Φοβάμαι, μαμά!

– Φοβάμαι, μαμά! Μην φύγεις!

Από τότε που πήγαμε στο νέο σπίτι, η Αθηνά λέει ότι φοβάται το βράδυ. Προσπαθώντας να θυμηθώ τον εαυτό μου στην ηλικία της, το βρίσκω απολύτως λογικό. Νέο δωμάτιο, νέο περιβάλλον, νέες λεπτομέρειες και σκιές στο σκοτάδι.

Έτσι και εγώ κατέφυγα σε μια δοκιμασμένη λύση: της έδωσα το σκυλάκι το οποίο συντρόφευε και εμένα στον ύπνο για πολλά πολλά πολλά χρόνια. Σας είχα γράψει κάποτε για αυτό. Βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, είναι καθαρό καθαρό, το μόνο που μαρτυρά ότι είναι παλιό είναι ο λαιμός του που μοιάζει πια να μην έχει γέμισμα, λογικό αφού το σφιχταγκάλιαζα κάθε βράδυ όταν ήμουν μικρή. Του δώσαμε ένα από τα ονόματα που του είχα δώσει και εγώ κάποτε: Φούφη. Ο Φούφη συντροφεύει εδώ και δύο βράδια την Αθηνά και μάλιστα παίρνει μέρος σε όλη τη βραδινή μας ιεροτελεστία: παίζει μαζί μας επιτραπέζιο (παραλίγο μάλιστα να κερδίσει χθες!!) και μετά κάθεται μαζί μας στο κρεβάτι και διαβάζουμε βιβλία.

Πριν κοιμηθώ χθες, έριξα όπως πάντα μια ματιά στα κρεβάτια των παιδιών. Ο Αρχέλαος κοιμόταν όπως πάντα χουχουλιασμένος κάτω από το πάπλωμά του. Η Αθηνά είχε αγκαλιά της τον Φούφη και κοιμόταν ήρεμα και ατάραχα. Ο Φούφη άλλωστε την προστατεύει από κάθε κακό όνειρο. Της το εξήγησα και φάνηκε να πείστηκε. Και αλήθεια σας το λέω… Είναι μαγικός!

Update: Ω Θεέ, θα κλάψω! Κουτάβι μας ορφανό!!