Ήξερα ότι θα τα καταφέρει!
Δεν ξέρω πως να αρχίσω… Θα σας κουράσω λιγο, αλλα στο τέλος νομίζω οτι θα με καταλάβετε.
13 Απριλίου 1995, έγκυος στο 2ο μωρό (δεν ήξερα το φύλο, δεν ήθελα). Mεσημερι ξυπνάω απο βαθύ ύπνο να πάω wc… Πριν προλάβω να περάσω την πόρτα, αίμα παντού! Δεν μπορω να σας περιγράψω!
Φτάνω στο μαιευτήριο 6 παρα… Εγω και η αδερφή μου μόνο… Ο Δημήτρης στη δουλειά… Ο γιατρός ρωτάει «Τη Μαρία ή το μωρό;»
Το μωρό βγαίνει μεσα απο δυο μπαλες αίμα (αφήστε το και θα δούμε λεει ο γιατρός)
Ξυπνάω χαλια (ολική νάρκωση)
Τι έκανα; Αγοράκι!
Ειναι καλα;;;
– Ο Θεός ειναι μεγάλος, η απάντηση!
Εγω μεταξύ ζωής και….
Το μωρό 1100γραμ .(με τις πάνες)!! Φευγει για Παίδων. Τον βλέπω 6 μερες μετα… ΣΟΚ!!!! Μια ΠΑΝΑ που ‘φοράει ενα μωρο’! Αυτο το μωρό που η φύση δεν ήθελε να ολοκληρωθεί!!! Ενας μικρος-Μικρούτσικος Μαχητής!
Τον πήρα αγκαλιά οταν εφτασε 1700γρ… Πέρασε τααα απίστευτα… Λάμπες για ικτερο, μερική απόφραξη εντέρου, λοιμώξεις, μεταγγισεις αίματος. Εγω μες την απελπισία…. 100γρ έπαιρνε 150 εχανε….
30ημερων… Σηψαιμια… αίμα και ουρα…
– Δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, κανε αεροβαπτισμα.
– Δεν εχει πολλές ελπίδες, πρέπει να είσαι έτοιμη για να…
ΟΧΙ, ΟΧΙ θα τα καταφέρει!
– Ειναι δύσκολο, μπορει να μη βλέπει, να μην αυτο να μην το άλλο…
Ο Χ Ι !!!!! Θα τα καταφέρει!
Γιατι πίστευα στο Θεό (δυο μέρες πριν γεννήσω είδα ενα όνειρο που κατα κάποιο τροπο με προετοίμαζε για αυτο που θα ζούσα)
Η απόφαση είχε παρθεί. Το μωρο αυτο θα είχε το όνομα ΧΡΗΣΤΟΣ….
Και… Ναι, 2 μήνες μετα με πολλα προβλήματα τον πήρα σπιτι!!! Δεν ήξερε να καταπίνει, έπρεπε να τρώει καθε δυο ώρες, δεν ανέπνεε, μελανιαζε, αλλα ήταν στην αγκαλιά μου!!!
10 χρόνων έδωσε άλλη μια μεγάλη μάχη να φτιάξουμε την καρδούλα. Μπήκε στο χειρουργείο μαχητής σωστός! Ούτε κλάματα, ούτε τίποτα, ενήμερος γ ι α ολα!!! («Μαμά, φοβάμαι λιγο την εντατική που θα ειμαι μόνος…. αλλα αφού θα γίνω καλα!!!»)
7 ωρες χωρίς να ξέρω αν ζω ή εχω πεθάνει…
– Προλάβαμε, είπε ο γιατρός, η καρδιά του δεν χωρούσε πια στο στήθος του
Κ. Γιαννοπουλε, σε ευχαριστώ και πάλι!!!!!
Αυτο ειναι μια παααααααρα πολυ μικρή περίληψη απο τον ερχομό του ΧΡΗΣΤΟΥ στη ζωή μου/μας πριν απο 19 χρόνια!
ΧΡΟΝΙΑ σου πολλα, αγοράκι μου, βάσανακι μου!
Αγορινα μου, σου εύχομαι τα καλύτερα απο δώ και μπρος, να μάχεσαι, να πολεμάς και να ξεπερνας τα εμπόδια της ζωής σου όπως μόνο εσυ ξερεις! Θα ειμαι πάντα δίπλα σου!
Σ’ ΑΓΑΠΩ!
Η μαμά σου Μαίρη
Υ.Γ. Πρέπει να πω ενα ακομα μεγάλο, τεράστιο ευχαριστώ στη ΧΡΥΣΑ που στάθηκε και πιο πολυ στον Χρήστο. Οταν δεν είχε εμάς κοντά του στην εντατική, είχε αυτο το κορίτσι. Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι τα καλύτερα!!!!!
?Αγαπητή μαμά Ιωάννα. Η προωρότητα είναι δύσκολα πράγμα φαντάζομαι αλλά θα δεις ότι μετά από χρόνια θα την καμαρώνεις.... Στο λέει η μαμα Βασω μαμά δύο υπέροχων παιδιών.... Και τρίτη κόρη της μαμάς μου που γέννησε εμένα 900 γρ. Τώρα είμαι 42 και είμαι μια χαρα
ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ 950 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΟΩΡΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΜΩΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΥΛΙΑ ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ..........Η ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ.........
Τι να πω ενα μεγάλο μπραβο κ στους δυο χίλια χρόνια να ζήσετε!!!!
Να ναι γερό και να δεις δισέγγονα!!!! Με συγκίνησες πολύ!
Περάσαμε κ εμείς τις δυσκολίες της προωροτητας η καρδιά μου πονά όταν ακούω κ για αλλά παιδάκια μάτια μου βουρκώνουν αλλά περνώ δύναμη όταν βλέπω τα μάτια της μικρή μου όταν βλέπω το χαμόγελο της όταν τη μαλωνω που κάνει αταξίες κ μου κουνά το δείκτη της κ μου λέει ποτέ ποτέ....δεν ξέρω πως να ευχαριστήσω το θεό για αυτό το δώρο.
σε καταλαβαίνω απόλυτα 26 εωσ 1010kgr 3,5 μήνες μέσα. δόξα τον θεό δεν έχει το παραμικρό κ τον ονομασαμε κ μεις χρήστο. να τον καμαρωνεις κ να μην παψεις στιγμή να προσευχεσαι.
Ποσο σε νιώθω....Γεννησα τριδυμα με τον μικροτερο μολις 830γ... με λοιμωξεις,μεταγγισεις,σηψαιμιες....... έμεινε 2 1/2 μηνες μεσα στη ΜΕΝΝ αλλα περα απο γιγαντιος μαχητης ειναι και ατρωτος!Σημερα περπατησε πρωτος απο ολους!!!Εφαγε στη στροφη και τον αδερφο του και την αδερφη του :-) Τα πρωορακια είναι ΑΣΤΕΡΙΑ και χαιρομαι τοσο που και το δικο σου αστερι στεκεται ψηλα και ακτινοβολεί. Να τον καμαρωνεις και εχει ολα τα καλα του κοσμου.
13 Απριλίου λοιπόν... Κάτι έχει αυτή η μέρα. Μαίρη, πέρνα μια βόλτα από το 31ebdomades.blogspot.com αν θες. Να τον χαίρεσαι πάντα!
Αξίζουν συγχαρητήρια στο παιδι σου αλλά και σε εσενα.Εύχομαι όλα τ;α παιδιά μας να είναι παντα καλά με τη βοήθεια του Θεού.Με σεβασμο μια μαμά