Τα παιδιά μας, όλα τους υποψήφια θύματα και θύτες

γράφει η Τίνα Κωνσταντάτου

6 Μαρτίου –Πανελλήνια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού

Πολύ χοντρός, πολύ αδύνατος, μαύρος, μπεζ, σκούρος καφέ, κίτρινος, πολύ άσπρος, κοκκινοτρίχης, σπυριάρης, με γυαλιά, χωρίς μαλλιά, κουτσός, ψηλολέλεκας, κοντοπίθαρος, τυφλός, κουφός, μειωμένης νοημοσύνης, μαθητής-φυτό, κακός μαθητής, κακό παιδί, καλό παιδί, μονογονεϊκής οικογένειας, αντίθετης ομάδας, με αχρωματοψία, με σύνδομο Άσπεργκερ, υπερκινητικός, υποτονικός, ντροπαλός, τραυματισμένος, φτωχός, πλούσιος, με τραυλισμό, με κιτς ντύσιμο, με σικ ντύσιμο, με αδιάφορο ντύσιμο, πάντα χαρούμενος, πάντα λυπημένος, με τη μαμά συνέχεια στα κάγκελα, με τη μαμά συνέχεια να λείπει, με άποψη στην τάξη, χωρίς άποψη στην τάξη, πολιτικοποιημένος, απολιτίκ, αθλητής, πλαδαρός, στραβοδόντης, με σιδεράκια, με κάτασπρα δόντια, με ατίθασο τσουλούφι, με μεγάλη μύτη, με πεταχτά αυτιά, με φαγωμένα νύχια, με τέσσερα δάχτυλα, αριστερόχειρας, ξερόλας, ορφανός, με χωρισμένους γονείς, παπαδοπαίδι, άθεος, πρόσκοπος, γκραφιτάς, ζωόφιλος, βασανιστής ζώων, emo, κάγκουρας, χασικλής, βαποράκι, υποψήφιος για αλκοολικός, με μοδάτο κινητό, χωρίς κινητό, καρφί, άθεος, εξαρτημένος σε οθόνες, εθισμένος σε ψηφιακή, λεκτική ή σωματική βία, κλειδαροτρυπάκιας, κουτσομπόλης, άβουλος, διάνοια, καλλιτέχνική φύση, ομοφυλόφιλος, με κόκκινα μάγουλα, με προγούλι, με τεράστιο κούτελο, με ασύμμετρο σώμα……

Όλοι τους μαθητές όλων των βαθμίδων και παιδιά μας, υποψήφια θύματα και θύτες του «φαινομένου σχολικής βίας και εκφοβισμού», γνωστότερου στα αγγλικά ως «Bullying», κοινώς οι τραμπούκοι των σχολείων και τα θύματά τους.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, έχει όμως ραγδαία, γεωμετρική κι εξαιρετικά ανησυχητική άνοδο.

Ποια είναι η λύση;

Θα μπορούσε να είναι να μετακομίσουμε στο «Μικρό σπίτι στο λιβάδι», όπου στο τέλος κάθε επεισοδίου κάθε κατεργάρης έμενε στον πάγκο του…

Προς το παρόν ζούμε το αντίθετο.

Και είναι κάτι στο οποίο πρέπει να αντιδράσουμε. Γιατί δεν υπάρχει χρόνος.

Μερικά… tips;

– Να διδάξουμε στα παιδιά μας (όχι στα λόγια και με παραμύθια μόνο, μα με το παράδειγμά μας) τον αυτοσεβασμό και το σεβασμό στο διπλανό.

– Να παρουσιάζουμε και να εφαρμόζουμε τις έννοιες ολοκληρωμένες, με τα αντίθετά τους: Δικαιώματα – Υποχρεώσεις, Ελευθερία –Ασυδοσία, Συλλογικότητα Ατομισμός, Γνώση-Σκοταδισμός, Εμπιστοσύνη-Προδοσία, Πρωτοβουλία-Παθητικότητα… και τόσα άλλα.

– Να μην τα μεγαλώνουμε σαν να είμαστε η Παναγία και αυτά ο Θεός ή ο Πάπας.

– Να μην τα περιμένουμε όλα από το… Κράτος. Το Κράτος είμαστε εμείς στο σπίτι μας. Το ίδιο και στο σχολείο μας. Χωρίς να σημαίνει πως δεν αναγνωρίζουμε ένα εκατομμύριο αδυναμίες στην εκπαίδευση, ένα εκατομμύριο δυσκολίες στην οικογένεια κλπ.

Μπορούμε όμως να κάνουμε τη διαφορά μέσα στο σπίτι μας, μέσα στο χώρο της δουλειάς μας, μέσα στο σχολείο και παντού.

Ναι, μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να γίνει το παιδί μας θύτης ή θύμα!

Μα, μόνο με το παράδειγμά μας; Ναι, ακριβώς με αυτό!