Άσπρο ή μαύρο;

Είμαι και εγώ μια μανούλα 2 αγοριών, 4 και 3 ετών αντίστοιχα. Διαβάζω εδώ και πολύ καιρό τις ιστορίες σας και αποφάσισα να σας γράψω. Κατά καιρούς διαβάζω κάποιες ιστορίες που έχουν πυροδοτήσει διαδικτυακό πόλεμο. Τα πιο κοινά θέματα αυτά του παιδιάτρου, των πεθερικών, της απόφασης διαζυγίου, παρεμβάσεις σε θέματα ανατροφής παιδιών κ του θηλασμού. Θα ήθελα να σας πω ότι σε γενικές γραμμές δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα σε κάποιο από τα παραπάνω θέματα. Απλά γράφω κάποιες σκέψεις που ίσως να φανούν χρήσιμες σε κάποιες μανούλες…

Γενικά στη ζωή μου είμαι της φιλοσοφίας ότι «παν μέτρον άριστον» και με όσους ανθρώπους διαφωνώ σε ιδεολογία, ακολουθώ το ρητό «Διαφωνώ με ότι λες αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα σου να το λες». Αυτά προσπαθώ να εφαρμόσω και στη ζωή μου. Προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή σε όλα και να κρατήσω τα πάντα σε ισορροπία. Από τον καιρό που έγινα μανούλα τον πρώτο λόγο βέβαια στη ζωή μου έχουν τα παιδιά μου αλλά ταυτόχρονα δεν έχω ξεχάσει ότι είμαι και γυναίκα και σύζυγος και αυτό έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη σχέση μου με το σύζυγο. Σαν ζευγάρι είχαμε και εμείς τα προβλήματά μας αλλά μέσα σε λογικά πλαίσια και πάντα προσπαθούσα να «μπω στα παπούτσια του» να δω και την άλλη οπτική γωνία.

Άλλαξα την πρώτη μου παιδίατρο όχι γιατι δεν ήταν καλή γιατρός, αλλά ήταν υστερική. Έχω καταλήξει εδώ και χρόνια σε έναν παιδίατρο, ο οποίος με καλύπτει στο μέγιστο βαθμό ως γιατρός και ως άνθρωπος. Μια φορά μου είχε τύχει να τον παίρνω τηλέφωνο Σάββατο βράδυ και να μην απαντήσει στην κλήση μου. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά, ήμουν τόσο ανήσυχη που προτίμησα να πάρω το παιδί κατευθείαν στο νοσοκομείο. Βέβαια μετά από μια ώρα με πήρε ο ίδιος πίσω αλλά εγώ είχα φτάσει ήδη στο νοσοκομείο και απ΄ότι με διαβεβαίωσε το ίδιο θα μου έλεγε να κάνω κ ο ίδιος. Δεν κάκιωσα ούτε για μια στιγμή που δεν σήκωσε το τηλεφωνο τη δεδομένη στιγμή.

Ψιλοπροβληματάκια με την πεθερά τύπου «καμιά φορά ανακατεύομαι παραπάνω απ’ όσο αρμόζει» υπάρχουν. Το έλυσα ως εξής. Της μίλησα όμορφα και ανοιχτά. Όχι ότι έπιασε 100% αλλά στα βασικά ναι. Όσο για τα υπόλοιπα, εφαρμόζω την τακτική του ναι, ναι…. Δεν τους παρεξηγώ τις περισσότερες φορές για τον απλό λόγο. Είναι άνθρωποι μεγάλοι και χωρίς μόρφωση. Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές απλά άθελά τους γίνονται άξεστοι.. Εξάλλου αγαπούν τα εγγόνια τους με τον τρόπο τους και μου φτάνει. Κάτι θέματα τύπου γιατί «έδωσαν» στην άλλη «πλευρά» και όχι σε εμάς, τα αγνοώ παντελώς. Εξάλλου δεν παντρεύτηκα για να έχω να λαμβάνω από αυτούς. Δικά τους είναι, ότι θέλουν τα κάνουν. Αρκεί που δίνουν αγάπη στα εγγόνια.

Στο θηλασμό δεν ήμουν ιδιαίτερα τυχερή. Θήλασα 3 μήνες το κάθε παιδί περισσότερο από άγνοια, παρά από σοβαρά προβλήματα. Τώρα που έχω ενημερωθεί, λυπάμαι που δεν συνέχισα τον θηλασμό αλλά δεν θα απολογηθώ, ούτε θα σκύψω το κεφάλι στο νταηλίκι που επικρατεί από τις φανατικές υποστηρίκτριες του θηλασμού. Και εγώ είμαι υπέρ του θηλασμού και προσπαθώ να τον ενθαρρύνω γιατι είναι θείο δώρο αλλά όχι με τραμπουκισμό.

Όσο για την ανατροφή των παιδιών… Πιστεύω ότι κάθε μανούλα έχει δικές της αρχές και αξίες. Οι υπόλοιποι ας τις σεβαστούμε, εφόσον δεν συντρέχει λόγος που να θέτει σε κίνδυνο τα παιδιά. Όλα τα παιδάκια όμως χρειάζονται αμέριστη αγάπη αλλά και όρια. Το καμάρι μας στα μάτια μας πιθανόν να είναι αψεγάδιαστο αλλά ίσως καμιά φορά να μπαίνουμε και στην θέση της άλλης μανούλας. Η κριτική είναι εύκολη αλλά ο αγώνας της μητρότητας δύσκολος. Ακόμα και τις άσχημες περιπτώσεις (άλλα επιθετικά παιδιά π.χ.) πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να τις χειρίζονται.

Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο κείμενο. Κορίτσια, ο εποικοδομητικός διάλογος γίνεται όταν υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις από αυτές που έχουμε εμείς. Αρκεί ο διάλογος να γίνεται με σεβασμό, τότε δίνει τροφή για σκέψη. Εμείς οι μανούλες θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας… Ας ξεκινήσουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν πίστευα ότι η μητρότητα θα με έκανε να θέλω να γίνομαι καλύτερη καθημερινά. Και πιστέψτε με, δεν ζω σε κανένα ροζ σύννεφο. Απλά επιλέγω να είμαι ρεαλίστρια σε αρκετά θέματα που δεν αξίζουν τον κόπο να χάσω την ψυχραιμία μου.

Φιλικά

Μαμά Έλενα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com