Γιατί το να παίζεις με τα παιδιά σου είναι (σςςς) λιγάκι βαρετό
Γράφει η Lucy Sweet για το parentdish
Οι ειδικοί στη φροντίδα των παιδιών θα σας πουν πως το παιχνίδι είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα για τα παιδιά. Δεν σκέφτεται κανείς όμως τα δικαιώματα των γονιών; Γιατί θα πρέπει να υποφέρουμε τον πόνο και το βάσανο, αφαιρώντας μικροσκοπικά τουβλάκια Lego από τα χαλιά μας; Γιατί θα πρέπει να στεκόμαστε αβοήθητοι όσο τα παιδιά μας ζητούν να παίξουν παιχνίδια χωρίς αρχή, μέση και τέλος που συνήθως καταλήγουν σε κλάματα ή δαγκωματιές;
Καταλαβαίνω πως το να αλληλεπιδράς με ένα παιδί είναι απαραίτητο, αλλά συχνά το να παίζω μαζί τους μου φαίνεται πολύ βαρετό. Γιατί; Γιατί ως ενήλικας, θα προτιμούσα να είμαι ξαπλωμένη σ’ ένα ανάκλιντρο με ένα μπουκάλι κρασί που δεν τελειώνει και τον Ryan Gosling στα πόδια μου να μου κάνει μασάζ.
Αντ’ αυτού, αναγκάζομαι κάθε μέρα να παίζω «ντισκόμπαλα» με το γιο μου, που σημαίνει πως κλωτσάμε μια μπάλα τριγύρω και χορεύουμε στη μουσική που έχει αποθηκευμένη ένα αρμόνιο Yamaha από τα ‘80s. Πραγματικά, είχε πλάκα τις πρώτες 500 φορές που το παίξαμε, αλλά τώρα καταντάει κομματάκι κουραστικό.
Κι αν τολμήσω να εκστομίσω την αθάνατη ατάκα «Η μανούλα πρέπει να σ’ αφήσει τώρα για να φτιάξει φαγητό για το βράδυ», έχω να αντιμετωπίσω ένα καταρράκτη από δάκρυα, κι έτσι καταλήγω να παίζω μαζί του μέχρι να ξεθεωθούμε κι οι δυο.
Ίσως να είμαι απλά αρνητική. Ίσως όλοι οι άλλοι να χαίρονται να παίζουν Hungry Hippos και να κατασκευάζουν οχυρά από μαξιλάρια κι εγώ έχω χάσει τη μαγεία του να είσαι γονιός.
«Είναι πολύ βαρετό», λέει η φωτογράφος και μητέρα τριών Helen Rushbrook. «Όποιος λέει το αντίθετο λέει ψέματα».
«Μπορεί να σε κουράσει», λέει ο Dan. «Πιστεύω πως οι περισσότεροι γονείς αισθάνονται ενοχές γι’ αυτό, αλλά εκτός κι αν είσαι χαζός, πώς γίνεται να μη βαρεθείς;»
«Ποιες ενοχές; Είμαι ενήλικας, γιατί να πρέπει να παίζω με παιχνίδια;», λέει η Helen Smallwood. «Λατρεύω το παιδί μου, μ’ αρέσει να συζητάω μαζί του πολύ αλλά Lego; Όχι. Είναι λίγο ταμπού το θέμα, αλλά αυτό το κομμάτι του να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι στ’ αλήθεια βαρετό».
«Όταν η Μπάρμπι αποφασίζει να κάνει άλλο ένα κάλεσμα στο σπίτι της για τις φίλες της, εγώ παρακολουθώ τηλεόραση στο mute κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο της κόρης μου», λέει ο Chris. «Οι κινούμενες εικόνες με κρατούν ξύπνιο».
Το άλλο, μεγάλο πρόβλημα με το παιχνίδι, είναι πως τα παιδιά είναι φρικτά σε αυτό. Δεν μοιράζονται, δεν δέχονται να είσαι καλύτερος από αυτά, είναι ύπουλα και σε κάνουν ό,τι θέλουν. Και το χειρότερο, πιστεύω πως είσαι και ΕΣΥ φρικτός στα παιχνίδια.
«Πάντα κάτι κάνω λάθος», λέει αναστενάζοντας η Emma.
«Δεν φέρομαι σωστά στο πάρτι που κάνουν οι κούκλες της, δεν κάνω σωστά τον ήχο που κάνει ο εκτοξευτήρας πυραύλων»…
«Έχουν πάντοτε την επιθυμία να παίξουν μαζί σου τη στιγμή που εσύ το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κάτσεις», λέει η Kelly. «Και όποτε προσπαθείς να ακολουθήσεις κάποιους κανόνες, αυτά σου φωνάζουν και σου λένε πως το κάνεις λάθος».
Αυτό γιατί το να παίζεις με τα παιδιά δεν έχει πάντα κέφι. Είναι επίσης μία όχι και τόσο διακριτική μορφή χειραγώγησης. Αν βρουν την ευκαιρία να σε κάνουν ό,τι θέλουν και να γίνουν εκείνα το αφεντικό, θα το κάνουν κάθε φορά.
«Τον λατρεύω όσο τίποτα, αλλά τα εξάχρονα είναι τρισάθλια στα παιχνίδια», λέει ο Andy. «Οι ενήλικες που δεν έχουν παιδιά κατακρίνουν εκείνους που δίνουν στα παιδιά τους iPads γεμάτα εφαρμογές. Αλλά φαίνεται πως δεν έχουν ζήσει ποτέ τους το νήπιο να τους κάνει ό,τι θέλει, να μεταμορφώνεται σε Lightning McQueen και να γδέρνει τα πόδια του στο πάτωμα σε έναν αόρατο αγώνα αυτοκινήτων, ούτε και να τους φωνάζει επειδή πάτησαν στον αόρατο αυτοκινητόδρομο».
«Το «παιχνίδι» που μισώ πιο πολύ απ’ όλα είναι όταν κάνουμε πως είμαι εκείνος και μου λέει τι να λέω. Μισώ να μου το παίζει κάποιος αρχηγός, αλλά φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά», σκέφτεται η Michelle, μητέρα δύο παιδιών. «Μας εκδικούνται, έτσι δεν είναι;»
Ίσως είναι δύσκολο επειδή δεν είναι στην ουσία δουλειά μας να παίζουμε. Έχετε δει άλλωστε καμιά λέαινα να γονατίζει στο πάτωμα και να παίζει «φάε το ζαρκάδι» με τα μικρά της; Δεν θα έπρεπε τα μικρά να ανακαλύπτουν τον κόσμο παίζοντας μεταξύ τους, ενώ οι γονείς αναλαμβάνουν έναν πιο ανεξάρτητο ρόλο, μεγαλώνοντάς τα;
«Οι πωρωμένοι γονείς μού τη δίνουν στα νεύρα», λέει η Helen S. «Πιστεύω πως το να συζητάς με το παιδί σου και να του διαβάζεις είναι σημαντικό, αλλά τα παιχνίδια είναι για να τα παίζει με άλλα παιδιά».
«Μία φίλη μου παιδοψυχολόγος δεν παίζει ποτέ με τα παιδιά της», συμπληρώνει η Emma. «Λέει πως είναι επιζήμιο και πως οι μαμάδες θα πρέπει να φροντίζουν, όχι να γίνονται «φίλες». Με βρίσκει σύμφωνη!»
Τι θα έπρεπε να κάνουμε όμως στην πραγματικότητα; Να απαγορεύσουμε επ’ αόριστον το παιχνίδι και να επικεντρωθούμε στο να τα σκουπίζουμε μετά την τουαλέτα και να τα αγκαλιάζουμε; Να σηκωθούμε από το χαλί και να τα αφήσουμε στην ησυχία μας, μόνα τους με τα παιχνίδια τους και την απογοήτευση στο βλέμμα; Ή να χαμογελάσουμε και να υπομείνουμε άλλη μία ώρα παίζοντας τους νίντζα;
Εγώ προσωπικά δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να διαχειριστώ τα δάκρυα του γιου μου όταν του αρνούμαι το παιχνίδι – και ας είμαστε ειλικρινείς, τι θα πάθαινα αν κλωτσούσα μια μπάλα για κανά μισάωρο; Εκτός κι αν έχεις λοιπόν γερή κράση, θα υποκύψεις.
«Έντεκα χρόνια μαμά και δύο παιδιά μου έμαθαν πως ό,τι και να κάνεις, πάντα θα καταλήγεις να αισθάνεσαι ένοχη», λέει η Kelly. «Ίσως και λιγάκι αλκοολική».
Κι όμως, τώρα ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που βρίσκω τα παιχνίδια αγγαρεία. Ας μου γεμίσει κάποιος ένα ποτήρι με κρασί – έχω να πάω να παίξω ντισκόμπαλα. ΠΑΛΙ.
Μανούλες, εσείς πώς αισθάνεστε με το θέμα; Σας φαίνεται βαρετό το παιχνίδι με τα παιδιά σας;
![[Έρευνα] Μια συγγνώμη στα παιδιά μας ίσως να μην αρκεί](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2015/11/sorry-children-hurt-1200x800_c.jpg)
Ας μην το πάμε στο άλλο άκρο.. οκ το να φτιάξεις το ίδιο παζλ για δέκατη φορά μέσα σε μία ώρα ναι δεν είναι και το καλύτερο κανενός! Αλλά όχι και να δυσανασχετούμε όταν τα παιδάκια μας ζητάνε λίγο προσοχή για παιχνίδι! Το αν έχουν μάθει τα παιδάκια μας να απαιτούν και να κλαίνε για συνεχές παιχνίδι και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι έχουμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα όπως δουλειά, μαγείρεμα, μπάνιο κτλ.. δεν είναι δικό τους φταίξιμο. Από εμάς ξεκινάνε τα όρια και όλα.. αλλά λίγο χρόνο τους τον χρωστάμε τη μέρα! Και δενόμαστε ακόμα πιο πολύ μαζί τους! Είναι μικρούλια για τόσο λίγο..
Πόσο πολύ με εκφράζει αυτό το άρθρο...... Πόσες φορές έχω μισήσει τον εαυτό μου που προκαλώ τόση απογοήτευση σε ένα παιδάκι δυόμιση χρόνων που του αρνούμαι το παιχνίδι επειδή έχω να μαγειρέψω...να καθαρίσω.... Να καθίσω να πιω μια τζούρα καφέ ρε αδερφέ..... Κάθομαι και αναρωτιέμαι μόνη μου.. Τι είναι καλύτερο τελικά;;;; Να απογοητεύω το παιδί μου καθημερινά η να κάνω αγγαρεία μόνο και μόνο για να είναι αυτό χαρούμενο; στο τέλος πάντα υποκύπτω.. . Και η ανταμοιβή μου είναι τα ματάκια του που λάμπουν από χαρά κάθε φορά που κάνω τη μαϊμού και που προσποιειουμαι ότι δεν κατάφερα να πιάσω τη μπάλα! Το λατρεύω το ζουζουνι μου!
Τα μικρά παιδιά αγαπούν τη ρουτίνα ρε γαμωτη! Δεν είναι το παιχνίδι καθαυτό βαρετό, αλλά η - στη νιοστή - επανάληψη ενός παιχνιδιάρικου μοτίβου : όταν τα λόγια μιας σκηνής από τη Μαδαγασκάρη στοιχειώνουν τα όνειρά μου από το πες και ξανά πες και ματαξαναπές ( ποιος είναι;- ο πιτσαδόρος. Ποιος θες να ναι ; Άκου, Μάρτι, ξανά σκέφτηκα όσα είπες και... Συγγνώμη . -Παρακαλώώώώ; - Μπορώ να έρθω και εγώ από την κεφάτη πλευρά;), όταν το φούσκωμα κ ξαμόλημα μπαλονιών καταντά τεστ κοπώσεως κι όταν πρέπει να δώσεις οσκαρική ερμηνεία στο κρυφτό επειδή το καμάρι σου κρύφτηκε για πολλοστή φορά στην ίδια κρυψώνα, Ε ΝΑΙ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΒΑΡΕΘΕΙΣ!! Προσωπικά, προσπαθώ να εισάγω και κανένα καινούργιο παιχνίδι όταν κάθομαι με τον γιο μου- σχεδόν 3 ετών - αλλά 8 στις 10 φορές αποτυγχάνω. Ωστόσο, όσο κι αν βαριέμαι, προσπαθώ να παίζω κάθε μέρα μαζί του - αυτά τα γελαστά, χαρούμενα μάτια δεν τα χορταίνω ποτέ! !!
ναι το βαριεμαι αφορητα καποιες φορες αλλα το κανω καθημερινα επι πολλες ωρες τη μερα εδω και 3,5 χρονια και εγω και ο πατερας του -οπως θα εκανα καθημερινα πολλες "αγγαρειες" στη δουλεια μου αν δουλευα,ετσι κανω και στο σπιτι.. παιζω παιζω παιζω,τουβλακια-lego-κατασκευες-κουκλοθεατρο-κρυφτο-αυτοκονητακια-ρολους-κυνηγητο-μαγειρικη-πλειμομπιλ κτλ -αμετρητος ο καταλογος και πιστευω οτι ειναι ο λογος για τον οποιο το παιδι ειναι πανεξυπνο και πολυ ευτυχισμενο!!! οπως επισης οτι ειναι ο μοναδικος τροπος για ενα παιδι να μαθει..
Βαριέμαι πάρα πολλά πράγματα με τα παιδιά, αλλά σχεδόν ποτέ το παιχνίδι. Βαριέμαι να αλλάζω την πάνα του μωρού, να του αλέθω φρουτόκρεμα, να τα χωρίζω για να μην τσακώνονται, το πλύσιμο των δοντιών και τα γρήγορα ντουσάκια. Αντίθετα λατρεύω τα lego (και τσαντίζομαι όταν μου κλέβουν κομμάτια από το δικό μου σπιτάκι), τα αυτοκινητάκια βρουμ βρουμ ατέλειωτες ώρες πάνω κάτω στο γκαράζ και δεν έχω αισθανθεί βαρεμάρα ούτε όταν παίζουμε με τα εργαλεία και πρέπει να βιδώσω την ίδια βίδα 25 φορές πάνω σ ένα κομμάτι πλαστικό. Επίσης λατρεύω όταν αντί για ντους είναι η μέρα της μπανιέρας και μπορούμε να παίξουμε με την ψυχή μας στο νερό. Κάτι μου λέει ότι κάνω λιγότερο για μαμά και περισσότερο για παιδί. Πού θα πάει θα μεγαλώσω!
Μέχρι τα δυο της χρόνια επαιζα μαζι της, τα πάντα και συνεχεια ,αλλά εδω και ενα χρονο δεν την "παλευω" άλλο, βαριέμαι τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσοοοοοοοο πολύ, αλλά τωρα δεν μπορω να την μαθω ευκολα να παιζει μονη της γιατι την εχω καλομάθει. Μετά απο πολυ κουβεντα και δάκρυ εχω καταφέρει να παιζει μονη της για κανα μισάωρο, αλλα μεχρι εκει μετα έρχεται παλι, να κανουμε πικ νικ, να κανουμε ψευτικο λεωφορειο μετακινώντας ολες τις καρεκλες του σπιτιου στην σειρά και να ανεβοκατεβαινουμε, να ειναι η μαμά μου, οπου πάντα μπαινω τιμωρία. Το θέμα ειναι οτι δεν μπορώ να της αρνηθω τελείως γιατι στεναχωριεμαι οταν μου λεει, " μαμα, με εχεις αφήσει τόση ώρα μονη μου, που είσαι?" και με κοιταει με αυτά τα παραπονεμένα ματάκια..
Τώρα που μεγάλωσαν (10 και 7 ετών αντίστοιχα) μου αρέσει να παίζω μαζί τους επιτραπέζια. Ή να κάνουμε μαζί κατασκευές. Αλλά ομολογώ πως με Barbie και αυτοκινητάκια δεν έπαιξα ποτέ. Προτιμώ να τους ζητήσω να παίξουμε τα δικά μου "παιχνίδια", όπως να με βοηθήσουν να μαγειρέψω ή να πάμε μαζί σούπερ μάρκετ.
χαχαχα ναιιιι ειναι βαρετοοοοό ειδικά αν πρέπει να παιζεις μαζί τους κρυφτό....κρύβονται πάντα μα πάντα στο ίδιο μέρος αλλά εσύ πρεπει να κάνεις ότι δεν το ξέρεις για να χαρούν, να γυρίσεις όλο το σπίτι ανάποδα και μόλις είσαι έτοιμη να πας να τα βρείς βγαίνουν από μόνα τους και γελάνε μπροστά τα μούτρα σου...γκρρρρρ
Εγω παντως καποιες φορες το απολαμβανω και καποιες αλλες τρεμω στην σκεψη που θα μου πει ο γιος μου:μαμα θελεις να παιξουμε;γιατι απλα δεν εχω καθολου ορεξη,ειμαι κουρασμενη και προτιμω να κανω κατι αλλο.Και ωρες ωρες σκεπτομαι ποτε πια θα σταματησει να μου ζηταει να παιξουμε;οταν γυρναω απο τη δουλεια ειλικρινα το μονο που δεν θελω συνηθως ειναι να παιζω
χαχαχα εχει πλακα το κειμενο..παντως το χειροτερο μου ειναι που εχω να μαζεψω μια μεγαλη κουτα με παιχνιδια 5-6 φορες τη μερα(παει και παιδικο ευτυχως) και να ξανακανω καναπε το πλοιο των πειρατων(τα μαξιλαρια γινονται βατηρες και το ριχταρι σκηνη(?)μεσα στη θαλασσα/χαλι)επεισης εχω να καταγγειλω πως ο ρολος του κακου χταποδιου δε μου παει καθολου..χαθηκε να μουνα ζαργανα!!??!!χααχχα γερα να ναι ωρες ωρες σκαω στα γελια μ αυτα που σκεφτεται το μικρο μου τριχρονακι
ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΒΑΡΕΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΩΣΤΑ.ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!!!!ΠΙΑΝΕΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!ΚΟΥΡΝΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!!!ΓΙΟΥΠΙ!!!!
Θα συμφωνήσω σε πολλά σημεία του κειμένου. Μ΄αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, να μιλάω και να διαβάζουμε βιβλία με τα παιδιά μου,αλλά να καθήσω να συμμετάσχω σε αυτοσχέδια παιχνίδια ή να ταϊσουμε κούκλες και όλα τα συναφή τα βαριέμαι αφόρητα. Βέβαια αισθάνομαι τύψεις αλλά ούτε αυτές είναι αρκετές για να με "αναγκάσουν" να χαθώ μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού και των παιδιών.Άλλωστε πιστεύω ότι καλόν είναι να διαχωρίζεται ο ρόλος της μαμάς που δεν μπορεί να είναι πάντα εκεί για όλα, να εξαντλείται και γενικά η ζωή της να είναι παιδοκεντρική. Επίσης δεν θεωρώ τόσο κακό να ξέρει το παιδι ότι εγώ βαριέμαι να κάθομαι να με ταϊσει φανταστικά μακαρόνια και παγωτά αλλά να ξέρει ότι μπορούμε να παίξουμε μπάλα μαζί,ότι γενικά η μαμά δεν είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή και για οτιδήποτε.
Θα πω ότι όταν ήταν πιο μικρή η Αναστασία (μέχρι που άρχισε να λέει λογάκια δλδ) το έβρισκα πολλές φορές βαρετό. Πιάνω όμως τον εαυτό μου κάθε φορά που παίζουμε πλέον να το χαίρομαι πολύ. Της κρύβομαι και περιμένω με αγωνία αν θα με βρει, την πειράζω και την γαργαλάω, την κυνηγάω (είμαι το τέρας) και λιγώνομαι με το λαχανιαστό γέλιο της... Απλά είμαι μάλλον κι εγώ έτσι. Όταν πέσει για ύπνο εννοείται θα την βγάλω στον καναπέ, αλλά έχω αφήσει ουκ ολίγες φορές το νοικοκυριό στην μέση για να παίξουμε. Να πω εδώ ότι έχω μια μεγάλη συλλογή με playmobil τα περισσότερα από τα οποία έχω αγοράσει όντας ενήλικη και περιμένω πως και πως να μεγαλώσει κι άλλο να παίζουμε μαζί...
ποτε δεν επαιξα με τους γονεις μου και τις barbie μου... ειχα την αδερφη μου γιαυτο! με τη μαμα τραγουδαγαμε πραγμα που το κανουμε μεχρι και σημερα ενω με τον μπαμπα παιζαμε τσουληθρα στις κουβερτες του οταν ξαπλωνε στον καναπε, "κορυφη" οπου σκαρφαλωνα στο κεφαλι του ή "πλοιο που βουλιαζει" οπου πλοιο ηταν να ανεβαινουμε στην πλατη του και να προσπαθει να μας ριξει κατω :p . αλλα το πιο αγαπημενο ηταν να παραφραζουμε παραδοσιακα τραγουδια και να μας βαζει να του τα τραγουδαμε εως και σημερα που ειμαστε 24 χρονων κοπελες!
Για να είμαι ειλικρινής προτιμώ το παιχνίδι με τα παιδιά από το να κάνω δουλειές στο σπίτι όταν επιστρέφω από την εργασία. Χιλιες φορές καλύτερα να κυνηγάω μια μπάλα από το να σχολάω και να πρέπει πάλι να μαγειρέψω, να απλώσω ή να καθαρίσω.Κσι ο μπαμπάς βοηθά στο νοικοκυριό, δεν είναι οτι τα κανω όλα μονη μου, απλά είναι το χειρότερο μου να κανω δουλειές στο σπίτι αναγκαστικά κάθε μέρα Ποσες φορές έχω βρει σαν δικαιολογία το παιχνίδι για να αποφύγω να κάνω φασίνα, προσωρινή βέβαια αποφυγή :P
Εμένα δεν μου φαίνεται βαρετό, μπορώ να πω ότι το απολαμβάνω. Γίνομαι παιδί και χάνομαι στον μαγικό αυτό κόσμο τόσο έντονα με αποτέλεσμα να με κοιτάζουν πολλοί παράξενα. Σκαρφαλώνω σε δέντρα παίζουμε μπάλα τρέχουμε στους δρόμουςκαι συμπεριφέρομαι γενικά και εγώ σαν παιδί. όχι πάντα βέβαια αλλά αρκετά συχνά. Συζητώντας το κατέληξα ότι ανήκω στην μειοψηφία και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό γιατί αρχικά κουράζομαι πολύ (αλλά είναι κάτι που δεν το κάνω από αγγαρεία αλλά πραγματικά μου βγαίνει αυθόρμητα) και δεύτερον όταν δεν έχω όρεξη να κάνω όλα αυτά τα παιχνίδια και θέλω να ασχοληθώ με τον εαυτό μου ή τις φίλες μου ο μικρός αντιδράει φυσικά αφού έχει καλομάθει. Εκείνη είναι η στιγμή που αναρωτιέμαι αν είναι καλό ή όχι το ότι παίζω τόσο πολύ μαζί του. Δεν θα το μάθω ποτέ ομως γιατί όπως είπα είναι κάτι που με ευχαριστεί τις περισσότερες φορές. Παίρνω πολλά μέσα από το παιχνίδι το κάνω δηλαδή και για τον εαυτό μου. Μαθαινω πολλά από αυτό το μαγικό κόσμο του παιδιού με αποτέλεσμα να αλλάξει όλη η κοσμοθεωρία μου και να έχω εστιάσει στα πολύ ουσιώδη στην ζωή μου. Επίσης επειδή το παιδί μου δεν μου ανοίγεται εύκολα μέσα από το παιχνίδι μαθαίνω τα πάντα γιαυτόν ..τα νέα του τις σκέψεις του τα συναισθήματά του που σίγουρα δεν θα τα μάθαινα με άλλον τρόπο. Τέλος κάθε φορά σκέφτομαι ότι αυτή είναι μία περίοδος που δεν θα την ξαναζήσω οπότε θέλω να ζήσω την κάθε στιγμή της παιδικής του ηλικίας όσο μπορώ βέβαια αφού εργάζομαι. Μιλάω πάντα για το δικό μου παιδί όμως γιατί υπάρχουν παιδιά που εισπράτουν και την αγάπη και την ασφάλεια με διαφορετικό τρόπο και ίσως να μην έχουν τόσο ανάγκη από το παιχνίδι με την μαμά. Επίσης έχω μόνο ένα παιδί, αν είχα και δευτερο ή τρίτο σίγουρα δεν θα έπαιζα τόσο πολύ. Μία φίλη μου δεν παίζει καθόλου με το παιδί της και αυτό είναι εξίσου ευτυχισμένο
Εμένα δε μου φαίνεται καθόλου βαρετό.Κανονιζω το χρονο μου για όλες τις δουλειές κ ασχολούμαι με 3 διαφορετικά παιδιά με 3 διαφορτικες ηλικιες:11 χρονων-6-και 4 μηνων.Τα παιδιά μου παιζουν συνέχεια κ με αλλά παιδιά αλλά αυτό που προσφέρει ή μαμά είναι ΤΟ παιχνιδι.Μονο που βλέπω τη χαρά τους όταν παίζουμε επιτραπέζια κούκλες παζλ κουζινικα κ.α. μου φτανει:-) :-) :-) :-)
Einai polu wraio to paixnidi me ta paidia alla kai ontws poly vareto polles fores. Den kserw gia tiw megalyteres ilikies paidiwn alla o gios moy einai twra 1,5 kai tp "paixnidi" tou einai na metaferei pragmata se olo to spiti!!Ante na paiksei kai ligi mpala alla kyriws thelei na trexei pera dwthe.Poso na anteksq i mana??