Σαν σήμερα…
Είμαι αυτή η μανούλα της ιστορίας «Γέννησα το ίδιο μωρό και με τους δύο τρόπους!«
Πέρασε ένας χρόνος…! Ένας υπέροχος χρόνος από εκείνη την τόσο δύσκολη ήμερα…! Ακόμα κόμπος γίνεται το στομάχι στην θύμηση της… Αλλά ακλούθησαν πολλές ευτυχισμένες ημέρες που την επισκιάζουν!!!
Ο θησαυρός μου γεννήθηκε στις 16 Γεναρη… Το γιορτάσαμε πανηγυρικά! Όμως εγώ πειράζει που σήμερα (19/1) νιώθω πιο συγκινημένη γιατί σαν σήμερα κάναμε την πρώτη μας αγκαλιά;;
Σαν σήμερα συναντηθήκαμε ουσιαστικά για πρώτη φορά, σαν σήμερα τον κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά, σαν σήμερα τον θήλασα για πρώτη φορά, σαν σήμερα κούρνιασε στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά, σαν σήμερα με κοίταξε στα μάτια και μου χαμογέλασε για πρώτη φορά, σαν σήμερα κοιμήθηκε για πρώτη φορά χορτάτος στην αγκαλιά μου αφού με κοίταξε με αυτό το βλέμμα ευχαρίστησης, σαν σήμερα μύρισα την μυρωδιά του για πρώτη φορά, σαν σήμερα άκουσε την καρδιά μου πως χτυπά και έξω από το σώμα μου για πρώτη φορά, σαν σήμερα ακούμπησα το απαλό του δέρμα για πρώτη φορά… Κι ας μην θυμάται πολλές λεπτομέρειες από εκείνη την πρώτη μας στιγμή το σοκαρισμένο μου μυαλό, θυμάται το σώμα…
Εγώ λοιπόν σήμερα γιορτάζω ξανά τα γενέθλια του γιου μου!!!
Να σε χαιρόμαστε υπέροχε μου πρίγκιπα!!!
Χρόνια σου πολλά κι ευτυχισμένα γεμάτα υγεία, τύχη, αγάπη!!!
Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα ανοιχτή, να κουρνιάζεις μέσα για όσο ζω!!! Σε λατρεύω!!!
Μαμά Μαργαρίτα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αγαπητή μαμά Μαργαρίτα, ποσό λείπαμε γι’ αυτή τη τραγική σου εμπειρία και πόσο χαίρομαι που πήγαν όλα καλά!! Δύο φίλες μου έχουν γεννήσει φυσιολογικά με τα μωράκια τους να κατεβαίνουν με το πρόσωπο προς τα πάνω και όλα είχαν πάει πολύ καλά!!! Πρόσφατα δημοσιεύτηκε η δική μου ιστορία που αφορά την εμπειρία μου ως έγκυος αλλά για να μη κουράσω δεν συνέχισα να γράψω για τον τοκετό και την μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών. Εγώ γέννησα δίδυμα αναγκαστικά με καισαρική και έμειναν 38 μέρες στα πρόωρα ο Α γιατί γεννήθηκε 1340 γρ και 39 μέρες ο Β γιατί γεννήθηκε 1610γρ αλλά έχασε αρκετά μετά ενώ ο Α δεν έχασε σχεδόν καθόλου. Όντως και εμείς μετά που περάσαμε τόσα πολλά είχαμε γίνει υστερικοί και όπως λες και εσύ στην πρώτη σου ιστορία "Κάποιοι μας παρεξηγούν, όμως δεν μπορούν να καταλάβουν… Κανένας δεν είδε το μωρό μας έτσι όπως το είδαμε εμείς… Όταν βλέπεις το μωράκι σου, μια σταλιά μωράκι, μέσα σε ένα γυάλινο κουτί να το τρυπάνε σε χεράκια και ποδαράκια, τρέμεις μην ξαναπάει εκεί!" το ίδιο ακριβώς λέγαμε κι εμείς. Η δική μου ιστορία προς το παρόν είναι αυτή:" http://www.eimaimama.gr/2014/01/i-diki-mou-istoria.html "αλλά σύντομα θα γράψω και για τον μήνα που ήμουν στο νοσοκομείο πριν γεννήσω γιατί είχα επιλέξει να γεννήσω σε νοσοκομείο για τους ίδιους ακριβώς λόγους αλλά και για την εμπειρία μου στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών... Να χαίρεσαι το μωράκι μου, να τα εκατοστήσει και σου εύχομαι με το καλό να έρθει και ένα δεύτερο!! Να είσαι πάντα γερή και δυνατή!!!
Να σου ζήσει Μαργαρίτα, μόνο χαρές να σου δίνει!!! Πολύ συγκινητική η ιστορία σου!!
Να τον χαιρεσαι μαμα Μαργαριτα, σας ευχομαι πολλες, μεγαλες και ζεστες αγκαλιες