Τα παιδιά των μεγαλύτερων αντρών έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ψυχικές νόσους, σύμφωνα με έρευνα

Τα παιδιά που γεννήθηκαν από πατέρες μεγαλύτερους από την ηλικία των 45 ετών έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν ψυχιατρικά προβλήματα και είναι πιο πιθανό να δυσκολευτούν στο σχολείο, σύμφωνα με τα ευρήματα μίας μεγάλης έρευνας.

Η έρευνα ανακάλυψε πως τα παιδιά μεγαλύτερων πατέρων διαγιγνώσκονταν συχνότερα με διαταραχές όπως αυτισμός, ψυχώσεις, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή. Οι ερευνητές αναφέρουν πως εμφανίζουν περισσότερες περιπτώσεις κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και απόπειρες αυτοκτονίας.

Οι δυσκολίες των παιδιών φαίνεται πως επηρεάζουν τις σχολικές τους επιδόσεις, με αποτέλεσμα να έχουν χειρότερους βαθμούς στην ηλικία των 15 ετών και να παρακολουθούν λιγότερα χρόνια εκπαίδευσης γενικότερα.

«Σοκαριστήκαμε όταν κάναμε τις συγκρίσεις», αναφέρει ο Brian D’Onofrio, ο επικεφαλής της έρευνας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στις ΗΠΑ. Πρόσθεσε όμως πως ήταν αδύνατο να επιβεβαιώσουν ότι η μεγαλύτερη ηλικία είναι αυτή που ευθύνεται για τα προβλήματα.

Οι επιστήμονες έχουν αναφερθεί και παλαιότερα στη σχέση μεταξύ της ηλικίας του πατέρα και τη γνωστική ικανότητα και υγεία του παιδιού , όμως η συγκεκριμένη μελέτη υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος είναι πολύ πιο σοβαρός από ό,τι φαντάζονταν. Οι αυξημένες πιθανότητες μπορεί να οφείλονται σσε γενετικές μεταλλάξεις που συσσωρεύονται στο σπέρμα καθώς οι άντρες γερνούν.

Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και στο Ινστιτούτο Karolinska της Στοκχόλμης μελέτησαν ιατρικά και μορφωτικά στοιχεία περισσότερων από 2,6 εκατομμυρίων μωρών που γεννήθηκαν από 1,4 εκατομμύρια άντρες. Το σύνολο αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 90% των γεννήσεων στη Σουηδία από το 1973 έως το 2001. Με βάση τα στοιχεία αυτά, οι επιστήμονες συγκέντρωσαν τις διαγνώσεις ψυχιατρικών διαταραχών και ακαδημαϊκών επιδόσεων και συνέκριναν τα στοιχεία των παιδιών που γεννήθηκαν από πατέρες διαφορετικών ηλικιών.

Οι αριθμοί μαρτυρούσαν μία σύνθετη εικόνα. Όταν συνέκριναν την υγεία και τις σχολικές επιδόσεις όλων των παιδιών μεταξύ τους, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η μόρφωση του πατέρα και το όποιο ιστορικό ψυχιατρικής νόσου υπήρχε, η ηλικία του πατέρα δεν έκανε μεγάλη διαφορά, εκτός από τις περιπτώσεις της διπολικής διαταραχής, η οποία ανέβαινε στους μεγαλύτερους σε ηλικία πατέρες.

Οι ερευνητές όμως προχώρησαν και σε άλλη ανάλυση. Συνέκριναν την υγεία και τις επιδόσεις αδελφών από την ίδια οικογένεια, με την ελπίδα να αποκλείσουν τις διαφορές μεταξύ οικογενειών, οι οποίες μπορεί να επηρέαζαν τα αποτελέσματα. Σε αυτή την ανάλυση διέκριναν μία σημαντική σχέση μεταξύ ηλικίας του πατέρα και ψυχικής υγείας και ακαδημαϊκών επιδόσεων του παιδιού.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα παιδιά από πατέρες ηλικίας 45 ετών και πάνω είχαν 3,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αυτισμό, είχαν σχεδόν δύο φορές παραπάνω κίνδυνο εμφάνισης ψυχωτικών διαταραχών, αυτοκτονικής συμπεριφοράς και κατάχρησης ουσιών και 13 φορές περισσότερο κίνδυνο διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Λιγότερο από 1% των παιδιών που γεννήθηκαν από πατέρες νεότερους από 45 εμφάνισαν διπολική διαταραχή, ένας αριθμός που αυξάνεται στο 14% στα αδέλφια των οποίων οι γονείς ήταν 45 ετών ή μεγαλύτεροι. Σε πολλές περιπτώσεις, ο κίνδυνος κάθε διαταραχής αυξανόταν σταθερά με την ηλικία του πατέρα.

Οι επιπτώσεις στις ακαδημαϊκές επιδόσεις ήταν λιγότερο δραματικές. Τα παιδιά με μεγαλύτερους πατέρες είχαν 60% μεγαλύτερο ρίσκο κακών επιδόσεων στην ηλικία των 15, κάτι που αντιστοιχήθηκε σε ένα βαθμό «αποτυχίας» σε 16 ακαδημαϊκά μαθήματα. Είχαν επίσης 70% περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν στην εκπαίδευση για λιγότερα από 10 χρόνια.

Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο περιοδικό JAMA Psychiatry.

Ορισμένοι ειδικοί αμφισβητούν την ανάλυση, επειδή σημαντικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάζουν το αποτέλεσμα δεν αποκλείστηκαν.

Παρόλο που η μελέτη των αδελφών έχει το πλεονέκτημα του ότι αποκλείονται οι διαφορές από τη μία οικογένεια στην άλλη, είναι αδύνατο να διαχωρίσεις το αίτιο του αποτελέσματος.

Για παράδειγμα, το πρωτότοκο παιδί μίας οικογένειας μπορεί να τα πηγαίνει καλύτερα από το αδελφάκι του στο σχολείο, αλλά αυτό να οφείλεται στο ότι οι γονείς του αφιέρωναν περισσότερο χρόνο μαζί του παρά στο επόμενο παιδί. Μπορεί να μην παίζει ρόλο το ότι ο πατέρας ήταν νεότερος όταν γεννήθηκε. Αντίστοιχα, η δεύτερη γυναίκα ενός άντρα ίσως είναι χειρότερη μητέρα από την πρώτη, κάτι που μπορεί να έχει αντίκτυπο στα παιδιά του μαζί της. Και πάλι, δεν θα ευθυνόταν άμεσα η μεγαλύτερη ηλικία.

Σε πολλές χώρες, η ηλικία των αντρών που γίνονται για πρώτη φορά πατέρες αυξάνεται, και αν τα πρόσφατα ευρήματα είναι σωστά, αυτό θα σήμαινε περισσότερα ψυχιατρικά και ακαδημαϊκά προβλήματα στις μελλοντικές γενιές. Στην Αγγλία και την Ουαλία, η μέση ηλικία των αντρών που γίνονται πατέρες αυξήθηκε από τα 30,8 στα 32,6 χρόνια μέσα σε δύο δεκαετίες ως το 2011, ενώ η ηλικία της μητέρας αυξήθηκε στα 29,7 μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το 2011, γεννήθηκαν 31643 μωρά από άντρες ηλικίας 45 ετών και πάνω. Περίπου 833 από τους πατέρες ήταν 60 και άνω, σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία της Μεγάλης Βρετανίας.

Πηγή: theguardian.com