Σκολίωση και κηδεμόνας
Η 12χρονη κορη μου εχει σκολιωση και πρεπει να φορεσει κηδεμονα. Αφου καταφεραμε να μαζεψουμε τα λεφτα για να τον αγοράσουμε και καναμε το μεγαλο ταξιδι στην Αθηνα για να τον παρουμε, αντιμετωπιζω μεγαλο προβλημα προσαρμογης.
Το ‘χει παρει κατακαρδα το παιδι μου και ολη την ωρα κλαιει. Και εχει δικιο, γιατι αλλαζει η ζωη της. Πρεπει να ζει με τον ναρθηκα τωρα. Χωρια οτι ποναει οταν τον φοραει και την ενοχλει. Ναι μεν καταλαβαινει οτι ειναι για το καλο της, για την υγεια της, αλλα δεν τον θελει καθολου.
Ειμαστε και στην εφηβεια τωρα και αισθανεται οτι της διαλυουμε την ζωη. Οσες συζητησεις και αν κανουμε καταλήγουν σε κλαματα και νευρα. Την καταλαβαινω και την νιωθω, αλλα πρεπει να το φοραει αλλιως θα χειροτερεψει και θα θελει εγχείρηση.
Ο λογος που σας γραφω ειναι γιατι καποιες απο σας ισως το εχετε περασει και θα θελα καποιες συμβουλες. Επιμονη και υπομονη θελει σιγουρα, αλλα ισως εχετε βρει και αλλους τροπους να βοηθησετε το παιδι σας. Εγω ειμαι καινουρια ακομα σε αυτο το μονοπατι, οποτε οποια βοηθεια καλοδεχουμενη…
Σας ευχαριστω που με ακουσατε!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γεια σας !Ειμαι 31 χρονων και στα 19 εκανα σπονδυλοθεσια γιατι ειχα σκολιωση ..ξεκινησα με 15 μοιρες απο αφελεια γιατρων κατεληξα μετα απο τρια χρονια περιπου να εχω 45 μοιρες σκολιωση δηλαδη εφτασα στα ορια που σ λενε οι γιατροι οτι πρεπει να χειρουργηθεις!Χαρηκα παρα πολυ που χειρουργηθηκα ,λυτρωθηκα ,το λεω και ανατριχιαζω!φορεσα και κηδεμονα και κατι ζωνες κοστος το καθενα 1000 ευρω .τους φορουσα 24 ωρες το 24 ωρο ,εχασα πολλα απο την εφηβεια μου παρα πολλα!οι φιλοι δεν υπηρχαν γτ τους ηταν πολυ μεγαλο προβλημα να κανονιζουμε να βρεθουμε αλλα να το ξερω απο την προηγουμενη μερα ωστε να κανονιζω να συμπληρωσω τις ωρες να ξερω ποσο θα λειψω κλπ για να γυρισω σπιτι με τον κηδεμονα γιατι για να βγω εξω οτι και να φορουσα φαινοταν ημουν σαν ρομποτ!το τελευταιο διαστημα πονουσα γτ με ειχαν βαλει πολλα μαξιλαρακια και ειχα φοβερη πιεση στα πλευρα μ με αποτελεσμα πολλες μελανιες που δεν δεχοταν ουτε το χαδι γτ πονουσα τοσο πολυ!Αν θελετε να με ακουσετε ειναι βλακειες οι κηδεμονες κλπ δεν εχουν αποτελεσμα και ο γιατρος π με χειρουργησε στο ΚΑΤ Αθηνας οταν ακουσε οτι φορουσα τον κηδεμονα ολο το 24ωρο εκανε το σταυρο τ και μ ειπε εισαι τυχερη που δεν επαθες καρδιακη ανακοπη στον υπνο γιατι ακριβως το φορουσα και στον υπνο μ!Δεν ειναι καθολου επικυνδυνο το χειρουργειο εφοσον δεν υπαρχουν παθολογικα προβληματα αλλα.Χειρουργειο οσο και να ακουγετε τρομακτικο ,μην αφηνετε το παιδι σας να χασει τα πιο ωραια χρονια της ζωης του ,μην το αφηνετε να σπαραζει η καρδια του καθε μερα και να κλαιει !κ οσο πιο νωρις το χειρουργειο τοσο το καλυτερο γτ θα εχει 100% αποτελεσμα.εγω ημουν 19 οταν το εκανε κ ημουν στο οριο δεν περιμενε να εχω το αποτελεσμα που ειχα τελικα ,ημουν τοσο χαρουμενη που απαλαχτικα,Λυτρωθηκα ειληκρινα γιατι ηταν μαρτυριο αυτα τα τρια χρονια που παιδευομουν με τους κηδεμονες!
Θα σου πω απο δικια μου εμπειρία σε μένα την ίδια. Δεν τον φόρεσα γιατί τον ένιωθα σαν φυλακή, δεν μπορούσα να ανασάνω και επειδή ήμουν και εγώ 12 χρονων τότε ένιωθα ότι δεν θα με θέλει κανείς γιατι θα ήμουν σαν ρομπότ... Συμβουλή: μην το πιέσεις το παιδί σου. Αν είναι όμως τόσο απαραίτητο για την ανάπτυξη του και την υγεία του, συμβουλέψου εσύ ένα ψυχολόγο, χωρίς να το ξέρει το παιδί σου ,πως να το χειριστείς..♥♥♥♥
Τον καινούριο κηδεμόνα ψαξε τον spinecor που ειπαν κι αλλες κοπελες! Μακάρι να υπήρχε 20 χρόνια πριν για να μην είχα ζήσει αυτο το μαρτύριο που έζησα με το συμβατικο σκληρο κηδεμόνα και που τελικα ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΑΔΙΚΑ το έζησα όλο αυτό και μακάρι να γυρνούσε πίσω ο χρόνος να μην τον έβαζα ποτέ. Μίσησα το σώμα μου στην εφηβεία μου, έκανα χρόνια να συνέλθω ψυχολογικά κι είμαι ακόμα θυμωμένη με τους γιατρους που το πρότειναν σα λύση ενώ ήξεραν (πλέον έχει αποδειχτει και επίσημα) ότι δεν έχει αποτέλεσμα παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. ΜΗΝ ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ!
Και για κυφωση?Ειχατε σποτελεσμα?
Η εμπειρία με την κόρη μου λέει ότι πρέπει να αφήσουμε το παιδί να πάρει το χρόνο του. Ο δικός μας γιατρός μας έδωσε γραπτές οδηγίες για την περιοδο προσαρμογής. Φόρεσε τον κηδεμόνα σταδιακά σε ένα μήνα. Στο site του έχει ένα πολύ καλό ενημερωτικό βίντεο για τη σκολίωση που μιλάει και για την ψυχολογική υποστήριξη (http://www.orthospine.gr/scoliose). Δεν χρειάζεται πίεση και όλα θα πάνε καλά
Είχα φορέσει κι εγώ κηδεμόνα, ο κηδεμόνας μου είχαν πει πως δεν μπορεί να ελαττώσει τις μοίρες αλλά βοηθάει στο να μην χειροτερεύσει η σκολίωση. Έπρεπε να τον φοράω κι εγώ συνέχεια αλλά δεν τον φορούσα στο σχολείο και τον φορούσα όλες τις υπόλοιπες μέρες της μέρας και της νύχτας (δεν άντεχα με τίποτα να τον έχω στο σχολείο για ψυχολογικούς λόγους βέβαια!). Μήπως να προσπαθήσεις να την πείσεις για κάτι τέτοιο ή να το συζητήσετε και με τον γιατρό? Μπορεί έτσι να πειστεί να το φοράει τις υπόλοιπες ώρες τουλάχιστον. Στην αρχή είναι δύσκολα αλλά μετά συνηθίζεις τόσο πολύ που σχεδόν κουράζεσαι όταν δεν τον φοράς. Καλή τύχη, και προσπάθησε να κρατήσεις μια ισορροπία (δεν θέλουμε να φτιάξουμε το σώμα αλλά να πληγώσουμε την ψυχούλα της). Εμένα το ότι δέχτηκαν οι γονείς μου να μην το φοράω στο σχολείο μου φάνηκε σωτήριο!
Γεια σας, είμαι 33 χρόνων, στην εφηβεία μου είχα σκολίωση και ελαφριά κύφωση και έπρεπε να βάλω κηδεμόνα, τον οποίο να φοράω μόνο όταν κοιμάμαι. Το θυμάμαι σαν πολύ άσχημη εμπειρία, το προσπάθησα για κανένα εξάμηνο, με κλάμματα, με πόνο, και τελικά δεν το συνέχισα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Πιστεύω αν η κατάσταση δεν είναι πολύ άσχημη ότι ισως υπάρχουν εναλλακτικές. Προσωπικά το πρόβλημα σιγά σιγά διορθώθηκε, και τώρα που είμαι έγκυος στον 9ο μήνα δεν αντιμετωπίζω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με πόνους. Αναρωτιέμαι δηλαδή μήπως κάποιοι γιατροί δείχνουν τον κηδεμόνα ως μονόδρομο, ενώ μπορεί να υπάρχουν κι άλλες λύσεις λιγότερο τραυματικές.
Ο ανιψιός μου, όταν έγινε 12 ετών, με 26 μοίρες κλίση έβαλε κηδεμόνα. Τον φοράει 23 ώρες το 24ωρο. Τώρα είναι 13 και μισό και την περασμένη εβδομάδα έφτιαξε τον 3ο κηδεμόνα γιατί μεγαλώνει και δεν του κάνει! Παίρνει πολύ απότομα ύψος (είναι ήδη 1,82) που το σώμα δεν "προλαβαίνει" την ανάπτυξη. Ο γιατρός είπε τουλάχιστον μέχρι 17 - 18 χρονών θα τον έχει. Το κακό είναι πως οι τελευταίες μετρήσεις 1,5 χρόνο μετά είναι ίδιες με τις πρώτες. Ούτε 1 μοίρα δεν κατέβηκε. Ψυχολογία στα πατώματα και σε τέτοια δύσκολη ηλικία. Δυσκολεύτηκε πολύ στην προσαρμογή, έκλαψε πολύ και αντέδρασε πολύ. Αλλά με τον καιρό τον συνήθισε θέλοντας και μη. Βοηθάει πολύ και η κολύμβηση. Το καλό είναι πως δεν είναι χοντροκομμένος ο κηδεμόνας και με 1 νούμερο μεγαλύτερη μπλούζα μπορεί να καλυφθεί και να μην το καταλάβει κάποιος. Κούκλα μου υπομονή και κατανόηση δείξε. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση που περνάει αλλά πρέπει να τον συνηθίσει, και θα τον συνηθίσει αργά η γρήγορα. Το θέμα είναι να γίνει καλά το παιδί! Εύχομαι όλα να πάνε καλά!
ωσ γνωστης της καταστασησ σκολιωση, απο τον ιδιο μου τον εαυτο αλλα και απο την αδερφη μου, αλλα και πλεον ωσ ειδημον στο θεμα, θα σου προτεινα αν το παιδι σου δε εχει φορεσει τον κηδεμονα πανω απο εξαμηνο να κοιταξεισ τη λυση του νεου κηδεμονα που εχει ευευρεθει και τλχν την τελευταια 5ετια χεει αντικαταστησει τους παμπλαιουσ "σκληρουσ κηδεμονεσ" παγκοσμιως! ειναι ενας ελαστικοσ κηδεμονασ που ουτε φαινεται, εφαρμοζει κατω απο τα ρουχα αλλα και δεν ενοχλει καθολου το παιδι. επισησ του επιτρεπει να κανει τα παντα χωρισ κανενασ να καταλαβαινει τπτ και εχει πολυ καλυτερα αποτελεσματα, μπορεισ να διαβσεισ ερευνεσ και στο διαδυκτιο, λεγεται spinecor. εχω δει πολλα παιδια να τον φορανε και ταυτοχρονα με το οτι εχουν πολυ καλυτερα αποτελεσμτα, το παιδι τουσ δεχεται ψυχολογικα πιο ευκολα. Απλα ψαξτο...ενημερουσου οσο καλυτερα μπορεις διοτι οι πολλοι γιατροι προωθουν τουσ κοινουσ κηδεμονεσ για γνωστουσ και μονο λογους!
δε θα μακρυγορήσω, τον φόρεσα για ένα με ενάμισι χρόνο. δεν άντεξα το δεύτερο καλοκαίρι και μετανιώνω που δεν επέμεινα. τώρα στα 30 μου έχω λιγότερες μοίρες απ' ό,τι αρχικά αλλά πονάω κατά καιρούς. στη συζήτηση καταλαβαίνω ότι μπορεί να "ξεσπάει" πάνω σου τα συναισθήματά της από αυτή την αντικειμενικά δύσκολη κατάσταση. δώσε της σχετικά άρθρα/βιβλία να διαβάσει. εμένα τουλάχιστον με βοηθάει να επεξεργάζομαι τα δεδομένα με το δικό μου ρυθμό. αν ενημερωθεί πχ σχετικά με μια επέμβαση που ενδεχομένως να χρειαστεί να κάνει, ίσως να καταλάβει ότι, συγκριτικά, ο κηδεμόνας είναι καλύτερη λύση. η άσκηση βοηθάει πολύ! εύχομαι τα καλύτερα για την κορούλα σου (όπως βλέπεις ταυτίστηκα!)
Δεν έχω να σου δώσω κάποια συμβουλή, γι' αυτό που αντιμετωπίζεις το μόνο που έχω να σου είναι δύο παραδείγματα -το δικό μου κ της αδελφής μου- και οι δύο με σκολίωση. Της αδελφής μου το πρόβλημα ήταν πολύ πιο αισθητό και σοβαρό από το δικό μου μάλιστα στη μέση περίπου της πλάτης έκανε καμπούρα, είχε αναγκαστεί κ εκείνη να φοράει κηδεμόνα, ενώ είχε αφόρητους πόνους στην πλάτη. Ο κηδεμόνας δεν τη βοήθησε καθόλου ίσα ίσα τη δυσαρεστούσε και την εμπόδιζε στο διάβασμα (πανελλήνιες εξετάσεις + πανεπιστήμιο αργότερα) και το μοναδικό πράγμα που της έδωσε λύση ήταν η μέθοδος Pilates. Από τη στιγμή που ξεκίνησε οι πόνοι μειώθηκαν και πολύ πολύ γρήγορα σταμάτησαν, ενώ σήμερα πια, αν δεις συγκριτικά τις ακτινογραφίες της, δε θα πιστεύεις στα μάτια σου! Έχει "λυτρωθεί" από την καμπούρα, έχει κάνει φανταστικό σώμα, η σκολίωση σχεδόν δεν υπάρχει, ενώ έχει αγαπήσει τόσο πολύ αυτήν τη μέθοδο εκγύμνασης που έγινε δασκάλα Pilates (της αυθεντικής μεθόδου http://www.truepilatesny.com). Η δική μου περίπτωση πιο απλή με λίγους πόνους στην πλάτη όταν ήμουν κουρασμένη, από όταν ξεκίνησα και εγώ το Pilates όλα αυτά εξαφανίστηκαν κ χαρακτηριστικά θα σου αναφέρω ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου δεν πόνεσα ΚΑΘΟΛΟΥ σε μέση - πλάτη - λεκάνη κτλ (φυσικά έκανα Pilates καθόλη τη διάρκεια). Και μάλιστα, όταν η αναισθησιολόγος πήγε να μου κάνει την επισκληρίδιο δεν κατάλαβε ότι έχω σκολίωση, γιατί η πλάτη μου είπε πως είναι πολύ γυμνασμένη και στάβωσε το καθετηράκι (!!!!) επειδή έκανε τη ένεση στο σημείο που υπάρχει η σκολίωση και αναγκάστηκε να μου κάνει δεύτερη φορά από την άλλη πλευρά... Εν κατακλείδι, ψάξτο λίγο παραπάνω, ίσως μπορέσεις να λύσεις το πρόβλημα "εκ των έσω" χωρίς δραστικές παρεμβάσεις και προς Θεού η εγχείρηση δεν είναι η λύση.
Είμαι 30+ και μεχρι τα 13 μου αθλούμουν. Για διάφορους λόγους διέκοψα την ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό κ αυτό σε συνδυασμό με την κακή στάση σώματος που είχα κ έχω μέχρι σήμερα οδήγησαν μέσα σε λίγους μήνες σε κύφωση και σκολίωση. Για να μην μακρυγορώ η θεραπεία ήταν κηδεμόνας. Μέχρι σήμερα, χρόνια μετά, θυμάμαι τις πρώτες ώρες φορώντας κηδεμόνα σαν να τις ζω τώρα. Είχα ακούσει διάφορα από συνομηλίκους, αλλά αυτό που με ενοχλούσε ήταν αυτή η πίεση που ένιωθα. Όλα αυτά τον πρώτο καιρό. Μετά τις πρώτες εβδομάδες ο κηδεμόνας δεν με ενοχλούσε τόσο πολύ. Έμαθα να βολεύομαι με αυτό. Ως χαρακτήρας διακρίνομαι από πείσμα, αυτό που με έκανε να αντέχω τον κηδεμόνα ήταν ότι οι γονείς μου είχαν πληρώσει ένα τσουβάλι λεφτά, ότι δεν θα έφτανα να κάνω χειρουργείο, ότι όσο πιο πολύ τον φορούσα τόσο πιο νωρίς θα τον έβγαζα. Έναμιση χρόνο αργότερα απαλλάχτηκα από τον κηδεμόνα, αν και ο γιατρός επέμενε ότι θα ήταν καλό να τον φορέσω μέχρι τα 16-17 προληπτικά. Διαβάζοντας μόνη μου άρθρα, εγκυκλοπαίδιες και ότι σχετικό έπεφτε στα χέρια μου βρήκα τους λόγους για να το αντέξω. Καταλήγω ότι τα παιδιά κάποιες φορές δεν μπορούν να δουν μακροπρόθεσμα. Δεν μπορούν να δουν τις συνέπειες που έχουν οι αποφάσεις τους και οι πράξεις τους μακροπρόθεσμα. Νομίζω ότι αυτές οι συνέπειες των αποφάσεών τους είναι που πρέπει να τους τονίζονται όταν πρόκειται για θέματα υγείας. Αυτό βέβαια προυποθέτει καλή ενημέρωση από τους γιατρούς, που εμπιστευόμαστε. Ίσως μια συζήτηση του παιδιού με το γιατρό, που θα εξηγήσει τις συνέπειες που θα έχει το να μην φορέσει κηδεμόνα, ο ορισμός ενός συγκεκριμένου διαστήματος που θα πρέπει να το φοράει, η δυνατότητα κάποιες ώρες της ημέρας να μην τον φοράει (εμένα αυτό προσωπικά δεν με βοηθούσε) και τέλος η δική σας ενθάρρυνση και συμπαράσταση, τονίζοντας πώς είναι κάτι παροδικό, που διορθώνεται αρκεί να αντιμετωπιστεί σωστά . Κοιτώντας το χρόνο πίσω, ως ενήλικη θα εξαντλούσα όλες τις άλλες δυνατότητες που είχα πριν μου φορέσω κηδεμόνα.
Επειδή δε βρέθηκε να σου απαντήσει κανείς με σχετικό πρόβλημα, σου απαντώ έχοντας φίλη που φορούσε για αρκετά χρόνια στο Γυμνάσιο-Λύκειο. Είχε μια άρνηση στην αρχή, αλλά μετά τον φορούσε χωρίς πρόβλημα. Την κορόιδευαν τα παιδιά στο σχολείο γιατί έτριζε καθώς έστριβε το σώμα της αλλά δεν την ενδιέφερε πια. Δε θυμάμαι να σου πω πως αποδέχτηκε την κατάσταση, αλλά θυμάμαι πως από ένα σημείο και μετά έλεγε η μαμά της πως συνεργαζόταν άψογα και όσο βελτιωνόταν η κατάσταση τόσο λιγότερες ώρες τον φορούσε. Ίδια περίοδο δύσκολης προσαρμογής πέρασε και άλλη φίλη μου που στο Γυμνάσιο έπρεπε να ξεκινήσει ινσουλίνες. Στην αρχή ήταν τόσο αρνητική, δεν ακολουθούσε καμία οδηγία και μετά από λίγους μήνες προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση και την αποδέχτηκε. Μήπως τελικά από αυτή τη δύσκολη προσαρμογή περνάνε τα περισσότερα παιδιά και είναι φυσιολογική? Θα ρωτούσα και τον ίδιο το γιατρό για τη συμβουλή του. Αν πηγαίνετε σε γιατρό νοσοκομείου ίσως να υπάρχει και τμήμα με ψυχολόγο που θα μπορούσε να μιλήσει με το παιδί.
Στην ίδια ηλικία είχε φορέσει και η αδερφή μου το 1983 !!Ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα τότε γιατί και ο κόσμος δεν ήξερε και τους φαινόταν περίεργο,επρεπε να εξηγεί στους συμμαθητές της τι ήταν αυτό και για ποιό λόγο το φορούσε!Ζορίστηκε αρκετά στην αρχή ,ιδιως το καλοκαίρι με τη ζέστη,δεν το εβγαζε καθόλου παρά μόνο για μια ώρα την ημέρα.Χρειάστηκε να κανει και 2ο γιατί το φορουσε για 2,5 χρόνια και ο πρώτος της είχε μικρύνει!Το καλό είναι πως γρήγορα συνήθισε να ζει με τον κηδεμόνα και η σκολίωση όχι μόνο σταμάτησε ,αλλά κατέβηκε και στις μισές μοίρες απ'ότι ήταν!Προσπάθησε να είσαι κοντά στην κόρη σου και δωστης να καταλάβει πως μόνο καλό θα της κάνει!Η αδερφή μου είναι τώρα 42 χρονών κι απο τα 15 της που εβγαλε τον κηδεμόνα δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα...ίσα ίσα έκανε ένα κορμί λαμπάδα!