Μου τη σπάει που τον έκανα πατέρα και του έδωσα αξία!

Hρθε λοιπον η στιγμη να γραψω κι εγω τη δικη μου ιστορια.

Mετα απο αρκετα χρονια κοινων παρεων γιναμε ζευγαρι, συζησαμε αμεσως. Ολα κυλουσαν ηρεμα. Δεν ημουν ερωτευμενη μαζι του, ενιωθα ομως κατι πολυ πιο σημαντικο απο τον ερωτα. Αγαπη και σεβασμο και εκοβα και την καλημερα σε οποιον πηγαινε να μου τον θιξει. Διοτι ολοι ξεραν οτι ειναι καπως χαζουλης και με κραζανε που προχωρησα μαζι του. Εγω παλι θεωρουσα οτι ειναι ο πιο ακακος ανθρωπος στον πλανητη κι οχι μονο εβαζα το χερι στη φωτια για εκεινον, αλλα ειχα παρει τα παντα πανω μου για να μη πιεζεται καθολου. Ζουσε μια μοναχικη ζωη και πηγα και του τη φωτισα… Εδωσα ζωη στο αδειο του σπιτι, με ευχαριστουσε καθε μερα που υπαρχω και ελεγε οτι δεν θα αντεχε ουτε καν στην ιδεα να με χασει. Μου ελεγε συνεχεια οτι απο την πρωτη στιγμη ξεχωρισε, οτι ειμαι πολυ καλη ψυχη και πολυ καλος ανθρωπος κι οτι ημουν παντα το ονειρο του…

Ανελαβα λοιπον τη δουλεια του, το σπιτι του, ειχα γινει χιλια κομματια για να τα προλαβαινω ολα… Του μαγειρευα, τον φροντιζα, τον ειχα θεο. Δεν με αναγνωριζαν οσοι με ηξεραν, ειχα βαλει στη ακρη την προσωπικοτητα μου και τα θελω μου και ημουν απλα η ουρα του, το δεξι του χερι και η δουλαρα του…. Καθε μερα ειχε ολο και πιο πολλες απαιτησεις απο μενα… Ζητουσε, ζητουσε συνεχεια, ζητουσε αλλα ποτε δεν εδινε. Ηταν τοσο ανηθικος και ασυνειδητος που εκμεταλευοταν την αδυναμια που του ειχα. Με ειχε αρρωστησει ολη αυτη η κατασταση, καθε μερα να προσπαθω να του αποδεικνυω και κατι περισσοτερο.

Οταν λοιπον αρχισα να βγαζω απ΄ το σεντουκι και τα δικα μου θελω κι αρχισα να του ζητω κι εγω, εκει με ακυρωνε με το χειροτερο τροπο. Μαλιστα μια φορα αυτο εγινε μπροστα σε συγγενεις του κι εκει εγω αντιμιλησα…. και του βαλανε την ιδεα να με χωρισει γιατι δεν κανω, δεν ειμαι σαν κι αυτους, εκτος κι αν δεχομουν να γινω σαν κι αυτους, το… υποδειγμα οικογενειας, γιατι η δικη μου ηταν οτι να ‘ναι. Εγω φυσικα αντεδρασα κι εκει επεσε η επιθεση και το θαψιμο απο ολους και φυσικα αυτος δεν πηρε το μερος μου. Κι εγω βλεποντας τα οοοολα αυτα, εκανα το λαθος να παω να τον παντρευτω, παρολο που παραμονες του γαμου μου δηλωσαν οτι δεν θα με δεχτουν ποτε σαν νυφη τους…. Ακομα θυμαμαι τα μουτρα τους στο γαμο… Ψευτικα χαμογελα, σφιξιμο στα δοντια απο τη γεροντοκορη την αδερφη του, κακια και βλεμματα ολο ζηλεια. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι με ζηλευανε, δεν τους προκαλεσα ποτε, ουτε τους το επαιξα σπουδαια. Μοναδικη μου ασχολια ηταν αυτος, ποτε δεν με απασχολησαν ολοι οι αλλοι….

Πολυ συντομα εμεινα εγκυος…. Οταν το μαθανε παγωσανε. Γιατι εγω η παρεισακτη κι οχι η αλλη νυφη η καλη, το βουρλο χωρις προσωπικοτητα που οτι του λεγανε εκανε.. Ολες οι ανδροχωριστες ενα κομμα για το στοχο. Αρκετα χρονια παντρεμενη και ποτε δεν καταφερε να τους χαρισει ενα μωρο. Δεν το χαιρομαι, αδιαφορο μου ειναι αλλα παγωσαν οταν εμαθα το νεο οτι εγω τελικα θα κανω μωρο. Εκει λοιπον ξεκινησε η μεθοδευση του τελους! Δεν ηταν και πολυ δυσκολο με τον τοσο ανοητο αντρα που ειχα και δεν ηταν και καθολου δυσκολο γιατι εγω δεν επαιξα, τον αφησα να δω αν πραγματικα με αγαπαει… γιατι εγω με πουστιες δεν τον θελω διπλα μου εναν αντρα.

Ο αδερφος σχεδον μου ειχε απαγορευσει να μιλω για την εγκυμοσυνη μου… Τον ζηλευε γιατι εκεινος ειχε μια γυναικα υπερβαρη κι ο αδερφος του μια με καλες αναλογιες. Και τωρα και παιδι ο αδερφος του; Εεε ο θυμος του και η ζηλεια του μαζι με την κακια πια ηταν φανερος. Ολη τη μερα με αφηνε μονη στο σπιτι χωρις καν τα απαραιτητα κι αυτος πηγαινε στο πατρικο του κι ολοι μαζι καθισμενοι στο σαλονι με θαβανε και μεθοδευανε τον εξπρες χωρισμο μας. Συνεχεια με διαβαλανε κι αυτος πιστευε παντα αυτους,… Ποτε εμενα. Την ιδια στιγμη που εγω τον περιμενα καρδιοχτυπώντας να επιστρεψει στο σπιτι μας να χωθω στην αγκαλια του και να του περιγραψω με λαχταρα τις κλωτσουλες του μωρου μας μεσα στην κοιλιτσα οσο εκεινος ελειπε… αυτος ηταν εκει και με θαβανε ολοι μαζι ακυρωνοντας με στα παντα… Μια μερα δεν αντεξα και τις αποκαλεσα ανδροχωριστρες κι εκει τους το εκανα ευκολακι κι ολα μπηκαν στο δρομο που θελανε. Με εγκατελειψε αποκαλωντας με φαντασιοπληκτη κομπλεξικια που εγω δεν εχω μια τοσο υπεροχη οικογενεια να με νοιαζεται (το ανακατεμα θα εννοουσε) κι οτι επιβεβαιωνονται οι δικοι του οτι θελω να τον ξεκοψω απο αυτους…

Μεσα σε λιγες μερες αρχισαν οι προωρες συσπασεις μου… Αυτος αφαντος…. 5 μηνων ημουν μονο… πολυ νωρις για γεννα…. Τα περασα όλα μονη μου. Νοσηλειες και ατελειωτη ακινησια στο κρεβατι για να σωθει το μωρο. Καθε μερα τον παρακαλουσα να ξεκολλησει με τις εμμονες των δικων του και να με πιστεψει… Γιατι εγω και το μωρο ειμαστε η οικογενεια του… Κι εκεινος απαντουσε οτι οι αλλοι ειναι η οικογενεια του κι οτι λυπαται το μωρο… Κι οτι ο,τι κι αν συμβει εγω φταιω για ολα.

Ωσπου πηγα για γεννα με προγραμματισμενη καισαρικη και τσουπ εμφανιστηκαν ολοι οι εξαφανισμενοι…. Η μανα του, αυτος και το υπολοιπο team, εκτος απο τη γεροντοκορη. Ηγλυκοψευτρα μανα του με φιλησε στο μετωπο κι αυτος το ιδιο λιγο πριν να μπω στο χειρουργειο…… Τα φιλια του Ιουδα! Και μετα τη γεννα με αφορμη την αγορασμενη προικα μωρου απο τους δικους μου εκαναν φασαρια γιατι η χαζη η μανα του -η οποια πασχει απο εμμονες- εκτιμησε οτι ηταν ολα κακα ποιοτικως και φθηνιαρικα και διαμαρτυρηθηκε. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Ε; Κι ομως το θρασσος της δε ειχε ορια… Προκλητικοτατη…. Εγω ημουν ακομα με τους ορους και ενδοφλεβιως παυσιπονες και δεν ειχα δυναμη να την πεταξω εξω με τις κλωτσιες. Με εβρισε, με καταριοταν, χτυπουσε τα ποδια με δυναμη στο πατωμα λεγοντας μου οτι καλα να παθω και ημουν αναξια να το κρατησω το σπιτι μου. Αυτο μου αξιζε…. Κι αυτος της εβαζε και νερο μη και στεγνωσει το στομα της και δεν προλαβει να τα πει ολα… Η μανα μου απο την αλλη σοκαρισμενη και ημιλιποθυμη απο το σκηνικο των αρπακτικων…

Τελικα ξεπατωθηκαν κι εφυγαν αφου με γονατισαν ψυχικα.

Την αλλη μερα βγηκα απο το μαιευτηριο ενα ερειπιο…. Με το κεφαλι κοιταζοντας το πατωμα και πια δεν με ενοιαζε η μεγαλη τομη της καισαρικης που ποναγε, ημουν ξεπαρταλιασμενη ψυχικα οσο δεν επαιρνε αλλο.

Ερχοταν καθε μερα σπιτι στο πατρικο μου και με απειλουσε οτι θα μου το παρει το μωρο κι ενω τον αφηνα να το βλεπει καθε μερα, εκεινος με πηγαινε καθε τοσο στον εισαγγελεα για παραπονα… Μαζευε χαρτια για να εχει, μου εβαζε ορο να με παει σε ψυχιατρο διοτι η μανα του εκτιμησε οτι εχω σοβαρη ψυχικη διαταραχη και επιλοχειο και χρειαζομαι στηριξη για το καλο του μωρου!! Στηριξη με εισαγγελεις, με αστυνομιες και με ξυλο στο μαιευτηριο ε;

Στους 2 μηνες μου κοπηκε το γαλα μετα απο σωματικη βια που ασκησε πανω μου (μεσα σε μονο λιγες ωρες byee byee το γαλατακι του μωρου μου).

Οταν το μωρο εγινε 2.5 μηνων η χαζη η μανα του προφανως σκεπτομενη οτι καποια μερα θα της χρεωσει το χωρισμο ο γιοκας της, η ασυνειδητη, χωρις ιχνος ντροπης ζητησε να μας τα ξαναβρει για να του ριξει σταχτη στα ματια οτι και καλα μας θελει μαζι…. Τι ειρωνια, αυτη που με τοση λυσσα μας χωρισε να θελει να μας τα βρει; Μονο ενας ανοητος σαν κι αυτον θα το πιστευε. Δεν ηταν και τοσο δυσκολο να κανει παιχνιδι με ενα τοσο χαζουλη γιο… ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Φυσικα και δεν δεχτηκα. Αν ηταν να τα βρουμε, ας εκανε εκεινος κινηση κι οχι παλι η μανα τους για εμας χωρις εμας. Εγω δεν ειμαι ανυπαρκτη να μου αποφασιζουν αλλοι τη ζωη μου. Απο εκεινη τη μερα ορκιστηκα στον εαυτο μου μετα κι απο τις αστυνομιες και τους εισαγγελεις να τον ξεριζωσω απο την καρδια μου! Οσο κι αν πονουσε! Και να τον πεταξω εκει που του αξιζε εξ αρχης…. Μου πηρε αρκετο καιρο αλλα τα καταφερα…. Την ξεβρωμισα την καρδια μου απο τον ιο παρασιτο… που νομιζα πως αξιζε κι οτι με αγαπουσε αλλα αποδειχτηκε συναισθηματικα αναπηρος…

Εξαφανιστηκε για μηνες μεθοδευοντας να μου παρει το μωρο μεσω δικης… και τσουπ εκανε εμφανιση και λογω του οτι εγω ειχα παλι τη γκαντεμια με το μερος μου ο δικηγορος μου παραμονες της δικης για να με τιμωρησει που δεν υπεκυψα στη σεξουαλικη του παρενοχληση, εδωσε σχεδον κοινη επιμελεια στο βρεφακι μου καταθετοντας γραπτως αλλα αιτηματα κι οχι τα δικα μου (αλλαξε τα χαρτια το καθικι). Το εκανε μπαλακι ωσπου το μωρο δεν αντεξε και αρρωστησε… Μια σταλια βρεφακι να μην μπορουν να το ταισουν, να το κοιμησουν…. Τυρρανια σκετη. Και σαν να μην τους εφτανε αυτο τους ασυνειδητους… μου καναν δικη να μου παρουν ολοκληρωτικα την επιμελεια αλλα ξεχασανε οτι τωρα ειχα δικηγορο που δε θα με πουλουσε… Ουτε θα τους τα εδινε στο πιατο ολα ετοιμα…. Με μαρτυρα λοιπον τη χαζη τη μανα του ειπανε τα απιστευτα, ωσπου ο προεδρος βγηκε απο τα ρουχα του….

Οι εμμονες ειναι σοβαρη ψυχικη παθηση και αποκαλυφθηκαν….

Φυσικα ειναι περιττο να πω οτι οικονομικα στις αναγκες του παιδιου ειναι ανυπαρκτος… και ψυχικα ανυπαρκτος…

Η μητροτητα σε θωρακιζει σε απιστευτο βαθμο, μανουλες. Και αντεχεις πολλα και καταφερνεις και πολλα…. Απο τη μερα που γεννησα τον αγγελο μου δεν νιωθω να εχει χαθει σταλα ευτυχιας απο τη σχεση μου με το παιδι μου παρολα τα προβληματα… Ειμαι απο την αρχη εξ ολοκληρου διπλα στη φροντιδα της. Νιωθω οτι ο Θεος μου εδωσε ενα δωρο που μπορει πεφτοντας απο τον ουρανο να μου ανοιξε το κεφαλι αλλα η πληγη εκλεισε και τωρα χαιρομαι το παιδι μου χωρις πονο, αποφασισμενη πια οτι μονη θα το περασω ολο… Εξαλου δεν τον ειχα και ποτε στο πλαι μου σε τιποτα για να νοσταλγησω το παραμικρο του….. Αλλα μου τη σπαει που ηταν ενα τιποτα και τον εκανα πατερα και του εδωσα αξια!! 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com