5 συμβουλές για να προστατέψετε τα παιδιά σας από επιτήδειους και απαγωγείς
Γράφει η Sarah Parisi για τη HuffPost
Τα παιδιά είναι αθώα, ευαίσθητα και ευάλωτα και έτσι γίνονται εύκολα θύματα για τα διάφορα «αρπακτικά». Δυστυχώς δεν μπορεί να αποφευχθεί κάθε επίθεση, μιας και οι απαγωγείς είναι συνήθως πιο μεγαλόσωμοι και δυνατότεροι από τα θύματά τους. Υπάρχουν όμως τρόποι να δράσετε εγκαίρως, συμβουλεύοντας τα παιδιά σας με τον σωστό τρόπο, για να τα προφυλάξετε.
1. Μην τους μαθαίνετε να «φοβούνται τους αγνώστους»
Αυτή είναι μία συχνή συμβουλή που ακούγαμε εμείς ως παιδιά, αλλά είναι καλύτερο να παραμείνει στο παρελθόν. Πρώτα απ’ όλα, δημιουργεί την εικόνα ενός τρομακτικού προσώπου. Ενώ στην πραγματικότητα, ένας απαγωγέας θα μπορούσε να μοιάζει με οποιονδήποτε και να προσεγγίσει το παιδί με φιλικό τρόπο. Μόλις παρουσιαστούν στο παιδί τους ως φίλοι των γονιών τους, παύουν να είναι άγνωστοι στο μυαλό των παιδιών σας. Επισημάνετε στο παιδί σας πως δεν μπορούν να κρίνουν αν κάποιος άνθρωπος είναι καλός ή κακός μονάχα με βάση την εμφάνιση.
Δεύτερον, ίσως υπάρχουν φορές που το παιδί σας χρειαστεί να μιλήσει σε αγνώστους. Είναι πολύ σημαντικό να μιλήσει στον σωστό άγνωστο. Θα μπορούσατε να πείτε στο παιδί σας να προσεγγίσει κάποιον αστυνομικό, αλλά τα παιδιά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν έναν αστυνομικό από κάποιον άλλον ένστολο και οι απαγωγείς χρησιμοποιούν και στολές για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους. Να θυμάστε: Αν ένα παιδί χαθεί ή χρειάζεται βοήθεια, πείτε του να αναζητήσει μία μητέρα με παιδιά.
2. Μάθετε στα παιδιά σας πως οι ενήλικες δεν χρειάζονται βοήθεια από παιδιά
Αν ένας ενήλικας χρειάζεται οδηγίες για να βρει το δρόμο του, να βρει το χαμένο του κατοικίδιο ή οτιδήποτε άλλο, θα έπρεπε να ρωτήσει έναν άλλον ενήλικο και όχι ένα παιδί.
3. Να έχετε μία μυστική κωδική φράση
Μία φράση που θα μοιραστείτε με τα παιδιά σας, και θα έχει να κάνει με το ποιους ενήλικες μπορούν να εμπιστευτούν. Θα ξέρουν πως αν στείλετε κάποιον άλλον να τα παραλάβει από το σχολείο ή το μάθημά τους, ο άνθρωπος αυτός θα χρησιμοποιήσει την κωδική φράση. Αυτή μπορεί να είναι κάτι αστείο και προσωπικό, ώστε τα παιδιά να μπορούν να τη θυμούνται. Τα παιδιά σας θα πρέπει να ακολουθούν μονάχα τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη μυστική αυτή φράση.
4. Πείτε τους πως είναι εντάξει να φωνάξουν, να τσιρίξουν και να πουν όχι σε κάποιον ενήλικα αν αισθανθούν άβολα ή φοβηθούν
Μαθαίνουμε στα παιδιά να ακούνε τους ενήλικες προσεκτικά και να μην τους διακόπτουν, αλλά υπάρχουν φορές που θα πρέπει να τους παρακούσουν και να φωνάξουν. Είναι μια καλή ιδέα να εξασκηθείτε πάνω σε αυτό με τα παιδιά σας. Δώστε τους ένα σενάριο και πείτε τους να πουν «όχι» ρητά και δυνατά, να φωνάξουν και να τρέξουν μακριά.
5. Να προσέχετε τα ρούχα με διακριτικά
Τα ρούχα και οι στολές που φέρουν το όνομα του παιδιού σας μπορούν να δώσουν μία πολύτιμη πληροφορία στον απαγωγέα. Αν φωνάξουν το παιδί σας με το όνομά του ή αναφέρουν το σχολείο ή/και την ομάδα του, μπορούν να τα κάνουν να τους πιστέψουν και να θεωρήσουν πως τους γνωρίζουν.
Το πιο σημαντικό από όλα στην προσπάθειά σας να προστατέψετε τα παιδιά σας από απαγωγείς είναι να επικοινωνήσετε με αυτά. Μιλήστε τους τακτικά για τους κινδύνους που υπάρχουν και το τι μπορούν να κάνουν για να είναι ασφαλή.
Μου άρεσε πολύ αυτό με το αν χαθεί να ψάξει μία μητέρα με παιδιά....Διότι κι εγώ εκει κολλούσα στο τι να πω, βρες αστυνομικό;;;...καταρχήν στην Ελλάδα ζουμε, δεν προκειται να βρει πουθενα αστυνομικό αλλά και πολλοί επιτήδειοι πλέον ντυνονται με κάποια στολή που μπορεί να μπερδέψει το παιδί...
Δε συμφωνω με την συνθηματικη εκφραση , και στην τυφλη εμπιστοσυνη σε οποιον την ξερει.....ο γιος μου που ειναι 6, θα μπορουσε να την....εμπιστευτει σε 2-3 φιλους του,αυτοι με τη σειρα τους να το πουν σε 5-6 αλλους,και να φτασει στα λαθος αυτια.και εκει που πολυ απλα το παιδι δε θα εμπιστευοταν ΚΑΝΕΝΑΝ ξενο-η, να κερδισει την εμπιστοσυνη του ο λαθος ανθρωπος,απλα κ μονο επειδη εμαθε το...μαγικο συνθημα. Απαπα.Ποτε.Δεν ακολουθουμε ξενους.ουτε καν γνωστους.Αυτο.
Επίσης καλό θα είναι να τους λέμε να εμπιστεύονται το ένστικτό τους...Πολλές φορές υπάρχουν μηνύματα που λαμβάνουμε από την σωματική "διάλεκτο" του άλλου, από το περιβάλλον ή οτιδήποτε άλλο. Στην ιστορία της Νατάσας Καμπους, το κοριτσάκι στην αρχή ένιωσε πως δεν έπρεπε να πλησιάσει προς το μέρος του άντρα, αλλά το κατέπνιξε...
Και πείτε τους ότι δε μιλάμε και σε ανθρώπους που δεν ξέρουμε ούτε στο τηλέφωνο. Δε λέμε τίποτα για εμάς, την οικογένειά μας ή για το που είναι το σπίτι μας στο τηλέφωνο. Την είχαμε πάθει όταν ήμασταν μικρά με έναν τύπο που μας έπαιρνε και μας έλεγε βρωμόλογα και απειλούσε ότι θα έρθει στο σπίτι να μας πάρει. Επειδή νιώθεις φόβο και ενοχές δεν το λες αμέσως στους γονείς. Και αν το παιδί που είναι σε μεγάλη τάξη του δημοτικού και λογικά μπορείς να το αφήσεις ένα τέταρτο μόνο του σου λέει μαμά, μη φύγεις για να αγοράσεις γάλα, μη βιαστείς να το κατηγορήσεις ως φοβιτσιάρικο και να προσπαθήσεις να το εκπαιδεύσεις, βοήθησέ το να ανοιχτεί γιατί μπορεί να συμβαίνει κάτι που δεν το ξέρεις.
Ενδιαφέρον! Η συμβουλή που έχω δώσει εγώ στις δικές μου αν χαθούμε σε πολυσύχναστο μέρος είναι να μείνουν τελείως ακίνητες και να φωνάζουν "μαμά". Κι αν κάποιος προσφερθεί να τις βοηθήσει, να μην τον ακολουθήσουν ακόμα κι αν είναι ντυμένος με στολή, αλλά να του πούνε "φέρε μου την μαμά μου ΕΔΩ"... Αυτό που λέει το σημείο 5. τοσκέφτομαι συχνά όταν διαβάζω μαμαδομπλόγκ ή σε "κλειστά" γκρουπάκια που βάζουν φωτογραφίες και ονόματα παιδιών. Πρέπει να μάθουμε όλοι στα παιδιά μας πως όποιος ξέρει το όνομά μας, το όνομα των γονιών μας κτλ δεν είναι κατ' ανάγκη γνωστός μας...