Όλοι οι γονείς έχουν τον δικό τους τρόπο να μεγαλώνουν το παιδί τους. Η Denise Stirk εξηγεί στο Popsugar ορισμένους από τους πιο συνηθισμένους όρους που ακούμε συνέχεια τα τελευταία χρόνια.
Είναι οι γονείς που έχουν διαρκώς υπό την επίβλεψή τους τα παιδιά. Είναι κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι τους, έχοντας το νου τους για κάθε πρόβλημα που μπορεί να προκύψει, έτοιμοι να σπεύσουν και να το λύσουν. Οι επικριτές των γονιών ελικόπτερα λένε πως είναι υπερπροστατευτικοί και ασχολούνται περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε.
Το attachment parenting είναι ένας τρόπος να μεγαλώνεις τα παιδιά σου ο οποίος ακολουθεί τη θεωρεία πως αναπτύσσοντας από νωρίς μία ασφαλή σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά τα κάνει να γίνονται ασφαλείς και ανεξάρτητοι ενήλικες. Όσοι ακολουθούν αυτή τη μέθοδο μοιράζονται το κρεβάτι με τα παιδιά τους και χρησιμοποιούν μάρσιπους και σλινγκ για να τα έχουν πάντα δίπλα τους.
Αυτό το στυλ θυμίζει τον γονιό αυτοκόλλητο, μιας και οι γονείς που ακολουθούν τις ανάγκες του μωρού τους το έχουν κοντά τους συνέχεια, το ταΐζουν κάθε φορά που το ζητάει και κοιμούνται μαζί του. Το βασικότερο χαρακτηριστικό αυτού του τρόπου είναι όμως πως το μωρό είναι το αφεντικό. Οι γονείς περιμένουν από το μωρό τους να αποφασίσει τι χρειάζεται και δεν σχεδιάζουν το δικό τους πρόγραμμα ταΐσματος, ύπνου και παιχνιδιού.
Οι γονείς αυτοί επιθυμούν να ζουν και να μεγαλώνουν ένα ευσυνείδητο παιδί. Προσέχουν το περιβάλλον, ακολουθούν μία ολιστική προσέγγιση και οι μέθοδοι πειθαρχίας που χρησιμοποιούν είναι ήπιες.
Όπως περιγράφει η Amy Chua, είναι ένας γονιός αυστηρός και πειθαρχημένος, κάποιος που δίνει σημασία στην ακαδημαϊκή εξέλιξη του παιδιού του πάνω από κάθε τι άλλο.
Στον αντίποδα των γονιών τίγρεις είναι οι γονείς ελευθέρας βοσκής. Η φιλοσοφία τους λέει πως αντί να ακολουθούν προγραμματισμένες δραστηριότητες, τα παιδιά θα πρέπει να μπορούν να εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους στο δικό τους ρυθμό.
Ο γονιός αυτός υποστηρίζει πως η φύση του μωρού είναι πιο ισχυρή από τη γαλούχησή του. Με τη βοήθεια της προσευχής, ο γονιός αυτός παροτρύνεται να δεχτεί τη φύση του παιδιού του και πως κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν και να ηρεμήσει.
Αυτό το στυλ γονεϊκότητας που είναι επινόηση της συγγραφέως του άρθρου υποστηρίζει πως είναι και το στυλ που προσπαθούν οι περισσότεροι να ακολουθήσουν. Δανείζονται στοιχεία από δω κι από κει από τους γονείς αυτοκόλλητα, τους γονείς της φύσης, τους γονείς που ακολουθούν τις επιθυμίες των παιδιών τους. Ελπίζουν να βρουν την απόλυτη ηρεμία και να χαλαρώσουν έχοντας παιδιά «ελευθέρας βοσκής». Υπάρχουν όμως και οι φορές που γίνονται ελικόπτερα και τίγρεις. Πάνω απ’ όλα όμως, κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν.
Εσείς ποιο μοντέλο γονεϊκότητας ακολουθείτε ή ακολουθήσατε στο μεγάλωμα του παιδιού σας;
Baby-led, αλλά είναι μικρούλια ακόμη. Δεν ξέρω μεγαλώνοντας πως θα εξελιχθούμε*
αν τα βαλουμε στο μιξερακι ... βγαινουμε εγω και ο αντρας μου... προσπαθουμε σε γενικες γραμμες να αφουγκραζομαστε τις αναγκες του παιδιου και να τις ικανοποιουμε με βαση την λογικη, το συναισθημα και τις εμπειριες της κοινης μας ζωης.. παν μετρον αριστον!! στο μονο που δεν τσιγγουνευομαστε ειναι στις αγκαλιες και στον χρονο που θα δωσουμε στο παιδι μας!
Λίγο απ όλα είμαι θα έλεγα , τίγρης όσο πατάει η γάτα και κρατιέμαι για να μην ελικοπτερήσω. Πολυ αυτοκόλλητο, ελέυθερη βοσκή
ελικοπτερο και εγω. Αλλα εγω φταιω που ανησυχω για τα παντα?
Εμείς λίγο απ' όλα και αυτοκόλλητο και ελευθέρας βοσκής και τίγρης όπου δεν πάει άλλο και βοήθειά μας.!!!!
Εγώ μάλλον είμαι ο γονιός ελικόπτερο ... Άθελά μου βέβαια και ναι έτσι ήταν η μητέρα μου , η οποία ήταν καταπληκτική και με υπέρ-αγαπούσε και με υπέρ-προστάτευε ακόμα και μέχρι την ημέρα που πέθανε ...Και πάλι ναι , είναι λάθος γιατί η υπερπροστασία συνοδεύεται και από πολύ άγχος ... Το μεταδίδεις αναπόφευκτα και δεν είναι καλό καθόλου . Προσπαθώ να το αλλάξω αυτό αλλά πρ'ωτα πρέπει να αλλάξω τον εαυτό μου .