Νιώθω ότι παίξαμε με την μοίρα μας…
Διάβασα τις προάλλες το άρθρο για το παιδί με νανισμό και την δύναμη αυτής της μαμάς και αποφάσισα και εγώ να σας γράψω. Κάπου να τα πω, δεν ψάχνω για λύπηση με τίποτα, αλλά για μαμάδες με άλλες ιστορίες παρόμοιες, να μου πείτε ότι όλα θα πάνε καλά. Για δείγματα αισοδοξίας για το μέλλον του παιδιού μου. Νιώθω λίγο χαμένη αυτές τις μέρες…
Έχω ένα γιό 3 χρονών και πριν 6 εβδομάδες γέννησα την κόρη μου. Η ευτυχία μας τεράστια, νιώσαμε ότι η οικογενειά μας ολοκληρώθηκε και πλέον κλείσαμε από παιδιά. Ήμασταν πανευτυχείς που ήταν υγιή και τα δύο και που εγώ βγήκα από τις εγκυμοσύνες χωρίς προβλήματα. Όλα αυτά μέχρι προχθές…
Η μικρή είχε το ένα ματάκι από την γέννα λίγο πιο κλειστό απο το άλλο και μας έστειλαν σε οφθαλμίατρο για να σιγουρετούμε ότι δεν παίζει τίποτα. Πήγα μόνη μου με το μωρό και ο άντρας μου έμεινε σπίτι με τον γιό. Και εκεί, από το πουθενά, μέσα σε μία ώρα, διαλύθηκε η φαινομενικά τέλεια ευτυχια που ένιωθα τον τελευταίο μήνα…
Ο γιατρός αποφάνθηκε οτι το μωρό έχει ένα γενετικό πρόβλημα και ότι είναι σχεδόν τυφλό από το ένα μάτι και έχει κάποια όραση από το άλλο. Περιμένουμε περαιτέρω εξετάσεις για να δούμε ακριβώς πόσο βλέπει από το «καλό» μάτι…
Έχει φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου… είναι πανέμορφη… δεν έχουμε ιστορικό με τα μάτια, απλά μας ήρθε από το πουθενά.. δεν θέλω να το λέω, αλλά νιώθω οτι παίξαμε με την μοίρα μας, ζητώντας ένα δεύτερο υγιες παιδί και χάσαμε.. ντρέπομαι και μόνο που το λέω γιατί κατά τα άλλα είναι υγιέστατη, ή έτσι νομίζω.. περιμένουμε επιβεβαίωση από παιδίατρο στις επόμενες 2 εβδομάδες..
Ζούμε σε μία χώρα με σωστή νοσοκομειακή βοήθεια και ξέρω ότι το παιδί μου θα έχει ό,τι χρειάζεται για να ζήσει μια φυσιολογική ζωή όσο γίνεται.. παρόλα αυτά ο κόμπος στο στομάχι δεν λέει να φύγει, κόντεψε να μου κοπεί το γάλα από την στεναχώρια.
Το παιδί θα βλέπει, κατά περίπου ένα 50% μας λένε για τώρα και περιμένουμε στους επόμενους μήνες να μάθουμε περισσότερα. Αν υπάρχουν άλλες μανούλες με παιδιά με μειωμένη όραση, σας παρακαλώ μιλήστε μου, προσπαθώ όσο περνάνε οι μέρες να συνέλθω και για τα δύο μου παιδιά, αλλά δυσκολεύομαι.
Ελπίζω να μην σας κούρασα και σίγουρα δεν θέλω να στεναχωρήσω κανέναν, απλά ήθελα να μοιραστώ με ανθρώπους που ελπίζω να με καταλαβαίνουν.
Να στε πάντα καλά και εσείς και τα παιδιά σας.
Μαμά Σ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε νοιωθω απόλυτα. Απο ότι κατάλαβα λέγοντας για άψογο νοσηλευτικό σύστημα μάλλον εισαι κι εσυ στο εξωτερικό. Ζω ακριβώς το ίδιο. Είμαστε 8 εβδομαδων τωρα. Ο μικρός μου γεννήθηκε 1.800 και τωρα ειναι 3.500 . Ο δικός μας γολγοθάς φτάνει στο τέλος του. Ευτυχώς τελικά τα ματάκια μας ειναι μια χαρά, παρολ αυτα θα υπάρξει συνεχής παρακολουθήση για να είμαστε σίγουροι και να προλάβουμε οποιοδήποτε μελλοντικό πρόβλημα. Να εχεις δύναμη μεσα σου που ειμαι σίγουρη ότι την εχεις όπως και κάθε μανούλα. Εύχομαι να ειναι το παιδάκι σου γελαστό και ευτυχισμένο σε όλη του τη ζωή.
Κανε προσευχη στην Παναγια μας και ολα καλα θα πανε
Εχω ενα κοριτσακι 2 κ κατι.Ζησαμε το ονειρο μεχρι 7,5 μηνων.Απτο πουθενα σχεδον απο μονη της μας εδειξε οτι επρεπε να τρεξουμε για τα ματια της....Διαγνωση:συγγενης καταρακτης..ιστορικο κανενα, κληρονομικο η μανα της (εγω) να βλεπω σαν τον αϊτο...!!! Ακομα τρεχουμε το δεξι ειχε επιπλοκη που οδηγησε σε οπη ωχρας δηλαδη αδιεξοδο...Δε θα σου πω αλλα γιατι μονο πονο θα φερουν.Απλα θα σου πω ποσο ΤΡΑΝΟΣ κ ποσο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ ειναι ο Κυριος γιατι ΔΕΝ μας εχει αφησει στιγμη ΔΕΝ μας ξεχασε στην μοιρα μας ΕΙΝΑΙ μεσα στο σπιτι καθε μερα κ κυριως κοντα στην μικρη!!!! Μπορω να πω οτι εχει ταγματα Αγιων διπλα της.Μην πιστεψεις το αντιθετο μην σε ξεγελασει κανεις οτι δεν Υπαρχει..μην λυγιζεις.Ξερω οτι τ ακους λιγο περιττα κ γω ετσι ημουν χαμενη.Δεν ειχα αισθηση χρονου,τοπου ολα βουηζαν γυρω μου...το μωρο τυφλο;;;μηνες 7;;εγω που ημουν ;;;τι εκανα ;;σκοταδι μεσα μου,γυρω μου, το κεφαλι μου ναχει "ματωσει"...Πορευομαστε με την Δυναμη του, προοδευει μερα με την μερα, ζει με φακους. Εγω διπλα της καθε λεπτο, καθε δευτερολ/το ειμαι "ορθια" με την δυναμη της ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ κ απο 2 φιλες-αδερφες:με τη μια συγκατοικισαμε-διαπρεψαμε στο Παιδων , η αλλη δωρο θεου στελναμενη επι τουτου...Δεν αφηνει...Μαζεψε τις δυναμεις σου κ σηκωσε το σταυρο σου καλη μου...Το ονομα της Φωτεινη...Οτι χρειαστεις γραψε μου....δωσε τηλ με καποιον τροπο.Καλη δυναμη απο καρδιας
Λοιπόν Σοφάκι μου, έχω 2 περιστατικά να σου περιγράψω (όχι της δικής μου οικογένειας, αλλά πολύ κοντινά). Ο ανιψιός μου πριν αρκετά χρόνια γεννήθηκε χωρίς να έχει δημιουργηθεί καν ο βολβός του ενός ματιού. Ετσι απλά, χωρις ιστορικό, χωρίς τίποτα. Συνέβη. Τότε ήμουν και μικρή σχετικά (έφηβη) και ζούσα την ιστορία λίγο τρομοκρατημένη. Χρειάστηκαν διάφορες επεμβάσεις κατα την ανάπτυξή του για να του τοποθετούν καινούργιο πρόσθετο κάθε φορά, χωρις να είναι επίπονο όμως. Σε πληροφορώ οτι το αγόρι μας είναι τώρα φοιτητής, μόνο το οικογενειακό και στενό του περιβάλλον γνωρίζει οτι το ένα μάτι είναι ψεύτικο, δεν φαίνεται καν. Οι επεμβάσεις έγιναν στην Ελλάδα (για να μην ξεσηκώνεσαι με το εξωτερικό). Το άλλο που θα σου πω ειναι πολύ σοβαρότερο, γνωστό μου παιδί σε ηλικία 5-6 ετών έπαθε ρετινοβλάστωμα;; (αν θυμαμαι καλά τον όρο). Με απλά λόγια όγκο στο μάτι, με αποτέλεσμα να του ξεκολλά τον αμφιβλιστροειδή. Η μητέρα του το πρώτο που παρατήρησε ήταν μια γυαλάδα στο μάτι του. Οι χημειοθεραπείες έγιναν στην Ιταλία, τελικά δεν κατάφεραν να σώσουν το μάτι αλλά το παιδί ειναι μια χαρά. Οταν γυρισε απο την Ιταλία και το είδα, δεν φαινόταν ποιο ματι ηταν το χειρουργημένο. Το μόνο που έμεινε από εκείνη την περιπέτεια είναι οτι αποφάσισε η μαμά του να του φορέσει γυαλιά με απλό τζάμι σαν προστασία για να μην τραυματιστεί το "καλό" μάτι και κινδυνέψει να τυφλωθεί. Καταλαβαίνεις λοιπόν οτι ήταν πιο σημαντική η ζωή του παιδιού απο το να χάσει μόνο την όραση από το ένα μάτι. Μην στενοχωριέσαι, όλα αντιμετωπίζονται, έχε δύναμη και δες το σαν μια μικρή τρικλοποδιά, θα μεγαλώσει το κοριτσάκι σου, θα είναι μια κούκλα ουτως ή άλλως και θα την καμαρώνεις καθημερινά. Φιλικά, Κατερίνα