γράφει ο Γιάννης Καφάτος

www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Η Λώρη Κέζα, είναι συνάδελφός μου και γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Αυτά τα χρόνια που την γνωρίζω, ξέρω την τρέλλα της με τη λογοτεχνία, και θυμάμαι ότι είχα παρουσιάσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό που είχε σκαρώσε  «Το Μήλο».

Την παρουσίαση είχα κάνει στην εκπομπή μου στον Rock Fm, τότε που στο ραδιόφωνο ο παραγωγός μιλούσε και για άλλα πράγματα, εκτός του καιρού, της κίνησης και του χορηγού (αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα).

Συναντιόμασταν στα ρεπορτάζ και απαραιτήτως στις συναυλίες.

Μετά η Λώρη έγινε μαμά, εγώ μπαμπάς και χαθήκαμε, όπως συμβαίνει συνήθως.

Και ένα πρωί βρήκα να με περιμένει στο γραφείο μου ένα βιβλίο με αυτό το υπέροχο μαυρόασπρο εξώφυλλο και το όνομά της πάνω από τον περίεργο τίτλο «υπόθεση Laurus».

Τι διάολο, είπα παίζει με το ονομά της στον τίτλο, τι βιβλίο ειναι αυτό;

Τώρα που το διάβασα, σου λέω ανεπιφύλακτα ότι είναι από τα πιο λιτά και δυνατά αστυνομικά που έχω διαβάσει.

Απευθύνεται σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους.

Η γλώσσα της έχει την αφοπλιστική αφέλεια ενός παιδιού- και μην θεωρούμε την παιδική αφέλεια μειονέκτημα, είναι το δώρο της αθωότητας και της αλήθειας – και μια λιτότητα, που κάνει την ιστορία της ακόμη πιο συναρπαστική. 

Ακόμη και ο τίτλος είναι ένα παιχνίδι  από αυτά που παίζουν τα παιδιά μας.

Υπόθεση Laurus … ή μήπως  Υπόθεση …

Όπως ξέρει όποιος έχει διαβάσει τις παρουσιάσεις των βιβλίων που κάνω στο βλογκάκι μου, δεν με ενδιαφέρει τόσο να σου πω την υπόθεση, πόσο μάλλον σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα!

Αυτό που προσπαθώ είναι να σου μιλήσω για το βιβλίο, την συγγραφέα, και την αίσθηση που μου αφήνει. Το βιβλίο της Λώρης Κέζα, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τη μαγιά για ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα: καλοστημένη πλοκή,ήρωες, αντιήρωες, αγωνία, δράση και πάνω απ΄ όλα όπως σου έλεγα και παραπάνω, έχει τη ματιά των παιδιών.

Ξέρεις κάτι;  η κατάταξή του αυστήρα στην παιδική λογοτεχνία το αδικεί!

Το βέβαιο είναι ότι όποιος διαβάσει το βιβλίο της Λώρης, που ξέχασα να σου πω κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα», θα έχει μάθει λέξεις από την Τηνιακή ντοπιολαλιά, θα έχει περάσει υπέροχα ροβολώντας στο πανέμορφο νησί μέσα από τα τρεχαλητά και τις περιπέτειες των μικρών και των μεγάλων ηρώων και ίσως θα μπορούσε να προγραμματίσει τις επόμενες διακοπές του εκεί!
(εντάξει η οικονομική πραγματικότητα δεν είναι ευνοϊκή, αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ονειρεύομαστε και να σκοτώνουμε τον αυθορμητισμό, σωστά;)

Η Λώρη δεν είναι από την Τήνο, ούτε η ηρωίδα της η Ρόζα Δελατόλα. Η μικρή Ρόζα όμως με τον αδελφό και τους γονείς της  έχει λίγο καιρό που εγκαταστάθηκε εκεί κι έχει λατρέψει το νησί, όπως και η συγγραφέας!

Περιμένοντας τις επόμενες περιπέτειες της Ρόζας και των φίλων της στην Τήνο, σας εύχομαι καλή ανάγνωση!

Α, και το άλλο, η Ρόζα Δελατόλα έχει τη δική της σελίδα στο Facebook! για κάνε ΚΛΙΚ