Ο μπαμπάς του παιδιού είναι εξίσου σημαντικός μ’ εσένα

Κρατάς στα χέρια σου ένα θετικό τεστ. Ξεσπάς σε λυγμούς. Το πρώτο συναίσθημα είναι ο πανικός. Σε κυριεύει το άγχος. «Πώς θα τα καταφέρω; Είμαι έτοιμη;». Αμέσως μετά χαίρεσαι. Περνάνε οι μήνες, κάνεις τις απαραίτητες εξετάσεις. Μια μέρα νιώθεις το μωρό σου να κουνιέται. Σε λίγο καιρό το κρατάς στα χέρια σου. Η απόλυτη ευτυχία! Είσαι μαμά κι είσαι ευτυχισμένη, παρά τα ξενύχτια και τα άπειρα κλάματα.

Δεν είσαι, όμως, μόνη! Σε όλο αυτό το ταξίδι έχεις δίπλα σου τον άνθρωπό σου, τον πατέρα του παιδιού σου. Πάντα εκεί, ένα βήμα πιο πίσω, όταν εσύ ως έγκυος και νέα μητέρα έχεις όλα τα φώτα και την προσοχή στραμμένα πάνω σου. Απ’ το πρώτο λεπτό είναι εκεί. Του δείχνεις το θετικό τεστ και τον πιάνει τρόμος, άγχος, χαρά, όλα τα συναισθήματα –κι ίσως ακόμα περισσότερα– που νιώθεις κι εσύ.

«Τώρα τι γίνεται; Πρέπει να δουλέψω παραπάνω. Θα ξανακάνουμε σεξ; Κάποιος μου κάνει πλάκα. Μα πώς έγινε αυτό, προσέχαμε! Θα γίνω μπαμπάς! Ναι, όμως, είμαι μικρός ακόμα. Και θα πρέπει να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου μαζί της. Θα τα καταφέρουμε, αφού αγαπιόμαστε!» Αυτές κι άλλες τόσες σκέψεις, συχνά αντιφατικές, περνάνε απ’ το μυαλό του, αλλά φυσικά δεν το δείχνει -ή ίσως εσύ είσαι τόσο επηρεασμένη απ’ την τεράστια αλλαγή στη ζωή και στο σώμα σου, που δεν καταλαβαίνεις και τις δικές του ανησυχίες.

Εννιά μήνες με νεύρα, σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, λιγούρες και μηδαμινό σεξ κι αυτός εκεί, ακοίμητος φρουρός, να εκτελεί κάθε σου επιθυμία και να βάζει στην άκρη τον εγωισμό του, αρκεί να μη σε στενοχωρήσει. «Θα γεννήσει και θα χαλαρώσει» σκέφτεται. Πού να ήξερε!

Κι έρχεται η πολυπόθητη στιγμή της γέννας. Πονάς, κλαις, αγχώνεσαι κι έρχεται η στιγμή που κρατάς το αγγελούδι σου στα χέρια σου. Νιώθεις ολοκληρωμένη! Και κάπου εκεί, πάλι στα παρασκήνια, είναι κι αυτός. Έγινε μπαμπάς! Δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Σας κοιτάζει και νιώθει απόλυτη ευτυχία. Σαστισμένος αλλά πανέτοιμος για την καινούρια σας ζωή.

Και κάπου μέσα σε ξενύχτια, άπειρες πάνες και κλάματα, είναι πάλι εκεί, αν και κουρασμένος απ’ τη δουλειά του –γιατί κάποιος πρέπει και να δουλέψει μέσα σε όλη αυτή την ευτυχία–, να σε αφήσει να κοιμηθείς ένα πρωινό Κυριακής και να σηκωθεί αυτός να ταΐσει το μωρό. Παράλληλα θα σου φτιάξει και κάτι καλό για να φας, γιατί πρέπει να ‘σαι γερή για το παιδί σας. Όχι, όμως, μόνο γι’ αυτό. Επειδή σε αγαπάει και θέλει να σε προσέχει.

Είναι εκεί για να κάνει «αεροπλανάκι» και να παίξει μπάλα. Είναι εκεί σε μια σημαντική στιγμή του παιδιού για να του χαρίσει το μεγαλύτερό του χειροκρότημα. Είναι εκεί όταν η μαμά λέει «όχι», γιατί λείπει πολλές ώρες απ’ το σπίτι και δεν μπορεί να του αρνηθεί μια σοκολάτα στα κρυφά! Μα το σημαντικότερο είναι πως είναι εκεί όταν η μαμά νιώθει πως θα καταρρεύσει και πως δεν είναι επαρκής στο νέο της ρόλο. Εκείνος είναι εκεί, να της δώσει ένα φιλί, να την αγκαλιάσει και να της πει πως είναι η καλύτερη! Κι έτσι, χωρίς πολλά-πολλά την στέλνει πάλι έτοιμη για δράση -κι ας μένει αυτός στα παρασκήνια.

Ο μπαμπάς του παιδιού σου είναι εξίσου σημαντικός με εσένα. Να μην ξεχνάς να του το αναγνωρίζεις και να προσπαθείς να τον ευχαριστείς καθημερινά με μικρές αλλά σημαντικές γι’ αυτόν πράξεις.