Σειρά προτεραιότητας
Τις προάλλες βγήκα πρωί πρωί με την Αθηνά στον μάρσιπο για να πάρω κάποια πράγματα από το φαρμακείο. Έκανα πρώτα μία στάση στο Α.Τ.Μ. για να βγάλω λεφτά. Όταν έφτασα, μια κοπέλα ήταν ήδη στο Α.Τ.Μ., ενώ περίμενε ένας ακόμα κύριος, ο οποίος, μόλις η κοπέλα έφυγε, μου έκανε νόημα να περάσω πρώτη.
Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα ακίνητη με ορθάνοιχτο στόμα. Αφού… συνήλθα, τον ευχαρίστησα και όρμησα στο Α.Τ.Μ. Ήμουν συγκινημένη, χαχα! Βλέπετε, 9 μήνες εγκυμοσύνης και 4 μήνες μητρότητας τώρα πια και οι άνθρωποι που μου έχουν παραχωρήσει προτεραιότητα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών μου.
Τώρα με το μωρό δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα. Όσο ήμουν έγκυος, όμως, τα έπαιρνα στο κρανίο (βαρύγδουπη έκφραση, αλλά έτσι ήταν!).
Ένα μεσημέρι, ήμουν στο σούπερ μάρκετ (6-7 μηνών έγκυος πρέπει να ήμουν) και περίμενα καρτερικά στη σειρά για τα τυριά. Ανθότυρο ήθελα να πάρω, φανταστείτε, το θυμάμαι ακόμα. Δίπλα μου μια κυρία μιλούσε δυνατά (τι σπαστικό!) στο κινητό, μάλλον με φίλη της, γιατί τα λόγια της είχαν χρώμα κουτσομπολιού και παραδίπλα της ο -κατά πάσα πιθανότητα- άντρας της περίμενε αμίλητος κρατώντας το καρότσι με τα ψώνια.
Από την άλλη άκρη του ψυγείου με εντοπίζει η υπάλληλος και εκσφενδονίζεται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ σαν σούπερμαν να έρθει να με εξυπηρετήσει.
«ΕΓΩ ΕΧΩ ΣΕΙΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!«, ακούγεται η ξανθιά κυρία, η οποία είχε στο μεταξύ ξεκρεμάσει το κινητό-σκουλαρίκι από το αυτί της.
«Ναι, αλλά η κυρία είναι έγκυος!«, λέει η ευγενέστατη υπάλληλος -καλά να είναι η γυναίκα
Η μαντάμ, γυρίζει προς το μέρος μου, με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και ύστερα από λίγο λέει,
«Ε και; Και εγώ είμαι έγκυος!!!!» (Ψέμααααααααααα!!!)
Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω. Ο άντρας της είχε μείνει με γουρλωμένα μάτια -πιθανότητα να απορούσε γιατί την παντρεύτηκε- και η υπάλληλος με κοίταξε συμπονετικά.
«Θα μας φάει αυτή!«, μου ψιθύρησε χαμογελαστά.
«Δεν πειράζει, θα περιμένω«, της απάντησα ως αιώνιο μουγκαφών θύμα.
Λίγο αργότερα, αφού έχουμε τελειώσει με τα ψώνια, κατευθυνόμαστε στα ταμεία. Μιλάμε για ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ σούπερ μάρκετ το οποίο παινεύεται με τεράστιες πινακίδες στο εσωτερικό ότι διαθέτει 40 -ας πούμε- ταμεία. Ζήτημα να λειτουργούσαν τα πέντε.
Το ταμείο προτεραιότητας, αυτό με την ταμπελίτσα με την έγκυο, τη μάνα, τον ηλικιωμένο και το άτομο με αναπηρία, φυσικά κλειστό.
Ζητάω εξηγήσεις.
«Ξέρετε«, λένε, «επειδή έρχονταν πολλοί, γιαγιάδες, παππούδες, μαμάδες με καρότσια και γίνονταν χαμός, το κλείσαμε!!!!«
Είπατε τίποτα;
Πάμε και στο μετρό τώρα… Πραγματικά, κάθε φορά πραγματικά απορούσα με την αναισθησία των συνανθρώπων μας. Όποτε έπρεπε να πάρω το μετρό, σκεφτόμουν «Δεν μπορεί, αυτή τη φορά κάποιος θα σηκωθεί!«
Ρε παιδιά, έφτανε το μετρό και όχι μόνο δεν σηκώνονταν κανείς, δεν έκαναν ούτε ένα βηματάκι παραπέρα αυτοί που είχαν μπαστακωθεί στην πόρτα να περάσει ο άλλος!
Και μιλάμε, δεν ήμουν καμιά έγκυος που δεν φαινόταν… Όσοι έχετε δει φωτογραφίες μου, θα ξέρετε ότι είχα κοιλιά, όχι παίξε γέλασε!!!
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα μεσημέρι που στεκόμουν όρθια στο μετρό, δίπλα μου ήταν μια κυρία, η οποία έκανε νόημα με τα μάτια στην κοιλιά μου για να σηκωθεί η -γύρω στα 18- κόρη της να καθίσω. Η μικρή την κοίταξε απαθέστατα και έκανε με τα φρύδια «ΟΧΙ!».
Μια φορά μόνο, δεν άντεξα και μίλησα. Είχα πάει στο Αρεταίειο για καρδιοτοκογράφο (ήμουν στην 37η εβδομάδα) και είχα αισθανθεί ένα περίεργο πονάκι. Με το ζόρι έσερνα τα πόδια μου. Στον γυρισμό, με το που φτάνει στο μετρό-κονσέρβα παστωμένη με ανθρώπους και ανοίγουν οι πόρτες, φωνάζω «ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΝΤΕ ΛΙΓΟ ΧΩΡΟ, ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ!!!«
Ένας κύριος συγκινήθηκε και πήγε μισό βήμα πιο εκεί. Εεεεε, δεν μπορείτε να πείτε; Χαχαχαχαχαχα!
Τι με έπιασε και τα έγραψα σήμερα αυτά; Έλα ντε; Έφαγα φλασιά και τα θυμήθηκα.
Ξέρετε, δεν ήμουν από τις εγκύους που ήθελαν προσοχή και ντάντεμα. Κατά πάσα πιθανότητα να μην καθόμουν στο μετρό ακόμα και αν ήταν άδειο. Αλλά, ρε παιδί μου, σε πιάνει το γαμώτο και λες «Τόση αναισθησία; Δεν μπορεί!!«
Δεν ξέρω αν είναι μόνο έλλειψη παιδείας… (Βλέπετε; Είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος!) Πολύ φοβάμαι ότι είναι σημεία των καιρών. Το βλέπεις στους ανθρώπους στο μετρό… Είναι χαμένοι στις σκέψεις τους, στα άγχη της δουλειάς, κοιτούν στο κενό, ακούν μουσική, δεν μιλούν.
Τι να πω… Μπορεί να μην προσέχουν καν την έγκυο με την κοιλιά τούρλα που μπαίνει αγκομαχώντας μέσα.
Πώς θα γίνει να πατήσουμε ένα Reset και να χτίσουμε τα πάντα από την αρχή; Με σεβασμό, με ισότητα, με αισιοδοξία;
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως έχω δώσει τη σειρά μου ακόμα και σε ανθρώπους που δεν ανήκουν στη λίστα… προτεραιότητας. Έτσι γιατί ήμουν στα κέφια μου, γιατί η ζωή είναι ωραία, γιατί ο άλλος είχε να πληρώσει δύο πράγματα, ενώ εγώ έξι…
Μακάρι όταν η κόρη μου είναι έγκυος, όλα να είναι αλλιώς!
Καλό βράδυ!
Ολίβια
Y.Γ. Για ένα πράγμα μετανιώνω: που στην εγκυμοσύνη μου, δεν διεκδίκησα τα… δικαιώματά μου, από φόβο μην τυχόν και… παρεξηγηθεί κανείς. Τουλάχιστον τώρα με το παιδί, δεν χαρίζομαι σε κανέναν. Όλα και όλα. Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη!
Υ.Γ.2 Τώρα με το παιδί, ομολογουμένως τα πράγματα είναι ευκολότερα. Δηλαδή, προκύπτει μιας στις τόσες ένας άνθρωπος ευγενικός, όπως ο κύριος του Α.Τ.Μ. Ίσως γιατί η Αθηνά είναι κοινωνική και κάνει τσαχπινιές και ματάκια και τους μαλακώνει, τους κάνει να χαμογελούν. Η δύναμη του παιδιού!!! Αξία ανεκτίμητη!
Κι εγώ τα είχα χάσει με την αναισθησία και τη γαϊδούρια των συνανθρώπων μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά ακομα και τώρα με το μωρό! Στην αρχή ντρεπόμουν να διεκδικήσω τα δικαιώματα μου για προτεραιότητα σε σειρές σε τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, καταστήματα κ.τ.λ. περίμενα μήπως και φιλοτιμηθει κάποιος απο μόνος του να μου δώσει τη σειρά που δικαιούμαι και με το νόμο! Αλλά δυστυχως είναι όντως μετρημένοι στα δαχτυλα οι ευγενείς άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα! Μάλλον έκανα λάθος, νόμιζα ότι ζω στην Ευρώπη και περίμενα να αντιμετωπίσω και ευρωπαϊκές συμπεριφορές (αλλά τελικά μόνο στα χαρτιά είμαστε στην Ευρωπη) Έτσι τώρα πια ζητάω απαιτητικά τη σειρά προτεραιότητας που δικαιούμαι αφού εξακολουθεί και δε μου τη δίνει κανένας από μόνος του! Λυπάμαι ειλικρινά γιατί συμβαίνει αυτό κι από γυναίκες που θα έπρεπε να συναισθανονται περισσότερο! Ελπίζω όταν βρεθούν στην ίδια θέση να καταλαβουν οι μικρότερες! Κι όσο για τις μεγαλύτερες φαίνεται πως τα έχουν ξεχάσει τα δικά τους!!!
Το χειροτερο για μενα κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης (φετος) ηταν οταν στον 8ο μηνα μπηκα στο λεωφορειο! το οτι δε σηκωθηκε κανενας ειναι αλλο παπα ευαγγελιο!Το γεγονος ηταν οτι καθομουν ορθια αναμεσα στο μικρο διαδρομο με την κοιλια τουρλα,οταν ηρθε μια κυρια (ο Θεος να την κανει) και μου ζηταει να περασει.Της λεω ευγενικα:δε νομιζω οτι χωραω να στριψω την κοιλια μου (μιας κ ημασταν ο ενας διπλα στον αλλο) και πριν ακομα τελειωσω τη φραση μου χωθηκε μπροστα απο την κοιλια μου,που ο ελευθερος χωρος που υπηρχε ουτε παιδακι δεν παιρνουσε, και με εσπρωχνε. Και εμεινα εγω να τραβαω την κοιλια μου οσο μπορουσα στο πλαι να γλυτωσω οση περισσοτερη πιεση δεχοταν απο την καλη κυρια που στην τελικη αφου με προσπερασε εμεινε εκει!! Αυτο ακριβως απλα περασε μπροστα μου! Απορω με τον εαυτο μου που δεν ανοιξα το στωμα μου να την στολισω! Μαλλον ειναι το σοκ αγνοιας της 1ης εγκυμοσυνης!
>koritsia ayto pou emeis theoroume "eugeneia" se kapoious laous einai aplos tropos zohs...o pateras mou einai rosos, 59 xronon, xrisimopoiei pano apo 3 me 4 leoforeia tin imera k sxedon kathe mera k metro....exei kanei metamosxeusi KARDIAS omos panta ma panta dinei seira protereothtas se hlikiomenous ( les k o idios einai niato) k mia mera pou to sizitousame gia to threma ton rotisa..."ma kala prepei na sikitheis esi se ena leoforeio gemato gunaikes/ mathites? foithtes?" k mou apanthse.... "nai alla efoson kaneis den aksionete na to kanei i giakaka pou mpainei den vlepei tin tomi kato apo to poukamiso mou k de tha katso na koitao sto parathuro oli tin ora niothontas avola k kanontas ton kinezo...
>Το παρακάτω συνέβη στις 23 Ιουλίου 2007 (στις 25 Ιουλίου γέννησα)κι ενω ήμουν στης 39ή εβδομάδα, κοινώς η κοιλιά ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Η ζέστη ανυπόφορη κι εγώ πήγα μέχρι το ταχυδρομείο περπατώντας, εφόσον και το μωρό είχε κατέβει και είχε πάρει και θέση και όλα πήγαιναν μια χαρα (μια απόσταση περίπου 1μισι χλμ). Στο ταχυδρομείο δεν είχε κόσμο, το ταμείο εξυπηρετούσε καποιον και μετά ήμουν εγώ. Και μπαίνει ένας τύπος, στην ηλικία του μπαμπα μου τον έκοψα, γύρω στα 60, και κάνοντας ότι δε με βλέπει μπαίνει μπροστά μου και στέκεται ακριβώς δίπλα από αυτόν που πλήρωνε στο ταμείο, έβγαλε και το λογαριασμό που είχε να πληρώσει και ακουμπάει και στο γκισέ, και μάλιστα μου έριχνε πλάγιες ματιές. Ο πελάτης στο ταμείο ίσα που πρόλαβε να τελειώσει τη συναλλαγή του και ο άλλος χώθηκε κατευθείαν μην του παρω τη σειρά... Τα πήρα τόσο άγρια αλλά επειδή είμαι και λίγο μουρόχαυλο δεν είπα τίποτα εκείνη την ώρα, αλλά το σκεφτόμου όλη μέρα και συγχιζόμουν... Ίσως και από αυτό να με έπιασαν οι πόνοι την επόμενη μέρα, από τα νεύρα μου!
>Οταν ήμουν έγκυος χρειάστηκε να πάρω λεοφωρείο για μια μικρή απόσταση (3 στάσεις) στον ένατο με την κοιλιά μέχρι απέναντι..μπαίνω μέσα και σηκώνεται ένας κύριος από τις θέσεις που είναι τετράδα προς τα πίσω στο λεοφωρείο...και κάθομαι. Απέναντι καθόταν μια "κυρία" και μου λέει: "Εγκυος είσαι? Νόμιζα ότι ήσουν χοντρή!!!" Είπα να της ρίξω ένα βρίσιμο...αλλά κρατήθηκα! (Να σημειώσω ότι γέννησα Αύγουστο οπότε η κοιλιά που ήταν μέχρι απέναντι έκανε μπαμ ότι είχε μωρό μέσα και όχι καρπούζι!!!
>Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω, απλώς ήθελα να προσθέσω πως εκτός από τον χαρακτήρα του ανθρώπου, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η νοοτροπία της περιοχής. Εννοώ πως γνώρισα τις Σέρρες ως φοιτήτρια και είχα μαγευτεί από την καλή συμπεριφορά των άνθρώπων, σου μιλούσαν χωρίς να σε ξέρουν σε βοηθούσαν επειδή ήσουν μακριά από το σπίτι σου...δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι μαλώναν με τον γείτονά τους πάντως σε μας ήταν άψογοι. Απο αυτό το ζεστό κλίμα, μετακομίζω στην Λάρισα, όπου τον ξένο τον βλέπουν μόνο σαν ενοίκιο, σαν πορτοφόλι και το πρώτο χαστούκι έρχεται όταν λέω καλημέρα σε κάποιον που έβγαινε από την πολυκατοικία. Δεν μου απάντησε καν...Δεύτερο στο σούπερ μάρκετ έδωσα την σειρά μου σε μια έγκυο κοπέλα που κρατούσε ένα πράγμα στο χέρι (κρίμα να περιμένει εγω είχα ολόκληρο καρότσι)και μου απάντησε απλώς΄΄Δεν θέλω την σειρά σου΄΄.Από τότε ειλικρινά, προσβλήθηκα τόσο πολύ που δεν ξαναμίλησα ποτέ σε κανέναν.Και έγω που ήμουν εκεί έγκυος ουδέποτε με κοίταξε κάποιος με συμπάθεια ή να μου δώσει σειρά.Εδώ και ένα χρόνο ήρθα Θεσσαλονίκη, Νεάπολη συγκεκριμένα και ενώ μου είπαν πως πρόκειται για υποβαθμισμένη περιοχή...εγώ διαπιστώνω άλλα...Από την πρώτη μέρα που βγήκα στην γειτονιά με το παιδί στο καρότσι, χωρίς φίλους και με τα μούτρα κατεβασμένα...είδα ένα άλλο κόσμο...Όλοι σου πιάνουν την κουβέντα,στο φούρνο,η γιαγιά στο μπαλκόνι απέναντι, μια κυρία στην παιδική χαρά μου έδωσε το τηλεφωνό της για ότι χρειαστώ ή και για να πάω για καφέ, στο δρόμο ένας κύριος σταμάτησε την διπλή κυκλοφορία των αυτοκινήτων για να περάσω πρώτη με το καρότσι...ασε στο λεωφορείο...με το που μπήκα με το παιδί αγκαλιά σηκώθηκαν όλοι, ακόμη και ηλικιωμένοι...και ο οδηγός παρατηρούσε από τον καθρέφτη αν βολεύτηκα και μετά ξεκίνησε...Γιατί τα έγραψα όλα αυτά? Για να σας πω πως και εγώ, παρόλο που μου αρέσει η ευγένεια προσαρμόζομαι στον τρόπο που συμπεριφέρονται οι άλλοι, για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις...Φυσικά (για να μην παρεξηγηθω) σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και εξαιρέσεις...στην Λάρισα απέκτησα πολλούς καλούς φίλους, αλλά η άποψη μου είναι η ίδια....
>εγω οταν ημουν εγγυος στον γιο μου χρειαστηκε να παω συην δεη για ενα λογαριασμο.αφου εψαχνα ατελειωτη ωρα για παρκινγκ απογοητευτηκα και εποφασισα να αφησω το αυτοκινητο μπροστα σε μια πολυκατοικια αφου δεν θα εκανα πανω απο 10 λεπτα.κατεβασα τις κορες μου 4,5 χρονων και 14 μηνων απο το αυτοκινητο και αγκομαχωντας (8 μηνων εγω)φτασαμε στην δεη οπου η υπαλληλος με εξυπηρετησε αμεσως.με τη μικρη αγκαλια και με την αρια απο το χερακι φτανουμε παλι στο αυτοκινητο κι εκει με περιμενε εξαλλος ενας ενοικος της πολυκατοικιας ο οποιος μου εψαλλε τον εξαψαλμο!!!!!!συγγνωμη καταφερα να ψελλισω εγω αφου σκεφτηκα οτι θα δει τα μωρα κι εμενα με την κοιλια και θα καταλαβει......ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΤΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΣΟΥ?ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ μου ειπε φωναζωντας.ΕΧΕ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ(ηταν και ευαισθητος χαχαχαχα).
>εγώ πάντως όσες φορές μου δίναν την σειρά τους ή την θέση τους με πιαναν τα ζουμιά. Άσε που όλοι χαιδεύαν την κοιλιά μου, ακόμα και αλλοδαποί που πουλούσαν dvd-cd μου χαμογελούσαν και πιάναν την κοιλιά μου. Μάλλον επειδή ήταν τεράστια τι να πω
>Ξεχασα να συμπληρωσω πως οταν ανεβηκα στο τρολλευ δεν σηκωθηκε κανεις απο τις θεσεις για ατομα προτεραιοτητας να καθισω..και σκεφτητε τωρα να θελω να κρατησω το καροτσι μην παει στην αλλη ακρη και να πρεπει να κρατηθω και γω...ωραιο θεαμα...
>Κοριτσια δεν παιζονται οι ανθρωποι...τι να σας πρωτο πω??καταρχην ετυχε οταν ημουν εγκυος να τρεχω σε γραφειοκρατικα οπως ικα τεβε τραπεζες και τα λοιπα..ε!!!το τι τσακωμο εχω κανει δεν περιγραφεται.Ολα τα χρονια δεν μιλουσα καθομουν υπομονετικα στην σειρα μου και εκανα υπομονη..οπως βεβαι εδινα και τη σειρα μου σε οσουσ την ειχαν αναγκη.Οταν ηρθε λοιπον η ωρα μου εβγαλα το αχτι μου..οπου και να πηγαινα παντα επμαινα πρωτη χωρις δισταγμο ε!αμαν!αφουν δεν μου την δινουν την προτεραιοτητα ελεγα θα την παρω μονη μου..και αυτο πρεπει να κανουμε ολες γιατι αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ο κοσμος ειναι για την παρτη του και δεν υπαρχει σεβασμος και κατανοηση τιποτα..!! θα σας πω και ενα παραδειγμα να γελασετε,ημουν τις προαλλες στην σταση και περιμενα το τρολλευ για να παω πειραια,μαζι με το καροτσι βεβαια με τη μικρη,οταν εφτασε ανοιγουν οι πορτες και στεκοντουσαν 5-6 ατομα ορθια αντρες σας πληροφορω οτι κανεις δεν κουνησε το χερακι του να με βοηθησει να ανεβασω το καροτσι..μονη μου σαν το γαιδουρι να αγκομαχιεμαι και να τουρλωνω τον ποπο μου για να το ανεβασω...εσκασα η γυναικα και με κοιταγαν και με λυπηση..τι να πω???ΑΠΟΡΗΣΑ και ποσα εχω να δω ακομα!!ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΝΟΥΛΕΣ...
>οπως τα λες ειναι καλη μου.Θυμαμαι ημουν στον 8ο και αναγκαστηκα να κατεβω στο Κεντρο με λεωφορειο 4-5 φορες. Λογω ωρας τα λεωφορεια πηχτρα!!!δεν σηκωνοταν κανεις....οποτε εγινε ηταν ή ηλικιωμενος ή ΛΛΛΟΔΑΠΟΣ!!! Οι Ελληνες τσιπα Μ-Η-Δ-Ε-Ν......
>Δύο περιστατικά θυμάμαι πιο έντονα από τις δύο εγκυμοσύνες μου. Το πρώτο, ήμουν στο λεωφορείο, περίπου στον 8ο μήνα και δεν είχε σηκωθεί κανείς. Εγώ δεν είπα τίποτα,(τόσο χαζή) απλά κοιτούσα μήπως σηκωθεί καποιος για να κατέβει στην στάση και καθήσω. Πράγματι, σηκώθηκε κάποιος, και όπως πήγα να καθήσω, ήρθε μια "κυρία", μου έχωσε μια σπρωξιά (!!!!) και κάθησε.
Μια άλλη φορά βγήκα από το super market, εγκυος στην Αθηνά στον 8ο μήνα, στο ένα χέρι τα ψώνια, στο άλλο χέρι τον Βαγγέλη 2 1/2 χρονών παιδάκι, έβρεχε και προσπαθούσα να περάσω απένταντι. Ε δεν σταμάτησε κανένας για να περάσω απέναντι. ΚΑΝΕΝΑΣ.
Πάντως πριν μια εβδομάδα το καταευχαριστήθηκα γιατί όπως ήμουν στο λεωφορείο, ανέβηκε μια γυναίκα με ένα παιδάκι περίπου 2 χρονών. Ολοι ξαφνικά κοιτούσαν έξω άπό τα παράθυρα. Τότε εγώ (ήμουν όρθια) φώναξα. "Μπορεί να σηκωθεί κάποιος να καθήσει η κυρία με το παιδάκι;;;;;;" Ο οδηγός χαμογέλασε, η κοπέλα με ευχαρίστησε και σηκώθηκε μια κοπελίτσα 15-16 χρονών. Πάντως είναι χειρότερο όταν δεν δίνουν σημασία οι γυναίκες γιατί πρέπει να είναι πιο ευαισθητοποιημένες επί του θέματος.
>Καλα αυτο το θεμα το συζηταγα προχθες με μια φιλη μου. Εχουμε γινει ολοι απαρεδεκτοι σε σημειο κτηνοποιησης. Κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μου με την κοιλια τουρλα προσπαθουσα να περασω το δρομο απεναντι και ενω ημουν στη διαχωριστικη γραμμη ουτε ενας δεν σταματησε να περασω(και αυτο γινοταν καθε μερα). Ουτε αντρες ουτε γυναικες(εχουμε γινει χειροτερες απο τους αντρες γιατι αυτοι τουλαχιστον δεν καταλαβαινουν). Το να μου δωσουν να κατσω σε λεωφορειο ή το να μου παραχωρησουν τη θεση τους σε ουρα ηταν στη σφαιρα του απραγματοποιητου. Αλλα για να ειμαι δικαιη ΜΟΝΟ στο ΙΚΑ Γλυφαδας στο τμημα παροχων οσες φορες πηγα για τα επιδοματα πριν και μετα τον τοκετο ΠΑΝΤΑ και ο προισταμενος και οι υπαλληλοι μου εδιναν προτεραιοτητα και δεν σηκωναν και κουβεντα απο τους αναμενοντες στη σειρα. Παντως το ιδιο συμβαινει και με τους ηλικιωμενους ανθρωπους που ισως εχουν και περισσοτερη αναγκη για προστασια. Εχει χαθει πλεον ο πολιτισμος μας και η ανθρωπια μας.
>Είμαι έγκυος και περιμένω να γεννήσω. Πριν κανένα μήνα περίπου και ενώ περίμενα κανονικά τη σειρά μου στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου, κυρία που είχε παρατημένο το καλάθι της κοντά στο ταμείο και έκανε τα ψώνια της, ήρθε, με έσπρωξε, πέρασε μπροστά και μου είπε "εγώ έχω σειρά". Πραγματικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Και μετά σκέφτηκα ότι αυτή πιθανώς έχει παιδιά και τι παιδιά θα μεγαλώσει.Σε τράπεζα ή οπουδήποτε αλλού ποτέ κανείς δεν έδωσε τη σειρά του. Μόνο μία φορά στον ενδοκρινολόγο και ενώ περίμενα ήδη μια ώρα η γραμματέας είπε ότι προηγείται η έγκυος. Κανείς δε μίλησε, αλλά όλοι δυσανασχέτησαν. Πραγματικά λυπάμαι για το τι λαός είμαστε. Στο χέρι μας είναι να μάθουμε στα παιδιά να μη γίνουν και αυτά γαϊδούρια, όπως είναι οι περισσότεροι ΈΛληνες.
>koritsia ti na sxoliasw kai gw eimai egkios ston ogdoo mina me mia megali koilitsa pou se kamia periptwsi de krivete, einai ksekatharo oti mesa exei mwraki, paw loipon stin ekklisia proxtes, mexri eksw i oura gia to proskinima, stekomoun 20' stin oura xwris kaneis na mou paraxwrisei ti thesi tou kai to xeirrotero mou epernan ti seira kai me zoulousan sti koilia, autoi oi antrwpoi theloun na legontai kai kaloi xritianoi :(
ti na pw mou exoun simvei diavora kai fantastite zw eparxia poio xalaroi rithmoi, oi antres ofilw na omologisw einai poio ponetikoi apo tis ginaikes, pou ipotithete to exoun perasei, auto stin ekklisia itan to apokorifoma
elpizw na ftiaxoun ta pragmata, se ti kosmo tha se ferw psixi mou :(
aggeliki
>Egw mexri stigmhs den exw antimetwpish katastaseis gaidourias...
2 mono peristatika paraxwrhshs proteraiothtas pou me 3afniasan k me xaropoihsan ennoeitai.
Yparxoun k eugenikoi an8rwpoi alla uparxoun kai kati gaidouria!!!!!!!!!
K egw ntrepomai na zitisw proteraiothta... Ka8omai kai xaideuw thn koilia mou k perimenw...mallon auto tous prokalei na mou ti dwsoun xwris na to zitisw hahahahaahah
>Πολύ καλά έκανες και έγραψες γι αυτο το θέμα, διότι για άλλη μια φορά αποδικνυέται η έλλειψη παιδιάς που έχουμε σε αυτη τη χώρα, και το τονίζω ΠΑΙΔΕΙΑΣ και όχι μόρφωσης.Μιλώντας με μια φίλη δημόσιο υπαλληλο με ενημέρωσε ότι υπάρχει κανονισμός που δίνει προτεραιότητα πρώτα στις εγκύους μετα στην 3η ηλικά και τελευταία στους αναπήρους.Βέβαια στα χαρτιά μόνο γιατι η πραγματικότητα......Εγω τώρα στον 6 μήνα πια τους το λέω να περάσω στη σέιρά γιατί είμαι έγκυος ή μπορώ να κάτσω? Με στραβοκοιτάνε αλλά μάλλον απο ντροπή το κάνουνε.
>Αχ και πάλι αχ!! Χτύπησες θέμα που πονάει!! Ελάχιστες οι φορές που μου έδωσαν την υποτιθέμενη προτεραιότητα μου ενώ ήμουν έγκυος!! Πιο πολύ με βοηθάνε τώρα που είμαι με το μωρό στην αγκαλιά παρά με το μωρό στην κοιλιά!! Ίσως βλέπουνε όπως είπες και εσύ την χαριτωμένη φατσούλα και μαγεύονται!!
Στον ηλεκτρικό δεν τίθεται θέμα!! Κανείς μα κανείς δεν είχε σηκωθεί! Κι ήμουν θυμάμαι στις τελευταίες εβδομάδες, τότε που πρώτα έμπαινε η κοιλιά μου και μετά εγώ!! :-)
Στην τράπεζα Κύπρου στην Αργυρούπολη η ταμίας μου πρόσταξε σχεδόν να πάω μπροστά!! Υπήρχαν καμιά 10αριά άτομα, άλλοι στραβωκοίταξαν κι άλλοι σκέφτηκαν την κακιούλα τους πριν δουν την κοιλιά μου!! Αλλά κανείς δεν μίλησε!! Κι εδώ να σχολιάσω πόσο απαράδεκτη ήταν αυτή στο σούπερ μάρκετ εκεί στα τυριά!! Γκρρρρ...
Εύχομαι κι εγώ μέσα από την καρδιά μου να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος! Να σεβόμαστε περισσότερο τον συνάνθρωπο!! Γενικά να υπάρχει ανθρωπιά.. κάτι που υστερεί στις μέρες μας πια δυστυχώς!!
Την καλημέρα μου κι από μένα!!!!
>Εχεις απόλυτο δίκιο Όλιβ! Δεν είναι τελικά μόνο έλλειψη παιδείας, είναι φαινόμενο των καιρών... Οι άνθρωποι έχουν πια αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, το βλέπεις στα πρόσωπα τους που είναι γεμάτα καχυποψία... Ευτυχώς στην επαρχία όπου ζω, τα πράγματα είναι ακόμη πολύ καλά, αλλά στις μεγάλες πόλεις το πρόβλημα είναι αισθητό... (Αιμιλία)
>Καλημέρα, θέλω να δώσω μία θετική νότα εδώ - ενώ συμφωνώ και έχω δει όλα όσα λέτε: όταν ήμουν έγκυος η αλήθεια είναι πως στις περισσότερες 'εξορμήσεις' μου οι άνθρωποι έδειχναν ευαισθησία. Ποιοί όμως ... οι άνθρωποι των καταστημάτων. Τότε, ήμουν άνεργη και πήγαινε ΟΑΕΔ για να πάρω επιταγούλα και μέτα κατευθείαν Ε.Τ.Ε για είσπραξη. Ε, στο πρώτο - ΚΑΝΕΝΑΣ. Στο δεύτερο, μόλις έμπαινα, με καλούσαν αμέσος στο ταμέιο - ενώ πραγματικά εγω ντρεπόμουν και προσπαθούσα να μην φαίνωμαι (τώρα ούτε εγώ χαρίζω!). Δυστιχώς, είναι θέμα παιδείας και σεβασμού - φαίνεται στα περισσότερα που κάνουμε: κάπνισμα (Ολίβια - post για αυτό το ΘΕΜΑ please?!), οδήγηση, σέρβις, φορολογικές δηλ., κλπ κλπ. :(
Λιγότερο κουτσομπολιό, λιγότερη ζήλεια, να απαιτούμε περισσότερο μεράκι, περισσότερες υπηρεσίες (να κάνουμε φασαρία για το ειδικό ταμείο [δεν ήξερα καν ότι υπάρχει]!).
Την καλημέρα μου σε όλες :)
>Εγω οταν ημουν εγκυος (κ ειχα κ τεραστια κοιλια) με το που εμπαινα σε μετρο η λεωφορειο πηγαινα κατευθειαν κ ζητουσα θεση..ελεγα ειμαι εγκυος ποιος θα σηκωθει να καθισω? Εαν καποιος δεν σηκωνοταν το εκανα θεμα, μεχρι κ στον οδηγο ειχα παει μια φορα (με ειχαν χτυπησει λιγο κ οι ορμονες στο κεφαλι..)..Αυτα στην ΑΘηνα..
Στην Κοπεγχαγη μπορω να σας πω οτι στις εγκυους δεν σηκωνοταν κανεις. Εαν εμπαινε ηλικιωμενος σκοτωνονταν να δωσουν θεση, σε εγκυο ποτε..Ειχε τυχει να κατσω κ σε σιδερο μεσα στο γεματο λεωφορειο κ να μην σηκωθουν..Το ιδιο κ στις ουρες σε ταμεια κ σουπερμαρκετ..ΠΟΤΕ δεν εδιναν προτεραιοτητα σε εγκυο..Μου ειχε κανει εντυπωση διοτι γενικα ειναι ευγενικοι ανθρωποι οι Δανοι..Κατεληξα λοιπον οτι ηταν θεμα οπτικης..ΣΤη Δανια αν δωσεις θεση σε εγκυο δανεζα θα προσβληθει διοτι ειναι σα να της λες οτι ειναι αρρωστη, να την αντιμετωπιζεις σαν κατωτερο ον...Οποτε δεν ηταν στη λογικη να δωσουν θεση σε εγκυο που φαινοταν μια χαρα...
>Εγω παντως οποτε εμπαινα σε μετρο κ λεωφορειο (ειχα κ μια κοιλια τεραστια) πηγαινα κατεθυειαν κ τους σηκωνα..Ελεγα ειμαι εγκυος, παρακαλω θελω να κατσω...Αν καποιος δεν σηκωνοταν το εκανα θεμα...μαλλον με ειχαν βαρεσει λιγο κ οι ορμονες στο κεφαλι...Αυτα στην Αθηνα..
Στην Κοπεγχαγη μπορω να σας πω οτι δεν σηκωνονταντ ιδιαιτερα..αν εμπαινε καποιος ηλικιωμενος ολοι σκοτωνονταν να δωσουν θεση, στις εγκυους ομως δεν το εκαναν (να πω κ τη μαυρη αληθεια 8 στις 10 φορες το λεωφορειο ειχε θεσεις)..Μου εχει τυχει σε γεματι λεωφορειο να καθομαι με τη κοιλια σε ενα σιδερο κ κανενα δανεζικο γαιδουρι δεν σηκωθηκε..Το ιδιο κ στην ουρα σε σουπερμαρκετ κ υπηρεσιες, στη Δανια δεν εδιναν ποτε προτεραιοτητα σε εγκυους..Επειδη μου εκανε εντυπωση, διοτι ειναι μεν αγριανθρωποι οι δανοι αλλα ειναι ευγενικοι κ κατεληξα οτι δεν ηταν θεμα αγενειας αλλα θεμα νοοτροπιας. Οι εγκυες δανεζες το θεωρουσαν προσβολη να τους δωσεις θεση διοτι θα τις αντιμετωπιζαν σαν κατωτερο φυλο, σαν αδυναμες, σαν να ηταν αρρωστες ενω ηταν απλα εγκυες..Οποτε ηταν θεμα ισοτητας...Τι να πω...
>Στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου όταν ήμουν έγκυος κανείς δε μου παραχώρησε ποτέ τη σειρά του. Μάλιστα 5-6 φορές κάτι μπαρμπάδες που είχαν ένα πράγμα μόνο μου ζητούσαν να περάσουν και μπροστά μου!
Επόσης, τώρα με το καρότσι, όταν περιμένω στη διάβαση για να περάσω απέναντι, ελάχιστοι σταματούν. Χτες ένας κύριος σταμάτησε πάνω στη διάβαση και άφησε να περασει... ένα άλλο αυτοκίνητο . Προφανώς ως κοινωνία έχουμε χάσει την ευαισθησία μας, αλλά και το σεβασμό μας.
>http://marionastro.blogspot.com/2010/06/blog-post_09.html
AN KAI ΔΕ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΖΩ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΛΙΒΙΑ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΥΤΟ...
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ...
ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΠΡΟ ΛΙΓΩΝ ΜΗΝΩΝ...
ΦΙΛΑΚΙΑ ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ
>Πώς θα γίνει να πατήσουμε ένα Reset και να χτίσουμε τα πάντα από την αρχή; Με σεβασμό, με ισότητα, με αισιοδοξία;
Μάλλον σα μητέρες πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας(τα μωρά μας) τις αξίες που έχουν χαθεί.....Γιατί ως γνωστόν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.....
ΣΤΕΓΙΑ
>Ξεκινάς για μια βόλτα με το καρότσι και εξελίσετε σε "δρόμος μετ'εμποδίων" ...
Μάλλον όσο περνάει ο χρόνος θα είναι όλο και πιο δυσκολά τα πράγματα για μια μαμά ή μια μέλλουσα μαμά ... ανθρωποί υπάρχουν .... η ανθρωπιά χάνεται!
καλό βράδυ! :)
>Τι να πεί κανείς?Στον 7ο στο λεωφορείο για Ωραιόκαστρο(Θεσσαλονίκη)γεμάτο απο παιδιά που πήγαιναν στον Ο.Α.Ε.Δ. και απο Κυρίες και δεν σηκώθηκε κανείς κι ας μ'εβλεπαν να περιστρέφομαι απο το χερούλι σε όλη τη διαδρομή.Ντροπή....Οσο για το Ικα ας μη μιλήσω καλύτερα..πηγαίνω Παρασκευή πρωί για καμπύλη ,περιμένω την σειρά μου με αποτέλεσμα να μου πουν ότι Παρασκευή δεν κάνουν εξέταση καμπύλης γιατί μεσολαβεί σ/κ και δεν έχουν χρόνο να επεξεργαστούν τα αποτελέσματα τα οποία πρέπει να βγούν άμεσα...βγάλτε τα την ίδια μέρα ρε παιδιά.....και γιατί μου κλείσανε τότε ραντεβού αφού ξέρανε τι εξέταση θα έκανα?????Παντού ταλαιπωρία...
>Στον 8ο μήνα... με την κοιλιά τούρλα μέσα στο metro να στέκομαι όρθια περιμένοντας μήπως φιλοτιμηθεί κάποιος...και φυσικά πριν σηκωθούν ερχόταν η ερώτηση επιβεβαίωσης..."μήπως είστε έγκυος;;;"
Όχι κυρία μου... 3 καρπούζια κατάπια και έχω δυσφορία...τι να πει κανείς!!!
Τζωρτζίνα
>τι να σου πω. απίστευτο.
Εγω όταν ήμουν εγκυος, ο οδηγός του λεωφορείου (Θεσσαλονίκη είμαι) σταμάτησε και αν δεν σηκωνόταν κάποιος δεν ξεκινούσε.
Στο ΙΚΑ είχαν ειδικό ταμείο που τελειωνα σε 5 λεπτά, γιατί ήμουν ξάπλα και πληρωνόμουν από το ΙΚΑ
Στα Ιατρεια του Ικα, που πήγαινα 1 φορά τον μήνα για το τσεκάρισμα ότι ακόμα πρέπει να είμαι ξάπλα, αλλά και για τις καθιερωμένες μηνιαίες εξετάσεις, είχα πάντα προτεραιότητα ακόμα και αν γινόταν χαμός
Σε ιδιωτικά δεν το συζητάμε, μόνο αστακομακαρονάδα που δεν μου φαίρανε.
Σε τράπεζες, έμπαινα απο άλλη πόρτα όταν με πέρνανε χαμπάρι, γιατί με την κοιλιά δεν χωρουσα στα περιστρεφόμενα. Εσβηναν ή αναβαν το air condition αν και πάντα τους έλεγα οτι δεν με ενοχλούσε τιποτα.
Σε πιατσα ταξί, προς τον 8 μήνα, γινόταν όλοι θυσία.
Με το μωρό ακόμα καλύτερα, μόνο μια χαζή να την πω επειδή δεν μου μοιαζει και πολύ ο Νικόλας, αυτή ήταν στο ΙΚΑ υπάλληλος, μου έβαλε τις φωνές οτι παίρνω ξένα παιδια μαζί μου για να πάρω την σειρά.
Δεν είχα ποτέ απαίτηση προτεραιότητας, αλλά όλοι μου την έδιναν αμέσως και χαμογελαστοί
Λες να παίζει ρόλο το μέγεθος της κοιλιάς?
>έχω και γω μια πολύ ωραία εμπειρία απο το μετρο του Λονδίνου! Δεν θα ελεγα πως εκεί είναι όλα τέλεια όσον αφορά θέματα προτεραιότητας..
ήμουν στο μετρό με τον φίλο μου και μπαίνει μέσα μια πολύ νεα όμορφη έγκυος Ινδή. Με το που την βλέπω πετάγομαι απ'την θέση μου και πραγματικά εκείνο το χαμόγελο και το ευχαριστώ που πήρα λειτούργησε σαν την καλύτερη ψυχοθεραπεία! Όλη την υπόλοιπη μέρα ήμουν πανευτυχής!
Πρέπει επιτέλους στον 21ο αιώνα να καταλάβουμε πως ο δρόμος για την ευτυχία είναι μια καλή πράξη μακριά...
>συ,φωνω απολυτα μαζι σου...σαν εγκυος ποτε δεν μου διναν σειρα ή θεση κ αν το κανανε αυτοι ηταν αντρες κ οχι γυναικες που σε κοιτουσαν απο πανω μεχρι κατω σαν να ησουν alien. Τωρα με υπ μωρο οταν το εχω στο μαρσιπο αλλαζουν τα πραγματα αλλα οχι σε μεγαλο βαθμο... Πρεπει να το παρουμε αποφαση...ζουμε στην Ελλαδιτσα κ καποια πραγματα δεν αλλαζουν...κ απορβ γιατι αυτοι που τα κανουν αυτα ειναι συνηθως γυναικες...λες κ δεν εχουν υπαρξει εγκυες...απορω... εχω τυχει εγκυος να παρω το λεωφορειο κ να μου πουν "εγκυος γυναικα γιατι με το λεωφορειο?γιατι δεν παιρνεις κανα ταξακι???"
>Emaa `pia..........kai poli kala ta eipes...emena pali eixan filotimithei den mporo na po arketoi sto treno bebaia sinithos eixa tin adelfi mou mazi pou molis mpename mazi sto treno elege sas parakalo mia thesi gia tin kopela kai tsoup sikonota o papous kai oxi i katsika pou kathotan dipla tou Any way!!!! tora omos me ta paidia se kanenan den kanoume tin xari......mono stis egioules!!kai stous papoudes!!!!!Evi K.
>Δυστυχως ΕΙΝΑΙ ελλειψη παιδειας και εαυτουλισμος.... Εμενα πιο ευκολα μου εδιναν τη θεση τους παιδια γυρω στα 16 παρα κυριες μεγαλες με υποτιθεμενες ευαισθησιες και πειρα ζωης.....
>Συμφωνω απολυτα μαζι σου κ εγω μια απο τα ιδια βιωνα στην εγκυμοσυνη...με το μωρο στο μαρσιπο αλλιως...κ στην τραπεζα δινουν σειρα αλλα στα λεωφορειασ μεγαλη αναισθησια..Μαλλον πρεπει να το παρουμε αποφαση ζουμε στην Ελλαδα,καποια πραγματα δεν αλλαζουν...πανε εξωτερικο να δεις τι γινεται...αλλοι ανθρωποι :))μια ζωη πισω θα ειμαστε σε ολα...κ το βασικο που εχω παρατηρησει ειναι οτι πιο αναισθητες ειναι οι γυναικες...οι αντρες κ θα σηκωθουν κ θα σε βοηθησουν...οι γυναικες ειδικα οι μεγαλες σε ηλικα τι να πω...λες κ δεν υπηρξαν εγκυες...