Χάδια, φιλιά και μεγάλη αγκαλιά
Ζω εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Λόγω ανωτέρας βίας, ο άντρας μου απουσιάζει απο το σπίτι 4 μήνες το χρόνο καθώς εργάζεται σε άλλη πόλη. Έχω στήσει απο το Α ως το Ω δική μου δουλειά και έχω κι εγώ πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις τους τελευταίους μήνες.
Η κόρη μας είναι 21 μηνών σήμερα.
16 Μήνες είχα την τύχη να την χαρώ ολημερίς και οληνυχτίς. Μετά ξεκινήσαμε παιδικό 4 ημέρες την εβδομάδα.
Αυτά τα δυο χρόνια της ζωής μου έχω γίνει ένας άλλος άνθρωπος. Προσπαθώ να εξελίσσομαι σε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο άνθρωπο για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Από τη στιγμή που την αντίκρισα την αγάπησα όσο δεν έχω ποτέ αγαπήσει στη ζωή μου. Είμαστε πάρα πολύ δεμένες αλλά δεν καλλιεργώ στο παιδί μια σχέση εξάρτησης, απεναντίας όσο περνάει ο καιρός μου δείχνει πότε είναι έτοιμη να ανοίγει όλο και παραπάνω τα φτερά της.
Με την κόρη μου λοιπόν περνάμε αρκετό και ουσιαστικό χρόνο μαζί και έχουμε ένα ιδιαίτερο προνόμιο στη σχέση μας μεταξύ άλλων: μιλάμε ελληνικά μεταξύ μας σε μια ξένη χώρα. Στην αρχή νόμιζε αυτή τη γλώσσα ήταν μοναδική, μόνο δική μας και της φαινόταν περιέργο όταν άκουγε κι άλλους να μιλάνε όπως η μαμά. Ο μπαμπάς της, που δεν είναι ελληνόφωνος, είπε συγκεκριμένα πέρυσι: Όταν ακούει ελληνικά όλα χαμογελάει αλλά όταν καποιος της μιλάει στην αλλη γλώσσα το παιδί μουτρώνει…
Για να μην τα πολυλογώ, γενικά άκουσα απο πολλά άτομα ανεξαρτήτου προελεύσεως ότι παραχαιδέυω το παιδί μου, ότι το κάνω Παιδί Βασιλιά και γιατί δεν την βάζω στον παιδικό απο βρέφος όπως τα άλλα παιδάκια και γιατί την αφήνω να κοιμάται μαζί μας και γιατί όλο θέλει τη μαμά της κτλ ….
Σημασία έχει ότι η μικρή είναι 21 μηνών και μιλάει απταίστως δυο γλώσσες με πλούσιο λεξιλόγιο που κάνει τη διαφορά απο τα άλλα παιδάκια της ηλικίας της. Είναι σίγουρη για τον εαυτό της, σέβεται τους γύρω της, λέει καλημέρα και γειά σας μόλις πάμε ή φύγουμε από κάπου, μοιράζεται τα πράγματά της με άλλα παιδάκι, λατρεύει να παίζει με τα άλλα συνομήλικα, δείχνει μεγάλη τρυφερότητα στα μικρότερα, άμα κάτι την ενοχλήσει το εκφράζει ελεύθερα αλλά φυσικά δοκιμάζει τα όρια να δει μέχρι που την παίρνει, έχει τις απαιτήσεις της και την πιάνει κρίση για να ενδόσουμε σε ότι ζητήσει, φυσικά και όταν της μπεί κάτι στο κεφάλι δεν λέει να κάνει πίσω… Δεν είναι παιδί μοντέλο, είναι απλά ένα παιδί!
Όλοι μας σαν γονείς οφείλουμε να βρούμε τον καταλληλότερο ήρεμο τρόπο που αρμόζει στο παιδί για να του εξηγήσουμε πώς να εκφράζει το θυμό του, να ξεπερνά τους φόβους του και να του καλλιεργούμε την συναισθηματική ασφάλεια. Όταν ένα παιδί έχει όρια νοιώθει ασφαλεια στο οικογενειακό περιβάλλον αλλά σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο περνάμε το μήνυμα. Όρια δεν σημαίνει φόβος, συναισθηματική αποστασιοποίηση, φωνές, προσβολές, τιμωρίες, ξύλο και άλλα τέτοια συναφή.
Παρεμπιπτόντως την γέννηση της κόρης μου ακολούθησε η γέννηση της ξαδελφούλας της ένα μήνα αργότερα. Η δεύτερη μικρούλα της οικογένειας μεγαλώνει με εντελώς διαφορετική νοοτροπία απο τη δική μας. Με τη μαμά της ποτέ δεν είχαμε καμία αντιπαράθεση αλλά οι γύρω όλο έκαναν συγκρίσεις στα μωρά…. Φυσικά εγώ άλλης εθνικότητας, κανεις δεν καταλάβαινε γρι όταν μιλούσα στο παιδί, θήλαζα όπου κι αν λάχει, άφηνα το μωρό να κοιμάται μαζί μας, δεν έκανα τίποτε άλλο παρά να ασχολούμαι με τις ανάγκες του παιδιού μου και γενικά τα είδαν όλα… Είχα έρθει από τον Άρη! Πράγματα που εγώ θεωρούσα δεδομένα, για κάποιους άλλους κακομάθαινα ένα τετράμηνο βρέφος… Σήμερα γελάω, τότε έκλαψα.
Παρόλο την κριτική που μου ασκήθηκε απο το άμεσο περιβάλλον μου, του στυλ Κόψε τον ομφάλιο λώρο ή Μάλωσέ τη ή Άστην να κλαίει και θα αποκοιμηθεί… σήμερα ένοιωσα πολύ περίφανη και ικανή σαν μητέρα. Ξεπέρασα προ πολλού τη φάση αναγνώρισης αλλά σήμερα συγκινήθηκα με αυτό που άκουσα.
Στον παιδικό οι υπεύθυνες μου είπαν: Η Ά…. είναι ένα παιδί καλά με τον εαυτό του, γνωρίζει τα όρια, είναι συναισθηματικά ισορροπημένη και σίγουρη γι αυτήν. Για εμάς είναι το καλύτερο στοιχείο του γκρούπ. Μπράβο σας κα Μ….!
Για πείτε μου πώς να μη συγκινηθώ μετά;
Πολλές φορές ήρθα σε αντιπαράθεση με τον ίδιο μου τον εαυτό και αναρωτιόμουν αν «κακομαθαίνω » το παιδί μου. Το παιδί θέλει αγάπη, χάδια, φιλιά, σεβασμό, τρυφερότητα αλλά και όρια (αποφασιστικότητα μα χωρίς κανένα είδους βία!)
Χθές έφυγε η μαμά μου μετά απο ένα μήνα διακοπών στο σπίτι μας. Σήμερα μου λείπει! Είμαι 30 χρονών και χρειάζομαι τη μαμά μου!
Σήμερα αποφάσισα ότι όταν η κόρη μου με ζητάει να αγκαλοφιλιστούμε στο κρεβάτι το βράδυ πριν πέσει γα ύπνο και να αποκοιμηθεί κουρνιασένη πάνω μου δεν θα της το αρνηθώ ποτέ!
Κουρνιασμένη στην φωλίτσα της το βράδυ για να παίρνει δύναμη να ανοίγει τα μεγάλα της φτερά το πρωί.
Φιλικά,
Μαμά Τ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και εγώ τρία χρόνια δίνω απλόχερα στο παιδί μου αγκαλιές και φιλιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν βάζω και κάποια όρια ή κανόνες. Στην αρχή υπήρξαν πολλοί που μου έλεγαν το αντίθετο, αλλά εγώ επέμενα στην άποψη μου. Επίσης λόγω συνθηκών είναι συνέχεια μαζί μας, δεν το αφήνουμε ποτέ και σε κανέναν. Όταν έγινε δυόμιση πήγε παιδίκό σταθμό, ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που έφυγε για λίγο μακρυά μας. Μας είχαν όλοι προειδοποιήσει ότι θα περάσει δύσκολη φάση προσαρμογής και άλλα τρομολαγνικά. Τους διέψευσε όλους. Μπήκε στην τάξη από την πρώτη μέρα με θάρρος και αυτοπεποίθηση και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου. Νομίζω ότι όλη αυτή η τρυφερότητα που εισέπραξε του έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Έχω την ίδια γνώμη με τις περισσότερες μαμαδες.Τα 3 μου παιδιά 11~6 ετων και 2μηνων τα φιλαω και τα αγκαλιαζω συνεχεια κι αν καμμία φορά δεν συμφωνούμε ή μαλωσουμε έρχονται και με αγκαλιαζουν .Τα παιδιά σου δίνουν οτι τους προσφερεις!
Το ότι το παιδί σου είναι έτσι όπως το περιγράφεις, οφείλεται σίγουρα στον τρόπο που το μεγαλώνεις και μπράβο σου! Το ότι μιλάει καλά, είναι καθαρά θέμα του παιδιού και όχι των φιλιών και αγκαλιών ή της συνεχούς ποιοτικής συναναστροφής της μαζί σου. Η κάθε μαμα πρέπει να βρει τί είναι αυτό που ταιριάζει στο δικό της παιδί και όχι να ακολουθεί συνταγές και συμβουλές. Βέβαια οι αγκαλίες και τα χάδια δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν (και εγώ το ίδιο κάνω), όπως ούτε και οι επαινοι αρκεί να γίνονται σωστά.Τα παιδιά μας είναι τα πιο όμορφα και έξυπνα παιδία αλλά για εμάς τους γονείς τους όχι για όλους και αυτό οφείλουμε να τους το πούμε. Τότε θα αισθάνονται αυτοπεποίθηση αλλα παράλληλα θα ξέρουν πως δεν είναι τα μόνα όμορφα/ έξυπα κτλ. και έτσι δεν θα γίνουν κακομαθημένα ή υπεροπτικά. Σε κάθε περίπτωση η ανατροφή ενός παιδιού είναι δύσκολη υπόθεση αλλά και ωραια.
Συμφωνώ με όσα λές! Έτσι είναι πραγματικά.
Μανούλες γλυκιές σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Με αγκαλίτσες και φιλάκια μεγαλώνουν τα παιδάκια. Να ακούτε πάντα το ενστικτό σας , τελικά είναι το πιο βασικό. Θα δείτε ότι τα παιδάκια μας θα είναι ισορροπημένοι και δίκαιοι ενήλικες. Η συναισθηματική πληρότητα στη μικρή ηλικία είναι καθοριστική για την μετέπειτα ζωή τους.
και γω ειμαι αυτης της φιλισοφιας..! μπραβο σου επισης μπραβο σας που 21 μηνων μιλαει απταιστα 2 γλωσσες..ουαου!! στην ηλικια αυτη αλλα παιδακια λενε δε λενε 15 λεξεις..
Γι αυτό ακριβώς πρέπει να βάζουμε και τα ανάλογα όρια σύμφωνα με το χαρακτήρα του παιδιού μας . Δε διαφωνώ με αυτό που λες ! Απλά πρέπει να είμαστε σταθεροί σε αυτά που λέμε . Μη νομίζεις ,μου έχει τύχει κ η κόρη μου να κυλιέται συχνά καταχαμα σε μαγαζί γιατί κάτι της έκατσε στο μυαλό. Όταν λέμε όχι είναι όχι. Η μαμά φεύγει . Ε όσο βλέπει που απομακρινομαι κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ακολουθήσει .Της εξηγώ ότι δε δέχομαι τέτοια συμπεριφορά . Άλλες φορές την πιάνει να δοκιμάσει να σηκώσει χέρι. Πάλι το ίδιο : όχι . Απλά δοκιμάζει πάντα τα όρια της. Αλλά προσωπικά αποφεύγω φωνές κτλ αλλάζω ύφος κ δεν ένδιδω. Το παν είναι να ξεχωρίσεις το κλάμα από παράπονο κ συναιςθηματικη ανάγκη από το κλάμα απαίτησης κ πείσματος για να το χειριστήρια ανάλογα. Και φυσικά Υπομονή . Έτσι προσπαθώ να λειτουργώ ...
Όταν λέω άπταιστα εννοώ για την ηλικία της . Έχει διαφοροποιήσει τις δυο γλώσσες πλέον και έχει 300 κ βάλε λέξεις στα ελληνικά κ λίγο λιγότερο στη γλώσσα του μπαμπά. Έχει πολύ πλάκα όταν λέει πχ έφυγε η γιαγιά ββββββ αοπλανο γιαγιά το πιτι της . Και μετά το λέει κ στην άλλη της γλώσσα για να το εμπεδώσουμε καλύτερα :-) αλλά όλα τα διγλωςςα έτσι λειτουργούν κ αυτό που λένε ότι αργούν να μιλήσουν δεν ισχύει
Είσαι απόλυτη. Υπάρχουν πολλά δίγλωσσα που αργούν να μιλήσουν και είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό.
Ολιβια, είχα την τύχη το δικό μου να μιλήσει γρήγορα κ πολύ .. Το έθεσα λάθος , υπάρχουν και παιδάκια που έχουν μια γλώσσα κ αργούν να μιλήσουν. Απλά δεν είναι κανόνας ότι όλα τα διγλωςςα κ καλά αργούν να μιλήσουν αυτό θέλω να πω.
Μα πόσο συμφωνώ!!! και το αποτέλεσμα πάντα δικαιώνει εμάς που δεν τα έχουμε στρατιωτάκια και επενδύουμε στις αγκαλιές τα φιλιά και τον διάλογο!
Μαμα Τ. μπραβο σου που τα καταφερες. Ειναι πολυ δυσκολο αυτο που πετυχες. Αυτο στο οποιο θελω να πω μια διαφορετικη αποψη, οχι για σενα που βρηκες το σωστο τροπο για το παιδι σου αλλα για αλλες μαμαδες που μπορει να νιωθουν οτι δεν τα καταφερνουν και ψαχνουν να βρουν τι κανουν λαθος, ειναι οτι δυστυχως αυτος ο τροπος που περιγραφεις δεν πιανει σε ολα τα παιδια. Μερικα το εκμεταλλευονται ολο αυτο και γινονται πραγματι κακομαθημενα, απαιτητικα και μονιμως δυσαρεστημενα γιατι ο εξω κοσμος (π.χ. το σχολειο) δεν μπορει εκ των πραγματων να τους δωσει αυτο που θελουν τη στιγμη που το θελουν. Δηλαδη, το θελω αγκαλια τωρα ειναι κατι που μπορει να το κανει η μαμα αλλα δεν μπορει να το κανει παντα η δασκαλα που φροντιζει αλλα τοσα παιδια. Δεν ειναι εντελως λαθος η αποψη οτι μερικα παιδια γινονται κακομαθημενα με αυτον τον τροπο. Αν δουμε οτι συμβαινει αυτο ας το περιοριζουμε γιατι οσο περνανε τα χρονια γινεται ολο και πιο δυσκολο να το αλλαξεις.
Μπράβο σου αγαπητή μαμα Τ. Και γω τους γιους μου συνεχεια τους αγκαλιαζω και τους φιλαω.. Ζω και γω σε άλλη χώρα και παλιότερα ο άντρας μου με κοιτούσε και αυτός λίγο περίεργα, ίσως γιατι στην οικογένεια του δεν τους μεγαλώσανε έτσι. Πόσο μάλλον οι ξένοι που όταν άκουγαν πως σηκωνομουν πολλές φορές τη νύχτα,ειδικά με τον μικρο πάνω απο 6-7 φορές και μου έλεγαν αστον να κλαψει και θα κοιμηθει...οι περισσότερες που τα έλεγαν αυτα ήταν αυτές που είχαν θηλασει τα μικρα τους..εγω δεν τα ειχα..και απορουσα καθώς δε μπορούσα να καταλάβω πως είχαν αφιερώσει τοσο χρόνο και ενέργεια για το θηλασμο και όχι για το να αγκαλιάσουν και να σταθούν στα μωρα τους μέρα και νύχτα,όταν αυτα τις έχουν πραγματικά ανάγκη... Δε ξέρω αν θα γίνουν πιο ανεξάρτητοι, αλλα έχουν γίνει 2 πολυ τρυφερά αγόρια...
Natasha θηλασμός ή όχι δεν αλλάζει κάτι πιστεύω, σημασία έχει πόσο στενή συναισθηματική σχέση θέλεις να έχεις με τα παιδάκια σου...να τα χαίρεσαι τα αγοράκια σου
Συμφωνώ απόλυτα!!! Η αγάπη δεν έχει όρια και δεν κακομαθαίνει! Φτιάχνει ψυχικά υγιείς και χορτασμένους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπάνε και να το δείχνουν στους άλλους! Αγκαλιές, φιλιά και αγάπη...
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟΝ ΓΙΟΚΑ ΜΟΥ! ΜΠΡΑΒΟ!
παρα πολυ καλα κανεις..η αγαπη δεν εχει ορια..μπραβο σου.ν την χαιρεσαι κ ν την ζεις καθημερινα ...
είμαι της ίδιας ''σχολής'' με εσένα και συμφωνώ απόλυτα με την νοοτροπία σου..άλλωστε πόσο καιρό θα τα έχουμε στην αγκαλιά μας..μετά θα τους ζητάμε ένα φιλί και θα λένε ''άσε μας ρε μαμά'' :)
ΠΌΛΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ ΜΑΜΑ Τ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ .... ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ....