Έχω ξαναγράψει παλιότερα για την ξαφνική προσκόλληση τη μικρής μου με τον μπαμπά της κάτι που εν τέλει διαχειρίστηκα και βρήκαμε τις ισορροπίες μας.
Εδώ και αρκετό καιρό όμως προέκυψε άλλο, αυτή τη φορά απο απερισκεψία του μπαμπά.
Με διορθώνει και πατρονάρει αρκετά μπροστά στη μικρή. Του στυλ «δεν της φόρεσες κάτι αρκετά ζεστό», «πιάσε το μωρό κλαίει» (με ύφος), πχ σκοντάφτει το μωρό, μου κάνει παρατήρηση μπροστά στο παιδί οτι φταίω που δεν στέγνωσε το πάτωμα ακόμα κλπ. Όλα αυτά λύνονται με στιγμιαίες… μάχες αλλά όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η μικρή μας να γίνει λίγο κακομαθημένη και να μην πειθαρχεί σε μένα καθόλου. Οταν της μιλάω με γράφει, θέλει να την κρατάει ο μπαμπάς συνέχεια κι όταν τη «μαλώνω» τρέχει και λέει «Μπαμπά, μπαμπά» και αυτός λέει άστο το παιδί. Ακόμα και άρρωστη που ήταν τον μπαμπά ζητούσε, κάτι που δεν κρύβω οτι με πλήγωσε.
Μπορεί φυσικά να έχει τις αδυναμίες της, αλλά δεν μ’ αρέσει να μην με υπολογίζει/εμπιστεύεται. Νομίζω πως δεν θα κάνει και καλό στην ψυχοσύνθεσή της.
Να προσθέσω οτι περνάω αρκετό χρόνο μαζί της, την προσέχω, παίζω όσο μπορώ μαζί της, την βγάζω βόλτα κλπ.
Πώς μπορώ να αλλάξω όλο αυτό; Και πώς γενικά μπορώ να εφαρμόσω μια στοιχειώδη πειθαρχία σε ένα παιδί 20 μηνών (δηλ. να της λέω μην χτυπάς τα άλλα παιδάκια και να μην με αρχίζει κι εμένα στις ψιλές…)
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Μόνη σου βρήκες ήδη τί φταίει οπότε μπορείς να το διορθώσεις. Η μικρή σου έχει ΄χάσει την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό σου. Μόλις την ξανακερδίσεις, θα βρείτε και πάλι τις ισορροπίες σας. Μίλα και με τον άντρα σου, πες ακριβώς αυτά που έγραψες και κρατήστε μία κοινή γραμμή. Γενικά να ξέρεις ότι όλα τα παιδάκια έχουν τέτοια σκαμπανεβάσματα, μια κολλάνε με το μπαμπά μια με τη μαμά, συνήθως εκεί που τους χαϊδεύουν περισσότερο.
Ξαναδιάβασε αυτό που μας έγραψες και θα καταλάβεις ότι αν βελτιώσεις την σχέση σου με τον άντρα σου, η κόρη σου θα ακολουθήσει.
Δεν έχει νόημα αλλιώς.
Β.
Για πειθαρχια σε τοσο μικρη ηλικια δεν ξερω για τον μπαμπα ομως σταματα να λογοδοτεις. Να μη δινεις εξηγησεις γιατι εφταιγες η δεν εφταιγες που γλιστρησε το παιδι. Να μην εχεις γενικα την αντιδραση του μαθητη που τον μαλωνει η δασκαλα και ψαχνει πως να υποστηριξει τον εαυτο του. Θα το παρει χαμπαρι η μικρη οτι η μαμα δεν ξερει και παντα τη διορθωνουμε που θα δεινοπαθησεις μεχρι να σε λαβει υποψη της. Το επαθα και ητανμ πολυ δυσκολο να την πεισω οτι σοβαρολογω.Οταν σταματησα τους τσακωμους-απολογιες με τον μπαμπα της αρχισε λιγο να καταλαβαινει οτι οταν ζηταω κατι το εννοω και δεν το διαπραγματευομαι. Δεν ακουει παντα αλλα με υπολογιζει περισσοτερο. Και επισης μην αντιδρας οταν σου λεει τι να κανεις. Αν το εντυσες ελαφρια το παιδι πετα του μια ζακετα να του τη βαλει και αν ειδε οτι κλαιει ας το σηκωσει. Εσυ δεν μπορεις τωρα γιατι εχεις δουλεια, θα πας σε λιγο. Αν καταλαβαινεις τη θελω να πω....κρατησε αλλη σταση απεναντι του για να μη σου κανει μετα τα ιδια και η μικρη.
Συμφωνώ με τη Νίνα, να του δώσεις αρμοδιότητες. Άσε τον να την προσέχει, να τη ντύνει, να την αλλάζει κ άμα δεν του αρέσει ο τρόπος σου βάλτον να κάνει τα πράγματα με τον δικό του, χωρίς να σε κριτικάρει.
εχω κι εγω το ιδιο ακριβως προβλημα ειναι 29 μηνων και απ οταν γεννησα τον αδερφο της αυτο συμβαινει δηλαδη 3 μερες εφτασαν να την κρατησει και να της κανει οοολα τα χατιρια να της χαλασει το προγραμμα υπνου και να της μαθει να τρωει βλακειες! Απο τότε μολις εμφανιζεται, εγω δεν υπαρχω ενω οταν ειμαστε μονες "μαμα πολυ" δλδ Σ'αγαπω πολυ, φιλια αγκαλιες Παιχνιδι! οταν ερθει μολις παω να την αγγιξω οχι ρε μαμα! Ας ελπίσουμε οτι κάποια στιγμη θα βρω την σωματικη και ψυχικη δυναμη να το αλλαξω! Δεν εχω να σου δωσω συμβουλες ουτε πιστευω πως υπαρχει καποιο κολπο για να το αλλαξεις το καθε ζευγαρι το παιρναει διαφορετικα! κανε μια συζητηση με τον αντρα σου κι εξηγησε του αυτο που εισπρατεις και προσπαθησε να μην μαλωνετε μπροστα στο παιδακι γιατι την επιθετικοτητα της φωνης την λαμβανει ως βια και μετα κανει το αναλογο στα παιδακια με τον δικο της τροπο. Καλη επιτυχια με οτι κι αν κανεις και μακαρι ολα να σου πανε καλα και να νιωσεις παλι την αγαπη του παιδιου σου ακομα κι οταν θα ειναι ο μπαμπας της μπροστα....
Μόνη σου βρήκες ήδη τί φταίει οπότε μπορείς να το διορθώσεις. Η μικρή σου έχει ΄χάσει την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό σου. Μόλις την ξανακερδίσεις, θα βρείτε και πάλι τις ισορροπίες σας. Μίλα και με τον άντρα σου, πες ακριβώς αυτά που έγραψες και κρατήστε μία κοινή γραμμή. Γενικά να ξέρεις ότι όλα τα παιδάκια έχουν τέτοια σκαμπανεβάσματα, μια κολλάνε με το μπαμπά μια με τη μαμά, συνήθως εκεί που τους χαϊδεύουν περισσότερο.
Ξαναδιάβασε αυτό που μας έγραψες και θα καταλάβεις ότι αν βελτιώσεις την σχέση σου με τον άντρα σου, η κόρη σου θα ακολουθήσει. Δεν έχει νόημα αλλιώς. Β.
Για πειθαρχια σε τοσο μικρη ηλικια δεν ξερω για τον μπαμπα ομως σταματα να λογοδοτεις. Να μη δινεις εξηγησεις γιατι εφταιγες η δεν εφταιγες που γλιστρησε το παιδι. Να μην εχεις γενικα την αντιδραση του μαθητη που τον μαλωνει η δασκαλα και ψαχνει πως να υποστηριξει τον εαυτο του. Θα το παρει χαμπαρι η μικρη οτι η μαμα δεν ξερει και παντα τη διορθωνουμε που θα δεινοπαθησεις μεχρι να σε λαβει υποψη της. Το επαθα και ητανμ πολυ δυσκολο να την πεισω οτι σοβαρολογω.Οταν σταματησα τους τσακωμους-απολογιες με τον μπαμπα της αρχισε λιγο να καταλαβαινει οτι οταν ζηταω κατι το εννοω και δεν το διαπραγματευομαι. Δεν ακουει παντα αλλα με υπολογιζει περισσοτερο. Και επισης μην αντιδρας οταν σου λεει τι να κανεις. Αν το εντυσες ελαφρια το παιδι πετα του μια ζακετα να του τη βαλει και αν ειδε οτι κλαιει ας το σηκωσει. Εσυ δεν μπορεις τωρα γιατι εχεις δουλεια, θα πας σε λιγο. Αν καταλαβαινεις τη θελω να πω....κρατησε αλλη σταση απεναντι του για να μη σου κανει μετα τα ιδια και η μικρη.
Συμφωνώ με τη Νίνα, να του δώσεις αρμοδιότητες. Άσε τον να την προσέχει, να τη ντύνει, να την αλλάζει κ άμα δεν του αρέσει ο τρόπος σου βάλτον να κάνει τα πράγματα με τον δικό του, χωρίς να σε κριτικάρει.
εχω κι εγω το ιδιο ακριβως προβλημα ειναι 29 μηνων και απ οταν γεννησα τον αδερφο της αυτο συμβαινει δηλαδη 3 μερες εφτασαν να την κρατησει και να της κανει οοολα τα χατιρια να της χαλασει το προγραμμα υπνου και να της μαθει να τρωει βλακειες! Απο τότε μολις εμφανιζεται, εγω δεν υπαρχω ενω οταν ειμαστε μονες "μαμα πολυ" δλδ Σ'αγαπω πολυ, φιλια αγκαλιες Παιχνιδι! οταν ερθει μολις παω να την αγγιξω οχι ρε μαμα! Ας ελπίσουμε οτι κάποια στιγμη θα βρω την σωματικη και ψυχικη δυναμη να το αλλαξω! Δεν εχω να σου δωσω συμβουλες ουτε πιστευω πως υπαρχει καποιο κολπο για να το αλλαξεις το καθε ζευγαρι το παιρναει διαφορετικα! κανε μια συζητηση με τον αντρα σου κι εξηγησε του αυτο που εισπρατεις και προσπαθησε να μην μαλωνετε μπροστα στο παιδακι γιατι την επιθετικοτητα της φωνης την λαμβανει ως βια και μετα κανει το αναλογο στα παιδακια με τον δικο της τροπο. Καλη επιτυχια με οτι κι αν κανεις και μακαρι ολα να σου πανε καλα και να νιωσεις παλι την αγαπη του παιδιου σου ακομα κι οταν θα ειναι ο μπαμπας της μπροστα....