Η μικρή και η μεγάλη αμαζόνα: η κόρη μου και εγώ!

Η εγκυμοσύνη της δεύτερης κορουλας μου ήταν εύκολη, χωρίς αποκολλησεις, εμετους ή αιμορραγιες. Όλα καλα!

Στις 2 Γενάρη γέννησα μέσα σε 3 ώρες πολύ εύκολα την Ελενίτσα μου!! Για 2 μερες μόνο πρόλαβα να την χαρώ. Στις 4 του ίδιου μήνα ακουσανε ένα φύσημα στην καρδούλα της που τελικά αππδειχτηκε ότι δεν ήταν κάτι απλό, αλλά χρειαζόταν να χειρουργηθεί. Δεν θα αρχίσω τώρα να λέω ποιος και γιατι φταιει που δεν το είχαν δει νωριτερα, γιατί θα εκνευριστω.

Το σημαντικό είναι ότι άντεξε τον φυσιολογικο τοκετό, την πήραν στην ΜΕΝΝ και την κράτησαν μέχρι τις 14 του μήνα όπου και μεταφέρθηκε στο ΩΝΑΣΕΙΟ με ασθενοφόρο διασωληνωμενη γιατί ξαφνικά σταμάτησε να αναπνέει!

Εκεί όλοι ήταν τέλειοι, από τους νοσηλευτές στην μονάδα και στον όροφο μέχρι τους χειρουργούς και τους καρδιολογους!!

Μην σας τα πολυλογώ, στις 11 Φεβρουαρίου, όταν σαραντιζε η μικρή μου έκανε το πρώτο της χειρουργείο, σιγά σιγά άρχιζε και έπαιρνε βάρος και στις 8 Ιουνίου φέτος εκανε και το δεύτερο!!

Τώρα όλα καλα, αναρρώνει και μεγαλώνει!!!!

Όμως δεν είναι μόνο η μικρή το θέμα μας…

Πέρσι, αφού βγήκαμε από το ΩΝΑΣΕΙΟ στις 2 Μαρτίου εγώ κάτι έπιανα στο στήθος μου αλλά φοβόμουν να πάω να το κοιτάξω. Όμως έπρεπε και έτσι έκανα, τελικά ήταν αυτό που φοβόμουν, όγκος και μάλιστα επιθετικός!!!

Αμεσα χειρουργείο, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπειες και όλα αυτά με ένα μωράκι χειρουργημενο που εχριζε ιδιαίτερης προσοχής και μεταχειρισης…

Εμείς όμως σκυλιά, τα βγάλαμε πέρα και τώρα ειμαστε μια χαρά όλοι!!!!

Και λέω ολοι, γιατι και η μεγάλη μου κόρη και ο άντρας μου πέρασαν το δικό τους Γολγοθά με όλη αυτή την κατάσταση…

Ολες μπορουμε να καταφερουμε τα παντα εχουμε απιστευτη δυναμη, αχρειαστη να ‘ναι!!!

μαμά Εύα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com