– Φοβάμαι, μαμά! Μην φύγεις!
Από τότε που πήγαμε στο νέο σπίτι, η Αθηνά λέει ότι φοβάται το βράδυ. Προσπαθώντας να θυμηθώ τον εαυτό μου στην ηλικία της, το βρίσκω απολύτως λογικό. Νέο δωμάτιο, νέο περιβάλλον, νέες λεπτομέρειες και σκιές στο σκοτάδι.
Έτσι και εγώ κατέφυγα σε μια δοκιμασμένη λύση: της έδωσα το σκυλάκι το οποίο συντρόφευε και εμένα στον ύπνο για πολλά πολλά πολλά χρόνια. Σας είχα γράψει κάποτε για αυτό. Βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, είναι καθαρό καθαρό, το μόνο που μαρτυρά ότι είναι παλιό είναι ο λαιμός του που μοιάζει πια να μην έχει γέμισμα, λογικό αφού το σφιχταγκάλιαζα κάθε βράδυ όταν ήμουν μικρή. Του δώσαμε ένα από τα ονόματα που του είχα δώσει και εγώ κάποτε: Φούφη. Ο Φούφη συντροφεύει εδώ και δύο βράδια την Αθηνά και μάλιστα παίρνει μέρος σε όλη τη βραδινή μας ιεροτελεστία: παίζει μαζί μας επιτραπέζιο (παραλίγο μάλιστα να κερδίσει χθες!!) και μετά κάθεται μαζί μας στο κρεβάτι και διαβάζουμε βιβλία.
Πριν κοιμηθώ χθες, έριξα όπως πάντα μια ματιά στα κρεβάτια των παιδιών. Ο Αρχέλαος κοιμόταν όπως πάντα χουχουλιασμένος κάτω από το πάπλωμά του. Η Αθηνά είχε αγκαλιά της τον Φούφη και κοιμόταν ήρεμα και ατάραχα. Ο Φούφη άλλωστε την προστατεύει από κάθε κακό όνειρο. Της το εξήγησα και φάνηκε να πείστηκε. Και αλήθεια σας το λέω… Είναι μαγικός!
Update: Ω Θεέ, θα κλάψω! Κουτάβι μας ορφανό!!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Καλησπέρα σας..Ακριβώς το ίδιο σκυλάκι το ειχε η μαμά μου όταν ηταν μικρούλα και με συντρόφευε και εμένα στα παιδικά μου χρόνια...τι μου θυμήσατε τωρα..ηταν απο τα αγαπημένα μου...ελπίζω να το έχω και να το δώσω και εγώ αργότερα στα δικά μου παιδιά....
https://www.facebook.com/pages/%CE%86%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF/227747827331295?fref=ts Oλίβια δες εδώ!!! Έχει το σκυλα΄κι κ πολλά άλλα !!!
Και εμείς μετακομίσαμε σε νέο σπίτι πριν τέσσερις μήνες και τους δύο πρώτους η δίχρονη κόρη μας δεν πήγαινε με τίποτα στο καινούριο δωμάτιο και κοιμόταν μαζί μας. Τελικά σιγά σιγά το συνήθισε, αλλά τώρα για να κοιμηθεί το βράδυ θέλει στο κρεβάτι τέσσερα -πέντε κουκλάκια... ένα σκυλάκι, ένα γουρουνάκι, μιά τίγρη, μια καμηλοπάρδαλη και τον φωτεινό αγκαλίτσα! Τα βάζουμε στο κάτω μέρος του κρεβατιού , τα σκεπάζουμε με μια κουβερτούλα και όλοι μαζί νάνι...
..αχ Ολίβια σε θαυμάζω για το θάρρος σου(πόπο και μόνο η σκέψη "κούτες" +2 παιδία=φρίκη), δεν ξέρω για ποιον λόγο μετακόμισες, αλλά θα ήθελα να το κάνω και εγώ αλλά φοβάμαι, ότι θα χάσουν τον χώρο τους, την ηρεμία τους κτλ. δεν λένε άλλωστε ότι η μετακόμιση είναι μια από τις ποιο επώδυνες παιδικές εμπειρίες...
Σε μια αντίστοιχη φάση που περάσαμε με τη μικρή μου είχαμε φτιάξει τα "μαγικά λογάκια" που διώχνουν το φόβο, και μιας και περνούσε της φάση του Γουίνι, τα μαγικά λογάκια ήταν "γουίνι-γουάνι-γου"! Πριν λίγο καιρό, ενώ παίζαμε θεατράκι, της λέω "Μη, Μαιρούλα, φοβάμαι"! Η απάντηση; "Γουίνι-γουάνι-γου, μαμά!" :-)