Στον μάρσιπο ξανά
Χθες το βράδυ ήθελα να πεταχτώ ως το ψιλικατζίδικο.
– Μαμά να έρθω μαζί σου;
Η Αθηνά. Και δεν έρχεσαι;
Και τότε δεν ξέρω πώς μου ήρθε. Ίσως γιατί φορούσε παντοφλάκια; Ίσως γιατί… Δεν ξέρω.
– Θες να σε βάλω στο μάρσιπο;
Άστραψαν τα ματάκια της.
Και την έβαλα στο sling. Ακούμπησε το κεφάλι της κατευθείαν στην καρδιά μου, όπως έκανε όταν ήταν μωρό. Όπως κάνει τώρα ο αδερφός της.
– Μαμά, είναι δικός μου ο μάρσιτος;
– Είναι και δικός σου. Θυμάσαι όταν ήσουν μωράκι και σε πήγαινα έτσι βόλτες;
– Ναι, μαμά! Τώρα είμαι μεγάλη;
– Είσαι ακόμα μικρουλα. Όχι μωρό, αλλά ούτε μεγάλη.
Έμεινε έτσι με το κεφάλι της στην καρδιά μου μέχρι που επιστρέψαμε σπίτι.
Η Αθηνά πέρασε 2+ χρόνια μέσα στα slings. Σταμάτησα να τη φοράω όταν πια φούσκωσε η κοιλιά μου. Ήμουν έγκυος στον αδερφό της.
Ξέρω ότι θυμάται εκείνη την εποχή. Ξέρει πώς να «μπαίνει» και πώς να κάθεται σωστά. Νιώθει ασφάλεια και σιγουριά, δεν σφίγγεται, μα χαλαρώνει.
Πιστεύω ότι τα παιδιά μεγαλώνουν πιο χαρούμενα, όταν περνούν μεγάλο κομμάτι της μωρο-ζωής τους στην αγκαλιά της μαμάς τους. 4 1/2 χρόνια τώρα κουβαλάω παιδιά μέσα στο σώμα μου και πάνω στο σώμα μου. Και τα δυο είναι υπέροχα, αγαπησιάρικα παιδιά. Δεν λέω ότι αυτό οφείλεται στο μαρσιποφόρο πνεύμα μου. Αλλά ότι οφείλεται ΚΑΙ εκεί. Μην μου ζητάτε να το τεκμηριώσω.
Είναι ένα από τα πράγματα που θα μου λείψουν όταν θα έχει πια μεγαλώσει και ο Αρχέλαος.
Αυτή η αίσθηση. Του να έχεις το μωρό σου πάνω σου. Να είσαι η πιο ασφαλής φωλιά του.
Nαι, σίγουρα θα μου λείψει…
μανουλες εγω το μαρσιπο που εχω λεει οτι ειναι μεχρι 9 κιλα δηλαδη 7-8 μηνων...ισχυει κατι τετοιο?εσεις πως μπορεσατε να εχετε τα μωρακια σας μεχρι 2 κ 3 χρονων?
Εγώ φίλες μου έχοντας δίδυμα αγοράκια και πάντα ολομόναχη στο σπίτι με δυο μωρα που έτρωγαν κάθε δυο ώρες μέρα και νύχτα δεν μπορούσα να τα αγκαλιάσω και να τα έχω τόσο κοντά μου λόγω εξάντλησης. Μακριά από τη μαμά μου, ο άντρας μου πολλές ώρες στη δουλεία και η πεθερά μου το ίδιο, έπρεπε όταν δεν ήταν ώρα για να ταΐσω και να φροντίσω ένα απ' τα δυο να βρω χρόνο να κοιμηθώ για 10 λεπτά για να συμπληρώσω 2-3 ώρες ύπνου ημερησίως!! Δύσκολες περίοδοι!!! ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ λοιπόν που δεν τα έκανα τόσο αγκαλιά όσο θα έπρεπε και δεν απαίτησα βοήθεια (λόγω εγωισμού) ώστε να μπορέσω να χαρώ και να απολαύσω αυτήν την περίοδο της ζωής τους!! Σας συγχαίρω όλες εσάς τις μαμάδες που εξακολουθείτε να γίνεστε ένα με τα μωράκια σας όσο πιο πολύ μπορείτε!!!
Αχ εμένα το παιδάκι μου τρελενοτανε για το μαρσιπο του άρεσε με το που το έβαζα μέσα αποκοιμοτανε άμεσος κΙ όπως λες το καιφαλακι του στην μεριά της καρδιάς αχχχχ θα μου κρυφή πραγματικά αυτο αλλά παρηγορουμε γιατι ειναι πολυ αγκαλιτσας θέλει ν κοιματε επάνω μου ολοι μέρα οπότε δηλαδή προλαβαίνω αλλά τρελενεται για αγκαλιά και φυλάκια χαδιαρης παιδι μου .τωρα ξανά μαρσιπο στο δεύτερο με το καλο
Ολίβια, με συγχωρείς πραγματικά για το θάρρος, αλλά είναι φορές που νιώθω ότι θέλεις πολύ να έρθει και άλλο μωρούλι στη ζωή σας...
Αχ... Μου θύμισες τους μήνες που την είχα στο mei tai (πάντα κοιτώντας προς τα έξω, μην χάσει πλάνο το μαναράκι μου...)! Ήταν η "φίρμα" της γειτονειάς, χιχι! Όταν με το καλό έρθει το αδερφάκι της, λέω να ξεχάσω το καρότσι...
Τι τύπος μάρσιπου ειναι Ολίβια αν επιτρέπειαι?
Εγώ βολεύτηκα βασικά τα ringslings :)
Ευχαριστώ για τη συμβουλή! Για το πρώτο μου είχα ένα wrap αλλά ήθελε πολλή ώρα να το βάλω και να το βγάλω, γι'αυτό σκεφτόμουν ένα ring sling ή ένα meitai για το δεύτερο, κάτι που να το βάζω και να το βγάζω τσακ μπαμ! Τώρα βέβαια περιπλέκονται τα πράγματα διότι αν όλα πάνε καλά περιμένουμε δύο χεχε... άραγε για τα έχω σε σλινγκ, ποιός ξέρει? Πάντως το σκέφτομαι πολύ για ring sling, παρόλο που οι οδηγίες δεν μου φάνηκαν και τρομερά απλές όσοι ξέρω οντως βλέπω ότι το έχουν συνηθίσει κι είναι πολύ γρήγορο. Ευχαριστώ πολύ και πάλι πάντως!
Εγω εχω προβλημα με τη μεση μου κ απο οταν αρχισαν να βαραινουν αισθητα, το εγκατελειψα το σπορ γιατι ειχα γινει η χαρα της οσφυαλγιας! Καροτσακι μεχρι τα 2 χρονια τους χρονια και μετα χερακι και περπατημα. Ψεματα, ο μικρος ηταν τεμπελακος κ εκατσε στο καροτσακι λιγο περισσοτερο. Παντως, αυτο νομιζω θα μου λειψει πολυ οταν σταματησει, να πηγαινουμε χερακι χερακι...
Κοριτσάκι μου γλυκό σε νιώθω απόλυτα.. έτσι ακριβώς βιώνω κι εγώ την κατάσταση.. Εμένα σίγουρα θα μου λείψει κλάψ σνίφ και ξέρω πως δεν θα το ξαναζήσω ποτέ όλο αυτό μα είμαι ευτυχής πραγματικά που μεγάλωσα δυο παιδιά κυριολεκτικά πάνω μου.. Όσο για το αγαπησιάρικα και γλυκά θα συμφωνήσω.. πιστέυω οτι ενα κομμάτακι μικρό το οφείλουμε και στο babywearing..
Βρε κοριτσια πώς τα σηκωνετε; κι εγω το προσπαθησα και στα δυο μου παιδια αλλα δεν τα καταφερα! Νομιζω πρεπει να εισαι γυμνασμενη και να εχεις δυνατη πλατη κι εγω δεν εχω τιποτα απο τα δυο!
Αχ Ολιβια, ποσο μου εχουν λειψει να τα "φοραω" και να χουχουλιαζουν πανω μου! Εχει καιρο που οι μαρσιποι τους βρισκονται στο ντουλαπι, στο κουτι με τα memorabilia και περιμενουν να μεγαλωσουν τα μικρα μου και να τους τα δωσω! :-)
ξερεις τι πρεπει να κανεις για να σταματησει να σου λειπει η αισθηση αυτη, οταν ο Αρχελαος μεγαλωσει............
Εμένα πάλι το μωράκι μου ποτέ δεν ξετρελάθηκε με το μάρσιπο, με το σλινγκ και ακόμη και με τις αγκαλιές! Μόνο όταν ειναι για νάνι χαλαρώνει επάνω μου! Πφφφφφ ειναι στο παιδί μάλλον!
Είναι μια αγορά που μετάνιωσα που δεν την έκανα...στο δευτερο παιδάκι θα πάρω...είναι πολύ γλυκό!!!Δε χρειάζεται να το τεκμηριώσεις καλή μου...οι μανούλες καταλαβαίνουμε...+φωνώ! :-)