Αφιερωμένο στις Θεσσαλονικιές μανούλες!
«Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχοΜΑΝΑ…» δεν λέει το τραγούδι; Ε, μέσα είμαι λοιπόν.
Θέλω καιρό να σας γράψω για τη Θεσσαλονίκη. Επαιξε μεγάλο ρόλο για μένα στα πρώτα μου χρόνια και σ’ αυτά που ζω σήμερα.
Με πήγαινε εκεί κάθε τρις και λίγο όσο ήμουν μικρός ο πατέρας μου και η γυναίκα μου, η Ολίβια γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί.
Κρίνοντας και από τους δυο βγάζω το συμπέρασμα ότι η πόλη τραβά σαν μαγνήτης τα παιδιά της. Με κάθε ευκαιρία ήταν ο πατέρας μου εκεί, είναι και η Ολίβια.
Μισός Θεσσαλονικιός… και τα παιδιά μου επίσης… κάτι σαν τον Γιωργάκη που ‘ναι μισός Αμερικάνος… Του βγαίνει ε;… Του βγαίνει …πώς να το κάνουμε τώρα!
Ε, ετσι και μένα.
Προσέξτε κάτι…
Εμένα ο μπαμπάς μου ήταν γελοιογράφος… καρτουνίστας… ηταν 24ωρες το 24ωρο καρτουνίστας… έβλεπε τη ζωή σαν καρτούν… Εμαθα να την βλέπω έτσι. Μου αρκεί μια κίνηση για να σε συμπαθήσω… το ντυσιμό σου… πώς βάζεις τις λέξεις στο chat… για αντίστοιχους λόγους μπορει και να σε αντιπαθήσω.
Βασικά μ’ αρέσουν οι ορίτζιναλ άνθρωποι.
Και στη Σαλονίκη οι άνθρωποι είναι ακόμα ορίτζιναλ.
Θα σας πω ένα παράδειγμα.
Πηγαίνω μόνος μου με το αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσω την Ολιβ μου.
Παίρνω ταξί για την πλατεία Αριστοτέλους, όπου με περιμένει όταν θα ‘χει τελειώσει την ραδιοφωνική της εκπομπή στον τότε Star FM που αγαπούσε (και νομίζω ότι συνεχίζει να τον αγαπά και ας μην υπαρχει πια) με όλη τη δύναμη της ψυχής της.
Ο ταξιτζής; Πιο Θεσσαλονικιός πεθαίνεις.
Χυμένος μπροστά στο τιμόνι, οδηγεί με τον φραπέ προέκταση του χεριού του και διπλωμένος χαλαρά προς την πόρτα, ώστε να βολευεται καθώς με κοιτάει (όχι από τον καθρέφτη βέβαια) όταν μου μιλάει.
Και έχει όρεξη.
Και το ξέρει ότι είμαι Χαμουτζής από τη στιγμή που μπήκα και του είπα:
– Καλημέρα σας, στην πλατεία Αριστοτέλους παρακαλώ.
Στα πρώτα 500 μέτρα μου λέει:
-Από Αθήνα ε;
-Ναι!
-Ε, ναι για!
Και αρχίζει από τα πιτόγυρα, που τα λέμε σουβλάκια… και φτάνει στο μετρό που «γιατί φτιάξατε πρώτοι εσείς εκεί κάτω….»
Ο,τι μου λέει, συμφωνώ και αυτό τον εκνευρίζει.
Σε κάθε απάντηση μου τραβά μια τζούρα από τον φραπέ και γυρνά και με κοιτά αργαααααά από πάνω μέχρι κάτω…
–Πλάκα με κάνεις ε;
-Καθόλου.
Οδηγούμε σχετικά γρήγορα σε μια κεντρική λεωφόρο, ξαφνικά πετάγεται ένα μηχανάκι από κάποιο στενό… Με μια αστραπιαία μαεστρική κίνηση, τον αποφεύγουμε τελευταία στιγμή… Ο φραπές στη θέση του!
-Α, τον μαλάκα… μου ξεφεύγει.
Ο ταξιτζής ξαναγυρνά σχεδόν ολάκερος προς το μέρος μου… τραβά μια τζούρα από τον φραπέ και μου λέει κοιτώντας με στα μάτια:
-Γιατι ρε φιλλλλαράκι, εσάς εκεί κάτω δεν πετάγονται μηχανάκια;
Ορίτζιναλ τέλος!
Βλέπεις Θεσσαλονικιές στο FB. Εξαιρετικά κορίτσια. Σπάνια δεν θα δεις στα αλμπουμ τους φωτογραφια με τον Λευκό Πύργο. Στην Αθήνα δεν έχουμε όλοι φωτο της Ακρόπολης. Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα θα γράψουν στατους που θα αναφέρεται στη Θεσσαλονίκη. Εχει ενδιαφέρον. Αγαπούν την πόλη τους… αυτό δίνει στη πόλη ζωή.
Τον βλέπεις στην παραλία.. ολίγον κάγκουρας… αλλά ωραίο παλικάρι… τον χαριεντίζει στο μπιτς μπαρ μια άγνωστη γκόμενα που είναι στα χάι της… ε, θα σκάσει αμα δεν πει την μαλακία του για τον ΠΑΟΚ.
Γουστάρω! Αλλιώς η ζωή θα ήταν προβλεπόμενη.
Μ’ αρέσει να βρίσκω την αισιοδοξη διάσταση των πραγμάτων.
Ο μονότονα στείρος ανταγωνισμός των Θεσσαλονικέων για τους Αθηναίους, είχε και ένα καλό: Δημιούργησε κάτι σαν θόλο πάνω από τη Θεσσαλονίκη. Δεν υπάρχουν ΚΑΙ άλλοι… είναι αυτοί/ες μόνοι τους. Κάτι σαν το χωριό του Αστερίξ, που αμα δεν την έπεφταην στους Ρωμαίους (τους άλλους δλδ) τσακωνόντουσαν μόνοι τους. Κάτι σαν σκεπασμένη χύτρα που πρέπει να σηκώσεις το καπάκι για να πάρεις τη μυρωδιά.
Στη Θεσσαλονίκη έχω γνωρίσει εξαιρετικά ικανούς ανθρώπους. Ρουφώ από το ταλέντο τους. Θα ‘θελα να συνεργαστω με όλους τους… έχουν όμως μια δυσκολία: σαν να μη θέλουν να ανοίξουν τη σαμπάνια του νικητή. Σαν να αυτοπεριορίζονται… είτε μένουν εκεί και συνεχίζουν να δίνουν (θεσπέσιες) μυρωδιές στην κλειστή χύτρα, είτε την εγκαταλείπουν και μεγαλουργούν.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν πρέπει να χαλάσει αυτό. Μάλλον πρέπει να βγάλει όλο του το φως… Ας είναι τουλάχιστον μια χύτρα που αστράφτει.
Η Θεσσαλονίκη έχει κατά τη γνώμη μου την ομορφότερη πλατεία του κόσμου. Όταν βρίσκομαι στο κέντρο της πλατείας Αριστοτέλους και κοιτάω 360 μοίρες… νιώθω ότι είμαι σε ενα από τα ΤΟΡ-5 ωραίοτερα μέρη που εχω βρεθεί στη ζωή μου.
Ταυτόχρονα η Θεσσσαλονίκη είναι η πιο «γλυκειά φτωχομάνα του κόσμου!»
Η γιαγιά μου η Αθηνά (χαίρομαι που η κόρη μας έχει το ονομά της) ήταν γλυκειά φτωχομάνα… στη Θεσσαλονίκη.
Αυτό το φτωχομάνα δεν έχει μαύρο… δεν είναι σκοτεινό… έχει λυρισμό… γιατι για έναν ανεξήγητο γαμημένο λόγο, αυτή η πόλη γεννάει καλλιτέχνες. Και οι καλλιτέχνες που δίνουν το τέμπο, δεν είναι δυνατόν βγάζει κάτι σε σκούρο. Δεν είναι μόνη –μη τρελλαθούμε τώρα- που τους γεννάει, αλλά γεννάει πολλούς.
Είτε τραγουδούν, είτε μαγειρεύουν, είτε φτάχνουν μαγαζιά, είτε διοργανώνουν events το ίδιο είναι. Είναι καλοί!
Η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στο σπίτι μου… Η Ολίβια έχει όλη αυτή τη φλόγα που περιγραφω. Εχει το ταμπεραμέντο. Δεν μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν ότι ξεχνούν. Μ’ αρέσει η λάμψη που παίρνουν τα μάτια της όταν πατά το πόδι της Θεσσαλονίκη.
Εχω περπατήσει μαζί της την Θεσσαλονίκη. Εκείνη μου ’χει δείξει τις γωνιές της. Εκείνο που δεν της έχω πει είναι ότι όταν είμαστε με φίλους και π.χ. πίνουμε καφέ, κλείνω τα μάτια και οι μυρωδιές της χύτρας είναι οι ίδιες με τότε που ερχόμουν όταν ήμουν παιδί. Είναι μαγικό αυτό. Δεν συμβαίνει με την Αθήνα.
Από την άλλη την σπρώχνω να πηγαίνει μόνη της για να βρίσκει τα πατήματα της. Και κάθε φορά που γυρνά είναι γεμάτη ενέργεια. Η ζωή είναι μια ανάσα. Ολοι χρειαζόματε τις ανάσες μας και η ανάσα το να ‘σαι με τα φιλαράκια σου στην πατρίδα, είναι σπουδαία ανάσα.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν στην Αθήνα κι όχι στη Θεσσαλονίκη. (Θα προτιμούσα στο Σάλτζμπουργκ, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβεντα) H προϋπόθεση είναι να γίνει αστραφτερή χύτρα.
Όλα τα παραμύθια που μου ΄λεγε ο πατέρας μου -τα μεσημέρια του καλοκαιριού στο κρεβάτι- στη Θεσσαλονίκη διαδραματιζόντουσαν.
Συγκινούμαι κάθε φορά που η Ολιβ παίρνει την Αθηνά από το χέρι και την πάει στον φίλο της τον Θωμά.
Ανατριχιαστικά το ίδιο έκανε και ο πατέρας μου με εμένα: με πήγαινε κρατωντας με από το χέρι στον φίλο του… τον (!!!) Θωμά.
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Και οι Θεσσαλονικείς είναι υπέροχοι θα πω εγώ με τη σειρά μου μιας και έχω άντρα Θεσσαλονικιό! Τη λατρέβω τη Θεσσαλονίκη και κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε ανακαλύπτω και μια καινούργια όμορφη γωνιά της! Μα πιο πολύ λατρέβω τους ανθρώπους της και ζηλεύω με την καλή έννοια τον άντρα μου για τους υπέροχους φίλους που έχει και για αυτές τις ανάσες που παίρνει όπως λες κάθε φορά που συναντιούνται. Μπράβο για αυτό σου το κείμενο Μάνο!
το χουμε αυτο με τους ταριφες εδω κ που να πετυχεις κ καναν ξερολα εκει να δεις :D σαν την σαλονικη πουθενα οντως εχει μια ιδιαιτερη μυρωδια που σε κανει να νιωθεις αλλιως , ως βερα σαλονικια δεν θα την αλλαζα για καμια αλλη πολη κ ας εχει προβληματα .... ολα ειναι κοντα κ με τα ποδια πας παντου αν θελεις δεν ειναι μεγαλη ουτε κ μικρη κ αν χαθεις βαζεις σημαδουρα τον λευκο πυργο κ ξαναβρισκεις τον δρομο σου ... διοτι ολοι γνωριζουμε προς τα που πεφτει ο λευκος ..... τα ραντεβου με την παρεα αριστοτελους τα ραντεβου στην καμαρα τα ραντεβου στον πυργο κ στον αλεκο (αγαλμα Μ.Αλεξανδρου) αυτα ειναι που εχω να θυμαμαι σαν παιδι σαν εφηβη κ ως ενηλικας πλεον αυτα μου μενουν..... την αγαπω την πολη μου ολοι οι σαλονικεις την αγαπαμε κ ας γκρινιαζουμε για την κινηση το καυσαεριο κ τα παρκινγκ πολλες φορες ....
Σαλονικιά βέρα δεν είμαι... Έζησα εκεί όμως 13 ολόκληρα χρόνια πριν η μοίρα μου με φέρει στην Αθήνα! Τα καλύτερα της ζωής μου και το κομμάτι που έχει αυτή η πόλη στην καρδιά μου είναι μεγαλύτερο κι απο αυτό του τόπου που με γέννησε. Δεν ξέρω και ποτέ δεν θα μάθω αν είναι η πόλη ή οι άνθρωποι, ότι κι αν είναι πάντως είναι ΜΑΓΙΚΟ!
Με συνεπήρε ο οίστρος της αγάπης μου........ :) Ευχαριστούμε Μάνο για τα τόσο όμορφα λόγια και την από καρδιάς κατάθεση για την Θεσσαλονίκη μας......
Ζούμε σε μια πανέμορφη πόλη......ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ........ Όταν είσαι στο κέντρο όποιο δρόμο που πάει προς τα κάτω και να πάρεις,σε βγάζει στη θάλασσα....πόσο υπέροχο και απλό.....ποτέ δεν χάνεται κανείς,ακόμη και ένας που δεν γνωρίζει τίποτα ...όσο κι αν είσαι στεναχωρεμένος (μπαϊλντισμένος :) ) άμα καθήσεις 10 λεπτά στην παραλία της.....σου φεύγουν όλα..... όποια στιγμή της μέρας ή της νύχτας και αν βγεις να περπατήσεις.....δεν έχεις σχεδόν τίποτα να φοβηθείς...... έχουμε την πολυτέλεια μιας μεγαλούπολης.....και την απλότητα μιας πόλης ανθρώπινης.... γιατί μπορεί να καθόμαστε σ ένα καφέ....ξένοι μέσα στους ξένους....απ όποια πλευρά και συνοικία κι αν έχουμε έρθει....και στάνταρρρρρ 9 φορές στις 10 πετυχαίνουμε κι ένα γνωστό...... έχουμε μια άλλη χαλαρότητα....έναν άλλο ρυθμό.....τον δικό μας τρόπο σε όλα όσα κάνουμε....... Με ένα κλακ.......βρισκόμαστε στο Χορτιάτη κι απολαμβάνουμε το βουνό....και με ένα κλικ στην παραλία μας ή ακόμα και πιο πέρα ,Περαία,Αγία-Τριάδα και χαιρόμαστε τη θάλασσα...... γελάω με τις κόντρες και τις αντιθέσεις Αθήνας Θεσσαλονίκης....καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να τσατίζεται κιόλας,για όσα λένε για μας.....και έχει το γούστο του όλο αυτό.......γιατί κάτι κρύβει....... Κανένα μποτιλιάρισμα...καμιά μπουκαδούρα.....καμία περίπτωση έλλειψης σε οτιδήποτε, δεν μπορούν να αλλάξουν την αγάπη μου για την πόλη που γεννήθηκα,μεγάλωσα και ζω....... Λατρεύω τον Βαρδάρη όταν φυσά.......λατρεύω τα πρωινά που η πόλη ξυπνάει και ξεκινά να κινείται.......τα βράδια στα αμέτρητα μπαράκια του κέντρου....μέσα στα στενά.....μέσα στους πολυσύχναστους δρόμους της......στη Βαλαωρίτου.....στα Λαδάδικα...Τρελαίνομαι τα απογεύματα της Κυριακής,να Τσιμισκάρω....να βλέπω και να χαζεύω βιτρίνες και μετά να καταλήγω με φίλους για ένα κρασάκι και συζήτηση στον Ξαρχάκο μπροστά στο Λευκό Πύργο.......και νιώθω ευτυχισμένη που μεγάλωσα εδώ και το παιδί μου...με τα προνόμια και τις ανέσεις μιας πόλης μεγάλης.....αλλά και χωρίς το τρελό άγχος του απέραντου και του χάους..... Πιστεύω πως όποιος ψάχνει να βρει στραβά στη Θεσσαλονίκη.........είναι γιατί ποτέ δεν την ένιωσε και δεν την έζησε πραγματικά..... Γιατί δεν υπάρχει Σαλονικιός που δεν καμαρώνει για την καταγωγή του και την πόλη του....αλλά ούτε και άνθρωπος που έχει μείνει εδώ για χρόνια,που να μην κουβαλάει μέσα στην καρδιά του ένα κομμάτι της...........
Χμμμμμμμμμ εχω περάσει ΟΛΗ μου τη ζωη στη Θεσσαλονικη (μειον 6 χρόνια στην Αθηνα-Κόρινθο). Φυσικά, όπου έρχεσαι τουρίστας αυτά βλέπεις τα καλά. Φυσικά δεν βλέπεις ότι ο "βιολογικός καθαρισμός" δεν δουλευει και αμα φυσάει μπουκαδουρα βρωμαει ως τα κάστρα. Οτι οι δανειστικές βιβλιοθήκες μετριουνται στα δαχτυλα, οτι πληρωνουμε μετρό που σιγα μην γινει ποτέ γιατι "εχουν και στην Αθήνα" (Σκασιλα μας δεν χρειάζεται μετρο η Θεσσαλονίκη, καλυτερες συγκοινωνίες χρειαζεται). Οτι μια παραλια φτιαξαμε μετα από 200 χρόνια για να πάνε τα αμόρφωτα κωλοπαιδα ντεμεκ "φιλαθλοι" να την κάνουν σαν τα μούτρα τους (Αυτοί οι ίδιοι που πήγαν και ήλθαν "κύριοι" οπως έγραψες στο αρθρο σου και που τους αγαπας τόσο για το πάθος τους λιγο παραπανω). Οτι το ΑΠΘ καταρρεει από μεσα προς τα εξω γιατι δεν γίνεται ΚΑΜΜΙΑ μα ΚΑΜΜΙΑ συντηρηση. Δεκάρα δεν δίνω που το σουβλακι το λετε "καλαμακι" πείτε το και Ναβοχοδωνοσορα αμα θέλετε. Ούτε για το αν η φετα ειναι τυρι και το γκούντα κασερι και πόσα γεμίσματα έχει η μπουγατσα. Ειλικρινα έχω σκυλοβαρεθεί να γράφονται ιερεμιάδες για το πόσο υπέροχη και "ερωτική" πόλη είναι η Θεσσαλονίκη (δεν ήταν τόσο ερωτευμενη με τον εβραϊκό πληθυσμό όταν τους παρέδωσε σούμπιτους στους Ναζί στο ΒΠΠ) Πόσο τσαγανό έχουν οι "θεσσαλονικές" και άλλες στερεοτυπες σαχλαμαρες. Πόλη είναι η Θεσσαλονίκη, μεγαλούπολη (μεγαλυτερη απο αρκετες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες) και έχει ΟΛΑ τα προβλήματα (Πάρκιν-νεφος-μολυνση-απορρίματα-εγκληματικότητα-συγκοινωνιες), μονο που επειδή έχει "θόλο" και "τσαγανό" και "καλό φαγητο" και "μπουγατσα με κιμά", ολοι της πλέκουν το εγκώμιο τριαλαριν τριαλαρον και τι ωραία που περνάνε οι Θεσσαλονικείς και "Εμεις στην Αθήνα να δεις τι μόλυνση έχουμε". Α ναι σε ενα πράγμα έχεις δίκιο, η Θεσσαλονίκη έχει νοοτροπία πόλης από πάντα, όταν η Αθήνα ήταν χωριό η Θεσσαλονίκη είχε 300.000 κατοίκους, οπότε οταν κάποιος είναι Θεσσαλονικιός συνηθως έχει γεννηθει ο ιδιος και ο πατερας του και ο παπους του στη Θεσσαλονίκη.
δεν εχεις αδικο σ αυτα που γραφεις και θα ηταν μια πολυ ωραια επιστολη το ποστ σου στους υποψηφιους δημαρχους αλλα νομιζω οτι το αρθρο ηθελε κατι αλλο να μας "πει" για τη θεσσαλονικη..
Γιατί πάντα τόση πίκρα βρε Αναστασία; Πουθενά ομορφιά;
Εχω μια αλλεργία στα στερεότυπα. Δεν είναι πίκρα αλλεργία είναι.
Δεν μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο κείμενο.
ΕΙΜΑΙ ΒΕΡΑ ΣΑΛΟΝΙΚΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΠΩ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ!!ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕ 18 ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΣΤΕΦΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ,ΚΑΙ ΛΕΩ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ!!!! ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑ ΗΜΟΥΝ 23 ΧΡΟΝΩΝ,ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.ΠΗΓΑΜΕ ΚΩ.ΩΡΑΙΟ ΝΗΣΙ ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΤΑΜΠΑΡΟΥΝ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΞΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΜΗ ΠΡΟΦΕΡΩ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟ ΛΑΜΔΑ,ΝΑ ΖΗΤΑΩ ΤΗΝ ΟΖΑ ΜΑΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΑ.ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ 35 ΗΜΕΡΩΝ ΑΠΟΦΑΣΗΣΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΝΕ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΟΙ ΑΜΕΣΩΣ ΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΑ!!!!ΠΗΓΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΑΝΑΖΩΓΟΝΗΘΗΚΑ!!!ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΚΑΡΑΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ...ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΑΠΟΠΝΙΚΤΙΚΗ ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ!!!!ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ|!!!ΕΚΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ!!!!ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΤΑΒΛΙ!!!ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΑΝΑΜΕ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΙΝΑΜΕ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΛΛΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΞ ΜΕ ΑΦΗΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΒΓΩ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ 12:30!!!!ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ..ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΓΚΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΥΠΙΣΣΕΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΓΑΜΟ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!!!!ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!!!ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ''ΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΙΛΑΤΕ ΠΕΡΙΕΡΓΑ..ΛΕΤΕ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟ ΛΑΜΔΑ...Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΜΕ ΔΥΟ ΣΙΓΜΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΔΥΟ ΛΑΜΔΑ...''ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΞΙΝΑ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΑ..ΠΟΣΟ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΜΔΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΛΕΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ Μ@ΛΛΛΛ@ΚΑ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ!!!!!!ΕΤΣΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΛΑΜΠΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΓΕΛΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑ ΧΑΖΟΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ!!!!!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ!!!ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..ΔΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!!!!!!!!
Οτι δεν παραλληρουμε όλοι από χαρά με κάθε κείμενο που ανεβαινει στο blog και οτι δεν συμφωνούμε όλοι με τις απόψεις ο ένας του άλλου δεν ειναι πίκρα, άποψη είναι. Ο Μανος εγραψε ενα κείμενο απο τη μερια του τουριστα, εγω απαντησα από τη μεριά του κατοίκου. Δεν εχει νόημα να πω γουτσου γουτσου μπραβο αχ τη λατρευω τη Θεσσαλλλλονικη ειναι υπέροχα κλπ. Δεν τη λατρευω, μενω εδω και βλέπω τα προβλήματα και τα αναγνωρίζω και τα λέω ναι υπάρχουν κάποια ωραια πράγματα αλλα υπάρχει ενα τσουβάλι ασχημα. Οτι δεν σχολιάζω σύμφωνα με τη νόρμα κάποιες φορές δεν με κάνει "πικρή", από το ip μου μπορείς να δεις ότι εχω κάνει και άλλα σχόλια, χιουμοριστικά-δεικτικά-θυμωμενα-ειρωνικά και πάει λέγοντας, γενικά δεν μου αρέσει να σχολιάζω μονο "αχ τι υπέροχο κείμενο τι γλυκιά ιστορία τι όμορφη φωτογραφία κλπ". Αλλωστε δεν ημουν ούτε κακεντρεχης ούτε την "είπα" στο Μανο που εγραψε ενα κείμενο από την σκοπιά εκείνου που βλέπει μια πόλη τρεις φορές το χρόνο, απλώς εκανα ενα σχόλιο από την μεριά κάποιου που ζει σε μια πολη όλο το χρόνο.
Ρε Εφη μου θυμισες τη γιαγιακα μου που ηταν πανεμορφη καλοντυμενη (παντα!) Θεσσαλονικια και μεχρι να πεθανει εστηνε καβγαδες για τα “με ειπες“ και “σε ειπα“. Εζησε τη μιση της ζωη Αθηνα, αλλα παντα μιλαγε ετσι και αν την κοροιδευες σου αρχιζε ενα κατεβατο για να υποστηριξει πως οι υπολοιποι που λεμε “μου ειπες“ και “σου ειπα“ ειμαστε απλως αγραμματοι.Εγω τρελαινομαι και για την πολη και για τους ανθρωπους της. Εχει αυρα, εχει μαγεια ακομη και για μας που δεν τη ζησαμε.
ευχαριστουμε γι αυτο το ομορφο αφιερωμα!! εχω απειρες φωτογραφιες με τα παιδια μου σ εκεινο το σημειο ή λιγο πιο πανω ή λιγο πιο κατω.. λατρεμενη μου πολη δεν εχω λογια
Ως Αθηναία, βέρα Στερεοελλαδίτισσα, μπορώ μετά λόγου γνώσεως να δηλώσω ότι σαν την Βόρεια Ελλάδα ...πουθενά αλλού δεν έχει. Λατρεύω το φαγητό, αφού ;)