Ποτέ ξανά μόνη!
Εκανα υπομονη πολύ καιρο μεχρι να αποφασισουμε να μεινω εγκυος. Δεν ειχαμε παντρευτει ακομα, ουτε τωρα ειμαστε παντρεμενοι. Μετα από 5 χρονια σχεσης θεωρησαμε ότι επιτελους τα πραγματα άλλαζαν προς το καλυτερο. Μια νεα δουλεια για τον Ο. θα ξεκινουσε και θα μας εβγαζε από το τελμα.
Οποτε γιατι να μην ερθει και ένα παιδι σιγα σιγα που το εχουμε τοσο πολλή αναγκη; Καναμε τοσο καιρο υπομονη και φυλαγομασταν παρα πολύ, και απορω πως δεν συνεβη το παραμικρο ατυχημα.
Τον πρωτο μηνα προσπαθειας δεν εμεινα εγκυος. Ο Ο. όμως πηρε τοση λαχταρα που κοντευε να αρχισει να κερναει. Τον παρεσυρα κι εγω με ένα ψευτικο θετικο τεστ. Τον δευτερο μηνα όμως, Οκτωβρης του 2013 εμεινα κανονικα και με τον νομο. Ο Ο. ελειπε στο εξωτερικο για δουλειες και δεν με πιστευε αν δεν εβλεπε στο χαρτι την τιμη της χοριακης και τη διαγνωση της γιατρου μου. Νομιζε ότι δεν θα ερχοταν ετσι ευκολα σε μας, ισως λογω της ηλικιας του, αυτος ηταν τοτε 42 και εγω 31. Νομιζε ότι θα καναμε μαραθωνιους μεχρι να ερθει.
Μου ειχε σπασει τα νευρα από το ποσες φορες επρεπε να πω ότι ειμαι εγκυος για να με πιστεψει. Τα συναισθηματα αναμεικτα και στους δυο μας. Φοβος, αγωνια, τρελη χαρα για αυτό που θα ερχοταν.
Στον 2ο μηνα της εγκυμοσυνης φευγει για μια πολύ δυσκολη δουλεια, που τον κρατησε καιρο μακρια μου. Για την ακριβεια τον κρατησε μακρια μεχρι που η κορη μας εγινε 3ων μηνων. Τοτε την ειδε πρωτη φορα ζωντανα!
Εμεινα μονη μου σε ολη την εγκυμοσυνη, να ζηλευω μεχρι και τα ρουχα μου. Τις άλλες μαμαδες που ηταν εγκυες και ειχαν έναν μπαμπα διπλα τους να τους χαιδευει την κοιλιτσα. Ενα σπιτικο δικο μας, την ζωη που ονειρευομασταν να κανουμε και εμενε πισω… Εμεινα μονη μου και τα πιο δυσκολα ηταν τα βραδια. Γιατι τη μερα ημουν μια ευτυχισμενη εγκυουλα και ελαμπα από χαρα και ευτυχια! Δεν με εχω δει πιο ομορφη στη ζωη μου κι ας πηρα 13 κιλα. Μια πολύ ευκολη εγκυμοσυνη. Δοξα τον Θεο. Χωρις εμετους, επιπλοκες και παρατραγουδα. Πραγματικα ο Θεος μας ευνοησε σ’ αυτό. Ο Ο. με εβλεπε μονο μεσω skype.
Τωρα που η κορουλα μου ετοιμαζεται να χρονισει τα θυμαμαι όλα αυτά με μια γλυκοπικρη γευση. Δεν τα ειχαμε σχεδιασει ετσι πραγματα και δεν το ζησαμε μαζι ολο αυτό το θαυμα.
Πραγματα που για πολλους είναι δεδομενα, σε εμας δεν ηρθαν ποτε. Δεν απελπιζομαστε, αλλα αυτό γεγονος το χασαμε, δεν το ζησαμε μαζι και κορη τετοια σαν κι αυτή δεν θα ξαναγεννηθει!
Εφτασα στις 36 εβδομαδες, αλλα πιο πριν εκανα μεγαλο αγωνα για να καταφερω με οποιονδηποτε τροπο να γεννησω φυσιολογικα. Η γιατρος μου δεν με ξεγεννουσε φυσιολογικα, κανενα ιδιωτικο μαιευτηριο στη Θεσσαλονικη δεν με αναλαμβανε. Εχω συγγενη καρδιοπαθεια, αλλα ο καρδιολογος μου με διαβεβαιωνε με τα χιλια ότι μπορω να γεννησω φυσιολογικα. Ηταν όμως στην Αθηνα, και μου ηταν αδυνατο να κατεβω μονη μου και χωρις πολλα χρηματα για διαμονη, ξενοδοχεια, μαιετηριο. Οσο να πεις για όλα αυτά θελεις ένα μπαντζετ που εγω δεν το ειχα. Ουτε ο Ο. το ειχε.
Παρα πολύ κλαμα, πολλή στεναχωρια γιατι δεν ηθελα να χασω τη χαρα της γεννας. Το θαυμα της γεννησης και εκτός αυτού ειχα φοβερο αγχος και τυψεις ότι θα αναγκαζα το πλασματακι μου να γεννηθει χωρις να είναι ακομα ετοιμο. Θα το βγαζαμε με το ζορι.
Τελικα με ανελαβε το Παπαγεωργιου, προγραμματισμενη καισαρικη φυσικα. Μου περασε από το μυαλο να γεννησω σπιτι αλλα το θεωρω τραγικο στην εποχη μας να αναγκαζεται μια γυναικα να μην παιρνει τα δικαιωματα που της χρωστανε ολοι (κρατος, μεριμνα, πολιτεια) στη γεννα του παιδιου της και να γενναει μονη σαν φοραδα στο σταυλο. Ποσο μαλλον για μενα που με το προβλημα μου, ηταν ένα παραπανω επικινδυνο.
Το να γεννησω φυσιολογικα όμως δεν ηταν επικινδυνο, και ημουν σιγουρη παρα τις κινδυνολογιες των απανταχου ασχετων και ευθυνοφοβων στην Ελλαδα.
Τελικα μπηκα στις 2.7.2013 το πρωι για να γεννησω την επομενη μερα. Όμως εκεινο το καλοκαιρι νομιζω ηταν το πιο εκρηκτικο στις γεννησεις. Το Παπαγεωργιου με 40 κλινες δεχτηκε περι τις 60 ετοιμογεννες εκεινο το σαββατοκυριακο και δεν υπηρχαν κρεβατια.
Μου λενε «Δεν μπορουμε να σε αφησουμε να σερνεσαι ολο το βραδυ στους διαδρομους, θα σε βαλουμε αποψε για να μπορεις να εχεις κρεβατι.»
Πανικος! Να μιλαω με τον Ο. στα τηλεφωνα να μην ξερω από πού να πιαστω για να μην με αναγκασουν να γεννησω ακομα και μια μερα νωριτερα. Τελικα, με πολύ σκυμμενο το κεφαλι το αποδεχτηκα κι αυτό και δεν γεννησα… απλα εγχειριστηκα με ολικη αναισθησια παρακαλω, 10 παρα 10 το ιδιο βραδυ. Απο τοτε δεν λεω «γεννησα», λεω «μου το βγαλανε».
Γιατι; Γιατι πρωτον στη συγχηση μου φοβηθηκα την επισκλειριδειο και δευτερον αν δεν ηταν να το ζησω φυσιολογικα και μαζι με τον Ο. δεν ηθελα να το ζησω καθολου. Ουτε ξυπνια.
Όταν ξυπνησα από την ναρκωση ακουσα τη φωνη της μαμας μου να μου λεει «γεννησες μια πανεμορφη κορακλα που είναι ιδια ο μπαμπας της!»
Στην αναρρωση ημουν ρακος, αλλα πολυ ευτυχισμενη, γιατι βγηκε το βαρος απο πανω μου και γιατι ηξερα οτι καπου εκει γυρω μεσα σε ενα στειρο κι αφιλοξενο περιβαλλον βρισκεται το θαυματακι μου και χωρις να το εχω δει ημουν σιγουρη οτι ειναι το ομορφοτερο του κοσμου.
Μου την φερανε την επομενη μερα στο κρεβατι, αφου επαθα μια κρισαρα πανικου που αργουσαν σκανδαλωδως να με βαλουν στο κρεβατι να παρω το μωρο μου και το στηθος μου ειχε γινει τουμπανο!
Εμοιαζε στον μπαμπα της ω, ναι, και από τοτε μεχρι σημερα του μοιαζει κάθε μερα και περισσοτερο. Κι αυτος ακομα λειπει, η μικρη κοντευει να χρονισει και εχει δει τον μπαμπα της μονο 4-5 φορες. Μου δινει την εντυπωση όμως ότι δεν τον εχει ξεχασει. Γιατι όταν της λεω που είναι ο μπαμπας, τον ψαχνει στον χωρο. Κι όταν τον παιρνω τηλεφωνο και βλεπει την φωτο του στο κινητο γελαει και χτυπαει παλαμακια (Μονο σ’ αυτον το κανει!!!!)
Ευχομαι να ερθουν καλυτερες μερες για την οικογενεια μας, να κανουμε κι αλλα παιδακια, να ολοκληρωσουμε το ονειρο μας, και να μην χρειαστει να μεινω «Ποτε ξανα μόνη».
Μαμα Λίντα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πολλά άκυρα στην ιστορία: η "προχωρημένη" ηλικία του συντρόφου, 42 χρονών. Το κομμάτι της καισαρικής; Δε γέννησε αλλά της το βγάλανε;;; Είναι κρίμα νέοι άνθρωποι να σκέφτονται με τέτοιον τρόπο και να χάνουν το νόημα κάνω παιδί, γίνομαι γονιός
Τι να σχολιασω για την καισαρική..είσαι τραγική κοπέλα μου! Καλά μυαλά!
Δεν εισαι η μόνη... Εμεις σε διαφορετικές χώρες. Όλη την Εγκυμοσύνη μόνη το ίδιο και την γέννα. Ο μικρός μας 2 χρονών και μαζί με τον πατέρα του έζησε όλο και όλο 1 χρόνο και αυτό με διαλύματα. Τώρα είμαι έγκιος το 2ο και μια από τα ίδια... Καλή υπομονή
το οτι λες οτι δεν γεννησες κ οτι σου "το βγαλανε" κ οτι δεν ηθελες να το δεις κ να το ζησεις χωρις τον Ο. μαζι σου και επελεξες την ολικη ναρκωση αντ'αυτου.... τραγικο... και ασχολιαστο.... να χαιρεσαι την κορουλα σου κ την οικογενεια σου ... ενα ξερω ... πως με οποιον τροπο κ αν ερχονται αυτα τα θαυματακια στη ζωη ειτε με καισαρικη ειτε με φυσιολογικο τοκετο , δεν πρεπει να λειπουμε απο αυτες τις στιγμες... δεν ειναι μονο δικες μας οι στιγμες ειναι πιο πολυ δικες τους κ μας χρειαζονται ΕΚΕΙ την ωρα που ερχονται σε αυτον τον κοσμο ... γεννησα με καισαρικη κ επισκληριδιο οσο κ αν φοβομουν κ να τρεμω τις βελονες σταθηκα δυνατη για το μωρο μου οσο κ αν ετρεμα κ εκλαιγα απο φοβο ημουν ΕΚΕΙ για εκεινον ... εφοσον ουτε εμενα μαφησανε να γεννησω φυσιολογικα οσο κ αν το ηθελα... προσπαθησα να το ζησω εστω κ μαυτον τον τροπο ηθελα να ειμαι η πρωτη που θα δω το μωρο μου κ θα το καλοσωρισω σαυτον τον κοσμο .... οσο κ να φοβομουν ημουν ΕΚΕΙ ΓΙΑΥΤΟΝ , και κακα τα ψεματα δεν θα ηθελα ποτε μα ποτε να μην δω απευθειας το πως μοιαζει το παιδι που γεννησα κ να μου το φερουν μετα... δεν εχω κ τοση εμπιστοσυνη κ με τοσα που γινονται, αυτον τον φοβο τον ειχα .... οποτε εγω λεω οτι ΝΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ με καισαρικη κ δεν εχω πλεον τυψεις γιαυτο (καποτε ειχα) γιατι βγηκε ενα μωρο υγειεστατο χωρις να ζοριστει κ να μελανιασει κ χωρις να θεσω τον εαυτο μου σε κυνδυνο αν και ενιωθα οτι μπορουσα να γεννησω φυσιολογικα το ενιωθα .. δεν το διακυνδυνευσα ομως κ πιο πολυ για τη ζωη του παιδιου μου <3
Αυτό το περί ψεύτικου θετικού τεστ δεν το εννόησα...
Κι εγώ τον είχα στο σπίτι αλλά πιο μόνη μου δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου από εκείνο το διάστημα. Συνειδητοποίησε ότι έχει τη δική του οικογένεια αφού χρόνισε ο μικρούλης μας κι αυτό με πολύ αγώνα και πάρα πολύ κουβέντα (και όχι εξολοκλήρου.....). Είχε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του, ενώ αποφασίσαμε από κοινού να μείνω έγκυος και μάλιστα με πολύ ενθουσιασμό. Πέρασα μόνη μου όλη την εγκυμοσύνη (ευτυχώς δεν είχα προβλήματα). Δούλευα μέχρι τη μέρα που γέννησα και μόλις γέννησα εξακολουθούσα να δουλεύω από το σπίτι.... Ήμουν όλη μέρα στο σπίτι μόνη μέχρι το βράδυ που γυρνούσε, με γονείς και οικογένεια μακρυά σε άλλη πόλη, (με διάφορες στιχομυθίες από την οικογένειά του, οι οποίοι έκαναν πανηγύρι όταν σηκώθηκα και έφυγα από το σπίτι με ένα μωρό στην αγκαλιά.....) Τώρα που τα έχουμε ξαναβρεί, έχει φοβερές τύψεις και ίσως να κατάλαβε έστω και λίγο..... Δυστυχώς όμως μου έχει μείνει μία πίκρα που δεν μαλακώνει με τίποτα...... Κοντεύει ο μικρός μας να γίνει 2, περάσαμε μαζί ένα δύσκολο χειμώνα (ήταν αρρωστούλης συνέχεια......) και αυτό μας έδεσε κιόλας, αλλά ακόμα δεν έχω πάψει να νοιώθω ένα μελανό συναίσθημα..... Anyway.... εγώ όταν ήμουν έγκυος ζήλευα τα άλλα κορίτσια που είχαν υποστήριξη και αγάπη από το σύντροφό τους. Έμαθα όμως να μην ακουμπάω σε κανέναν έστω και συναισθηματικά, να πατάω μόνο στα πόδια μου και να μην περιμένω τίποτα και από κανέναν ούτε από το σύντροφό μου (δυστυχώς). Ίσως τελικά όλες σε αυτές τις αλλαγές να περνάμε τα δικά μας ζόρια..... η κάθε μια με το δικό της τρόπο και ανάλογα και τις καταστάσεις.... Όμως θέλω να σου πω πως μπορεί να είναι μακρυά σου αλλά αν η αγάπη σας είναι αρκετή η απόσταση είναι μηδαμινή. άσε που τώρα με το παιδάκι σας εννοείτε ότι δεν προλαβαίνεις να νοιώσεις μόνη...... Αυτά.... κουράγιο και υπομονή γλυκιά μου η ζωή είναι δύσκολη...... Να χαίρεσαι την οικογένεια σου....
agaphth fili sygxaritiria gia thn yperoxh koroula sou. to aisthima tou na eisai moni sthn egkumosyni kai ston toketo to exw aisthathei ki egw. Sth diki mou periptwsi o pateras htan koda mou alla kai polu makrya mou- eixe papsei na me agapa na endiaferetai gia to aggenito paidi mas kai brhke thn eytyxia sthn agkalia mias allhs gynaikas. Odws perifani ton afhsa otan hmoyn 8 mhnwn giati de to antexe h psuxi na eimai me enan anthrwpo pou de me agapa. Eytyxws gennisa kala me th sumbarastasi ths oikogeneias mou. Sto thalamo lexwnwn hmoun moni mou- oles oi alles lexwnes eixa mia tryferi koubenta apo tous antres tous. Den hthela kai de thelw na ζhleuw alla mou exei stoixisei polu pou den eixa ayto to xadi agapis apo ton patera tou paidiou mou. Alla opws lene uparxoun kai xeirotera.
Υπάρχουν και γυναίκες που έχουν τον αντρα τους στο σπίτι, αλλά και πάλι είναι μόνες. Χειροτερο ακόμη...
δυστυχώς...
Αχ βρε κοριτσάκι, κι είχα παράπονα εγώ που επίσης κοιμόμουν την ώρα της καισαρικής, γιατί δεν έζησα τη στιγμή της γέννας. Είχα όμως αμέσως τον άντρα μου δίπλα μου και κάθε βράδυ να κοιμάται μαζί μου στο δωμάτιο. Η κάθεμία έχει τελικά τα παράπονά της. Σπάνια πάνε όλα τόσο τέλεια. Και σε παρακαλώ, μην ξαναπείς: εγχειρίστηκα. Άκου κει! Γέννησες κοπέλα μου. ΓΕΝΝΗΣΕΣ! Όπως κι εγώ γέννησα και το λέω και το παινεύομαι κι ας με πονάει που δεν το έζησα όπως θα ήθελα. Που μεγάλωσε το μωρό σου? Στην κοιλιά σου. Εκεί το ζέστανες και το έθρεψες με το αίμα σου. Και πάλι από την κοιλιά σου βγήκε. Κι η καισαρική γέννα είναι και σώζει ζωές.
Εγω γεννησα φυσιολογικα, θεωρουσα "αρνητικο-κακο'' να γεννησω με καισαρικη, παρολο που πριν ένα χρονο ειχε γεννηση με καισαρικη η αδερφη μου. Δεν την αντεξα τη γεννα από τον φοβο μου και εν συντομια κατεληξα μετα τη φυδιολογικη γεννα στην εντατικη εχοντας τελικα κανει ένα χειρουργιο τυπου ''καισαρικης'' και μικρες πιθανοητες για να ζησω, ειδα το παιδι μου μετα από 10 μερες και τελικα καταλαβα πως δεν είναι η φυσιολογικη γεννα παντα "φυσιολογικη". Μην στενοχωριεσαι γι αυτό γιατι σημασια εχει που ζητε κ ειστε γερες. Για όλα τα υπολοιπα, ας μας δινει ο Θεος δυναμη κ φωτιση να τα αντιμετωπίζουμε σοφα!!!!
opws vlepeis eimaste polles...kai mena nautikos einai den itan auto to epaggelma tou alla logo krisis symvivastikame kai me auto..eleipe stin genna mou katafere na rthei tin epomeni mera.. stous giatrous gia tous uperixous panta moni pigaina.. ton vlepoume mia imera tin evdomada o mikros ton antimetwpizei opws olous tous allous trigirw oxi opws ton mpampa tou giati den ton vlepei syxna akouw gnwstes mou pou lene oti o syzygos tous prosexei to mwraki tous to koimizei to kanei mpanio kai zileuw pou emeis den exoume auto pou thewreite dedomeno alla ti na kanoume:-( ypomoni kai se mas alla kai se ekeinous pou sterounte polla gia na min mas leipsei tipota
Γλυκια μου δεν εισαι η μονη που εισαι ΜΟΝΗ!!!! Κι εμενα ο αντρας μου ειναι ναυτικος οποτε καταλαβαινεις. Ηταν εδω στην γεννα, εφυγε οταν ο μικρος ηταν τριων μηνων κ γυρισε αφου χρονισε. Ειναι δυσκολα. Πολυ δυσκολα αλλα δεν τον αλλαζω με τιποτα!!!!! Ελπιζω σε καποιο θαυμα. Καλη δυναμη!!!!
Μαμα Ελενη πες τα..κι εμας ναυτικος,ελειπε στην εγκυμουνη για να ειναι εδω την γεννα.Τωρα που σου γραφω λειπει ηδη 8 μηνες και θα ερθει σε ενα μηνα..βλεπεις εχουμε οικοδομη στα μπετα και τα εξοδα ειναι πολλα. Μαμα Λιντα ειναι πολλες οι οκογενειες που ζουν χωρια για καποιους μηνες.Να εχει υγεια το παιδι μου,ο αντρας μου κι εγω πανω απ'ολα και φυσικα να κανουμε τον σταυρο μας να εχουν δουλεια γιατι βλεπω γυρω μου και τρομαζω..αυτο να σκεφτεσαι.