Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ και που είσαι η μαμά μου!

04/04/2014

Είμαι η μαμά Ξένια και νιώθω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να πω κάποια πράγματα στη δική μου μαμά, την μαμά Έλενα!

Σ’ ευχαριστώ….

Σ’ ευχαριστώ που μου χάρισες ζωή.

Σ’ ευχαριστώ που είσαι η μαμά μου.

Που μου έμαθες να μαγειρεύω, να καθαρίζω και να φροντίζω τον μπαμπά μας απο 12 χρονών.

Που δεν φοβήθηκες να έρθεις σε ρίξη μαζί μου για τις λάθος επιλογές.

Που με πίεσες να κάνω πάντα τα σωστά.

Που με ώθησες να μάθω πως βγαίνουν τα χρήματα από το καλοκαίρι που ήμουν 14.

Που με εμπιστεύτηκες.

Που με άκουσες.

Που μου φώναξες.

Που δεν λυπήθηκες να κάνεις 2 και 3 δουλειές για να μην μου λείψει τίποτα.

Που μου είπες ΌΧΙ, ανάμεσα στα αμέτρητα ΝΑΙ.

Που με έσπρωξες για να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω.

Που δεν μου μιλούσες επί 2 εβδομάδες όταν είδες το σκουλαρίκι στον αφαλό (χε χε).

Που έκλαψες όταν έμαθες για μια τόση δα κοπάνα από τα μαθήματα!!!

Που ήσουν σκληρή μα συνάμα τόσο απαλή σαν βαμβάκι.

Που δεν με έκλεισες σε γυάλα.

Που μου χάιδευες την πλάτη για να κοιμηθώ.

Που μου πήρες σκυλάκι ενώ ήσουν εντελώς αντίθετη.

Που με βοηθούσες στην άλγεβρα ενώ σκοτωνόμασταν (μα ποιός τα καταλαβαίνει αυτά τέλος πάντων;)

Που από μωρό με αντιμετώπιζες σαν ξεχωριστή προσωπικότητα.

Που ξενυχτούσες απο πάνω μου για να δεις αν αναπνέω όταν αρρώσταινα.

Που με προετοίμασες για τις σφαλιάρες της ζωής.

Που μου έλεγες πάντα την αλήθεια.

Που με άφησες να πάω μόνη μου διακοπές από τα 17.

Που πίστεψες σε εμένα.

Που με θαυμασες.

Που όταν πιστεύεις πως κάτι είναι καλό για εμένα θα με πρήζεις μέχρι να γίνει το δικό σου.

Που στο τέλος θα σου πω κι ευχαριστώ!

Που δεν μου είπες ποτέ «σου τα έλεγα εγώ».

Που για να ολοκληρώσω την πτυχιακή μου επιστράτευσες τον αντρούλη μου (μόνο εσύ θα μπορούσες να το κάνεις αυτό!).

Που όταν έμαθες πως θα γίνεις γιαγιά σάστισες από το αίσθημα ευθύνης που θα έφερες απέναντι στο μικρό φασολάκι και σου πήρε ένα 24ωρο να πανηγυρίσεις την χαρά σου.

Που καταφέρνεις τα πάντα.

Που τραγουδάς παράφωνα στον Γιάννη μας και αδυνατείς να τον κοιμίσεις (ε είπαμε, σε όλα τέλεια θα είσαι;).

Που δεν αμφισβητείς ποτέ τον τρόπο που μεγαλώνω το μωρό μας.

Που όταν δυσκολεύτηκα με τον θηλασμό μου είπες »δεν πειράζει κ αν δεν τα καταφέρεις, γιατί προσπάθησες με όλη σου τη δύναμη».

Γιατί τελικά τα κατάφερα μα η κουβέντα αυτή ήταν ότι πιο ελπιδοφόρο άκουσα απο εσένα αλλα κ απο τον αντρούλη μου.

Που αγαπάς τον Αλέξανδρο σαν γιο σου.

Που τον καμαρώνεις σαν να είναι κι αυτός δικό σου παιδί.

Που ακούς την γκρίνια μου.

Που θυσίασες χρόνια από την ζωή σου για να είμαι καλά και έτοιμη.

Που δεν μου θυμώνεις.

Που με αγκαλιάζεις και δεν φοβάμαι τίποτα.

Που είσαι μαχητής!

Που δεν λυπάμαι τον εαυτό μου και προσπαθώ για το καλύτερο.

Που είμαι σήμερα αυτή που είμαι.

Που είμαι περήφανη για τον εαυτό μου.

Που ξέρω πως θέλω να σου μοιάσω σε όλα.

Μα πιό πολύ θέλω να σου μοιάσω σαν μαμά.

Που με αγαπάς με όλη την αγάπη του κόσμου.

Που σε αγαπώ με όλη την αγάπη του σύμπαντος.

Που θα μπορούσα να γράφω όλη νύχτα και μου έρχονται τόσοι λόγοι για να σε ευγνομονώ, αλλά θα σου πώ μόνο πως σε ευχαριστώ που είσαι εσύ και είσαι μαμά μου!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

335shares

Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ και που είσαι η μαμά μου!

eimaimama

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ και που είσαι η μαμά μου!

eimaimama

Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες

Με βρίζει με ελεεινά λόγια, με εκβιάζει ότι θα μου πετάξει το κινητό, θα με πετάξει έξω από το σπίτι, θα μου σπάσει το κεφάλι. Με βρίζει μέρα νύχτα.

Δημήτρης Καραγιάννης: Σταματήστε να συγκρίνετε τα παιδιά σας. Τα καταστρέφετε!!!

Η κουλτούρα της αγένειας

Όταν λέμε «όχι» αλλά πεθαίνουμε για το «ναι»

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Πατήστε εδώ για να ακυρώσετε το σχόλιο.

Φορτώνεται, παρακαλώ περιμένετε!