Πρόβλημα στον παιδικό σταθμό
Είμαι η Λέτα, μαμά ενός αγοριού 28 μηνών!
Τον Σεπτέμβριο ξεκινήσαμε βρεφονηπιακό σταθμό…
Κάθε αρχή και δύσκολη, έτσι και στη δική μας περίπτωση πέρασαν περίπου δύο εβδομάδες για να εξοικειωθεί με τον χώρο, με τις δασκάλες, με τα υπόλοιπα παιδάκια…
Πάντα φαινόταν ευαίσθητο παιδάκι, μεγαλωμένος σ’ ένα σπίτι χωρίς εντάσεις και καυγάδες, φωνές και φασαρίες. Απο την αρχή το προβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι δεν μπορούσε να αντιδράσει και να διεκδικήσει όταν ένιωθε αδικημένος. Απλά κλαίει. Κλαίει σπαρακτικα και ασταμάτητα. Δεν σταματάει ούτε στην αγκαλιά. Κλαίει όταν πάω να τον πάρω, εκφράζοντας μου παράπονο…
Σήμερα η δασκάλα του μου είπε ότι καλύτερα να απευθυνθώ στην ψυχολόγο του σχολείου για να βρούμε τρόπο να το αντιμετωπίσουμε… Η αλήθεια είναι ότι στεναχωριέμαι. Πολύ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αντιδράει, αφού έχει ξεκινήσει και μιλάει… Στο σπίτι χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως » δικό μου» «δικό σου» και φυσικά τον ενθαρρύνω σ’ όλο αυτό.
Τι να κάνω; Δε θέλω να σταματήσω τον παιδικο, αλλά αρνούμαι να τον βλέπω να πληγώνεται κάθε μέρα.
Γιατί συμπεριφέρεται σαν «θύμα»;
ΒΟΗΘΕΙΑ!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Είχα κι εγω παρόμοιο πρόβλημα και είναι και ένα χρόνο μεγαλύτερος ο γιος μου κι όταν το συζήτησα με παιδοψυχολόγο μου είπε πως μπορεί εμένα να μου φάνηκε ότι δεν αντέδασε όμως αντέδρασε! Η αντίδρασή του ήταν να κλάψει! Είναι φυσιολογικό αλλά θα ήταν καλό να το συζητήσεις με τον παιδοψυχολόγο του σχολείου. Μην το αναφέρεις στο παιδί σου γιατί έτσι το διογκώνεις μέσα του.
Καλη μου μανουλα ειμαι νηπιαγωγος και δουλευω σε παιδικο σταθμο, εχω κι εγω μια τετοια περιπτωση στην ταξη μου, επειδη ομως δεν θελω να αγχωσω τη μαμα με ψυχολογους , ειμαστε και σε χωριο και θα το παρει στραβα... οποτε την παροτρυνω να αποκτησει περισσοτερες επαφες το παιδακι και με αλλα παιδια περα απο τον παιδικο σταθμο.. εδω και δυο μηνες εχω δει διαφορα στη συμπεριφορα του... μη ξεχνας οτι το καθε παιδι εχει το δικο του χρονο για να ωριμασει και να ανεξαρτοποιηθει. Η δυσκολια σας ειναι κατι που θα ρθει με την ωρα της....μην ανησυχείς καθολου! Με αγαπη
Συμφωνώ με τα προηγούμενα, και να μιλήσεις με την ψυχολόγο για να σου δώσει κατευθύνσεις, και να δοκίμασετε θεατρικό παιχνίδι και αναπαράσταση. Για μένα όμως, πρέπει να ακούσεις και το παιδί σου. Έχουν περάσει πέντε μήνες και δε δείχνει να περνάει καλά στον παιδικό. Είναι μικρούλης ακόμα, ίσως να είναι καλύτερα στο σπίτι αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Το Σεπτέμβρη θα είναι καλύτερα
καλημέρα, είναι μικρούλης, όμως μπορείς μέσω κουβέντας και παιχνιδιού να του δίνεις εναλλακτικές στο τι πρέπει να κάνει. πχ σε μια κατάσταση όπως να του πάρει κάποιος το παιχνίδι αντί να κλάψει να του πείς 2 - 3 διαφορετικά πράγματα στο τι πρέπει να πεί (παίζει ρόλο και η ηλικία). κάποια παιδιά όταν έρχονται σε έναν διαφορετικό χώρο πέρα του σπιτιού τους βλέπουν άλλες συμπεριφορές που που δεν τις γνωρίζουν, θα πρέπει λιοπόν να τα ενημερώσουμε!! στην τελική θα κάνουν αυτό που ταιριάζει στον χαρακτήρα τους, να είσαι σίγουρη για αυτό!!(μπορείς να ζητήσεις και γνώμες από ειδικούς για τέτοια θέματα).
Αυτό ακούγεται οκ για την ηλικια και την φάση του, μηπως υπαρχει κατι άλλο πχ. Δεν ακολουθεί οδηγίες της δασκάλας, παίζει περίεργα με τα παιχνίδια, δεν θέλει τη επαφή με αλλα παιδια ....παντως αντί να τον αφήνεις να ταλαιπωρείται και να προβλημΑτιζεσαι και να περιμένεις μηπως περάσει απο μονο του, καλυτερα να δεις την ψυχολόγο του σχολείου η κάποια αλλη, που θα αξιολογήσει όλες τις πλευρές της ανάπτυξης του και θα σε συμβουλεύσει ανάλογα.....με την σωστή βοήθεια θα βρείτε την λύση.....
μπορεις να περασεις τα μηνυματα που θελεις μεσα απο το κουκλοθεατρο. Παρε δυο μαριονετες και βαλτες να διεκδικησει η μια ενα αντικειμενο που κατεχει η αλλη μαριονετα και μεσα απο αυτο το παιχνιδι δωσε στο παιδι να καταλαβει ποια ειναι η σωστη συμπεριφορα.
Πρώτα απ΄ όλα μην πελαγώνεις! Το κάθε παιδάκι είναι πολύ διαφορετικό! Η λύση δεν είναι να του κόψεις θεωρώ το σχολείο, καθώς αυτό ακολουθεί τη θεωρία πονάει χέρι κόβω χέρι. Αυτό είναι ημίμετρο. Το θέμα θα εξακολουθεί να υπάρχει είτε του κόψεις το σχολείο είτε όχι αν δεν το βοηθήσεις να δυναμώσει το χαρακτήρα του.Παρέα με άλλα παιδάκια κάνει εκτός σχολείου; Τον πας στην παιδική χαρά;
Είναι πολύ μικρουλης για να σκας! Απλα είναι το πρωτο σου και έχει τη προσοχή όλων στο σπιτι και λογικο, εγω το μονο που συμβουλευω είναι να το κοινωνικοποιήσεις εσυ με αλλα παιδακια με βολτες, γράφτο καπου, ή να πηγαίνετε συχνα στις κουνιες να το παροτρύνεις μεχρι να αρχισει να διεκδηκει τα κεκτημένα του και να αρχίσει να εκφράζετε αλλιως. Εσύ ξερεις καλύτερα πως τον μεγαλώνεις απλά από ότι φανταζομαι θελει λιγο σπρώξιμο να ξεκολησει από σενα κ να γινει πιο δυναμικο με την καλή την εννοια.
Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να στεναχωριεσε και να το συζητησεις με την ψυχολογο οπως καλα ειπε η δασκάλα σας και σίγουρα θα βρεθεί λύση. Και εμάς ο Σπύρος είναι ευαισθητος, δε κλαίει αλλα επετρεπε καταστάσεις οταν ηταν λίγο πιο μικρός. Τώρα είναι 27μηνων και έμαθε να το διαχειριζετε σωστα χωρίς να φτάνει στο άλλο όριο. Το θέμα δεν είναι ο παιδικος γιατί εκει ειναι ελεγχομενα υπάρχει μια δασκαλα που επιβάλλει τη τάξη. Παρολο που μιλάγε ολοκαθαρα απο μικρός επετρεπε σε μικροτερα παιδιά για να μην τα στεναχωρησει να τα αφηνει η άλλες φορές να δίνει πράγματα του. Το είδαμε το συζητήσαμε και ειλικρινά ενιωσα πολύ περήφανη οταν βρεθηκε προσφατα σε αυτή τη θεση βρήκε λυση φέρνοντας μια αλλη μπαλα για το παιδάκι και του ειπε αυτή ειναι δικιά σου και αυτή δικια μου μπορουμε να παίξουμε και οι 2! !!!
είναι πολύ μικρό το παιδάκι για να διεκδικήσει πράγματα και να αντιδράσει όπως εσύ,η μαμά του,θεωρείς πως ''πρέπει"....καταλαβαίνω πως θα ήσουν πιο ήσυχη αν το παιδάκι σου ήταν από εκείνα που αντιδρούν,όμως δεν είναι....μίλα με την παιδοψυχολόγο,για να στο πεί η βρεφοκόμος κάτι ξέρει.καλή τύχη εύχομαι,χωρίς άγχος