τέλος, οι γονείς απάντησαν στο αν ήθελαν από τα παιδιά τους να επιδιώξουν εκείνα τις δικές τους αποτυχημένες φιλοδοξίες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό PLOS ONE, έδειξαν πως οι γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους σαν προέκταση του εαυτού τους ήταν πιθανότερο να επιθυμούν από εκείνα να εκπληρώσουν τα όνειρα που άφησαν πίσω τους οι ίδιοι, αλλά όχι και οι φίλοι τους.

Ο καθηγητής Brad Bushman, που συμμετείχε στη μελέτη, είπε πως οι γονείς φαίνεται να «ζουν τη ζωή τους μέσα από τα παιδιά τους».

«Οι γονείς μπορεί έτσι να αισθανθούν λίγη από τη δόξα των παιδιών τους και να μειώσουν την απογοήτευσή τους για τους ίδιους στόχους που εκείνοι δεν μπόρεσαν να επιτύχουν», αναφέρει επίσης.

πηγή: telegraph.co.uk

[divider]

Δεν θα ήθελα ποτέ να πιέσω το παιδί μου να κάνει κάτι που εγώ δεν κατάφερα, αλλά μπορώ να το καταλάβω. Γιατί μένω στα λόγια. Αν είχα δικό μου παιδί, θα ήθελα πολύ να γίνει γιατρός ή ηθοποιός και να μιλάει άπταιστα Ιαπωνικά. Μήπως όλοι θέλουμε να εκπληρώσουν οι άλλοι τα όνειρά μας;

Εσείς τι λέτε;