Είναι καλό για τα παιδιά των χωρισμένων ζευγαριών να μοιράζουν το χρόνο τους στους δύο γονείς;

γράφει η Kate Hilpern γιατονIndependent

Η ψυχολόγος Penelope Leach, της οποίας τα βιβλία γονεϊκότητας έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων λέγοντας πως υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η απομάκρυνση των παιδιών από τη μητέρα τους «μειώνει την εγκεφαλική ανάπτυξη» και μπορεί να αυξήσει τις περιπτώσεις εμφάνισης «μη υγιών θεμάτων με τη δέσμευση». Συμφωνούν όμως οι άλλοι ειδικοί στη γονεϊκότητα;

Ο Oliver James έχει εκπαιδευτεί ως κλινικός παιδοψυχολόγος και έχει εργαστεί ως συγγραφέας, δημοσιογράφος, παρουσιαστής και τηλεοπτικός παραγωγός

«Φυσικά, είναι σωστή συμβουλή. Όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν πως τα μικρότερα παιδιά δεν θα πρέπει να αποχωρίζονται τον βασικό τους φροντιστή, ο οποίος στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι η μητέρα.

Αν το παιδί έχει ένα πολύ ισχυρό δέσιμο και με τους δύο γονείς, μπορεί να είναι μία περίπτωση στην οποία θα μπορούσε να εξεταστεί αν το να κοιμηθεί στο σπίτι του πατέρα του πραγματικά επηρεάζει την ψυχολογία του. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, δεν θα πρέπει να κάνουμε κάτι που να διαταράσσει τη σχέση του παιδιού με τον βασικό του φροντιστή. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την εγκεφαλική ανάπτυξη του παιδιού.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που η Penny κατακρίνει τους νομικούς οικογενειακού δικαίου, ένα επάγγελμα στο οποίο υπάρχει τρομακτική άγνοια για το πόσο αυτές οι κινήσεις επηρεάζουν τα παιδιά. Η κυβέρνηση αδυνατεί δεκαετίες τώρα να διορθώσει την κατάσταση, αν και δεν εκπλήσσομαι γι’ αυτό. Οι κυβερνόντες είναι συνήθως και εκείνοι άτομα που δεν έχαιραν σωστής φροντίδας στην παιδική τους ηλικία – κάτι που τους παρακινεί τόσο πολύ να φτάσουν στην κορυφή.

Μετά την ηλικία των τριών ετών, μπορεί να συζητηθεί αν το να μοιράζουν τα παιδιά το χρόνο τους ανάμεσα σε δύο σπίτια μπορεί να είναι επιβλαβές για εκείνα, ενώ στην ηλικία των έξι, δεν νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα. Γνωρίζω πατέρες που έκαναν πίσω ως εκείνη την ηλικία και θα ήθελα να δω την κοινωνία να ενδιαφέρεται κυρίως για το παιδί και αυτό να είναι η νόρμα».

Η Paula Hall είναι η συγγραφέας του βιβλίου “Help Your Children Cope with Your Divorce” (Βοηθήστε τα παιδιά σας να διαχειριστούν το διαζύγιό σας) και εκπρόσωπος της Relate

«Ο ισχυρισμός πως τα παιδιά δεν μπορούν να κοιμούνται στο σπίτι τους ίδιου του πατέρα τους δεν είναι μόνο άδικο και προβληματικό, αλλά διασπά περισσότερο τα ζευγάρια. Επιπλέον, οι γονείς φέρουν ήδη ένα τεράστιο μερίδιο ενοχής και άγχους λόγω διαζυγίου και χωρισμού, γιατί να πρέπει να επωμισθούν περισσότερο;

Οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους δικαιούνται ένα διάλειμμα. Πού καλύτερα από το να πάει το παιδί στον πατέρα τους; Μήπως θεωρούν πως τα παιδιά δεν θα πρέπει να μένουν ούτε και με τους παππούδες τους; Και τι γίνεται αν η μαμά τους χρειαστεί να μπει στο νοσοκομείο ή να γεννήσει ένα δεύτερο παιδί; Θεωρούμε πως το άλλο παιδί θα αρχίσει ξαφνικά να έχει προβλήματα με τη δέσμευση; Ελάτε τώρα. Αυτό είναι τρομολαγνεία.

Αυτό που επηρεάζει τα παιδιά περισσότερο είναι οι συγκρούσεις. Το να ισχυριζόμαστε πως τα παιδιά δεν μπορούν να περάσουν ένα βράδυ στου πατέρα τους το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί περισσότερες συγκρούσεις. Ο δεύτερος βασικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα παιδιά μετά από ένα διαζύγιο ή χωρισμό, σύμφωνα με έρευνες, είναι να μην έχει ο γονιός με τον οποίο το παιδί δεν κατοικεί πρόσβαση σε αυτό, και πάλι, αυτός ο αποκλεισμός εμποδίζει ακόμη περισσότερο την πρόσβαση».

Ο Nick Woodall είναι συγγραφέας και λειτουργεί την κλινική The Family Separation Clinic

«Δεν είναι κακό να επισημαίνεται το αντίκτυπο που θα έχει για τα παιδιά το να μοιράζουν το χρόνο τους ανάμεσα σε δύο σπίτια. Τα παιδιά δεν προσαρμόζονται αυτόματα κι ψυχολογικά μπορεί να είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να «μετακομίζουν» κάθε δύο τρεις μέρες. Μπορεί να αποδιοργανώσει τα μικρά παιδιά το να μην έχουν πρόσβαση σε βασικά πράγματα που τους προσφέρουν άνεση και να απαιτείται από αυτά να συμπεριφέρονται διαφορετικά. Ακόμη και στην περίπτωση των μικρών μωρών, γνωρίζουμε πως ακόμη και αν αλλάξει το απορρυπαντικό που χρησιμοποιούμε μπορεί εκείνα να αναστατωθούν, επειδή το σπίτι θα μυρίζει διαφορετικά.

Αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως τα παιδιά δεν πρέπει να περνούν τις νύχτες τους και με τους δύο γονείς. Για την ακρίβεια, οι τελευταίες έρευνες υποστηρίζουν πως αυτό δεν έχει κάποια αρνητική επίδραση ακόμη και στα νεαρότερα παιδιά και πως υπάρχει καλός λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο, όπως είναι το να αναπτύξουν ισχυρούς δεσμούς και με τους δύο γονείς.

Είναι πολύ παρωχημένη η αντίληψη πως το παιδί δένεται μόνο με τη μητέρα, ιδίως μιας και έχουν αλλάξει τα πράγματα δραματικά και οι μπαμπάδες περνούν πλέον πολύ περισσότερο χρόνο να ασχολούνται με τα παιδιά τους».

Η Elizabeth O’Shea είναι ειδικός γονεϊκότητας και εκπαιδεύτρια στο Parent Practice του Λονδίνου καθώς και προπονήτρια στο Parent Gym, το οποίο παρέχει μαθήματα γονεϊκότητας σε υποβαθμισμένες περιοχές

«Είναι σαν να λέμε πως η μητέρα δεν θα πρέπει ποτέ να βγαίνει έξω και να αφήνει τον μπαμπά να βάλει τα παιδιά για ύπνο. Αν οι γονείς χωρίσουν, όσο πιο σύντομα συνηθίσει το παιδί να περνάει χρόνο στο σπίτι της μαμάς αλλά και του μπαμπά, τόσο το καλύτερο. Αν απαγορεύσεις σε ένα παιδί να περάσει τη νύχτα στο σπίτι του πατέρα του μπορεί να το βλάψεις ψυχολογικά. Θα πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά να βλέπουν όσο περισσότερο γίνεται και τους δύο γονείς και το παιδί να έχει δύο σπίτια στα οποία αισθάνεται οικεία. Τα παιδιά χρειάζεται να ζήσουν την παιδική τους ηλικία χωρίς να έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους δύο γονείς.

Τα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα και θα προσαρμοστούν καλά στην αλλαγή αν οι γονείς καταφέρουν να βρουν έναν τρόπο να ελαχιστοποιήσουν τις συγκρούσεις και να βοηθήσουν τα παιδιά να προσαρμοστούν και στα δύο σπίτια – και αν τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν καλές σχέσεις και με τους δύο γονείς, χωρίς να υπάρχουν ενοχές».

[divider]

Εσείς ποια πλευρά υποστηρίζετε;