Ειμαι και εγω μαμα ενός πιτσιρικα 2 ετων. Ειναι ένα γλυκο και εξυπνο παιδι που ηρθε να συμπληρωσει την ευτυχια δυο ανθρωπων που αγαπιουνται πολύ.
Η οικογενεια μας θα δοκιμαστει τους επομενους μηνες και σε αυτό είναι που θελω τη συμβουλη και τη βοηθεια των αλλων μαμαδων.
Ο συζυγος μου, λογω δουλειας, θα χρειαστει να λειψει για καποιους μηνες. Μεσα στο διαστημα αυτό δεν θα υπαρχει η δυνατοτητα να βρεθουμε παρα μονο να μιλησουμε μεσω τηλεφωνου και υπολογιστη. Στην καθημερινη μας ζωη και λογω της φυσης της δουλειας και των δυο μας εχουμε την ευκαιρια να περναμε την ημερα μας ολοι μαζι. Επιπλεον ο αντρας μου είναι ενας πατερας που συμμετεχει εξισου στο μεγαλωμα και τη φροντιδα του παιδιου. Οποτε για το γιο μας η απουσια του μπαμπα θα είναι αισθητη. Η ηλικια του παιδιου είναι τετοια που ουτε να κατανοησει πληρως μπορει τους λογους που ο μπαμπας θα λειπει για τοσο μεγαλο διαστημα (γενικα ξερει ότι όταν λειπει ο μπαμπας είναι στη δουλεια) αλλα δεν είναι και τοσο μικρος ώστε να μην εχει αισθηση του χρονου και της παρατεταμενης απουσιας.
Γενικα είναι ένα παιδι με αντιληψη και συζητησιμο και προσπαθουμε να τον προετοιμασουμε με συζητηση για το τι θα γινει. Εχουμε σκοπο να ξεκινησουμε παιδικο σταθμο ώστε όταν φυγει ο μπαμπας να εχει ηδη την ρουτινα του, ένα νέο ενδιαφερον και ένα πιο γεματο προγραμμα (το καλοκαιρι και η θαλασσα θα βοηθησουν επισης σε αυτό).
Σε ένα μηνα περιπου ο αντρας μου θα φυγει και εχουμε ξεκινησει να μετραμε αντιστροφα. Δεν συζηταω καν το ποσο μου εχει στοιχισει ή πως νιωθει ο αντρας μου .Εγω σκεφτομαι ποσο τρομερα θα μου λειψει. Απο τη μια εχω τη συντροφια του παιδιου αλλα και ταυτοχρονα την ευθυνη να είναι καλα από ολες τις αποψεις. Ο αντρας μου από την άλλη νιωθει τοσο ανημπορος να μας φροντισει από τοση απόσταση συν ότι θα είναι τοσο μακρια τελειως μονος.
Γενικα όμως παρα τα οσα εχουμε στο μυαλο μας μας αγχωνει το πώς θα το παρει τελικα ο μικρος, ποιος είναι ο πιο σωστος τροπος να τον προετοιμασουμε κτλ.
Και εδώ ερχεστε εσεις μαμαδες. Αν εχει καποια κατι αναλογο περασει, καποιες ειδικες γνωσεις ή θετικη ενεργεια να μας στειλει, βοηθηστε.
Ευχαριστω εκ των προτερων.
Σας φιλω!
μαμα μ.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Αγαπητη μου μαμα ειμαι κ εγω συζυγος ναυτικου κ κορη ναυτικου επισης.Ο αντρας μου εφυγε οταν ο μπεμπης ηταν 2 μηνων κ γυρισε οταν ηταν 7 μηνων.Φυσικα φοβηθηκα αν ο μπεμπης θα πηγαινει στον μπαμπα του οταν τον ξαναδει..ομως την μερα που ηρθε ο μπαμπας μας πηγαμε μαζι στην κουνια του που ειχεξυπνησει τον πηρα εγω κ μολις ο Χρηστος του χαμογελασε ο μπεμπης απλωσε τα χερακια του για αγκαλιτσα...οτι πιο συγκινητικο εχω ζησει.Τωρα που ο μπαμπας ειναι εδω εχει αναλαβει ολη την καθημερινη φροντιδα του γιου του εκτος απ'το μαγειρεμα του φαγητου κ το μπανιο του.Εγω τους καμαρωνω..εχουν αναπτυξει μια δικη τους επικοινωνια κ αν κ ο μπεμπης ειναι μολις 9 μηνων πολλες φορες τον πιανω να πηγαινει με την στρατα του πισω απ'τον μπαμπα μες στο σπιτι..μπαμπαδιζει ολη μερα κ το καλυτερο οταν ξυπναει φωναζει μπαμπα...Γι αυτο λοιπον μη φοβασαι..εξηγησε σαν παραμυθακι στο παιδι που ειναι ο μπαμπας κ να εισαι σιγουρη πως αν ο μπαμπας αφιερωνει τον ελευθερο χρονο του στο παιδι του τοτε η σχεση τους θα ειναι κατι παραπανω απο αριστη...
που θα φερει ΕΠΥΤΥΧΙΑ ηθελα να γραψω συγνωμη