Τα μπουκαλάκια
Ψάχνοντας τις προάλλες φωτογραφίες παλιότερες των παιδιών, έπεσα πάνω σ’ αυτή με τα τρία μπουκαλάκια με αντλημένο γάλα. Χαμογέλασα. Μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από την περίοδο που θήλαζα το δεύτερο παιδάκι μου. Το πρώτο δεν κατάφερα να το θηλάσω παρά μόνο 1 1/2 μήνα. Ήταν μια πικρή, πονεμένη ιστορία, για την οποία κρίθηκα, κατηγορήθηκα, αλλά και πήρα στήριξη από διαφορετικές -φυσικά!- ομάδες μαμάδων. Όσο και αν μέσα μου πίστευα οτι είχα κάνει τα αδύνατα δυνατά, προφανώς υπήρχαν πολλές που πίστευαν το αντίθετο. Καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννηθεί ο γιος μου, ήμουν πια προετοιμασμένη από ποτέ. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά.
Μα τελικά… και πάλι πήγε! Για κάποιο λόγο, άγνωστο για αρκετά μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσα να παράγω το γάλα που άκουγα από φίλες μου ότι μπορεί να παράγει η ανθρωπίνα. Ούτε αυτό το μωρό μου έπαιρνε ικανοποιητικό βάρος, ούτε αυτό έδειχνε χορτάτο, οι δε αντλήσεις με το νοσοκομειακό θήλαστρο ΔΙΠΛΗΣ άντλησης ήταν… αστείες. Στη φωτογραφία, τα τρία μπουκαλάκια περιείχαν γάλα από τρεις διαφορετικές αντλήσεις με νοσοκομειακό θήλαστρο. Ναι… Καλά διαβάσατε. Αυτές οι… γουλιές προήλθαν μετά από τρεις διπλές αντλήσεις από το δυνατότερο θήλαστρο εκεί έξω. Και ξέρετε γιατί τις είχα φωτογραφίσει; Γιατί ήταν ποσότητα… ρεκόρ για τα δεδομένα μου, χαχα, πόσο αστείο μου φαίνεται πια, Θεε μου!
Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε την ντροπή που αισθανόμουν που για άλλη μια φορά κάτι πήγαινε στραβά, τις τύψεις που έδωσα «ξένο γάλα», το «και τώρα;» όταν επέστρεψα από το Παίδων όπου ήμουν με το μεγάλο μου παιδί και το 8 1/2 μηνών μωρό μου δεν ήθελε πια να θηλάσει. Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε όλες τις γυναίκες που με ειρωνεύτηκαν, με έθαψαν, με τσάκισαν μέσα στις ομάδες θηλασμού, αλλά και όσες με πραγματικό ενδιαφέρον και στοργή με βοήθησαν. Η φωτογραφία αυτή μου θυμίζει πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να το πετύχω… Η φωτογραφία αυτή μου μοιάζει πια τόσο μακρινή και πραγματικά με κάνει πλέον περήφανα να δηλώνω ότι και τόσο που θήλασα ήταν ένας πραγματικός άθλος.
Κάποια μέρα θα σας γράψω αναλυτικά τη μεγάλη μου ιστορία. Προς το παρόν, απλά θα σας πω πως αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείτε και εσείς! Τουλάχιστον οι περισσότερες!
Μπηκα να διαβασω το αρθρο επειδη ειδα την φωτογραφια με τα τοσο γνωριμα σε μενα μπουκαλακια... Προφανως ανηκουμε στην ιδια κατηγορια! Δεν εχω αρκετο γαλα! Γεννησα προωρο μωρακι, 1000 γραμμαριων και εδω και 6 μηνες κανω διπλη αντληση με νοσοκομειακο θηλαστρο. Η ποσοτητα που βγαζω? 50 νε 60ml ανα αντληση στο 3 ωρο. Εκανα κ διωρα ναι! Κανενας κ καμια δεν μπορει να μου πει "δεν προσπαθεις αρκετα" η "βαλε πιο συχνα το μωρο στο στηθος-με μεγαλο πονο σου λεω οτι αργησα πολυ να το κρατησω στην αγκαλια μου!", απλα γιατι εχω κανει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!. Αλλα η ποσοτητα η ιδια... 6 μηνες τωρα παλευω για να πινει το μωρακι μου εστω κ 50 ml δικο μου γαλα κ μετα ξενο. Και να σου πω κατι? Οταν περνας στην εντατικη 2 κ πανω μηνες, ολα οσα μπορει να ακουσεις απο τετοιου ειδους ομαδες, σου φσινονται απλα "τοσο λιγα"! Γιατι εσυ παλευεις να μεινεις ορθια, μη ξεροντας αν θα μπορεσεις να κρατησεις το μωρο σου στην αγκαλια σου, κ παλευεις απο την αρχη αγκαλια με το θηλαστρο για να δωσεις στο μωρο σου το δικο σου γαλα-φαρμακο! Λες κι εγω δεν θελω να ταιζω αποκλειστικα με δικο μου γαλα το μωρο, καθομαι τοσους μηνες σε αυτο το κρυο πραμα κ θελω να του δινω κ ξενο! Ε οχι γιατι πολλα μας τα ειπανε! Οταν ολα σου ερχονται ευκολα ξερεις πολυ καλα να κατακρινεις! Λαθος μου, κι εγω κατακρινω μια γυναικα που απλα δεν προσπαθησε καν να θηλασει! Αλλα ναι, καταλαβαινω απο πρωτο χερι οτι υπαρχουν γυναικες που δεν εχουν αρκετο γαλα. Το αν θα δινουν εστω κ αυτο το λιγο στα παιδια τους ειναι αλλο θεμα... Κ ξαναλεω, οταν ολα σου ερχονται ιδανικα μπορεις να λες οτι βλακεια θελεις! Οπως κ αυτο με τις καισαρικες... Οταν κινδυνευεις να μην αγκαλιασεις ποτε το μωρο σου, σου φαινετσι τοσο μα τοσο λιγο να ασχοληθεις με το πως γεννησες..... Ανακατες σκεψεις που καιρο θελω να πω, ελπιζω να τις διαβασεις Ολιβια κ εσυ κ αλλες μανουλες!
Σημασία έχει η γνώμη όσων μας νοιάζονται πραγματικά και οχι του καθε τυχαίου που τα ξέρει ολα,( μιας και σαν λαος το χουμε πολυ ευκολο αυτό) ! Χωρίς να ξέρει κανείς το ιστορικό σου, τα προβλήματα υγείας που ίσως υπάρχουν κρίνει σκληρά και ευκολα και μ αυτον τον τροπο ικανοποιειται. Στο κάτω κάτω μπορει να ναι απλα η επιλογη σου, σιγα το εγκλημα! Το ένστικτο μας οδηγει σε σωστες αποφάσεις.
Η κριτική δυστυχώς ξεκινά απο την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης και μάλλον δεν σταματά ποτέ και για κανένα λόγο. Θήλασα 14 μήνες αλλά αποθήλασα με τύψεις, πολλές τύψεις και άγχος σαν να ερχόταν η καταστροφή του κόσμου και του μωρού μου μαζί. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε να διαβάζω πρώτα, να προσπαθώ μετά να ρωτάω μόνο αν κάτι δεν παει καλά και να μην δίνω σημασία στα κακόβουλα, αγενή και πικρά σχόλια. Όσο για τη φάση θηλασμού με έσωσε το διάβασμα, πολύ διαβασμα απο την εγκυμοσύνη, και το πείσμα. Όταν επέστεφα στη δουλειά στους 5 μήνες, κατάφερα να αντλώ ...τόσο όσο τα μπουκάλια σου. Το συζήτησα με τον παιδίατρό μας και μου είπε οτι δε βλέπει άλλο απο άγχος...οτι αν συνέχιζα έτσι θα μειωνόταν η παραγωγή μου και θα έφτανα στον αποθηλασμό. Μου είπε να αντλώ μόνο όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη και μόνο για την ώρα που θα απουσιάζω. Τις υπόλοιπες ώρες να βάζω το μωρό στο στήθος, συνέχεια. Αυτό και έκανα. Και μάλλον έπιασε. Πάντως οι αντλήσεις μόνο άγχος μου δημιουργούσαν και δεν το συνιστώ, ούτε για αστείο, ούτε για ικανοποίηση της περιέργειας "ας δω πόσο γάλα έχω". Αν σκεφτώ οτι το μωρό μου έπινε τόσους μήνες μόνο τόσο γάλα θα τρελαθώ, ακόμα και τώρα. Αλλά στην δική μου περίπτωση δεν ήταν έτσι.Πίστεψα αυτό που λένε οτι το μωρό πίνει πόλύ περισσότερο απο αυτό που μπορεί να αντλήσει το κάθε θήλαστο. Καλή τυχή σε όλες έχω να ευχηθώ, και να πω οτι πραγματικά η προετοιμασία παίζει σπουδαίο ρόλο...και το πείσμα, και η θετική ενέργεια.
Χα χα Ολίβια εχω κι εγω μια φωτογραφία με γάλα-μαμάς και νομίζω πως θα ήθελα να στειλω και τις δικές μου τρεις (τόσο διαφορετικές μεταξύ τους!!!!) περιπέτειες θηλασμού που έζησα. Τόσο διαφορετικές που δεν τολμώ ποτε να κρίνω ή να σκεφτώ να κρίνω άλλη Μαμα (ποτε δεν ξέρεις τι τράβηξε!)
Ax Ολιβια..ειδα τη φωτο σου κ με την πρωτη ματια πιστεψα οτι καποιος φωτογραφησε το πρωτο ραφι του ψυγειου μου!! Ειμαι ακριβως σ αυτη τη φαση,αφου η μικρη μου μετα απο 4 μηνες αποκλειστικου θηλασμου αποφασισε οτι δεν θελει πια το στηθος μου αλλα..το γαλα μου στο μπιμπερο!! Κ εκει που απολαμβανα το υπεροχο ταξιδι-οπως το αποκαλουν- του θηλασμου,βρεθηκα -εδω και 2 μηνες-να κανω 6 αντλησεις τη μερα,να ταιζω ενα χαζομηχανημα κ να παιζω ολη μερα με τα μπουκαλακια!! Κ ρωτω,οταν πια το παιδι αρνειται το στηθος,βαριεται ρε παιδι μου,δεν εχει την υπομονη να κατεβασει το γαλα...τοτε εχει νοημα να συνεχιζουμε?Γιατι ομολογω οτι καθολου δεν απολαμβανω τις αντλησεις κ μου χει γινει τερμα εξωντοτικο ολο αυτο!! Ξενο δεν δοκιμασα να της δωσω(αν και φλερταρω με την ιδεα) και θεωρω μεγαλη αμαρτια μετα απο τοσο κοπο που εκανα για την εγκατασταση της γαλουχιας να παρω χαπια για να κοπει το γαλα μου...Οποτε...μπρος γκρεμος κ πισω ρεμα..!Υπομονη κ καλο κουραγιο σε ολες τις μανουλες!!Η καθε μια ας διαλεξει μονη της το δρομο που θελει κ μπορει γιατι σε πολλες περιπτωσεις ο θηλασμος μπορει να ναι αναμφισβητητα ωφελιμος για το παιδι αλλα πολυ πολυ κουραστικος για την μανουλα!!Ας μην κρινουμε για να μην κριθουμε..
Χρειάζεσαι οπωσδήποτε έκτιμηση από σύμβουλο θηλασμου!!! Η συγχηςη θηλων διορθώνεται με πολύ υπομονή!!! Μπράβο για αυτό που έχεις καταφέρει μέχρι τώρα!! Μην απογοητεύεται , απλά χρειάζεσαι σωστή καθοδήγηση!!!