Οι γόβες της μαμάς μου

Προσπαθώντας να ισορροπήσω κρυφά πάνω στις πελώριες γόβες της μαμάς μου, έχω ήδη περάσει δυο ώρες κάνοντας φιλότιμες επαναλήψεις στην προπαίδεια του 7, του 8 και του 9 (ουφ!) και καθώς ο Λυκειάρχης μόλις μας απείλησε με αποβολή γιατί κάναμε κοπάνα στην κενή ώρα, τη στιγμή που έβγαινα από το γραφείο μού τηλεφώνησαν από τον παιδικό σταθμό για να μου πουν πως ο μικρός ανέβασε πυρετό και τρέχοντας να πάω να τον πάρω, έλαβα ένα SMS από την κόρη μου που χώρισε τον Ηλία και θέλει να έρθει σπίτι το βράδυ, να παραγγείλουμε πίτσες, να αγοράσουμε παγωτό και να θυμηθούμε τα παλιά.

Να θυμηθούμε τα παλιά, λέει!

Πότε πρόλαβαν να παλιώσουν, μωρέ;

Σαν σήμερα ήτανε το υπέροχο χτες που έγινε ένα μυστηριώδες αύριο που περιμένει ανυπόμονα να το εξερευνήσουμε και να το ρουφήξουμε μέχρι το μεδούλι (και ζητώ συγγνώμη από τους χορτοφάγους για τη μεταφορά).
Είμαι σχεδόν 22 χρόνια μαμά και εκνευριζόμουν πολύ όταν -λεχώνα- με θυμάμαι να λέω πως «τα ‘χω δει όλα» και κάποιες γυναίκες γύρω μου γελούσαν καλόκαρδα!

Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη γι’ αυτές τις γυναίκες που τόσο γλυκά με προετοίμαζαν για κάτι που δεν θα είσαι ποτέ έτοιμη –αρκεί να αισθάνεσαι πανέτοιμη, τίποτα άλλο δεν χρειάζεται!

Χωρίς φτιασίδια και ψευτοηρωισμούς, γεμάτο από λάθη αλλά κι απ’ όλα όσα δεν έχουν ίσως αρκετές λέξεις για να το περιγράψουν:

Είμαι μαμά = το πιο υπέροχο ταξίδι, για όσες έχουν κάρτα επιβίβασης (και είναι σε θέση να το εκτιμήσουν)

Προσδεθείτε κι ανοίξτε τα φτερά σας!

Είναι τόσο μα τόσο σπουδαίο σαν έρχεται η σειρά σου να βοηθήσεις κάποιους να μάθουν να πετούν! Με τα δικά τους τα φτερά και περήφανα, στα χαμηλά και στα ψηλά, σε μπουνάτσες και μποφόρια!

Σας αφήνω τώρα, γιατί η μαμά μου μόλις ανακάλυψε πως λείπουν οι γόβες της από την παπουτσοθήκη…

Τίνα Κωνσταντάτου

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com