Άλλαξε ο ύπνος της!
Εχω μια κόρη 2 χρονων και ενώ πριν ένα μήνα κοιμόταν μια χαρά, μεσημερι και βράδυ, τελευταια έχει αρχίσει και μας ζητάει. Κλαιει και ξυπναει τα βραδια… Παλια διαβάζαμε ένα, δυο παραμύθια, την έβαζα ξυπνια για ύπνο και κοιμόταν μια χαρά, τωρα όμως…
Την αφήσαμε ακόμα και να κλαίει πανω από μιση ωρα, με αποτέλεσμα να θέλει τη διπλάσια ωρα για να ξανακοιμηθεί.
Τι να κάνω; Ειναι φάση και θα περάσει;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κάποιες από τις πιθανες περιπτώσεις που μπορει να συμβαινουν: - Να έχει αλλάξει κάτι (όπως προαναφέρθηκε). Π.χ. ο δικος μου γιος κάνει ανησυχο υπνο και τσιρίζει όταν μαλώνω με τον άνδρα μου - Να την εχει φοβίσει κάτι που δεν υποψιάζεσαι π.χ. ο λύκος απο ένα παραμύθι, κάτι που της είπε κάποιος και της έμεινε, κάτι που είδε στην τηλεόραση - Να ζητά περισσότερη προσοχή απο εσάς - Να έχει δει ένα κακο όνειρο και να φοβάται ότι θα το ξαναδει Αν την ώρα που ξυπνάει ή σας φωνάζει πας και τη χαιδέψεις και τη φιλήσεις δεν ηρεμεί; το έχεις δοκιμάσει;
Σε νιώθω απόλυτα! Έτσι ξεκίνησε και ο δικός μας στα 2 του να έχει διαταραχές στον ύπνο του και ακόμη συνεχίζει ως τώρα που είναι 3,5. Στην αρχή δεν έλεγε τι τον ενοχλούσε, ήθελε όμως να του διαβάζω παραμύθι και μετά να του λέω τραγουδάκια μέχρι να κοιμηθεί. Δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθεί μόνος του. Αργότερα άρχισε να ξυπνάει και μέσα στη νύχτα, να κλαίει και να φωνάζει. Ήθελε να κάθομαι απέναντί του συνέχεια και να τον προσέχω. Εάν άνοιγε τα μάτια του και δεν με έβλεπε απέναντί του άρχιζε τα ουρλιαχτά! Σήκωνε την πολυκατοικία στο πόδι μέσα στη νύχτα. Καταλήξαμε να τον παίρνουμε στο κρεβάτι μας ώστε να είμαστε όλοι ήσυχοι. Πέρασαν πολλοί μήνες έτσι ώσπου πλέον δε μας χωρούσε όλους το κρεββάτι. Σιγά σιγά ξαναπήγε στο δικό του δωμάτιο, σιγά σιγά άρχισε να κοιμάται μόνος του τα μεσημέρια, σιγά σιγά άρχισε να κοιμάται μόνος του και τα βράδια (παραμύθι, φιλάκι, καληνύχτα και νάνι) και εκεί που ήμουν τρισευτυχισμένη και υπερήφανη που τα καταφέραμε, τώρα αρχίσαμε πάλι τα ίδια. Φοβάται μόνος του, φοβάται το σκοτάδι και όταν του ανάβω το φωτιστικό φοβάται τις σκιές. Νομίζω πως ο φόβος ευθύνεται και για τις διαταραχές ύπνου των παιδιών αυτής της ηλικίας. Ελπίζω όμως και εύχομαι να καταφέρετε να ξεπεράσετε αυτήν την κατάσταση ευκολότερα και γρηγορότερα! Αν ναι, πες μας και εμάς τον τρόπο γιατί δεν αντέχω!!!
Εσένα το ένστικτό σου τι σου λέει? 2 χρονών ακόμα είναι μωράκι για να ξυπνάει κλαίγοντας κάτι το ενοχλεί. Μπορεί απλά να θέλει τη μαμά της γιατί κάτι την τρόμαξε. Σε καμία περίπτωση μην την αφήνετε να κλαίει το μόνο που θα πετύχετε είναι να χειροτερεψετε την κατάσταση και να χάσει την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό σας.
Μήπως άλλαξε κάτι στην καθημερινότητα της; Νέο μωρακι η παιδικος σταθμός;
Για να κλαιει ενα παιδι ζηταει την προσοχη σας...για να ζηταει την προσοχη υπαρχει λογος....αρα εσεις πρεπει να "καλυψετε" και να γεμισετε την ψυχουλα της ξανα με οση αγαπη ασφαλεια και προσοχη χρειαζεται....με υπομονη τη ζεστη φωνουλα και αγκαλιτσα της μανουλας ΟΛΑ νομιζω πως περνανε πιο ευκολα. <3 :) πχ γυρω στα 7 μου επλασα με το μυαλο μου την κουρτινα απεναντι μου σε κακο λυκο. κανεις δεν μπορουσε να καταλαβει γτ πονουσε η κοιλια μου καθε βραδυ. θυμαμαι πως ουτε εγω η ιδια δεν καταλαβαινα ακριβως τον λογο, παρα μονο οταν ξανα ο κακος λυκος εμφανιζοταν στο μυαλο μου! μην αφηνετε τα μωρακια σας/παιδακια σας να κλαινε για κανεναν λογο!!! (απο προσωπικη εμπειρια και σκεψη)