Mία μέλισσα τον Απρίλιο

γράφει ο Δήμος Μπουλούκος

«Μπαμπά, μπαμπά, έλα να δεις»

Η Ζέτα μπήκε φουριόζα στο σαλόνι και φώναζε. Η μάλλον βαριεστημένη απάντηση μου ήταν: «τώρα, έρχομαι». «Τώρα μπαμπά, έλα τώρα» μου είπε και με τράβηξε από το χέρι.

Χωρίς μεγάλη διάθεση την ακολούθησα στο δωμάτιο της. Αλλά δεν έμεινε εκεί, άνοιξε την τζαμόπορτα και βγήκε στο μπαλκόνι, δείχνοντας τη μία από τις δύο γλαστρούλες που έχει.

Είδα τα φυτά ανθισμένα λόγω άνοιξης και της λέω: «ωραία λουλούδια, είδες η άνοιξη».

«Οχι μπαμπά τα λουλούδια, δες καλύτερα υπάρχει μια μέλισσα επάνω τους» φώναζε με ένα τεράστιο χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο στόμα της.

Η τυπική απάντηση μου: «ναι αγάπη μου, το είδα», δεν την ικανοποίησε. Και μου εξήγησε: «μπαμπά ήρθε μέλισσα στα λουλούδια μου, αντιθέτως με πέρσι που δεν είχε έρθει. Αυτή την άνοιξη ήρθε» μίλησε με καμάρι!

Τότε επιτέλους, το βυθισμένο σε λήθαργο μυαλό μου λόγω πολλών σκέψεων, προβληματισμών και ανησυχιών, ξύπνησε!

Αντιλήφθηκα τη διάθεση της Ζετούλας, χάρηκα με τη χαρά της και χαμογέλασα. Η ψυχή μου, όμως, μελαγχόλησε, όχι φυσικά για την κόρη μου αλλά για μένα!

Συνειδητοποίησα ότι η εποχή που τόσο απλά πράγμα μπορούν να σε κάνουν χαρούμενο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί! Αυτή η εποχή που όλα σου φαίνονται φωτεινά και χαρούμενα, τότε που γελάς με το παραμικρό, χαίρεσαι με το καινούργιο κι η ζωή ξεδιπλώνεται συναρπαστικά μπροστά στα μάτια σου.

Την ζήλεψα την Ζετούλα, επειδή εγώ δεν μπορώ να χαρώ με τόσο μικρά πράγματα, ούτε μπορώ να ξεφύγω από τη μυλόπετρα της καθημερινότητας που συνθλίβει τα απλά, τα όμορφα και τα ωραία.

Χάρηκα τουλάχιστον για το κορίτσι μου, της άνοιξα την αγκαλιά μου και την είδα – με εμφανέστατη ικανοποίηση λόγω της μελισσούλας – να βυθίζεται μέσα της.

Παιδί δεν θα ξαναγίνω, ούτε θα ήταν σωστό να γίνω, από τη στιγμή που έχω τα δικά μου παιδιά μου. Οφείλω, όμως, σε αυτά, κάποιες στιγμές να παραμερίζω τα προβλήματα και να χαίρομαι κι εγώ με μια μικρή μελισσούλα που πετάει από λουλούδι σε λουλούδι ή με οτιδήποτε άλλο, μικρό, απλό και αφελές.

Τα παιδιά μας δεν φταίνε σε τίποτα, να κουβαλάνε τα προβλήματα των γονιών τους. Εχουν δικαίωμα για έναν καλύτερο κόσμο κι όχι μια ζωή δανεική από τα δικά μας λάθη και σφάλματα. Και αυτό υποσχέθηκαν στον εαυτό μου ότι θα κάνω! Θα αρχίσω κι εγώ να χαίρομαι με τις όποιες μελισσούλες εμφανίζονται μπροστά μου… Το χρωστάω τουλάχιστον στα παιδιά μου!

—

Ο Δήμος Μπουλούκος είναι δημοσιογράφος στο Mega και στο gazzetta.gr