Τον καταφέραμε να κοιμάται μόνος του, ανώδυνα!

Αφού εδω μέσα είμαστε μια παρέα, πιστεύω οτι πρέπει να μοιραζόμαστε εμπειρίες για να βοηθιόμαστε μεταξύ μας. Μου αρέσει κάθετί που καταφέρνω με το γιο μου να το μοιράζομαι για να δίνω ιδέες σε άλλες μαμάδες, έτσι λοιπόν σε ένα συντομο κείμενο θα μοιραστώ μαζί σας πως σιγά-σιγά καταφέραμε το παιδί μας να αποκοιμιέται μόνο του. Χωρίς cry it out μεθόδους, χωρίς τίποτα. Μόνο με υπομονή.

Κατ’ αρχήν να πω οτι για 5 μήνες τον είχε πιάσει ξαφνικά το γιο μου (21 μηνων πια) να αποκοιμιέται μόνο με μενα διπλα του, και να κοιμάται μαζί μου. Αλλιώς ξύπναγε 100 φορές μέσα στη νύχτα. Να συμπληρώσω εδώ οτι για να αποκοιμηθεί ήθελε να πιάνει τα μαλλιά μου. Κάποια στιγμή μας είχε κουράσει πολύ αυτή η κατάσταση, γιατί ο μπαμπάς μας αναγκαζόταν να κοιμάται στον καναπέ και έκανε πολύ άσχημο ύπνο (δε χώραγε κιόλας!). Το συζητήσαμε από δω, το φέραμε απο κει, κι αποφασίσαμε να αναλάβω μια πολύυυυυ αργή μετάβαση στο κρεβάτι του, γιατί εγώ ήμουν κάθετη στο οτι δεν μπορώ να ακούω κλάματα και σπαραγμούς μέχρι να κοιμηθει.

Τι κάναμε;

Αρχικά, για να τον κοιμίσω, έμπαινα εγώ στο κρεβάτι του, δεν τον έπαιρνα στο δικό μου μπας και το συνηθίσει. Διπλα στο κρεβάτι του σε έπιπλο, έβαλα μια συσκευή της fiser price που παιζει νανουρίσματα και προβάλλει 2 εικονίτσες στο ταβανι (που την είχαμε από τότε που ήταν 3 μηνων και την έβαζα να παίζει πάντα πριν κοιμηθεί). Βάλαμε ένα ράντζο δίπλα στο κρεβάτι του, κι όταν ξύπναγε τη νύχτα τον έπαιρνα αγκαλιά και κοιμόμασταν μαζί.

Στο επόμενο στάδιο, -όταν ξύπναγε-σταμάτησα να τον παίρνω στο ράντζο, αλλά έκανα πως έμπαινα στο κρεβάτι του, και εσκυβα για να πιάσει τα μαλλιά μου. Τη νύχτα βέβαια ξύπναγε, και πάλι έκανα τα ίδια.

Στο επόμενο στάδιο, για να τον κοιμίσω, παράλληλα με τα μαλλιά μου του έδινα να αγκαλιάζει ένα κουκλάκι που του άρεσε.

Στο επόμενο (το λίγο πιο δύσκολο) στάδιο, όποτε έπιανε τα μαλλιά μου του έβγαζα το χέρι σιγά-σιγά και πάντα με φιλάκια και αγκαλίτσες και το ακουμπούσα στο κουκλάκι ή στα δικά του μαλλιά. Οταν μου ξανάπιανε τα μαλλιά, το ίδιο εγώ. Παράλληλα, όταν ήθελε να μπω στο κρεβάτι του να ξαπλώσουμε μαζί, έμπαινα λίγο και μετά του έλεγα, «φτάνει τόσο, ώρα να κοιμηθείς«. Εκεί είχαμε αντιδράσεις, γκρίνιες και γλύκες για να με καταφέρει, -εγώ ανένδοτη- αλλά στο τέλος έπαιρνε το κουκλάκι αγκαλιά, σηκωνόταν και έπαιρνε τη συσκευή της fisher price και επαιζε με τα νανουρίσματα μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Σ’ αυτο το στάδιο αρχισε να ξυπνάει 1-2 φορες τη νύχτα. Προφανώς είχε αρχίσει να συνιθίζει λίγο στο να αποκοιμιέται με άλλους τρόπους εκτός από τη μαμά. Σε αυτό το στάδιο επίσης, έφυγα από το δωμάτιο του και κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου. Οταν ξύπναγε, περίμενα λίγο και μετά πήγαινα και εκανα τα ίδια όπως όταν τον έβαζα για ύπνο.

Τώρα πιά του δίνω το γαλατάκι του, τον φιλάω, του λέω οτι τον αγαπάω, τον βάζω στο κρεβάτι του και μετά του λέω «τωρα νάνι, ε;«. Κι εκείνος σηκώνεται, παιρνει το fisher-price και το κουκλάκι του, γυρνάει πλευρό, παραμιλάει λίγο και ύπνο μέχρι το πρωϊ χωρίς διακοπή. Που και που τον ακούω το βράδυ να ψιλοξυπνάει αλλά μετά από λιγα λεπτά ησυχία. Και το πρωϊ ξυπνάει κύριος με το κουκλάκι αγκαλιά.

Το ξέρω, είναι βαβούρα αυτό που έκανα -και κρατησε 2 μηνες η ολη φαση- αλλά από το να τον αφήσω να κλαίει, καλύτερα έτσι… Φυσικά δε λέω οτι θα δουλέψει το ίδιο σε άλλες μαμάδες γιατί κάθε παιδι εχει αλλες συνηθειες. Το συμπέρασμα που εβγαλα πάντως, ειναι να δοκιμαζουμε σιγα-σιγα και βλέποντας και κανοντας αναλογα με τα αποτελέσματα.

Καλη επιτυχια στις μαμάδες!

μαμά Beatrice

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com