γράφει η Leah Rocketto για το popsugar
Σε κάθε σχολείο υπάρχει ένας bully (εκφοβιστής). Το παιδί που πειράζει τους πάντες μέσα στην τάξη. Εκείνος που κάνει τους άλλους ό,τι θέλει και τους σπρώχνει. Το αγόρι που τα άλλα παιδιά χαρακτηρίζουν εκφοβιστή. Όλοι μας ευχόμαστε να μην πέσει θύμα του το δικό μας παιδί, αλλά τι γίνεται σε περίπτωση που το δικό μας παιδί είναι αυτό που εκφοβίζει τους άλλους; Μπορεί να σκεφτείτε «όχι, αποκλείεται ο γιος μου να κάνει τέτοια πράγματα», αλλά ίσως είναι η αγάπη που δεν σας επιτρέπει να δείτε την κακή του συμπεριφορά. Πώς λοιπόν μπορείτε να καταλάβετε αν είναι εκφοβιστής; Συγκεντρώσαμε επτά κλασικές ενδείξεις που μπορεί να υποδηλώνουν πως το δικό σας παιδί είναι αυτό που φοβερίζει όλη την τάξη.
Κάθε παιδί εκνευρίζεται όταν δεν παίρνει αυτό που ζητάει. Αν όμως το δικό σας ξεσπάει με μία πελώρια κρίση θυμού όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλει, μπορεί να υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα.
Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να είναι ανταγωνιστικά, αλλά μια συμπεριφορά «νίκη πάση θυσία» είναι ανεπίτρεπτη. Αν το παιδί σας καταλήγει σε φραστικές, συναισθηματικές ή φυσικές επιθέσεις για να είναι ο καλύτερος, τότε θα πρέπει να μιλήσετε σοβαρά για το θέμα.
Μήπως το παιδί σας είναι επιλεκτικό στο ποιον θα καλέσετε για παιχνίδι στο σπίτι; Μήπως αποκαλεί τους συμμαθητές του «φλώρους» ή «φυτά»; Ίσως αυτό είναι σημάδι πως βάζει τη δημοτικότητα πάνω απ’ όλα και θα κάνει τα πάντα για να είναι ο άρχοντας της τάξης.
Όταν παίρνει έναν κακό βαθμό, κατηγορεί το δάσκαλο. Όταν μπλέκει σε καβγά, φταίει το άλλο παιδί. Αν ο γιος σας αρνείται να παραδεχτεί την ευθύνη των πράξεών του, ίσως να πιστεύει πως είναι καλύτερος από τους άλλους, και να φέρεται στους «κατώτερους» με άσχημο τρόπο.
Μας λένε πάντα να προσέχουμε τι φίλους επιλέγουμε. Όταν περνάμε πολύ καιρό με κάποιον, αρχίζουμε να υιοθετούμε κάποια χαρακτηριστικά του, ιδίως αν είναι ένα παιδί που κερδίζει τις εντυπώσεις. Αν λοιπόν ο γιος σας προτιμά να κάνει παρέα με τα «κακά παιδιά» του σχολείου, ίσως είναι ώρα να επέμβετε.
Ο γιος σας μπορεί να το θεωρεί σημάδι υπεροχής, αλλά οι άλλοι το βλέπουν ως σημάδι εκφοβισμού. Αν φωνάζει σε κάποιον ενήλικο ή χτυπάει τον μικρό του αδελφό, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε την όποια μορφή επίθεσης.
Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τους βαθμούς όσο με τη συμπεριφορά. Αν λαμβάνετε συχνά τηλεφωνήματα από το διευθυντή του σχολείου για τη συμπεριφορά του παιδιού σας απέναντι σε δασκάλους και άλλους μαθητές, θα πρέπει να ανησυχήσετε.
Εσείς πώς θα αντιμετωπίζατε την κατάσταση αν το παιδί σας ήταν ο εκφοβιστής του σχολείου;
και γιατί όχι και η κόρη ή τα παιδιά γενικώς; Γιατί αυτός ο διαχωρισμός;
Την κατάσταση την αντιμετωπίζεις πριν φτάσει να γίνει εκφοβιστής. Αν έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε ως γονιός έχεις βάλει το χέρι σου. Εχω αρχίσει και τα βλέπω σιγά σιγά αυτά. Σίγουρα όλα τα παιδιά παρεκτρέπονται, αλλά όταν ο γονιός βλέπεις ότι μιλάει και καθοδηγεί το παιδί, είναι τελείως διαφορετικό με το γονιό που απλά αδιαφορεί (ίσως και εσκεμμένα) ή δε μιλάει ακόμα κι αν βλέπει. Υπάρχουν πολλοί γονείς που θέλουν τα παιδιά τους εκφοβιστές.