Η μαμά προσπαθεί…
Έχοντας περάσει κατάθλιψη στο παρελθόν και έχοντας βγει «νικήτρια», όταν προσεγγίζεις πάλι τέτοιες καταστάσεις λόγω άγχους, σωματικής και ψυχολογικής κούρασης, δύσκολης οικονομικής κατάστασης, ελάχιστη βοήθεια και με δύο παιδάκια πλέον, δεν μπορείς παρά να τρομάζεις. Και πολύ μάλιστα!
Εγώ αυτό έπαθα λοιπόν. Την πρώτη φορά ήμουν πιο νέα, ο άντρας μου είχε κι αυτός περισσότερη δύναμη να με βοηθήσει, τώρα απόκαμε και ο ίδιος. Ένιωθα να τον έχω μεγάλο στήριγμα, αλλά τώρα θέλει κι αυτός στήριξη κι εγώ αισθάνομαι τόσο λίγη, τόσο λειψή απέναντι του. Και τα παιδια; Παλεύουμε καθημερινά να είμαστε καλοί γονείς, ασχολιόμαστε και οι δύο πάρα πολύ, μα πάρα πολύ, προσπαθούμε να έχουμε ισορροπημένη ζωή, αλλά…
Δεν θέλω τα παιδιά μου να δουν -αν δεν έχουν ήδη δει- τη μαμά τους σε κατάθλιψη, ΠΑΛΕΥΩ για αυτό, αλλά νομίζω πως χάνω τη μάχη. Δεν αξίζει στα μωρά μου να ζήσουν κάτι τέτοιο!! Σε κανένα παιδάκι δεν αξίζει. Όταν γράφω νιώθω καλύτερα, με βοηθά…
Αγάπες μου καλές, η μαμά προσπαθεί… Αλήθεια προσπαθεί!
μαμά Μ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε παρακαλώ θερμά να μην το αφήσεις να περάσει έτσι αψήφιστα αυτό. Μόνη σου δεν μπορείς να καταφέρεις κάτι. Χρειάζεσαι άμεσα ιατρική υποστήριξη και φροντίδα. Μην αφήσεις την κατάθλιψη να σε νικήσει. Γίνε εσύ η νικήτρια!
Απευθυνσου σε ειδικο αμεσα.υπαρχουν μη κυβερνητικες οργανωσεις για την στηριξη της γυναικας και της οικογενειας σιγουρα θα βρεις καπου καποιον να σε βοηθησει.
me apla logia tha sto po. oso pio grigora mporeis se enan psixiatro kalo k me ta kainouria antikatathliptika pou giatreyoun pragmatika to problima ayto k ligi psixotherapia den tha kaneis pano apo 3 mines gia na eisai ef orou zois perdiki! i katathlipsi den einai mono sto myalo mas. epireazei ti domi tou egkefalou mas k tin allazei. einai san na exeis xolisterini 400 k na prospatheis monos sou na tin therapeyseis. gia pio logo na basanizesai toso?? ayta sta leo apo prosopiki mou empireia. eimai 32 xronon k perasa mia poly dyskoli empireia. mesa se 3 mines imoun ksana liontari! ena xrono pira ta xapia k meta ta ekopsa k imoun mia xara. xoris eksartiseis k tipote alles blakeies! mono min peseis se kanena kompogianiti. k kathe allo para akribi itan i oli ypothesi! na nai kala o kalos mou giatroulis pou me boithise toso! den xreiazontai tampou se tetoia sobara themata giati edo den exeis tin polyteleia na peseis se katathlipsi giati exeis paidia! gia ton idio logo to ekana k ego! gia na xairome ton kouklo mou! eprepe na eisai idi ekei!
Ο ΕΟΠΥ διαθέτει ψυχολόγους και ψυχιάτρους, αν αισθάνεσαι ότι ξανακυλάς στην κατάθλιψη, πιθανόν να χρειάζεσαι κάποιο ελαφρύ σκεύασμα -αντικαταθλιπτικό- για να σου ξαναρυθμίσει τη σεροτονίνη σου.κάτι που να το παίρνεις το βράδυ, μιας και προκαλεί υπνηλία, ώστε να μην σου προκαλεί ατονία τη δειάρκεια της ημερας και θα σε βοηθάει να κοιμάσε καλύτερα, όχι υπνωτικό Η ποιοτητα ύπνου επηρεάζει πολύ και τη διάθεση μας Περαστικά Και μην ξεχνάς ότι όσο έχετε την υγεία σας, ρούχα να βάλετε, φαγητό στο τραπέζι σας είστε ευλογιμένοι, γιατί όσο κλισε και να σου ακούγετε είναι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε αυτά.αντί να σκέφτεσαι τι δεν έχετε, σκέψου τι έχετε 2 παιδιά, που άλλοι προσπαθούν ν'αποκτήσουν εστω κι ένα Ένα σύντροφο Ακόμα και τα υλικά αγαθά, υπολογιστή και internet που έγραψες το κείμενο, έστω κι αν αυτό έγινε στη δουλειά, σκέψου όμως ότι έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις
Μαρία μου έτσι όπως τα λες είναι και όχι δεν ακούγετε κλισέ..απλά όταν αρχίζεις να πέφτεις θέλει μεγάλη ώθηση για να ανέβεις ξανά. Κι αυτόν τον μηχανισμό αναζητώ! Τον βρήκα κάποτε και θα το ξανακάνω γιατί τώρα έχω και τέσσερα λαμπερά ματάκια να με κοιτάνε και να μου δίνουν φως στα σκοτάδια της κατάθλιψης. Μόνο που τρόμαξα όταν είδα το θηρίο να με πλησιάζει ( ή αλλιώς το άφησα να με πλησιάσει)! Ο γιατρός μου υπάρχει και με βοηθά πάρα πολύ, δεν είμαστε ακόμη στη φάση για αγωγή και προσπαθούμε αρχικά με συνεδρίες. Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος και τον εμπιστεύομαι όπως και την πρώτη φορά που μου έτυχε. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδία μου όλες που γράψετε δυο λόγια για μία μαμά που δεν ξέρετε και βρήκε τρόπο μέσα από αυτό το βήμα να γράψει τις σκέψεις της. Τα λόγια όλων σας είναι πολύ υποστηρικτικά και η επαφή μας μέσω του eimaimama με βοηθά αφάνταστα. Όταν δεν νιώθω καλά γράφω και κάπως ξαλαφρώνω. Αν στείλω όσα έχω γράψει θα διαβάζουμε μέρες.... Ολίβια σε ευχαριστώ γιατί είσαι εκεί....,χωρίς καμία απολύτως διάθεση παινέματος, είναι στήριγμα για μένα να ξέρω πως όταν όλοι πέφτουν για ύπνο, όταν κλείνουν τα αυτιά τους ή όταν απουσιάζουν υπάρχει κάποιος κάπου να αποκριθεί. Είμαι η Σοφία, η μαμά του Νίκου και του Χρήστου και θα γίνω καλά!
Δεν εχω φτάσει στο σημείο της κατάθλιψης όμως έφτασα πάρα πάρα πολύ κοντά. Αυτό που με βοήθησε ήταν, τώρα που ξεπετάχτηκαν λίγο τα μικρά μου, να βρω ένα χόμπι. Εγω ξεκίνησα χορό, κάποια άλλη μανούλα μπορεί να βρει κάτι άλλο να της αρέσει. Ξεσκάω που το έχω τόσο ανάγκη, νιώθω ότι κάνω κάτι για μένα. Επίσης βοηθάει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να βγαίνω με φίλες που ευτυχώς για μένα, δεν έχουν ακόμα παιδιά κι ετσι δεν μιλάμε για πάνες και γάλατα και γελάμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! Παλιά (κι ακόμα) σκεφτόμουν ότι τώρα που έχω παιδιά με έχουν ξεχάσει και δε με παίρνουν τηλέφωνω κλπ ενω ΕΓΩ ΤΙΣ ΞΕΧΑΣΑ, ξεχνούσα γιορτές, γεννέθλια, δεν έπαιρνα ένα τηλέφωνο. Δεν είχα χρόνο με τα μικρά όμως εγω έφταιγα, εκείνες νομίζουν πως απλά δεν προλαβαίνω κι εγω ένιωθα πως με ξέχασαν. Μπορεί ακόμα κάποιες στιγμές να νιώθω παραγκωνισμένη, όμως είναι στο χέρι μου να σηκώσω το τηλέφωνο και να κανονίσω συνάντηση. Όλες νιώθουμε τα ίδια όμως δεν μπορεί κανείς να μας βοηθήσει αν δεν βοηθήσουμε οι ίδιες τον εαυτό μας!
Έλα κι εγώ είπα να στο γράψω αλλά φοβήθηκα μη σε πάρω στο λαιμό μου για κάτι που δε γνωρίζω. Κι εγώ έχω περάσει φάσεις που ένιωθα ότι τα χάνω, και έχουμε και περιστατικά διαπιστωμένης κατάθλιψης στην οικογένεια και λένε πως παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα σε αυτά. Εκεί που πάω να χάσω την μπάλα, σταματάω. Για ένα διάστημα δε με νοιάζει να είμαι ακριβής στις προθεσμίες, δε με με νοιάζει να είμαι καλή μαμά, δε με νοιάζει να έχω σιδερωμένα ρούχα, με νοιάζει μόνο το πως θα χαλαρώσω και θα ξεκουραστώ. Και μέχρι στιγμής δουλεύει αυτό το σύστημα. Ελπίζω να δουλεύει για πάντα. Το παρκάρισμα των παιδιών στην τηλεόραση πέφτει σύννεφο χωρίς καθόλου τύψεις γιατί μπορεί να θέλω απλά να κοιμηθώ. Kαι ξεφεύγω ακόμη και θα τους φωνάξω και θα μιλήσω και άσχημα στους άλλους. Δεν μπορώ να προσπαθώ να ειμαι καλή μαμά και καλή σε όλα τα υπόλοιπα όταν είμαι σε φάση που δεν ελέγχω η ίδια την μπάλα. Κάνω μόνο αυτά που δε γίνεται να αποφύγω και προσπαθώ να ξαναπάρω τον έλεγχο στα χέρια μου. Όταν το καταφέρνω ξεκινάω να ασχολούμαι με όλα τα άλλα. Τώρα έχω βάλει στόχο να αναδιοργανώσω τη ζωή μου έτσι ώστε να ξεκουράζομαι λίγο-λίγο πριν να φτάνω στο σημείο της κατάρρευσης. Η κατάθλιψη πιστεύω πως είναι παιχνίδι του μυαλού όταν αρχίζουμε και στενοχωριόμαστε γιατί δεν είναι όλα όπως θα έπρεπε στη ζωή μας. Αν αποδεχτούμε τους θανάτους, τις αποτυχίες και τις δυσκολίες σαν μέρος της ζωής νομίζω μας είναι πιο εύκολο να μην πάθουμε κατάθλιψη. Να βγάλεις τη λέξη "πάλη" και "αγώνας" από το μυαλό σου και να κάνεις όσα μπορείς για το διάστημα που το έχεις ανάγκη. Επίσης νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβάσαι να μην πάθεις κατάθλιψη γιατί έτσι πείθεις τον εαυτό σου ότι αυτή σε κυριεύει και έχει τον έλεγχο. Στο μυαλό μας είναι όλα και αυτό είναι το μόνο που έχω διασταυρώσει με γιατρό (ψυχίατρο εννοώ). Ότι, δηλαδή, έχεις την επιλογή να μην πάθεις κατάθλιψη, αρκεί να το αποφασίσεις. Τα υπόλοιπα που έγραψα είναι δικές μου αμπελοφιλοσοφίες και γι΄αυτό δεν ήξερα αν πρέπει να στα γράψω.
Όντως δεν είσαι η μόνη και εύχομαι να μην είσαι μόνη σου σε αυτόν τον γολγοθά που περνάς καλή μου κοπέλα. Δεν ξέρω τι βοήθεια έχεις από γιατρό και από συγγενείς και φίλους. Προσωπικα βοηθήθηκα από ελαφριά αντικαταθλιπτικά. Δεν είναι το τέλειο το ξέρω άλλα σου προσφέρουν κάποια ανακούφιση μέχρι να ορθώποδισεις. Γιατί μερικές φορείς εγκλωβιζομαστε και δεν βλέπουμε αδιέξοδο. Ειδικά όταν έχεις παιδάκια και δεν έχεις περιθώριο για ξεκούραση. Πίστεψε ότι θα περάσει και θα σε κάνει πιο συμπονετικο άνθρωπο αυτή η μπόρα. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
Σε καταλαβαινω γλυκια μου αχ ποσο σε καταλαβαινω. Έχοντας περασει και εγω πολυ βαρια καταθλιψη έχω να σου πω πως μολις παω να λυγισω και αισθάνομαι τα συμπτώματα να με κατακλυζουν αμεσως σκεφτομαι ποσο καλα ένοιωθα οταν καταφερα την πρωτη φορα να διωξω το θηρίο απο μεσα μου και αμέσως παιρνω μια δυναμη μα τι δυναμη γιατι ξερω πως και να πεσω παλι θα μπορεσω να σηκωθω παλι θα τα καταφερω.Δεν καταπιεζω τον εαυτο μου.Αντιθετα μαλιστα τον αφηνω να αισθανθει οτι του ερχεται εκεινη την στιγμη.Αν χρειαστει θα κλαψω αν χρειαστει θα φωνάξω. Οτι χρειαστει για να νιώσω παλι καλα.Στον ανδρα σου εχεις μιλησει να του πεις πως αισθανεσαι? Αν οχι πρεπει να το κανεις καλη μου.Αμεσα.Επισης μπορει να βοηθησει και ενας ειδικος.Ψαξε μεσω του δημου σου για δωρεαν ψυχολογικη στήριξη.Μην φοβασαι.Μακαρι να μπορουσα να σε παρω μια αγκαλια να σου πω πως δεν εισαι μονη.
ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ,ΓΛΥΚΙΑ,ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ,ΠΑΛΕΨΕ ΤΟ!!!ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΑΝ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΑΙ ΠΟΛΥ,ΜΗ ΔΙΣΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΝΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ....ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ,ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ....