Θέλει να την έχω αγκαλιά για να κοιμηθεί! Πώς το αλλάζουμε;
Είμαι νέα μανούλα μιας κουκλίτσας 4 μηνών που με έχει ζορίσει αρκετά!
Ξεκινήσαμε από πολυ νωρίς τους κολικούς που τελικά αποδείχτηκε πως συνυπήρχαν και εντείνονταν και από αλλεργικη κολίτιδα που ανακαλύψαμε τον 3ο μήνα. Θηλάζω αποκλειστικά και με ειδική διατροφή δική μου και λίγη κρέμα ρυζάλευρο τα ξεπεράσαμε και τα δύο. Όμως όλα αυτά και σε συνδυασμό με το έντονο ταμπεραμέντο της μπέμπας μου μας άφησαν ένα κουσουράκι:
ενώ τη νύχτα κοιμάται μια χαρά στην κούνια της, τη μέρα κοιμάται μόνο αν εγώ κάθομαι στον καναπέ και την έχω αγκαλιά.
Αυτό όμως έχει γίνει αρκετά κουραστικό για μένα γιατί δεν εχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου. Απ’ την άλλη η μέθοδος cry out είναι κάτι που δεν αντέχω να εφαρμόσω. Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω χωρίς να την ταλαιπωρήσω ή να περιμένω να το κόψει μόνη της;
Περιμένω με αγωνία την απάντησή σας!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γεια σας η δικια μου ειναι 15 ημερων και μαλλον τωρα ξεκινησε τις αγκαλιες για να ηρεμησει και να κοιμηθει. Τι να κανω; να ακολουθησω τα ιδια βηματα με τα δικα σας; πειτε μου σας παρακαλω διοτι νομιζω πως δενκανω κατι καλα!!!!
καλησπέρα και απο μένα. εγω εχω δυο παιδακια. μια κορη 9 ετων και ενα γιο 15 μηνων. αυτή την "υστερια" οπως και για πολλά άλλα την ειχα παθει και γω (χιχιχιχιχι) να σου πω ομως κατι που καταλαβα μετά και πλέον δεν με νοιαζει στον μικρο μου? ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ. ευχαριστησου το μωρο οσο μπορεις. και μεις με αγκαλια κοιμοταν η μεγαλη, με αγκαλια κοιμαται και ο μικρος. πλεον την μεγαλη δεν μπορω να την κοιμησω στην αγκαλια μου εκ των πραγμάτων, αλλά το ξαναζω οσο μπορω με τον μικρο μου γιατι και αυτο καποια στιγμη θα τελειωσει. ναι, προσπαθησα με απειρους τροπους να το κοψω στην μεγαλη μου αλλά δεν τα καταφερα μεχρι να φτασει περιπου στα 2 - 2,5 ετων. οποτε ΧΑΛΑΡΩΣΕ και ΑΠΟΛΑΥΣΕ το οσο ακομα μπορεις!
Αντε μωρε cry out τωρα...... αγκαλιαστε το παιδακι σαςκαποτε θα παρακαλατε για μια αγκαλια.αγκαλιαστε το χορταστε το...ειναι στη φυση μας.Δεν ζητα το μωρο παραλογα πραγματα.την αγκαλια της μανουλας.εγω τα χα αγκαλια μεχρι που περπατησανε και μετα απο μονα τους ανεξαρτητοποιηθηκανε.και ουτε γατα ουτε ζημια.....μονο μια ευαισθησια στη μεαη βεβαια...αλλα παει πολυ σετακι με τα ραμματα...χαχα!
καταρχην να σου ζησει....εγω με τη κορη μου εκανα κατι ενδοιαμεσο οπως παραπανω....ξεκινησα απο τοτε που ηταν 3μηνων,την εβαζα στη κουνια της,εδινα φιλακι,ελεγα καληνυχτα,εδινα πιπιλα και εφευγα....σε λιγοτερο απο 1 λεπτο εκλεγε...μετραγα με το ρολοι 2λεπτα-δεν μπορουσα περισσοτερο και νομιζω οτι δεν χρειαζεται και περισσοτερο- πηγαινα μεσα,εσκυβα απο πανω της-δεν τη σηκωνα-ακουμπουσα το μαγουλο μου στο δικο της και της ελεγα "εδω ειμαι,σσσσσ,εδω ειμαι" μεχρι που ησυχαζε....περιμενα 1λεπτακι ακομα και μετα εφευγα....ξανα κλαμα?περιμενα αλλα 2λεπτα και ξανα το ιδιο....δεν διπλασιαζα το χρονο οπως λενε οτι πρεπει να κανεις σε αυτη τη μεθοδο...μπορει τα 2 να τα εκανα 3 και μετα 4 αλλα μεχρι εκει γιατι μετα κοιμοταν σιγουρα.δεν μας πηρε πανω απο βδομαδα.αν σκεφτεις το χρονο,2λεπτα,ειναι σα να πηγες για κατουρημα....κανεις δε λεει να την αφησεις να πλανταξει στο κλαμα,προς θεου,εισαι εκει και εχεις συνεχεια το νου σου...πολλες φορες καθομουν ορθια στην πορτα του δωματιου της-δεν με εβλεπε ετσι κι αλλιως-πιστεψε με και γω ζοριστηκα,κραταγα το χρονομετρο και ελεγα 1και 45...1 και 50...ξεκιναω να περπαταω προς τη κουνια....αλλα κοιταξε να δεις απο 3μηνων κοιμαται μονη της-σημερα ειναι 2,1/2 χρονων και συνεχιζουμε με τον ιδιο τροπο....την αφηνω στη κουνια λεμε καληνυχτα και φευγω....ξαπλωνει και καποια στιγμη κοιμαται χωρις φυσικα να κλαψει....μεσα στη νυχτα-που ολοι μας ξυπναμε- και εκεινη ξυπναει-την ακουω βεβαια- αλλα ποτε δεν εχει βαλει τα κλαματα ή μας εχει φωναξει,ξανακοιμαται μονη της οπως εμεις....γιατι απλα το εμαθε απο πολυ νωρις.ειναι πιστευω πολυ σημντικο,αλλα να ξερεις με αυτη τη μεθοδο,δεν μπορουν να κοιμηθουν οπουδηποτε....εμενα πρεπει να ειναι στη κουνια της,δεν μπορω να τη κοιμησω αγκαλια και να την ακουμπησω σ'ενα καναπε π.χ.Οπως και να εχει,κανε αυτο που ταιριαζει σε σενα και το παιδακι σου,καθε μωρο ειναι ξεχωριστο,δεν μπορουμε να τα βαζουμε σε καλουπι...νομιζω θα αισθανθεις τι χρειαζεται και τι σας ταιριαζει σιγα-σιγα.καλη επιτυχια και καλους υπνους.
Να ζησει το μωρακι σου. Ακριβως τα ιδια κ ο γιος μου. Κ το εκοψε μονος του εξι μηνων. Μην απελπιζεσαι φαση ειναι κ θα περασει ειναι πολυ μικρο ακομα κ εχει ανασφαλειες. Απολαυσε το δεν θα ειναι για πολυ!!!!
Κι εγώ παρόμοια κατάσταση για παρόμοιους λόγους. Αυτό που έκανα ήταν ανάμεσα στα δύο, δηλαδή ούτε να την έχω να κοιμάται αγκαλιά μέχρι όσο πάει αλλά ούτε να τον αφήνω να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί. Το πήγα σιγά σιγά, με πολύ μικρά αλλά σταθερά βήματα. Δηλαδή ο δικός μας στην αρχή δεν κοιμόταν μέχρι τα μεσάνυχτα. Οπότε το πρώτο βήμα ήταν να τον κοιμήσουμε αγκαλιά μεν αλλά πιο νωρίς, τον ετοιμάζαμε για ύπνο, σβήναμε φώτα κτλ κι όταν αποκοιμιόταν τον βάζαμε στο κρεβάτι. Τη νύχτα δεν είχαμε πρόβλημα διότι με το που θήλαζε κοιμόταν ξανά μόνος του αμέσως. Μόλις το καταφέραμε αυτό τον βάζαμε ίδια ώρα στο κρεβατάκι του, άρα όχι αγκαλιά, αλλά είμασταν δίπλα και τον αγγίζαμε, του κρατούσαμε το χεράκι και τον χαιδεύαμε μέχρι ν'αποκοιμηθεί. Μετά βγαίναμε με τις μύτες των ποδιών χαχαχα. Κι όταν έγινε κι αυτό συνήθεια τον βάζαμε στο κρεβάτι, τον ησυχάζαμε, καθόμασταν λίγο μαζί του και φεύγαμε πριν αποκοιμηθεί. Ε και στο τέλος, αργότερα πια, τον αφήναμε στο κρεβτάκι μόνο του και κοιμόταν, συνηθισμένος πια. Πήρε καιρό αλλά και ήταν πιο ομαλό για το παιδί κι ήταν και λύση διαρκείας, από τότε συνεχίζει να αποκοιμιέται μόνος του. Τα νυχτερινά ξυπνήματα τα σταμάτησε σιγά σιγά από μόνος του κατά τους εφτά μήνες.
Καλησπερα. Να χαιρεσαι την κορουλα σου. Δεν ξερω τι ειναι εκριβως το cry out αλλα θα σου πω εγω πως το εκοψα γιατι κ εμεις το ιδιο προβλημα ειχαμε. Μονο την αγκαλια μου η στο μαξιλαρι περα δοθε σαν κουνια ξεπλωμενος.Βεβαια αυτο με βολευε πολυ γιατι τον επαιρνε αμεσως ο υπνος αλλα θα μου ηταν αδυνατον να το συνεχισω ετσι ρωτησα την παιδιατρο μου.: : Καθε φορα που τον εβαζα για υπνο εκανα το εξεις: Του εδινα ενα φιλακι(το οποιο το κανω παντα)και του ελεγα αγαπη μου ειναι ωρα για νανακια.Τον εβαζα στην κουνια κ εφευγα.Αυτος εκλαιγε...κ ανα 5 λεπτα με το ρολοι εκανα παλι τα ιδια.Τον σηκωνα ενα φιλακι ωρα για υπνο.Αυτο μπορει να επερνε μιση ωρα αλλα μεσα σε 10 μερες εμαθε οτι οταν τον βαζω στην κουνθα ειναι ωρα για υπνο.Τωρα ουτε κλαματα ουτε τιποτα. Δεν σου λεω να την αφηνεις να πλανταζει στο κλαμα. ανα 5 λεπτα αγκαλιτσα φικακια ωρα για υπνο. Ελπιζω να βοηθησα. Παντα πιανει.....
Αυτό που περιγράφεις είναι το cry out
Να το κοψει απο μονη της αποκλειεται, οσο την κρατας τοσο θα θελει να την κρατας...αν την αφησεις λιγο να κλαψει, ναι θα μαθει..αλλα αυτο δε το θελεις ...οποτε...θα την κρατας..μμμ...περιπου μεχρι να γινει 3!!
Εγώ έχω ένα γιο 10 μηνών σήμερα. Περάσαμε κολικούς από 1,5 μηνών και ξεμπερδέψαμε ολοκληρωτικά αφού κλείσαμε τους 6 μήνες...αποτέλεσμα; αποκοιμάται ακόμα μόνο στην αγκαλιά μου ή στο κρεβάτι μαζί μου και μετά τον μεταφέρω στο κρεβατάκι του είτε είναι μέρα είτε είναι νύχτα...αυτό πάντως που άλλαξε μετά τους 6 μήνες που ησύχασε από τους κολικούς είναι αφού τον βάλω στο κρεβάτι του να κοιμάται χωρίς να είμαι στο δωμάτιο και το έκοψε μόνος του. Επίσης μέρα με την μέρα αποκοιμιέται και πιο γρήγορα και όταν ξυπνησει ενδιάμεσα δεν χρειάζεται πια αγκαλίτσα για να ξανακοιμηθεί. Το cry out ούτε εγώ αντέχω να το κάνω και σε καταλαβαίνω. Θέλω να πιστεύω ότι θα το καταφέρουμε κάποια στιγμή να αποκοιμιέται μόνος του χωρις αυτή την "τραυματική" και για τους δυο μας διαδικασία Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πως κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς και ανάγκες και εμείς είμαστε εδώ για να τις καλύπτουμε :-) Υπομονή και δύναμη και πολλή πολλή αγάπη!!!