Το παιδί μου είναι δύσκολο;
Είμαι μαμά ενός αγοριού 16 μηνών. Το παιδί το μεγαλώνουμε μόνοι μας με τον συζυγό μου χωρίς γιαγιάδες και παππούδες και χωρίς συγγενείς, εξατίας του οτι ζούμε μακρυά τους.
Απο βρεφική ηλικία ο μικρός ερχότανε σε καθημερινή επαφη μόνο με μεγάλους και περιστασιακά με παιδάκια. Καθημερινά παει βόλτα, τον τελευταιο καιρο τον πηγαίνω στην παιδικη χαρά για να ερχεται σε επαφη με αλλά παιδιά. Το θέμα είναι πώς αν έρθει σπίτι ένα παιδάκι και ιδιαίτερα μικρότερης ηλικίας η συμπεριφορά του ειναι αλλοπρόσαλη, δηλαδή είναι στην αρχή αρκετα φιλικός, του δίνει τα παιχνίδια του και κάνει χαρές, μετά αρχίζει να τσιρίζει για να τραβήξει την προσόχη, εμείς προσπαθούμε να αδιαφορούμε για να μην το συνεχίζει. Στην συνέχεια δείχνει να δυσανασχετεί με την παρουσία του και το αποφεύγει.
Γενικά είναι ένα χαρούμενο παίδι με έντονη προσωπικότητα, εκρήξεις χαράς, αλλά και έντονα κλάματα χωρις να υπάρχει πάντα συγκεκριμένος λόγος. Όταν κλαίει ή τσιρίζει για να πετύχει κάτι, δεν γίνεται το δικό του, προσπαθώ με σταθερή φωνή και απόσπαση προσοχής να τον χαλαρώσω και να τον αποτρέψω από αυτό που θέλει να πετύχει. Αναφέρομαι σ’ αυτό γιατί δεν θεωρώ οτι μεγαλώνει σε περιβαλλον
που όλα επιτρέπονται αλλά σίγουρα είναι το επίκεντρο και ο κόσμος μου όλος είναι αυτός.
Δεν ξέρω που μπορεί να οφείλεται αυτή η συμπεριφορά και ειλικρινά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω….
Όλες οι απόψεις είναι δεκτές. Ευχαριστώ πολύ!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δοκίμασε να το φέρεις σε επαφή με λίγο μεγαλύτερα παιδάκια τα οποία να είναι καλόβολα για να μπορούν να παίξουν μαζί του. Και η δικιά μου που είναι 26 μηνών και μεγαλώνει μόνο με εμένα και τον μπαμπά της και έχει ελάχιστους φίλους, με τα πιο μικρά και τα συνομήλικα ακόμα δεν παίζει καλά, πιο πολύ φωνάζουν ή τσιρίζουν. Μια φορά όμως όταν ήταν 16 μηνών επισκέφτηκα μια συγγενή με ένα κοριτσάκι τριάμιση τότε χρονών και ήταν εντελώς διαφορετική. Έπαιζαν πολύ ωραία και η δικιά μου μιμούταν και ακολουθούσε την μεγάλη. Το ίδιο και πρόσφατα με ένα κοριτσάκι οχτώ χρόνων που τη μάθαινε να κάνει ποδήλατο(!). Δυστυχώς όμως και τα δύο αυτά παιδάκια μένουν σε άλλες πόλεις και δεν τα βλέπουμε συχνά. Στον κοντινό μου κύκλο υπάρχουν μόνο δύο παιδάκια και αυτά είναι πιο μικρά. Στην παιδική χαρά πάλι όλο φωνάζει και τσιρίζει, δεν μπορεί να παίξει ομαδικά. Δεν ξέρω αν βοήθησα και εγώ στην ίδια φάση είμαι και το ψάχνω...
Ευχαριστω πολυ κοριτσια για τις απαντησεις σας. Ο μικρος τωρα πλησιαζει τα 2 και ειναι πραγματικα εξω φρενων, νομιζει οτι ο κοσμος του ανηκει. Οσο αφορα στην επαφη του με τα αλλα παιδια, του αρεσει να βρισκεται μαζι τους πλεον, τα βλεπει και ενθουσιαζεται αλλα επιλεγει να παιζει με τα μεγαλυτερα παιδια. Σκεφτομαι απο Σεπτεμβρη να τον στειλω παιδικο. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Δεν θα πρεπει να σε αγχωνει το γεγονος οτι το παιδι σου εχει αυτη την "αλλοπροσαλλη "οπως λες συμπεριφορα, γιατι στην πραγματικοτητα ειναι μια υγιεστατη αντιδραση και απολυτα φυσιολογικη! Ουτε ειναι δυσκολο! Αλλωστε στην ηλικια αυτη τα παιδακια (ακομα κ στον παιδικο) μπορει να ειναι μαζι ολη μερα, αλλα δεν παιζουν μαζι, απλα μαθαινουν να συνυπαρχουν στον ιδιο χωρο. Πιστευω οτι τωρα που ανοιγει κ ο καιρος ειναι ευκαιρια να τον πηγαινεις βολτα πιο συχνα στην παιδικη χαρα για να ερχεται κ σ επαφη με τα παιδακια, κ οχι μονο με τους μεγαλους (που του κανουν κ ολα τα χατηρια) . Κ ισως απο του χρονου να τον αρχισεις κ παιδικο.Καλη υπομονη!
οχι απλα δεν ειναι δυσκολο και περιεργοναλλα ειναι φυσιολογικοτατος.Ολαμετσι κανουν πλην ελαχιστων εξαιρεσεων. Μην τα βλεπετε ολα τοσο σοβαρα και μην ακουτε τις αλλεε μαμαδες πιυ περιγραφουν τα παδια θαυματα.
Ελπιζω να μην το παιρνεις δυο φορες το μυνημα μου γιατι την πρωτη δεν πρεπει να σταλθηκε και ξαναγραφω. Ειναι μικρος ακομη. Απο τα 2 η 2,5 και μετα περιμενουμε να παιζουν με αλλα παιδια. Εχω ρωτησει για θεματα κοινωνικης συμπεριφορας και μου προτειναν να το φερνω σε επαφη με συνομηλικα παιδια λιγα για αρχη (1 η 2) και σε χωρους που αναγκαστικα θα αλληλεπιδρασει μαζι τους, οπως στο σπιτι. Η παιδικη χαρα δεν προσφερεται για κατι τετοιο γιατι εκει μπορει να παιζει αλλα να παιζει εναξαρτητα απο τα αλλα παιδια. Αν το “εγκλωβισεις“ σε χωρο με αλλα παιδια αναγκαστικα θα χρειαστει να αλληλεπιδρασει μαζι τους, να μοιραστει, να διεκδικησει, να υποχωρησει και να συνεργαστει. Πρεπει να ειναι λιγα τα παιδαα γιατι μεσα σε μεγαλες ομαδες πααι δε χρειζεται αναγκαστικα να αλληλεπιδρασει και χανεται μεσα στο πληθος. Εχω δει φανταστικα αποτελεσματα με αυτον τον τροπο. Αλλα εμενα ειναι 1χρονο+ μεγαλυτερο οποτε ειναι σε ηλικια που περιμενουμε να εχει τετοιου ειδους αλληλεπιδρασεις με αλλα παιδια και αν δεν τα καταφερνει καλα απο μονο του μπορουμε να το εξασκησουμε με τον παραπανω τροπο.
Δε βρίσκω κάτι τόσο το υπερβολικό στην συμπεριφορά του παιδιού. Τα παιδιά σ΄αυτή την ηλικία είναι εγωκεντρικά. Εννοείται οτι θα προσπαθεί με κάθε μέσο να γίνει το δικό του. Απλά, όταν τσιρίζει, δεν ικανοποιείς ποτέ την επιθυμία του και κάποια στιγμή θα το κόψει. Θα μεγαλώσει και θα αλλάξει. Πραγματικά, έχω δει δύσκολά αγοράκια και το δικό σου δεν νομίζω ότι ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αντιθέτως, μου ακούγονται όλα πολυ φυσιολογικά για την ηλικία που είναι.
Για αρχη νομιζω πως πρεπει να χαλαρωσεις...Δεν νομιζω πως το παιδι σου ειναι "δυσκολο".Ειναι ακομα μικρουλικο για να διαχειριστει καταστασεις γι'αυτο πιστευω τα κανει αυτα...Εγω επειδη ξερω μια-δυο κοπελες που μολις εκαναν το 2ο παιδακι τους το 1ο αρχισε να ξεφευγει αρχισαν απο νωρις να τον βαζω στο κλιμα...Οπως κι εσυ ετσι κι εμεις δεν εχουμε-δυστυχως- πολλες επαφες με παιδακια λογω αποστασης.Ετσι λοιπον σχεδον στην ηλικια του δικου σου(αντε να ηταν κανενα μηνα πιο μικρος) αρχισα να του δειχνω σε περιοδικα,βιβλια κ.τ.λ. εικονες με παιδακια-μωρακια και του ελεγα "ααα,κοιτα ενα ωραιο νινι...τι ωραιο...κανουμε χαδακια το νινι".Σιγα σιγα λοιπον αρχισε κι εκεινος να το κανει.Βλεπει τα παιδακια στην τηλεοραση,στην συσκευασια της πανας και παει μονος του και τα χαιδευει.Μην ξεχνας πως σε τετοιες ηλικιες τα παιδια μας ειναι μιμοι,αν του το παρουσιασεις ομορφο και φανταχτερο θα θελησει να το κανει.Τωρα ειμαστε 21 μηνων και μολις δει παιδακι στο σουπερ μαρκετ δεν ξεκολλαει,τα χαιδευει και τα αγκαλιαζει!!!Και χαζογελαω εγω η χαζομαμα...Κι εκει που λες που επαιζε με ενα κοριτσακι στο σουπερ μαρκετ κι ηταν ολα καλα κι ολα ωραια,αρχισε το κοριτσακι να τον σπρωχει!Αλλα εμεις δεν καταλαβαινουμε απο τετοια!!!Μονο αγκαλιες και χαδια ξερουμε...Γι'αυτο σου λεω,αν θελεις βεβαια,προσπαθησε το κι αυτο και σου ευχομαι να σε βοηθησει...
Σχεδον σαν να το εγραψα εγω το κειμενο...μονο που ο δικος μου εναι 4 χρονων κ οσο κ να εχω προσπαθησει η συμπεριφορα του δεν αλλαζει!!τα πηγαινει καλυτερα με τους μεγαλους παρα με τα παιδια,αλλα και αυτο ακομα αναλογα τις ορεξεις του.Αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι ειναι πιο επιθετικος στο σπιτι που ειναι ο χωρος του παρα εξω.Τωρα περιμενω το 2 παιδακι μου κ τρεμω να δω πως θα αντιδρασει.Παντως στο internet που το εχω ψαξει συμβουλευουν να συναναστρεφεται οσο το δυνατον περισσοτερο με παιδακια κ να αρχισει νωρις καποια δραστηριοτητα εκτος σπιτιου που θα τον κανει να βγαζει εκει την ενεργεια του!!!Να μας ζησουν τα παιδακια μας που ειναι ολη μας η ζωη και ας ειναι και "δυσκολα".