Θέλω ένα μωρό από αυτόν και ας μην είμαστε μαζί!
Είμαι η Άννα και είμαι 33 χρονών. Εδώ και μερικά χρόνια ζω στην Γερμανία.
Είχα μια πολύ έντονη ζωή στην Ελλάδα που αυτο συνεχίζεται μέχρι και τώρα. Έχω καταφέρει μεχρι στιγμής οτι και αν έχω θελήσει. Ήρθα στην Γερμανία με μια βαλιτσα στο χέρι χωρίς ιδιαίτερους γνωστούς. Μετα απο πολλές δυσκολίες κατάφερα και τακτοποιήθηκα εδώ.
Ήταν τόσο δύσκολα στην αρχή, ένιωθα τόσο μονη, υπήρχαν στιγμές που έλεγα αν τα καταφέρω να μεινω στην Γερμανια, δεν εχω τίποτα πια να φοβάμαι.
Και όμως τελικά τωρα φοβάμαι οτι δεν θα φτάσω το μεγαλύτερο και το πιο ουσιαστικό στόχο. Θέλω να γίνω μανουλα, αλλα δυστυχώς δεν έχω σχέση και ουτε το βλέπω να συμβαίνει. Νιώθω οτι τα χρόνια περνανε και θελω να αποκτησει η ζωη μου ενα νοημα.
Υπάρχει ενας ανθρωπος ο οποίος ζει στην Ελλάδα. Ειναι ενας ανθρωπος που αγαπησα παρα πολυ και δεν πιστευω να σταματησω να τον αγαπω. Περασα πολλα μαζι του… Πιστευω οτι και αυτος με αγαπαει αλλα ηρθαν ετσι τα πραγματα που δεν μπορουσαμε να ειμαστε μαζι. Όταν τελευταια φορα ηρθα στην Ελλαδα, ημασταν 3 μερες μαζι. Οταν ημασταν στο αεροδρομιο να μπω στο αεροπλανο να φυγω απο κοντα του, του ειπα αυτο που πραγματικα ηθελα αλλα δεν τολμουσα ποτε να του το πω. Του ειπα οτι ηθελα ενα μωρο απο αυτον. Αφου δεν μπορει να ειναι μαζι μου, ας ειχα εστω αυτό. Νομιζα οτι θα τρελαθει, οτι θα θυμωσει, θα φοβηθει, δεν ξερω και εγω τι. Και μου απαντησε οτι δεν του το εχω ζητησει ποτε αυτο. Εμεινα κοκκαλο και τον ρωταω «Γιατι; Θα το εκανες;» και μου απαντησε «Ναι γιατι ειμαι σιγουρος οτι θα εβγαινε ομορφο σαν και εσενα. Μονο που θελω αγορακι!«
– Γιατί; Αν κανω κοριτσακι δεν θα το αγαπας;
– Αν ειναι κοριτσακι, θα το αγαπαω πιο πολυ!
– Μακαρι να μου συμβει καποια στιγμη και να εχει τα πρασινα ματια σου!
– Να εχει τα ματια μου αλλα να μοιαζει σε σενα.
Και με εκλεισε στην αγκαλια του και ενιωσα υπεροχα!
Του εξηγησα οτι ποτε δεν θα διεκδικησω τιποτα απο αυτον και φυσικα δεν το κανω για να τον φερω κοντα μου. Δεν πιστευω οτι ενα μωρο σωζει μια σχεση, καμια φορα γινονται χειροτερα τα πραγματα.
Το εχω σχεδον αποφασισει, απλα θα ηθελα την γνωμη σας. Εδω στην Γερμανια ζω μονη μου, αλλα ευτυχως το γερμανικο κρατος βοηθαει πολυ τις ανυπαντρες μητερες.
Δεν ξερω τι να κανω. Νιωθω ο καιρος να περναει γρηγορα και εγω να μενω στο τιποτα…
Ενημέρωση 28/3/16:
Με αυτο τον ανθρωπο εχουμε ακομα επικοινωνια (οχι ερωτικη). Ημουν σιγουρη για το τι ηθελα και θα το ειχα κανει αν δεν με σταματαγε αυτος. Ειμαι σιγουρη οτι το ηθελε αλλα αυτο που μου ειπε ειναι «Δεν υπαρχει περιπτωση να εχω παιδι μαζι σου και να το βλεπω δυο φορες το χρονο, θα κανω τα παντα να ειναι μαζι μου»
Καταλαβα ποσο λαθος θα ηταν αυτο για ολους. Αποφασισα λοιπον πως επειδη θελω πολυ ενα μωρακι αν στα επομενα δυο τρια χρονια δεν βρεθει ο καταλληλος συντροφος η καποιος που να θελω να κανω παιδι μαζι του να παω σε τραπεζα σπερματος.. Οταν γυρισα απο Ελλαδα μου ετυχαν πολλα πολλα προβληματα οικονομικα με την δουλεια που σκεφτηκα «Αν ημουν εγκυος τι θα εκανα;» Ειμαι σιγουρη οτι παλι θα τα καταφερνα οπως τωρα με πολλες πολλες δυσκολιες αλλα θα τα καταφερνα και οχι γιατι ειμαι εγω αλλα γιατι η καθεμια απο εμας μπορει να τα καταφερει αρκει να εχει πιστη και υπομονη.
Μετα απο 1 1/2 χρονο και ενω ημουν λιγο στα χαμενα, βρηκα καινουργια δουλεια αλλα καμια διαθεση για σχεση… Επρεπε να βαλω την ζωη μου σε μια ταξη! Παρ’ ολ’ αυτα ενας συναδελφος με πλησιασε με φλερταρε με τοσο ωραιο τροπο χωρις να με πιεσει που αφεθηκα λιγο και ενιωθα ομορφα.
Στην αρχη βγαιναμε φιλικα μετα ομως εξελιχτηκε σε σχεση ειμαστε μαζι τωρα περιπου 6 μηνες. Δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του, δεν ενιωσα τον κεραυνοβολο ερωτα που σε χτυπαει στο κεφαλι και δεν ξερεις που πατας και που βρισκεσαι, ενιωσα ομως οτι εχω εναν ανθρωπο που με αγαπαει, με προσεχει, με στηριζει και σιγα σιγα τον αγαπησα και εγω και τον προσεχω και τον στηριζω. Ειναι μια σχεση που χτιζεται σιγα σιγα και αυτο με κανει να νιωθω πιο σιγουρια.
Δεν θελω αλλον κεραυνοβολο ερωτα τα περασα αυτα και εφαγα πολλες φορες τα μουτρα μου. Δεν θα το μετανιωνα αν ειχα μωρακι με τιποτα αλλα καμια φορα ολα για καποιο λογο γινονται. Μεσα σε αυτο το διαστημα μου εχει πει οτι θελει παιδια, του αρεσει η οικογενεια να ζει με την γυναικα του και τα παιδια του ειναι αυτο που λεμε αντρας για σπιτι. Εχει ηδη παιδια απο προηγουμενο γαμο τα οποια βλεπει πολυ συχνα και δεν προκειται ποτε να τον εμποδισω να τα βλεπει. Μου αρεσει το ενδιαφερον του για τα παιδια του παρολα αυτα δεν εχει προβλημα να κανει αλλα. Δεν του δειχνω ποσο το θελω δεν βιαζομαι το αφηνω και λιγο να ερθει μονο του …
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γεια σου Αννα....τυχαια επεσα εδω, τυχαια και στο κειμενο σου... Δεν εχω καμια δουλεια εδω(μεταλας και μηχανοβιος χαχα) αλλα μιας και μπηκα... Απο το κειμενο σου ξεχωριζουν τρεις φρασεις. "Έχω καταφέρει μεχρι στιγμής οτι και αν έχω θελήσει" "αλλα ηρθαν ετσι τα πραγματα που δεν μπορουσαμε να ειμαστε μαζι" "Αν ειναι κοριτσακι, θα το αγαπαω πιο πολυ" Ειναι δυνατον.....; Αν πραγματικα κανατε τετοια συζητηση, θα επρεπε να παρει ενα βρακι και ενα μπουκαλι νερο, να γυρισει τη γη αναποδα και να ερθει στη Γερμανια με τα ποδια(επιτηδες τα γραφω ετσι για να γελασουμε και λιγο). Ισως να εκανες εσυ μια αντιστοιχη κινηση( ;;;; ). Αν δεν το κανει ειναι ισως γιατι θελει αλλα δεν βρισκει το θαρρος ή (θα σε στεναχωρησω) δεν ειναι νιωθει αυτο που νομιζεις. Η συζητηση που παρεθεσες με κανει να σκεφτομαι το πρωτο. WTF you waitin' for? Καποιον να βαρεσει το καμπανακι για να ξυπνησετε;;; Αφιερωμενο και στους δυο... https://www.youtube.com/watch?v=TaOPV9EE0cQ&index=2&list=PLxOfxk6VjRERBQmvBQ-JJQJPL25oSbTlp Υ.Γ. Ολιβια οτι ειναι υπερβολικο ως σχολιο..."προσαρμοστε" το. Ολο ισως :)
Άννα μου ήμουν έτοιμη να σου γράψω για αυτούς τους ωραίους γάμους που μετά καταλήγουν σε διαζύγιο, για αυτές τις παντρεμένες που κανείς δεν ρωτά αν είναι έτοιμες για παιδί , παρά μόνο τους λένε να σας ζήσει το παιδί , κτλ κτλ , αλλά μετά διάβασα τα σχόλια των υπολοίπων κοριτσιων και θυμήθηκα ΠΟΣΟ περίμενα να γυρίσει ο άντρας μου από την δουλειά για να αναλάβει αυτός το μωρό , πόσο ένιωθα ήσυχη όταν είχε ο μπαμπάς το μωρό μας και όχι κάποιος ξένος στον παιδικό σταθμό . Έχουν δίκιο τα κορίτσια , ενα παιδί είναι μεγάλη ευθύνη για να μην την μοιράζεσαι . Είμαι σίγουρη πως θα μεγάλωνε τέλεια ανάμεσα σε 2 γονείς που αγαπιούνται , που ξέρουν τι θέλουν και που υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση , αλλά για εσένα θα είναι δύσκολα λόγω απόστασης , αν ήταν ο μπαμπάς κάπου κοντά , στην ίδια πόλη θα σου έλεγα προχώρα , τώρα ......Καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις
αννα καλη μου... η σοφοτερη λυση ειναι να παντρευτεις εναν που λογω κρισης ηλικιας σου ουτε θα ερωτευτεις, ουτε καν θα πολυγουσταρεις, θα ανοιετε μαζι ενα "σπιτικο", θα κανεις ενα παιδι που θα πεσεις με τα μουτρα πανω του, θα πλενεις καθαριζεις μαγειρευεις δουλευεις, θα πρεπει να μαζευεις κ τις βρωμοκαλτσες του απο παντου, αλλαααααα θα λεγεσαι "παντρεμενη" κοριτσακι μου κ θα εισαι ξαφνικα αποδεκτη κ ωριμη καθως το παιδακι σου θα εχει "μπαμπακα" διακοσμο... κ μετα θα ξαναγραψεις ενα κειμενο εδω οπου όλες μας θα σε λεμε "θυμα" κ θα σε συμβουλευουμε ν φυγεις η να κατσεις, γιατι εμεις τα εχουμε ολα μας τα προβληματα λυμενα κ δινουμε συμβουλες που μας περισσευουν... την απαντηση μεσα σου την ξερεις ηδη... μακαρινα ειχαν πολλες τ δυναμη νατην ασπαστουν.. ισως ετσι η ενδοοικογενειακη βια κ τα αντιαταθλιπτικα να μην ηταν τοσο "ιν"... απο ψυχης ευχομαι να βρεις τον δρομο σου... κ ειλικρινα ενα παιδι οσο δυσκολο κ αν ειναι να το μεγαλωσεις, σου δινει τοση ευτυχια, που πραγματικα σε αποζημιωνει στο χιλιαπλασιο για οποιοδηποτε κοπο... φιλια!!
Εγώ κορίτσια στην Ολλανδία είχα γνωρίσει μία κοπέλα που είχε 2 παιδιά με έναν άνθρωπο που δεν παντρεύτηκε ποτέ και τον αποκαλεί ο πατέρας τον παιδιών μου!Στην Ολλανδία αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.Δλδ 2 άνθρωποι που έχουν σχέση αποφασίζουν να κάνουν παιδιά χωρίς να παντρευτούν και που ίσως λίγο αργότερα χωρίσουν όπως έγινε και στην περίπτωση της γνωστής μου.Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα καταπληκτικό περιβάλλον με το μεγαλύτερο διάστημα να μένουν με την μαμά αλλά όταν ζητηθεί η βοήθεια του μπαμπά πάντα θα είναι εκεί.Επειδή εμείς έχουμε μάθει να λέμε ότι τα παιδιά θα ήταν καλύτερο να γεννιούνται μέσα σε ένα γάμο δεν σημαίνει ότι είναι και κανόνας.Δεν κρίνω ποτέ κανέναν και να ξέρετε ότι σε χώρες του εξωτερικού και επειδή εκεί υπάρχει κοινωνικό κράτος (δεν ξέρω αν το έχουμε ακουστά στην Ελλάδα) οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν και το κράτος το στηρίζει αυτό.Εγώ έχω να πω στην κοπέλα να κάνει πραγματικά αυτό που εκείνη θέλει και θεωρεί καλύτερο και να μεγαλώσει το παιδάκι της με τον καλύτερο τρόπο.Τα παιδιά ακόμα και αν δεν έχουν τους 2 τους γονείς παρόντες μπορούν να μεγαλώσουν απόλυτα φυσιολογικά!!!!
ΑΝΝΑ ΜΟΥ, ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΟΥ...ΚΑΤΆΡΧΗΝ,ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ ΟΣΟ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΓΝΩΜΗ ΚΙΆΝ ΕΧΕΙ...ΟΜΩΣ,ΒΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΑ,ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΖΥΓΙΖΕΙΣ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕΣ ΛΟΓΩ-ΙΣΩΣ-ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ....ΧΤΕΣ!ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ,ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ,ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ,ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΕΓΩ...ΟΜΩΣ,ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ,ΕΣΥ,ΕΓΩ Ή Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΜΑΣ,ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ;;;ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΩΣ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΤΟ ¨ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ¨ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΟ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ...ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ...ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΙΔΙΑΝ ΠΕΙΡΑ ΑΦΟΥ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ...ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ,ΒΕΒΑΙΑ,ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ....ΣΆΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΆΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ....ΟΜΩΣ,ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ,ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ...ΟΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ,ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ,ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ...ΑΥΤΟ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ,ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ...ΤΕΛΟΣ,Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ,ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝ ΟΝΤΩΣ,ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ,ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΩΡΙΜΟΣ...ΑΝ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΝΟΡΜΑΛ,ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΕΤΣΙ....ΠΑΡΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΡΑΣΗ:¨ΝΑΙ,ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΑΓΟΡΙ...¨ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;;;ΨΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΚΑΛΗ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙΣ;;;Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ,ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ,ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΥΟ ΠΡΩΗΝ....ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ....ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΗ,ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ,ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ....ΑΛΛΩΣΤΕ ΝΕΑ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ...Α,ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ,ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ,ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ....ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ....ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ,ΟΧΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΘΕΣ!
Νομιζω οτι δεν πρεπει να το κανεις γιατι το παιδι ειναι ανθρωπος και οχι αντικειμενο. Μου ακουγεται εντελως εγωιστικο ολο αυτο που θελεις να κανεις. Κοιτας τι θες εσυ απλα και μονο επιδη ζεις σε μια χωρα η οποια στηριζει της μαμαδες που μεγαλωνουν μονες τους τα παιδια τους και ξερεις οτι θα εχεις μια υποστηριξει αν τη χρειαστεις. Το παιδι εχει αναγκη και απο τους δυο γονεις κι αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Οση αγαπη και αν του δωσεις παντα θα εχει ενα κενο μεσα του κι αυτο που θα του λειπει ειναι η αγαπη του μπαμπα του. Η καθημερινοτητα με ενα παιδι δεν ειναι παντα ροδινη, εχει αγχος, κουραση και θελει υπομονη και καποιον δικο σου να σε στηριζει εστω ψυχολογικα. Θα συμφωνησω λοιπον με τις περισσοτερες κοπελες οτι η σκεψη σου ειναι εντελως ανωριμη και καλο ειναι να μην κανεις κατι βιαστηκα γιατι δεν μιλαμε για ενα αντικειμενο αλλα για μια ανθρωπινη ψυχουλα!!!
Χμμμμ ποιος ξέρει τι έχεις περάσει για να θες κάτι τέτοιο... Απλά ψαξτο καλά μην είναι από μοναξιά ή από την καψούρα σου για εκείνον... Υπάρχει πάντα και η πιθανότητα όταν κάνεις το παιδάκι σου και είσαι τελείως μονη σου σε μια ξένη χώρα να μην μπορέσεις να αντεπεξέλθει... Προς Θεού δεν το εύχομαι. . αλλά οι ορμόνες δεν παλεύονται... Και ίσως τελικά να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα... Να μισήσεις αυτόν τον άνθρωπο... Όσο υπεύθυνη και ώριμη και αν είσαι τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το πανηγύρι των ορμονών... Και να ελπίζεις..... γνώρισα τον άντρα μου..... Στους τρεις μήνες μείναμε μαζί, στον ενάμιση χρόνο είχαμε την κορούλα μας... Δε σε πήραν τα χρόνια... Είπαμε...
Κοριτσάρα, κάθε άνθρωπος διαφορετικός με την ιδιοσυγκρασία του και τα πιστεύω του. Δεν μου πάει να σε κρίνω και θεωρώ πως για να θες παιδί σημαίνει πως το έχεις σκεφτεί αρκετά... Αυτό που με στεναχωρεί είναι το ότι θεωρείς ότι δεν πρόκειται να βρεις άκρη με τις σχέσεις. Μου δίνεις την εντύπωση πως βιάζεσαι να κάνεις το παιδί λες και έχεις κάποιο όριο στο μυαλό σου. Που ξέρεις του χρόνου που και με ποιον θα είσαι; Είσαι ακόμα πολύ νέα και νομίζω πως το να λειτουργούμε με χρονοδιαγράμματα δεν μας βγαίνει ποτέ σε καλό...Στο λέω εγώ που πίστευα ότι άργησα να κάνω παιδί, το ήθελα σαν τρελή, δεν ερχόταν αγχωνόμουν και πάλι 17 μήνες που την έχω τώρα στην ζωή μου, υπάρχουν φορές που αναρωτιέμαι αν ήμουν πραγματικά έτοιμη. Είσαι;
Θέλω να γίνω αστροναύτης, το σκέφτηκα τις τρείς τελευταίες μέρες και είμαι έτοιμη. έχω χάσει και 500 gr και θα είμαι τέλεια για το διάστημα
Κοριτσάκι μου και γω μεγαλώνω Μονή μου ενα παιδι δύσκολο πολυ ........ Το παιδι χρειάζεται πατέρα .... Η επιλογή ειναι δική σου!
Kαλησπέρα, βρε κοριτσια δεν μπορω να καταλάβω γιατί καποιες εδω μέσα συνεχίζουν να κρίνουν επιλογές, σκέψεις και καταστάσεις λες και είναι οι φοβέροι και τρομεροί μα πάνω απ΄όλα αψεγάδιαστοι. Αννα, πιστευώ πως στη ζωή καποιες φορές μας παρουσιάζονται ευκαιρίες τις οποίες πρέπει να έχουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε πριν γίνουν καπνός. Έμενα προσωπικά δεν με ενοχλεί η εικόνα μιας single mom το θέμα είναι εσυ τι πραγματικά θέλεις. Εσύ γνωρίζεις τις αντοχές και τα όρια σου. Να κάτσεις να σκεφτείς τους λόγους που θέλεις ενα παιδι απο αυτον τον ανθρωπο και σε καμία περίπτωση μην κανεις ενα παιδί επειδή νομίζεις πως περνούν τα χρόνια και δεν θα μπορείς μετά. Οι ανθρώπινες σχέσεις αλλάζουν ακόμα και τα ζευγάρια "πρότυπο" χωρίζουν.. οποτε ναι, ειναι έπομενο να μεγαλώνουν παιδία σε μονογονεικες οικογενειες πλέον..
Ο λογος που θελω παιδι απο αυτον τον ανθρωπο ειναι επειδη τον αγαπω και νιωθω οτι θα εχω καλα πραγματα αν πω στο παιδι μου γιαυτον και αυτο θα το κρατησω οποια και αν ειναι η συμπεριφορα του απεναντι μου. Αλλιως θα πηγαινα να κανω με εναν αγνωστο, πολυ πιο ευκολο. Μην τα ισοπεδωνουμε ολα δεν ειμαι παραλογη απλα ξερω οτι δεν ειναι αποδεκτο απο ολους λογικο ειναι αυτο....
"Αλλιως θα πηγαινα να κανω με εναν αγνωστο, πολυ πιο ευκολο. Μην τα ισοπεδωνουμε ολα δεν ειμαι παραλογη απλα ξερω οτι δεν ειναι αποδεκτο απο ολους λογικο ειναι αυτο…." Exactly!
Και γω μανουλα μονη ειμαι!!! Ηθελα πολυ ενα παιδακι και παντρευτικα...και τι καταλαβα???? Χωρισα μετα απο 3 μηνες ενω ημουν εγκυος 6 μηνων γιατι μου τα φοραγε κανονικα!!!! Θα προτιμουσα λοιπον να κανω αυτο που θέλεις να κανεις εσυ....κλεισε τα αυτια σου και κανε αυτο που λεει η καρδια σου..ολοι είναι καλοι στο να κραζουν...και τι εγινε αν εισαι singel mom??? Δηλαδη λιγοτερη αγαπη θα δωσεις??? Τι παει να πει οτι χρειαζεται οπωςδηποτε πατερα???? Δηλαδη μια γυναικα δεν εχει κανενα δικαιωμα να γινει μανουλα αν αυτο πραγματικα θελει χωρις να υποχρεωνεται να εχει άντρα διπλα της??? Ποιες ειστε εσεις που θα κρινετε???? Επειδη βρηκατε τον mister τέλειο? ??? Καθηστε στα αυγα σας...αιντε γιατι και γω φοβομουν τι θα που οι κατακαξες φιλες μου που χωριζω και μενω μονη με ενα παιδι...ΕΓΩ μπορω να γινω και πατερας....εχεις λοιπον κοριτσι μου το καθε δικαιωμα να το κανεις...δεν ειναι εγωιστικο....λες και τον πατερα τον εχουμε δεδομενο στην ζωη του παιδιου....
θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου στην πρωτη παραγραφο και εγω δεν μπορω να καταλαβω γιατι κρινουν τοσο ασχημα και μιλανε με αυτο τον τροπο δεν μπορουμε να καταλαβουμε ποσο ωριμη ειναι η σκεψη της απο δυο παραγραφους. Αυτο το site ειναι για να βοηθαμε τους ανθρωπους να ξεπλοκαρουν και οχι να βγαλουμε τα αποθυμενα μας..... Εγω ειμαι 28 χρονων και βλεπω οτι οι σχεσεις ειναι παρα πολυ δυσκολες.... αλλα οχι ακατορθωτες... Οι ανθρωποι που εχουν καταφερει να εχουν μια υγιη σχεση μπορει να μην το καταλαβαινουν αυτο και με δικιο τους. Δεν πυστευω Αννα οτι σε πηραν τα χρονια πρεπει λιγο να χαλαρωσεις και αστο να σε παει μονο του και αν δεις οτι παλι δεν μπορεις να βρεις τον σωστο συντροφο και εισαι απολυτα συνειδητοποιημενη για το τι θες να κανεις ειμαι 100% μαζι σου..... Δεν με ενοχλει που θες να μεγαλωσεις μονη σου ενα παιδακι ολες οι γυναικες εχουν το δικαιωμα της μητροτητας και αν εισαι σιγουρη για την ευθυνη που πας να παρεις τοτε θα σου ελεγα ναι επειτα ομως απο σοβαρη σκεψη.....
Αν ειναι διδυμος στο ειπε αυτο οχι οτι και καλα θα γινει, απλως στα ονειρα σου θα ειναι μια καλη ιδεα Αν ειναι καρκινος το εννοει να το κανεις Αν ειναι σκορπιος κοψε περα Αν ειναι παρθενος'δεν τα λενε αυτα οι παρθενοι' Αν ειναι λεων θελει να βρεθειται να το ξανακανετε μην χασει το χρυσο μου, εννοειται δεν θελει παιδια Αν ειναι Αιγοκερος μετακομισε Ελλαδα Αν ειναι ιχθυεις πολυ θα ηθελε , αλλα δεν το θελει στα αληθεια Αν ειναι ζυγος σκεφτηκε τι μαλ....λεει αυτη τωρα, αλλα δεν σε στεναχωρησε Αν ειναι ταυρος καντο θα πιασει, το θελει και αυτος Αν ειναι υδροχοος εχει αλλες πεντε απο πισω Αν ειναι κριος μην περιμενεις ουτε ενα τηλεφωνο, οταν γεννησεις Ελπιζω να σε βοηθησα, παντως διαισθητικα σου λεω πως αν τον παρεις τηλεφωνο, θα αρνηθει να το κανει και ετσι τσαμπα βασανιζεσαι με αυτο το θεμα...
καρκινος ειναι εφυγα.... χαχαχα πλακα κανω φυσικα!!!!! Κοριτσια χαιρομε που υπαρχουν μερικες που με καταλαβαινουν ακομα και αν ειναι αντιθετες στην σκεψη μου. Οσο για αυτες που με πηραν στην πλακα και εχουν πολυ ειρωνικα σχολια λυπαμε πολυ για αυτες και δικιο να εχουν το χανουν. Μεχρι και σκυλο ειπαν να παρω ελεος..... Απλα δεν ειναι πραγματα που μπορεις να συζητησεις με καποιον κοντινο σου δεν εχω μιλησει σε κανεναν. Ειμαι πολυ σιγουρη οτι θελω ενα μωρακι νιωθω ετοιμη να το κανω και ειμαι υπευθυνη το μονο που με κολαει ειναι οτι εγω μπορω να αντιμετωπισω τα παντα οτι και να λενε οι γυρω μου. Αυτο ομως μεγαλωνοντας΄.......
Άννα, εγώ δεν θα σταθώ στο γιατί θέλεις ένα παιδί. Θα σου πω μόνο ότι η καθημερινότητα με ένα παιδί είναι πολύ δύσκολη ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Όσο καλές δομές και να υπάρχουν. Όσο και να το αγαπάς το παιδί εσύ απο κοντά. Ο άλλος δεν πάυει να είναι απο μακρυά. Θηλασμός, κολικοί, άλματα ανάπτυξης, νυχτερινά ξυπνήματα, ασθένειες, στερεά τροφή, πρώτα βήματα, κοινωνικοποίηση, κόψιμο πάνας, διατροφή και πόσα και πόσα άλλα. Στά πλαίσια μιας "συμβατικής οικογένειας" όλα αυτά είναι άλλες φορές ευχάριστα, άλλες φορές δύσκολα, αλλά το βάρος και η ευθύνη μοιράζεται. Και η ευτυχία μοιράζεται και έτσι γίνεται μεγαλύτερη. Όταν έχεις να τα αντιμετωπίσεις ΜΟΝΗ σου (ακόμη και με πολλή αγάπη απο τον μακρινό σύντροφο) δεν τα απολαμβάνεις, δεν τα συνειδητοποιείς. Τρέχεις όλη μέρα. Χάνεις λιγάκι την ουσία, χάνεις καμιά φορά την μπάλα. Σκέψου. Δουλειά όλη μέρα, έρχεσαι στο σπίτι και πρέπει να είσαι ευχάριστη και υπομονετική με το παιδί. Πάει η παλιά ζωή. Πάνε οι έξοδοι και η έντονη ζωή. Εγκλωβίζεσαι σε μια καθημερινότητα. ΧΩΡΙΣ έξοδο κινδύνου. Εδώ πολλές φορές με σύζυγο και άτομα υποστήριξης στο περιβάλλον και τρελαινόμαστε!!! Νεογέννητη η κόρη μου. Θηλάζαμε όοοολη μέρα (ξέρεις τι είναι μαραθώνιος θηλασμός 10 ωρών? Και μετά ξανά?), ούτε μπάνιο δεν μπορούσα να κάνω, ούτε να φάω. Μόνη μου όλη την ημέρα. Και το βράδυ ερχόταν ο καλός μου κουρασμένος απο την δουλειά, έπαιρνε την μικρή για να μπορώ εγώ να κάνω μπάνιο και να κοιμηθώ. Και την κοίμιζε, και την έπλενε και την έπαιζε. Όσο κουρασμένος και να ήταν. Για να πάρω εγώ μια ανάσα. Και μου την έφερνε στο κρεβάτι να κοιμηθούμε όλοι μαζί και να την ξαναθηλάσω. Ξέρεις τι μεγάλη ευτυχία είναι αυτή? Και τι μεγάλη ανακούφιση ότι υπάρχει και κάποιος άλλος να μοιραστείς την μέρα, ευθύνη, την δυσκολία, την χαρά. Θα σου πρότεινα να το δεις απο αυτή την άχαρη πλευρά για λίγο. Γιατί ναι, και με παιδιά και ευτυχισμένη οικογένεια υπάρχουν άχαρες στιγμές, πως να το κάνουμε? Υπάρχει η ρουτίνα, η γκρίνια. Αλλά ο άλλος είναι δίπλα και προσπαθείτε μαζί για το καλύτερο. Και ναι, υπάρχουν άπειρες ανύπαντρες μητέρες. όχι ότι δεν γίνεται. Αλλά δεν είναι πιο όμορφο και πιο ισορροπημένο για ένα παιδί να έρθει σε μια οικογένεια με μαμά και μπαμπά? Όταν έχουμε τουλάχιστον την επιλογή? Γιατί άλλο να σου τύχει, άλλο να τα φέρει έτσι η ζωή και άλλο να το κάνεις 100% συνειδητά. Κάποιος υπάρχει εκεί έξω για εσένα. Απλά επειδή στο μυαλό σου είναι πολύ σημαντικός ο άνθρωπος απο την Ελλάδα, ίσως να μην μπορείς να δεις τον επόμενο.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρώτα επιλέγεις σύντροφο και μετά με ποιον να κάνεις παιδί. Το παιδί δεν το κάνεις για σένα, δεν σου ανήκει. Το κάνεις σαν φυσική εξέλιξη μιας σχέσης, ενός έρωτα. Δεν είναι αυτοσκοπός να γίνει κάποια μαμά. Αλλιώς πας και σε τράπεζα σπέρματος. Αυτά σαν δική μου άποψη και μόνο. Ελπίζω να σε βοήθησα.
Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Υπηρχαν μερικες που με συγκινησαν και οχι δεν ηταν απο αυτες που σουν χαιδευουν τα αυτια..... Εγραψα ενα διαλογο ρομαντικο αλλα δεν ειναι μονο αυτο που εχουμε συζητησει και αυτο παρεξηγηθηκε δεν ειμαι επιπολαια ειδικα σε αυτο το θεμα αλλιως δεν θα το εψαχνα τοσο πολυ θα το εκανα κατευθειαν χωρις να το ψαξω καθολου. Απλα ειναι ενας ανθρωπος που τον αγαπω και ξερω οτι και απο μακρυα θα ειναι κοντα μας αυτο ειναι κατι που το εχει αποδειξει σε αλλα πραγματα, Ειμαστε πολυ δεμενη και ας ειναι μακρυα μου. Απλα προτιμω να κανω παιδι με καποιον που αγαπαω παρα να παντρευτω καποιον μονο και μονο να κανω παιδι.Αντρες γνωριζω πολλους σε αυτο ομως δεν μπορω να κανω τυχαια επιλογη πυστευω οτι μπορει να ειναι χειροτερα. Χρονια σκεφτομε οτι θελω να κανω παιδι τα αγαπαω πολυ φανταζομε ποσο δυσκολο ειναι να μεγαλωνεις παιδια. Αυτο που με κραταει ειναι αυτο που ακουσα οτι τα παιδια χρειαζονται και τους δυο γονεις ετσι ειναι ακριβως απλα δεν ερχονται ολα οπως θελουμε πυστεψε με και εγω το ιδιο θα ηθελα και εγω. Νοιωθω οτι εχω πολυ αγαπη μεσα μου και θα δωσω οτι καλυτερο μπορω στο παιδι μου. Το συμπερασμα που εβγαλα ειναι οτι πρεπει να περιμενω λιγο και να μην εκβιαζω την κατασταση χρειαζετε ακομα χρονος και να σκεφτω οσο πιο ωριμα μπορω για το καλο ολων μας. Σας ευχαριστω και συγνωμη γιατο μεγαλο κειμενο.....
Δεν εχει νοημα να σου πω οτι ειστε ανωριμοι κι οι 2,πιστευω το καταλαβες!!!!Τα παιδια δεν ειναι παιχνιδια που τα κανουμε για να εχουμε παρεα και ενθυμιο απο πρωην γκομενους!!!! Και τον τυπο τον θελεις ακομη μετα τη χαζη απαντηση του οτι θελει κι αυτος ενα παιδι κι ας το εχει μακρυα κι ας υπαρχει η πιθανοτητα να στραβωσει η κατασταση μεταξυ σας και να μην το ξαναδει ποτε!!!Δηλαδη πραγματικα,δεν ειστε 15χρονα που κανουν χαζα ονειρα!!!Βρες κοπελα μου εκει εναν ανθρωπο!!δεν σε πηραν τα χρονια 33 εισαι!!Μπορει σ'ενα χρονο-εξι μηνες-2 βδομαδες-αυριο!! να βρεις το αλλο σου μισο και να κανετε μια ευτυχισμενη οικογενεια!!Μη σε πιανει ανασφαλεια και μη σκεφτεσαι να καταδικασεις ενα παιδακι για να εχεις 'κατι' να θυμασαι απ'αυτον!Στα λεω πολυ φιλικα ολα αυτα και ευχομαι να κατσεις και να σκεφτεις και να λειτουργησεις ωριμα....
Μην κανεις εναν αθώο άνθρωπο δυστυχισμενο...πραγματικα μην το κανεις....
Άννα μου γιατί κορίτσι μου νομίζεις ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο μοναδικός κατάλληλος για το παιδί σου. Μπορεί, σε σχέση μ΄αυτούς που έχεις γνωρίσει μέχρι σήμερα. Κανείς επίσης δεν σου λέει να παντρευτείς μόνο και μόνο για να κάνεις παιδί, αλλά να απελευθερωθείς από το παρελθόν και ανοίξεις τα φτερά σου για το μέλλον. Ξέχνα προς το παρόν το παιδί, ζήσε τη νέα σου ζωή και να είσαι αισιόδοξη στο να γνωρίσεις, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς από τον άνδρα που θα γίνει και πατέρας του παιδιού σου. Το αύριο είναι μπροστά σου και εσύ πρέπει να ανυπομονείς να το συναντήσεις. Και τότε θα δεις ότι αυτά που συζητάμε σήμερα θα είναι μια ωραία ανάμνηση. Ξανά, σου εύχομαι τα καλύτερα!!!! Υ.Γ. να ξέρεις ότι οι σχέσεις που δημιουργούνται μετά τα 30 και κάτι είναι οι πιο δυνατές και ανθεκτικές!!! Έχουμε φάει τα χαστούκια μας, έχουμε εμπειρίες, ξέρουμε τι θέλουμε…. Και το βρίσκουμε εκεί που δεν το περιμένουμε. Και όλα μα όλα γίνονται τόσο γρήγορα!!!! Για το πότε βγαίνεις το πρώτο ραντεβού, έχεις ερωτευτεί κατατακούτελα και λες δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό… και βρίσκεσαι αγκαλιά με ένα μωρό….. ούτε το καταλαβαίνεις. Νομίζω ότι πολλές μανούλες θα συμφωνήσουν μαζί μου!!!
Εδώ...μια μανούλα που συμφωνεί απόλυτα ,μαζί σου !!!
Γλυκιά μου κοπέλα, το κείμενο σου είναι εξαιρετικό, δροσερό και ρομαντικό. Η αγάπη σου για τον καλό σου πέρα για πέρα αληθινή. Και είναι όλα λογικά για τα 33 σου χρόνια. Και ενώ μπορεί να υποψιάζεσαι ότι είναι δύσκολο να μεγαλώσεις μόνη σου ένα παιδί αυτό που πραγματικά είναι αδύνατον να διανοηθείς είναι το μέγεθος της απελπισίας που σε πιάνει όταν συνειδητοποιήσεις τι έκανες. Μεγαλώσαμε με μύθους μητρότητας και μάθαμε να υπακούμε στο βιολογικό μας ρολόι ενώ στην πραγματικότητα άλλα είναι τα τρέχοντα και τα επείγοντα ζητήματα. Κι εγώ μόνη μου μεγαλώνω το γιο μου που έγινε πια 15 χρονών. Σα να τον έφτασα 30 νιώθω. Και η κάθε μέρα μετρά διπλή και τρίδιπλη από τις ευθύνες. Ναι, μπορεί τις χαρές να τις παίρνω διπλάσιες αλλά ο χρόνος έχει 365 μέρες. Και όλες είναι ανελέητα πιεστικές όταν κάποιος άλλος περιμένει μόνο από σένα σε όλα τα επίπεδα. Παύεις να είσαι οτιδήποτε άλλο. Αν είσαι έτοιμη να θυσιάσεις απόλυτα τον εαυτό σου από κάθε άποψη τότε προχώρα. Αλλιώς συμβιβάσου ότι καμία αγάπη δεν αξίζει τόσο μεγάλη θυσία εκτός από την αγάπη για τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτόν αγάπησε πρώτα κι όλα τ΄ άλλα θα έρθουν! Σε φιλώ.
So tucking special!!! Στμφωνω απόλυτα με κάθε λέξη... κάθε μέρα γίνεται βαρια κ αβάσταχτη όταν είσαι μόνος. Βέβαια, το να είσαι με κάποιον που δε θέλεις και να έχεις να αντιμετωπίσεις μαζί με ολο αυτο κι έναν παλιοχαρακτηρα, γίνεται πιο δύσκολο από το πρωτο κι η μοναξιά ακόμα χειρότερη, σε καταλαβαίνω απόλυτα γτ έτσι απεγνωσμένη ένιωσα κι εγω στα 30 μου, αλλα το κράτος δεν είναι σύντροφος, κι ο σύντροφος είναι λαχείο,,.... οπότε, αν νιώσεις ότι συνεχίζεις να πνίγεσαι με την όλη κατάσταση στο τέλος ακου την καρδιά σου, καλύτερα να μετανιώσεις γ κάτι που έκανες παρά γ κάτι που δεν έκανες ποτέ.... κ το παιδι μου δεν το αλλάζω με τπτ!! ΥΓ. κι εγω με αυτόν που αγάπησα πολύ το εκανα... κι ακόμα θα δείξει αν θα είμαστε μαζί..
Μια απλοϊκή και βιαστική συζήτηση στο αεροδρόμιο απέχει πολύ από τον ερχομό ενός μωρού και εσένα μόνη σου να προσπαθείς να το μεγαλώσεις. Είσαι μάλλον απ' τους ανθρώπους που θέλουν όλα να τα έχουν σε μία σειρά και το θέμα μωρό δεν βρίσκεται στη σειρά που θα το ήθελες εσύ. Βρήκες όμως την λύση και γι΄αυτό όπως και για όλα τα υπόλοιπα στη ζωή σου, την τόσο τακτοποιημένη και κομμένη στα μέτρα σου. Το μωρό όμως, ως ζωντανός οργανισμός, έχει απαιτήσεις,θα ανατρέψει την τακτοποιημένη ζωή σου, θα προκαλέσει πράγματα και καταστάσεις που δεν θα μπορείς να διαχειριστείς και τόσα άλλα που τώρα ούτε τα φαντάζεσαι. Επίσης τι θα συμβεί εαν γνωρίσεις κάποιον και θέλεις να κάνεις οικογένεια μαζί του? Θα του πεις αυτά που γράφεις σ΄εμάς? Σκέψου λίγο λογικά............
Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις και την ανάγκη σου για ολοκλήρωση μέσα απο ένα παιδί. Το θέμα όμως είναι οτι το παιδί έχει ανάγκη και απο τους δυο γονείς. Ο κάθε ρόλος μέσα στην οικογένεια είναι πολύ συμαντικός. Ακόμα και να αποφασίσεις να κάνεις αυτό το παιδί πέρα απο οποιαδήποτε δυσκολία που θα αντιμετωπίσεις είναι σίγουρο οτι θα τα καταφέρεις γιατί εμείς οι γυναίκες έχουμε φοβερές αντοχές. Σκέψου το όμως πολύ σοβαρά. Η απόφαση είναι μόνο δική σου αλλά μου φαίνεται οτι για να ρωτάς την γνώμη μας πάει να πει οτι κάτι σε σταματάει. Καλή επιτυχία ότι και αν επιλέξεις !!! ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ . Η γνώμη μου προέρχεται απο το γεγονός οτι είμαι μάνα 2 αγοριών και τα τελευταία χρόνια μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου επειδή ο σύζηγος είναι πλέον ναυτικός.
Τώρα εγώ μένω στον τύπο. Γιατί δεν μπορείτε να είστε μαζί; Παντρεμένος είναι; Έχει σταθερή δουλειά στην Ελλάδα και δεν θα υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να έφευγε από εδώ; Εάν δεν μπορείτε να έχετε μια σοβαρή σχέση έστω από απόσταση τι το θέλετε το παιδί; Κι αυτός τι σόι άνθρωπος είναι που θέλει να κάνει ένα παιδί και να μην δώσει ούτε δεκάρα για αυτό ούτε και να το βλέπει; Τα 33 δεν είναι το τέλος του κόσμου. Συμφωνώ κι εγώ ότι πρέπει να φτιάξεις τη ζωή σου στη Γερμανία και να ξεκολλήσεις επιτέλους από αυτόν τον άνθρωπο. Θα βρεθεί κάποιος για σένα.
δεν ξέρω τι να σου πω.... καταλαβαίνω πως νοιώθεις καλά με τον εαυτό σου γιατί έχεις πετύχει όσους στόχους έχεις θέσει άρα νοιώθεις δυνατή και με τονωμένη την αυτοπεποίθησή σου.... επίσης καταλαβαίνω ότι έχεις συναισθήματα γι αυτόν τον άνθρωπο τα οποία δεν σου επιτρέπουν να "πας παρακάτω" συναισθηματικά. αυτό νομίζω σε κρατάει σε μια στασιμότητα γενικότερη και επειδή γνωρίζεις πως η ζω'η συνεχίζεται ακόμα και αν εμείς έχουμε πατήσει pause θεωρείς πως ένα μωρό θα φέρει την ισορροπία.... δεν ξέρω τι άνθρωπος είσαι οπότε μπορεί και να σου τη φέρει ίσως πάλι όχι... θα σου πω 2 πράγματα πως τα βίωσα εγώ και ίσως σε βοηθήσουν ... καταρχήν με τον άνθρωπο που αποφάσισα να κάνω παιδί μαζί του ήθελα όλο αυτό να το ζήσουμε μαζί. μπορεί δηλ εγώ να είχα το μωρό μέσα μου αλλά είμασταν μαζί έγκυος όχι από ανασφάλεια δικιά μου (πιστευω ότι μια γυναίκα μπορεί θαυμάσια να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί) αλλά από τη χαρά του να μοιράζεσαι την αυγή μιας νέας ζωής, να βλέπεις μια κουκίδα στην οθόνη να εξελίσσεται σε ένα ανθρωπάκι που μόνο εσύ και εκείνος μπορείτε να φτιάξετε μια και μόνη φορά στη ζωή σας.... αν εσύ λοιπόν αποφασίσεις να το κα΄νεις μόνη σου χάνεις όλη τη χαρά και τυη μαγεία αυτού που σου περιέγραψα παραπάνω. το 2ο που θέλω να σου πω είναι πως αφού έχεις γεννήσει το μωρό και είναι πλέον μαι πραγματικότητα στην αγκαλιά σου δεν υπάρχει γυρισμός στον εαυτό και στους ρυθμούς που ήξερες πριν από τη μαγική εκείνη στιγμη της γέννας.... σκέψου λοιπόν πως θέλεις να βιώσεις τη μητρότητα, τι πιστεύεις πως θέλεις να προσφέρεις στο μωρό σου και ανάλογα πράξε. σου ευχομαι ό,τι καλύτερο
Δεν πάμε καλά... ή τρολάρεις, κοπελιά, για να περνάει η ΄ώρα σου ή χρήζεις ιατρικής βοήθειας... δεν εξηγείται... ή μάλλον θέλεις γάμο και τα τοιαύτα, δεν μπορείς να ρίξεις τα μούτρα σου και να το ζητήσεις και πας πλαγιομετωπικώς... λάθος είναι, να το ξέρεις... δε θα σου βγει σε καλό... και τα παιδιά δεν είναι παιχνίδια!!!! Don' t......
Η όλη ιστορία, μου φαίνεται κάπως μοιραία, μιας έντονης ζωής, ενός έρωτα που δεν κράτησε, μιας αγάπης μεν αλλά. Ενός φευγιού σε μια ξένη χώρα που αν δεν τα κατάφερνες δεν θα μπορούσες να τα καταφέρεις πουθενά. Ενός τριήμερου με το πρόσωπο από το παρελθόν που πάνω στον ενθουσιασμό και στη στεναχώρια της αποχώρησης, μπήκε στην κουβέντα και ένα παιδί. Μου ακούγεται σαν περιγραφή ερωτικού μυθιστορήματος best seller. Γλυκό μου κορίτσι, στα 33 δεν είσαι μεγάλη και πρέπει να βιαστείς για παιδί. Είσαι στην πιο όμορφη δημιουργική περίοδο της ζωής σου. Γιατί δεν αρπάζεις τη ζωή, να δουλέψεις, να ζήσεις, να γνωρίσεις αυτόν που μπορεί και θέλει να είναι μαζί σου. Και το σημαντικότερο να θέλεις και εσύ. Μην κολλάς στο παρελθόν, ζήσε το παρόν, το μέλλον. Όταν γνωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο τότε πραγματικά θα καταλάβεις πόσο πολύ θέλεις ένα παιδί από έναν μπαμπά που θα να κοιμάται μαζί σου, θα ξυπνάει μαζί σου, θα μαγειρεύεται, θα κάνετε βόλτες, θα μεγαλώνετε το παιδί σας. Το παιδί πρέπει να είναι το μέλλον, και όχι κάποια ανάμνηση του παρελθόντος. Δεν λέω βέβαια, ότι ένα παιδί που θα τύχει να μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα του - είτε γιατί εξ αρχής δεν θέλει να υπάρχει στη ζωή του, είτε γιατί οι γονείς του θα χωρίσουν και θα βρίσκεται μακριά, είτε γιατί μπορεί να γίνει το χειρότερο, να φύγει από τη ζωή - δεν θα λάβει αγάπη, δεν θα γίνει ισορροπημένο, ευτυχισμένο και ένας υπέροχος άνθρωπος. Όμως, για αυτό το παιδί τα πράγματα απλά ήρθαν έτσι και από δίπλα του έχει πάντα ένα βράχο τη ‘μάνα του’ που θα αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, φόβους, μοναξιές και θα τα καταφέρει. Γιατί, όμως να βάλεις, εξαρχής το παιδί σου και τον εαυτό σου σ’αυτή τη θέση. Και κάτι τελευταίο. Τα παιδιά είναι μια ξεχωριστή ζωή. Δεν πρέπει να έρχονται σ’αυτόν τον κόσμο για να μας ηρεμήσουν, ούτε να μας βοηθήσουν να τα βρούμε και να συνεχίσουμε μια σχέση και γενικά να μας βγάλουν από τα δικά μας ψυχολογικά και προσωπικά αδιέξοδα. Αυτά τα παιδιά πολύ φοβάμαι ότι στο τέλος αποκτούν τις δικές μας ανασφάλειες και προβλήματα και με ότι αυτό συνεπάγεται. Εύχομαι, πραγματικά από τα βάθη της ψυχής μου, ο Θεός να σε φωτίσει να πάρεις τη σωστή απόφαση.
Προφανώς η απόφαση είναι μόνο δική σου και ουσιαστικά απευθύνεσαι εδώ για να ακούσεις διάφορες απόψεις και βλέπεις... Το μόνο που θέλω εγώ να θέσω στο "τραπέζι" είναι πως πρέπει να συλλογιστείς το "σενάριο" της ζωής σου αν ΔΕΝ πάνε όλα καλά. Αν έχεις δύσκολη εγκυμοσύνη, αν χρειαστεί να νοσηλευθείς, αν χρειαστεί να σταματήσεις την δουλειά για να κάτσεις σπίτι ένα διάστημα (τα έχω περάσει όλα αυτά, ένα πρωϊ στην 16η εβδομάδα έφυγα για την δουλειά και κατέληξα στο νοσοκομείο αρχικά και μετά ξάπλα για το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης). Αν δεν επιτρέπεται να σηκωθείς ούτε για να πας τουαλέτα θα έχεις την δυνατότητα να εξασφαλίσεις στον εαυτό σου την φροντίδα που θα χρειάζεσαι; Ή αν κάτι δεν πάει καλά με το μωρό, αν γεννηθεί πρόωρο, αν χρειαστεί νοσηλεία, αν γεννηθεί με κάποιο πρόβλημα υγείας που θα απαιτεί εντατική φροντίδα θα είσαι δυνατή ψυχολογικά να το αντιμετωπίσεις μόνη σου ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να δουλεύεις; (προς Θεού, δεν είμαι καταστροφολόγος - και σε πιο συνειδητοποιημένες μαμάδες μπορεί να συμβεί και να μην είναι έτοιμες να το αντιμετωπίσουν). Δεν με ανησυχεί τόσο το ότι το παιδί θα ανήκει σε μονογονεϊκή οικογένεια - εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεγαλώνουν ισορροπημένα σε ένα τέτοιο σχήμα - με ανησυχεί η ρομαντική οπτική και η έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος. Είσαι μόνη σου σε μία χώρα με καλύτερες κοινωνικές δομές, αλλά με ψυχρότερους ανθρώπους (έχω ζήσει κι εγώ εκεί). Προφανώς και μπορείς να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά, απλώς θα σπάσει η ρομαντική φούσκα και μπορεί να αισθανθείς οτι πήρες μια βιαστική απόφαση (άλλωστε έχεις πράγματι αρκετά "γόνιμα" χρόνια ακόμη). Καλή τύχη και εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη με όποιον τρόπο επιλέξεις!
Και απο μενα προχωρα...καλυτερα να κανουμε κατι που θα το μετανιωσουμε παρα να μετανιωσουμε που δεντο τολμησαμε...Βεβαια εννοειται πως ηζωη με το μωρο δεν ειναι παντα ευκολη , ομως οπως λες και συ αφου εισαι δυναμικη θα τα καταφερεις! Και στοκατω κατω -για τις κοπελες που διαφωνουν- αποκλειεται μετα το παιδι της να στενοχωριεταιΕΠΕΙΔΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ!! Κανενα ανθρωπος, ψυχικα υγιης- δε θα προτιμουσε να μην ειχε γεννηθει...
το μεγαλειο της συναισθηματικης ανωριμοτητας!να κανεις οτι θελεις και να μη σε νοιαζει τι και πως θα νιωθει το παιδι αυτο αυριο μεθαυριο...ειτε ως αγνωστου πατρος ειτε ως ενα παιδι ξενου στον ενδεχομενο γαμο σου....σπουδαιο μητρικο ενστικτο......
sugnwmi alla ti allo 8a akousoume dld.....
Δεν μου φαίνεται λογική και ώριμη απόφαση. Δεν προκύπτει από λογική σκέψη αλλά από συναισθηματική φόρτιση. Λες κάπου στο κείμενο: "Αφου δεν μπορει να ειναι μαζι μου, ας ειχα εστω αυτό."! Αυτή είναι φρικτή σκέψη. Θέλεις να κάνεις ένα παιδί ως υποκατάστατο της σχέσης που δεν μπορείς να έχεις? Τι είναι το παιδί? Συναισθηματικό δεκανίκι? Για το καλό σου, ξανασκέψου το.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ!!ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!ΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΑΛΛΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΟΧΙ!!ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑ,ΘΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΙ........
tha exei KATI......grrrrrrrrrrrrr kati = to paidi????
πριν γνωρισω τον αντρα μου, ημουν με ενα παλλικαρι..νομιζα πως ειναι ο αντρας της ζωης μου!! νομιζα πως θα ηταν ο καλυτερος μπαμπας και ο καλυτερος συζυγος!! νομιζα πως μετα απο εκεινον δεν υπηρχε ζωη!! τα θυμαμαι και γελαω!! δεν ειναι ετσι.. οταν ειμαστε σε μια σχεση νομιζουμε πως ειναι η ιδανικη, νομιζουμε πως για αυτη τη σχεση γεννηθηκαμε!! θα πρεπει να κατσεις και να σκεφτεις ολα αυτα που εχεις να κερδισεις και ολα αυτα που θα χασεις... στη τελικη να σου πω και κατι?? γιατι ρε κουκλα μου να το κανεις αυτο στο μωρο σου??γιατι αυτο το παιδακι να μην εχει την ευκαιρια να μεγαλωσει σ μια ολοκληρωμενη οικογενεια?? δεν νομιζεις πως ειναι κριμα?? δεν ειναι μια ευκολη αποφαση.. τωρα ολα μοιαζουν ευκολα και σχεδον ιδανικα, αλλα καπου μεσα σου διακρινω μια ανασφαλεια..λες πως αμα κανεις ενα μωρο μαζι του, θα τον εχεις μια ζωη εστω και σαν μπαμπα του μωρου..νομιζω πως αυτο ειναι λαθος..γιατι οταν περασει ο καιρος θα βρεις εναν ανθρωπο που θα μπορειτε να ειστε μαζι θα μπορειτε να συνυπαρξετε και τοτε θα δεις, πως το να κανεις ενα μωρο μαζι του θα ειναι ολοκληρωση!! δεν ηθελα να σου την πω,ουτε να σε στεναχωρησω, οι αποφασεις ειναι δικες μας..απλα σκεψου πως τωρα αποφασιζεις και για την ζωη ενος μωρου που δεν φταιει σε τιποτα...
Για συζήτηση 15χρονων....μοιάζει..!!!!!!! το παιδί δεν είναι παιχνίδι,τώρα μου ήρθε , το κάνω.....ας έχει και πράσινα μάτια.Και τι σημαίνει ότι στην Γερμανία υποστηρίζουν τις ανύπαντρες μητέρες ? Ξέρεις πώς θα εξελιχθεί όλη αυτή η κατάσταση ?Πως θα είναι η εγκυμοσύνη ? Η γέννα ? Ξέρεις αν μετά αλλάξει η στάση του ? Η ακόμη και η δική σου στάση και απαιτήσεις ? Τι επιπολαιότητα !!!! Συνέχισε την ζωή σου και βρες εκεί τι ακριβώς θέλεις να κάνεις.Προφανώς για να μην είστε μαζί ,εσύ στην Γερμανία, αυτός στην Ελλάδα, υπήρχαν λόγοι.
Εγω θα το εκανα...... Και γιατι το θελεις.γιατι το νιωθεις..... Γιατι ετσι.....απο την αλλη μην αγχονεσαι..... Απο εκει που δεν το περιμενεις ερχοντε ολα.....και εγω ειχα πει οτι στα 35 αν ημουν ελευθερη..θα εκανα ενα παιδακι γιατι το θελω....και εχω να σου πω οτι στα 30 και 5 μηνες ημουν ελευθερη και τωρα στα 32 ειμαι παντρεμενη και εχω μια μπεμπα 7 μηνων...... Αυτο που λενε ολα στην ωρα τους η οτι σε εχει γραμμενο η ζωη νομιζω ισχυει....
Αυτη η ιστορια με πονα πολυ....την ξερω καλα! Εκεινος μιλα εκ του ασφαλους και εσυ πετωντας στα συννεφα.... αφου μπορεις να τα καταφερεις οπως λες στην γερμανια αλλο τοσο θα καταφερεις να τον διεκδικησεις για να ειστε μαζι! Και ο εγωισμος σου που ειναι; η αγαπη σου για τον εαυτο σου; του ειπες οτι τον αγαπας τοσο πολυ που θες το παιδι του κ ας μην ειστε μαζι και αυτος σε αφησε να φυγεις. Τοσο σε αγαπαει; και τι ειναι το παιδι; η ενδεμυχη ελπιδα πως θα ειστε μαζι καποτε; ο καθρεπτης του; μεγα λαθος! Μαθε να κανεις παρεα με τον εαυτο σου πρωτα και την μοναξια μου! Κατι δεν παει καλα στην ολη ιστορια! Καποιος απο τους δυο σας δεν θελει τοσο πολυ να ειστε μαζι! Μην φοβασαι να το παραδεκτεις ! Καλη αποφαση!
Να το σκεφτεις ξανα και ξανα παρα πολλες φορες μονο με τη λογικη. Η καθημερινιτητα μιας μονης μαμας με ενα παιδι δεν εχει καμια απολυτως σχεση με το ρομαντικο διαλογο που ειχατε. Οσο και να βοηθαει το κρατος, οσο πλουσια κι αν εισαι εσυ υπαρχουν κι αλλες δυσκολιες που αυτη τη στιγμη ουτε που φανταζεσαι. Δε θα σου αναλυσω ολη τη σκεψη μου αλλα ειμαι πολυ κατα του να γινονται παιδια εκτος γαμου και στο λεω μονο για τις αντικειμενικες δυσκολιες που θα εχεις, δεν το λεω καθολου λογω ταμπου.. Δε λεω αν σου τυχει να μην το κρατησεις αλλα να το κανεις συνειδητα ξεροντας οτι δε θα εισαι μαζι του δεν ειναν καθολου ευκολο. Κι εσυ η ιδια μςτα τις ορμονες της γεννας μπορει να αναριωτιεσαι γιατι δεν εισαι μαζι του και να στενοχωριεσαι. Φαινεσαι ευαισθητος και αυθορμητος ανθρωπος για αυτο ξανασκεψου το παρα παρα πολυ καλα γιατι θα πληγωθεις. Να μην το κανεις θα σου πω και οτι δεν εχεις ιδεα τωρα για το που πας να μπλεξεις. Επισης ολος ο διαλογος που ειχατε δειχνει οτι και ο ιδιος δεν ειναι και πολυ ανωριμος. Χρειαζεσαι καποιον που να σε στηριζει και οχι καποιον που θα παιρνει επιπολαιες αποφασεις. Ακουγομαι σαν τη μανα μου, το ξερω. Οπως επισης ξερω πως δεν εισαι σε θεση να ακουσεις κανεναν που σου χαλαει το ροματζο αυτη τη στιγμη. Σου αξιζουν πολυ καλυτερα. Μη βιαστεις.
Καταρχη εισαι νεαρη ακομη. Εχεις αρκετα "γονιμα" χρονια μπροστα σου. Κατα δευτερο, μηπως δεν ειναι δικαιο αυτο που ζητας? Ως προς το παιδι κ τον πατερα εννοω. Πως θα νιωσει αυτος οταν θα εχει ενα μωρακι που θα ζει τοσο μακρια κ θα το βλεπει σπανια? Κ το μωρο που δεν θα βλεπει τον μπαμπα του? Βεβαια θα μου πεις ποια η διαφορα αν ειχατε παιδι κ χωριζατε μετα.. δεν ξερω... Πρεπει η αποφαση να ειναι συνειδητοποιημενη απο ολες τις πλευρες!!!
δεν συμφωνω καθολου. Μαλλον εχει αρχισει να χτυπά το βιολογικό σου ρολόι. δεν θέλεις ένα παιδί από αυτόν απλώς θέλεις ένα παιδί. Αν τον αγαπούσες πραγματικά και ήθελες οικογένεια μαζί του θα θυσίαζες την βολέμενη ζωή σου στην Γερμανία προκειμνένου να είστε ολοκληρωτικά μαζί.Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και δεν υπάρχει χειρότερο από μία κόρη να τησ στερούν την πατρική αγάπη.Το παιδί αυτό θα βγει δυστυχισμένο γιατί από τα λεγόμενα σου κανείς από τουσ δύο σας δεν είστε ωριμοι να φέρεται στον κόσμο ένα παιδί. Δεν είναι αστείο ένα μωρό. είναι μια ζωη που εχει ανάγκη και τους δυο γονείς.Αντί λοιπόν να σκεφτεσαι τον εαυτούλη σου και μόνο τα δικά σου θέλω , σκέψου και τα θέλω ενός παιδιού.... Κι αν υπάρχει πραγματκή αγάπη τότε διεκδικησέ την....
Λοιπόν, η ιστορία απ' ότι κατάλαβα έχει ως εξής: Νέα ΤΣΕΚ με δουλειά στο εξωτερικό ΤΣΕΚ χωρίς οικονομική ανασφάλεια ιδιαίτερη ΤΣΕΚ και διαμονή σε κράτος με ουσιαστικές κοινωνικές παροχές ΤΣΕΚ... Οπότε τι λείπει; ΕΝΑ ΜΩΡΟ για να κάνει το βιολογικό μας ρολόι να σκάσει. Δότης ΤΣΕΚ (λέμε τώρα) οκ, προχωράμε.... . . . Λυπάμαι, θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν κάνουμε παιδί για να αποκτήσει η ζωή μας νόημα. Το μόνο που θα αποκτήσει η ζωή μας αν κάνουμε παιδί γι' αυτό το λόγο είναι άλλον ένα δυστυχισμένο μικρό άνθρωπο με ένα φορτίο γιγάντιο από το πρώτο χτύπο της καρδιάς του (τι @#@#@# γράφω, αλλά σ' έκοψα και για ρομαντικούλα). Καλή σου νύχτα, μια σκέψη ήταν και πέρασε, βάλε για επόμενο πρότζεκτ να ανακαλύψεις τι δίνει πραγματικά νόημα στη ζωή. Ίσως, λέω εγώ μια ιδέα, να έδινες τα αποθέματα αγάπης σου που σίγουρα έχεις, σε παιδάκια που έχουν ήδη γεννηθεί και κανένας δεν νοιάστηκε γι' αυτά. Να περνάς χρόνο μαζί τους, να τα φροντίζεις, να τους μιλάς, να τα κάνεις χαρούμενα. Τότε ίσως να δεις και αυτό το ποστ με άλλο μάτι. Ίσως πάλι και όχι. Αυτή ήταν πάντως η δική μου γνώμη κι αφού μας την ζήτησες, την έδωσα. Και καλή τύχη όπου κι αν πας, Β
περαν του οτι συμφωνα με οσα γραφεις εχω πεθανει κ στο γελιο με το πως τα γραφεις!!!!!!!!!υποκλινομαι!!!!!!
Συμφωνώ απολυτα. Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου....
Μωρέ Β δεν ξέρω ποια είσαι αλλά σ'αγαπώ. Συμφωνώ 100% μαζί σου.Λοιπόν μιας και ζήτησες άποψη να σου την δώσω αλλά θεωρώ οτι εάν όντως ήσουν τόσο αποφασισμένη όσο λες, την δικιά μου άποψη θα ζητούσες, που δεν σε ξέρω κι ολας, αλλά λέμε τώρα. Έχω την εντύπωση οτι δεν έχει να κάνει με βιολογικό ρολοι που χτυπάει αλλά με συναισθηματικό εαν πραγματικά ήθελες ένα παιδί θα υιοθετούσες και εάν πάλι ήθελες να βιώσεις την εγκυμοσύνη-γιατί κάπου λες οτι δεν θα ζητήσω τίποτα-θα έπαιρνες σπέρμα από ένα δότη. Σωστά; Σωστα. Αλλά εσυ θέλεις το δικό του παιδί-αλοίμονο εαν δεν έχει τα μάτια του, αστειέυομαι. Όποτε οι λόγοι που θα το κανεις είναι λάθος. Και μην μου πεις οτι θέλεις να γεννηθεί από κάποια μεγάλη αγάπη γιατί εαν ήταν μεγάλη θα ήσουν μαζί του. Και τέλος πρακτικά να το δεις το θέμα τι θα του λες σήμερα είναι γόνιμη η μερα πάρε αεροπλάνο και έλα θα χαθεί και ο ρομαντισμός που λες...
είμαι και εγώ ανύπαντρη μανούλα (με διαφορετική ιστορία...). σε καταλαβαίνω απολύτως, αλλά και μέσα από άλλες ιστορίες φίλων, και ναι! Στόχος για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ένα παιδί! (ή και περισσότερα) Άλλωστε για αυτό παντρεύεται ο κόσμος! και όποιος πει τ αντίθετο ψεύδεται ασυστόλως!! εσύ έχεις και ένα συν: την αγάπη σου γι αυτόν τον άνθρωπο και την αγάπη σου από αυτόν! δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί όχι... απλοποίησε τα στο μυαλό σου σύμφωνα με την καρδιά σου και ας την επιτέλους να σε οδηγήσει... η κοινωνία δεν προχωράει με μυαλά κλειδωμένα μέσα σε ντουλάπια! (αυτό για να προλάβω μερικά σχόλια και να απαντήσω σε κάποια άλλα!) ανυπομονώ για επόμενο άρθρο σου με ευχάριστα νέα!
ΟΙ απόψεις σου είναι από επιπόλαιες ως και επικίνδυνες. Καλή η πλάκα, αλλά εδώ μιλάμε για ζωές... Όσες φέραν αντιρρήσεις δεν ήταν επειδή θα γίνει ανύπαντρη μητέρα (αλίμονο!) είναι επειδή θέλει να γίνει μητέρα για όλους τους λάθους λόγους. Κι εκεί καταθέσαμε την γνώμη μας, εμπεριστατωμένα και με λογικά επιχειρήματα και σοβαρότητα, μια σοβαρότητα που κάποιες φορές ξεπέρασε και το ίδιο το ποστ, κατ' εμέ. Και όποιος παντρεύεται για να κάνει παιδί κι όχι να συμπορευτεί με έναν άλλον άνθρωπο στα δύσκολα και στα εύκολα και να μάθει να ενδιαφέρεται/αγαπά/πονά/ασχολείται με κάποιον άλλον ΕΝΗΛΙΚΑ πέρα του εαυτού του, αν πει μετά ότι πέρασε καλά στη ζωή του κι έκανε και κανα δυο ανθρώπους ευτυχισμένους, τότε ψεύδεται ασυστόλως. Κι ελπίζω κι εσύ να ψεύδεσαι ασυστόλως εδώ που τα λέμε... Να 'σαι καλά και να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να το μεγαλώσεις όμορφα, πάω να κλειδωθώ στην ντουλάπα μου, τρίτο ποστ πάνω στο ίδιο θέμα από μένα δεν έχει (kai tha xasei h Venetia veloni ;)
όταν ζεις Ελλάδα και έχεις το αμερικανικό όνειρο της ευτυχισμένης κατ άλλα οικογένειας (γιατί εγώ δεν βλέπω καμία ευτυχισμένη πραγματικά) και είσαι ίσως και κάποιας ηλικίας αυτή είναι η απάντηση που θα μπορούσες να δώσεις! αν και μένω Ελλάδα πραγματικά λυπάμαι για τα μυαλά αυτής της χώρας... άλλωστε φαίνονται και από την πολιτική κατάσταση της! και ναι αν ήμουν και εγώ στην θέση της θα είχα σίγουρα τις ίδιες σκέψεις! αν θες και εγώ μπορώ να κρίνω εσένα όπως το κάνεις εσύ αλλά δεν θα μπω στο ίδιο τρυπάκι... η κόρη μου ναι! προς μεγάλη σου έκπληξη είναι πραγματικά ευτυχισμένη και αυτό φαίνεται! τα δικά σου παιδιά? για εμένα δεν είναι σωστό να κάνεις παιδί με κάποιον μόνο και μόνο επειδή αγαπάς αυτόν! δηλαδή άμα χωρίσεις δεν θα αγαπάς τα παιδιά σου? οι λόγοι που κάνει κάποιος παιδιά είναι πρώτον γιατί το θέλει! έχω φίλη που στα 50 της πήγε σε τράπεζα σπέρματος και τώρα έχει δυο ευτυχισμένα κοριτσάκια! και τότε είχα και εγώ τις αμφιβολίες μου, αλλά τώρα βλέπω ότι έκανε πολύ καλά! ο κόσμος προχωράει και και πρέπει να ανοίγουμε το μυαλό μας και κυρίως να μάθουμε να μπαίνουμε στην θέση του άλλου πριν τον κρίνουμε!
''αμερικάνικο όνειρο'' κ ''κάποιας ηλικίας'' ? Κατά την γνώμη σου , άνθρωποι ποιας ηλικίας πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να πάρει αυτή την απόφαση ? Αν δεν βλέπεις ευτυχισμένες οικογένειες μάλλον κάνεις λάθος παρέες. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου , αλλά δεν είναι μονόδρομος για οποιαδήποτε γυναίκα να είναι ανύπαντρη μητέρα. Αν τύχει , είναι άλλο θέμα.
Φρανσουαζ η φιλη σου στα 50 πολυ καλα εκανε και εκανε μονη της παιδι γιατι ηταν μια γυναικα που ειχε μαθει να ζει μονο με τον εαυτο της και σιγουρα τον ηξερε καλυτερα απο ο,τι οταν ηταν 30. Αρα μιλαμε για μια εντελως συνειδητη αποφαση. Ηξερε τι περιμενε να παρει απο αυτο και τι να δωσει. Εγω δε θεωρω σωστες τετοιες παρορμητικες αποφασεις οπως αυτες που περιγραφει η κοπελα στο κειμενο γιατι οδηγουνται μονο απο μια ιδεα του τι φανταζεσαι οτι θα ζησεις και δεν ειναι συνεπεια μιας βαθειας αυτογνωσιας. Αποτελεσμα βαθειας αυτογνωσιας θα μπορουσε να ειναι η αποφαση για μια υιοθεσια. Εκει θα της ελεγα να προχωρησει κι ας ηταν μονη της γιατι θα ηταν μια ξεκαθαρη αποφαση. Εδω η ιδεα του να κανω ενα παιδι μονη μου με ενα αντρα που επιλεγω γιατι θελω να εχω το παιδι του δεν ειναι 100% συνειδητη αποφαση αποκτησης παιδιου γιατι μπλεκει λιγο παθος, ερωτα και μια εικονα που κατι φανταζομαι οτι θα ζησω αλλα που απο τα δεδομενα που εχω μαλλον δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα. Αννα, χαιρομαι παρα πολυ που ειπες οτι θα το ξανασκεφτεις. Εχε υπομονη, μαθε τον εαυτο σου πολυ καλα και μετα βγες να κηνυγησεις τα ονειρα σου ξεροντας ακριβως τι θελεις. Αυτο που σκεφτηκες αρχικα να κανεις σε αδικει παρα πολυ. Κηνυγα το κατι καλυτερο. Ευτυχισμενες οικογενειες υπαρχουν, ευχομαι η ζωη να σου χαρισει μια. Δειξε καρτερικοτητα και περιμενε το σωστο ανθρωπο. Προσωπο με προσωπο θα σου ελεγα πολλα περισσοτερα. Τωρα αρκουμαι στο να σου πω παρε στη ζωη ο,τι σου αξιζει και τιποτα λιγοτερο.
Καλύφθηκα απόλυτα!
Συμφωνώ 100 %
Την αγάπη τους ή τα απωθημένα τους ο ένας για τον άλλο ?? Ολες ή πολλές θα μπορούσαμε να είμαστε εν δυνάμει ανύπαντρες μανούλες, αλλά είναι διαφορετικό να θες ένα παιδί ,από κάποιον που δεν είστε μαζί....απλά γιατί το θες !! Το δικό μου κλειδωμένο μυαλό και η δική μου καρδιά χαίρεται απίστευτα όταν βλέπω τον γιο μου με τον άντρα μου , να γελάνε , να παίζουν, να κοιμούνται αγκαλιά, να του λέει ''μπαμπά μου σ ' αγαπώ'' Γιατί στα 33της , πρέπει να προδικάσει ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτό ?
Αν χρειαστεις βοηθεια απο καποιον, θα την εχεις? Το να μεγαλωσεις ενα παιδι και μαλιστα μονη σου δεν ειναι ευκολη υποθεση, θα ηταν καλο να ξερεις οτι καποιος θα ειναι διπλα σου να σε βοηθησει αν χρειαστει.
Συγνώμη βρε Αννα αλλά στο αεροδρόμιο είχατε διάλογο για το αν θα κανεις μωρό ή για το αν θα αγοράσεις κανένα μπλουζάκι; Γιατί μπερδεύτηκα... Αννα νομίζεις πως σε πήρανε τα χρονια, χτύπησε και το βιολογικό σου ρολόι και σκέφτεσαι λίγο περίεργα, λίγο εγωιστικά δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω.. Δεν ειναι εύκολο ούτε αστείο ούτε παιχνίδι το μεγάλωμα ενός παιδιού πόσο μάλλον αυτό αν γίνεται απο έναν γονέα.. Αν θέλεις την δική μου γνώμη εισαι πολυ νεα ακόμα και δεν ξέρεις η ζωη πως τα φέρνει. Αύριο μπορεί να ειναι η μέρα που θα συναντήσεις τον άνθρωπο σου και μαζί του να φτιάξεις μια όμορφη οικογένεια!! Αν θέλεις κάτι απο τον πρώην σου πάρε καμία φωτογραφία του να εχεις. Και κάτι τελευταίο ποιος ώριμος άνθρωπος συμφωνεί να κανει σε μια πρώην του sex για να μείνει έγκυος και να ξέρει πως εχει ενα παιδί κάπου στα ξένα χωρίς να ξέρει πως μεγαλώνει.
πραγματικά βρίσκω το κείμενο καθώς και το ερώτημα αστεία. (κι αυτό λόγω ηλικίας της θεματοθέτριας)
Καταλαβαίνω την επιθυμία σου να γίνεις μητέρα,είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να σου προσφέρει η φύση και σε καταλαβαίνω απόλυτα γι' αυτό όντας και εγώ μητέρα ενός αγοριού 10 μηνών.Η απόφαση όμως να κάνεις ένα παιδί μόνη σου και χωρίς την απόλυτη συμμετοχή του πατέρα στο μεγάλωμα ενός παιδιού από επιλογή μου φαντάζει τρομερά δύσκολη..Όχι ότι δε θα καταφέρεις να μεγαλώσεις ένα παιδί μόνη σου, γι' αυτό άλλωστε έχει προνοήσει και η φύση αλλά και το μητρικό ένστικτο αλλά είναι ιδανικό για ένα παιδί να μεγαλώνει μόνο με τον ένα γονιό;;Σου μιλάω χωρίς να θέλω να το παίξω έξυπνη αλλά σαν μητέρα που βλέπει τι χαρές κάνει ο γιος μου όταν παίζει με τον πατέρα του..Κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μαμά ή το μπαμπά.. Πιστεύω ακράδαντα ότι πολλές φορές η ζωή παίρνει αποφάσεις για μας που είναι καλύτερες και από αυτές που είχαμε σκεφτεί και εμείς..Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει αύριο,μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα ο άντρας από την Ελλάδα και να είναι εκεί μόνο για σένα και να σου χαρίσει την απόλυτη ευτυχία ή μπορεί εκεί που θα βγεις στο δρόμο να συναντήσεις τον έρωτα τη ζωής σου και να ζήσεις τα πάντα μαζί του!! Η απόφαση για να φέρεις στη ζωή ένα πλάσμα είναι πολύ μεγάλη ακόμα και αν είσαι παντρεμένη πόσο μάλλον αν είσαι μόνη και χωρίς ουσιαστική βοήθεια από κανέναν...Ελπίζω ό,τι γίνει να είναι το καλύτερο!!!
Δε θα το εκανα ποτε αυτο! Τι παει να πει θελω παιδι απο αυτον κι ας μην ειμαστε μαζι....αυτο το λες τωρα....οταν θα γεννηθει ενα τετοιο παιδι μπορει να ανατραπουν ολα! Διοτι εσυ δε θες απλα ενα παιδι αλλα ενα παιδι απο εκεινον....επειδη τον αγαπας αλλα τι να το κανεις το παιδι απο εκεινον χωρις εκεινον? Θα αλλαξουν πολλα πραγματα αν γεννησεις το παιδι του. Αν ομως θες πραγματικα ενα παιδι μπορεις να παρεις σπερμα απο τραπεζα να κανεις ενα εφοσων το θες, αλλα προφανος θες εκεινον και οχι ενα παιδι απο εκεινον. Αν εισασταν μαζι ζευγαρι εκει αλλαζου. Τα πραγματα, οποτε ξανασκεψου το! Κι οτι δε μπορεις να εχεις δικο σου απλα δεν ειναι!
δεν σε καταλαβαινω!!!!!! γιατι? γιατι πρεπει να γινει ετσι?
Δε συμφωνώ, ωραίος ο ρομαντισμός, αλλά το να φέρεις έναν άνθρωπο στον κόσμο είναι ευθύνη και θα έρθει και η στιγμή που θα σε ρωτήσει για τον πατέρα του και θα έρθει και στιγμή που θα θυμώσει για την επιλογή σου να έρθει στον κόσμο υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν πιστεύω, επίσης, ότι εννοούσε αυτά που σου είπε στο αεροδρόμιο, άλλωστε έφευγες και όλα λεγόντουσταν εκ του ασφαλούς. Η ζωή σου είναι πια στη Γερμανία, καλό είναι να ξεκινήσεις και προσωπική ζωή εκεί. Το αν και πότε θα έρθει ένα παιδί στη ζωή σου δεν μπορείς να το ξέρεις και καλό είναι να μη το θεωρείς ως έναν ακόμα στόχο. Στόχοι είναι τα πτυχία, οι επαγγελματικές επιτυχίες κλπ. Τα παιδιά δεν είναι στόχοι μας.
Συμφωνώ σε όλα!!!!
Αν είναι συνειδητοποιημένη και ώριμη η απόφασή σας δε βλέπω το πρόβλημα. Αρκεί που το παιδί θα έχει δύο γονείς που το αγαπάνε και που επιθυμούσαν να το γεννήσουν...
Go for it!!!! Σε υποστηρίζω 100%!!!