Είναι σημαντικό ένα παιδί να μπουσουλήσει;
γράφει η κα. Χριστίνα Καλαϊτζή, ειδικός παιδιατρικής φυσικοθεραπείας
Πολύ συχνά ως παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές ακούμε σχόλια για την ανάπτυξη του παιδιού. Ευχάριστα οι γονείς αναφέρουν ότι το παιδί τους δεν μπουσούλησε γιατί άλλωστε ο πατέρας ή κάποιος άλλος από το συγγενικό περιβάλλον δε μπουσούλησαν. Άλλωστε, υπάρχουν επιστήμονες οι οποίοι δε δίνουν την ανάλογη βαρύτητα στο γεγονός ότι το παιδί δεν μπουσούλησε.
Ένα από τα βασικά στοιχεία της δουλειάς μας είναι η γνώση της φυσιολογικής ανάπτυξης. Σε όλα τα συγγράμματα αναφέρεται ότι το μπουσούλημα είναι ένας σημαντικός σταθμός στην αδρή ανάπτυξη του παιδιού, όπως και η καθιστή θέση. Παρακάτω παραθέτουμε μια σειρά στοιχείων που μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα που απασχολεί τους περισσότερους γονείς.
- ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΕΙ;
- ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΙΑ ΘΕΣΗ;
Το να μπουσουλάει ένα μωρό παίζει ρόλο στην ανάπτυξη της δύναμης , της ισορροπίας, της σπονδυλικής ευθυγράμμισης του παιδιού, των δεξιοτήτων και της κοινωνικό-συναισθηματικής ανάπτυξης.
Το μπουσούλημα εμπλέκει όλο το σώμα του μωρού. Κατά τη διαδικασία αυτή το παιδί χρησιμοποιεί τα χέρια του και τα πόδια του δουλεύοντας ενάντια στη βαρύτητα ενδυναμώνοντας τους μύες του κορμού, των ώμων και των ποδιών του.
Με το πρότυπο χιαστού μπουσουλήματος (δεξί χέρι-αριστερό πόδι μπροστά – αριστερό χέρι-δεξί πόδι πίσω) με εναλλαγή συνδέονται και συσχετίζονται τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μαζί. Πρέπει πρώτα τα δύο ημισφαίρια να ανταλλάξουν πληροφορίες και μετά καθιστούν το παιδί έτοιμο να αντιμετωπίσει πιο δύσκολες δραστηριότητες. Διευκολύνει την ανάπτυξη δεξιοτήτων λεπτής κινητικότητας, γιατί αναπτύσσει τις καμάρες στα χέρια.
Σχηματίζονται οι καμπύλες της σπονδυλικής στήλης που είναι σημαντικές για την μελλοντική λειτουργία της. Το μπουσούλημα διευκολύνει τον οπτικό-κινητικό συντονισμό καθώς επίσης και την ακαδημαϊκή απόδοση. Το μπουσούλημα ενεργοποιεί διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που είναι σημαντικές για τη μάθηση και τις αθλητικές δραστηριότητες.
Επιτρέπει τον έλεγχο γνωστικών διαδικασιών όπως είναι η ερμηνεία, η συγκέντρωση και η μνήμη.
Δεν είναι απλά ένας τρόπος μετακίνησης. Την ώρα που μπουσουλάει το μωρό συμβαίνουν πολλά πράγματα στο μυαλό του. Το μπουσούλημα έχει σχέση με τη φυσιολογική και νευρολογική ανάπτυξη του μωρού.
Χρησιμοποιούν την «μακριά όραση» (διπλοεστιακή όραση), κοιτούν μακριά και μετά το χεράκι τους, προσαρμόζοντας έτσι κάθε φορά την εστίαση του ματιού. Το παιδί κινείται, βλέπει μπροστά και εντοπίζει ένα στόχο εκπαιδεύοντας τους μύες του και βελτιώνοντας την διπλοεστιάκη όραση η οποία είναι υπεύθυνη για τη χρήση των ματιών ως ομάδα και παίζει σημαντικό ρόλο στη γραφή και στο διάβασμα. Πολλά παιδιά στο σχολείο αντιμετωπίζουν δυσκολία να αντιγράψουν από τον πίνακα γιατί δεν το έχουν εξασκήσει προηγουμένως από το μπουσούλημα.
Το μπουσούλημα επηρεάζει την κοινωνικό – συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού . Καθώς κινείται μόνο του ανεξάρτητα, έχει την ελευθερία να θέσει νέους στόχους. Αυτοί οι στόχοι έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των ευκαιριών για να τους ολοκληρώσει και τις πιθανότητες για αποτυχία επηρεάζοντας το παιδί σε συναισθηματικό επίπεδο και επιδρώντας στην αίσθηση της αυτονομίας και της αυτοπεποίθησης.
Συνεπώς, για όλους τους παραπάνω λόγους το μπουσούλημα στην ανάπτυξη του παιδιού δεν πρέπει να παρακάμπτεται. Πάντοτε θα μπορείτε να παίξετε παιχνίδια και να δώσετε εμπειρίες στο παιδί σας που θα εμπλέκουν το χιαστό μπουσούλημα ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΕΙ.
[divider]
Τις παραπάνω συμβουλές μας έδωσαν η κα. Χριστίνα Καλαϊτζή και οι συνεργάτες της, ειδικοί παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές. Για περισσότερες πληροφορίες σε σχετικά θέματα, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της www.kalaitzi.gr ή να ακολουθήστε τη σελίδα της στο Facebook εδώ.
το παραπανω αρθρο δεν εμπειπτει σιγουρα σε καποια επιστιμονικη πηγη. Σαν φυσικοθεραπευτρια λοιπον εχω να δηλωσω στην συναδελφο οτι καλο θα ηταν να μην αναρτουνται τετοιου ηδουσ αρθρα στο διαδυκτιο που κυριως εχουν ωσ στοχο να αγχωσουν μητερες που δεν γνωριζουν τιποτα για τα παραπανω και το παιδι τουσ ειτε αργησε ειτε δε μπουσουλησε ποτε. Το μπουσουλιμα δεν ειναι ενδικτικος παραγοντασ για τον αν το παιδι εχει καποιο ψυχοκινητικο ελλειμα ή ότι παραλειπετε κατι στην αναπτυξη του αν δεν επιτευχθει. Κθε παιδι ειναι μοναδικο και παρουσιαζει συγκεκριμενα "δικα" του χαρακτηριστικα. επισης να δηλωσω οτι ακομα και απο την αρχη του αρθρου καποιοσ ειδημονας μπορει να καταλαβει οτι αυτο που διαβαζει δεν ειναι "ασφαλης" πηγη απο τη στιγμη που δεν υπαρχουν παιδιατρικοι φυσικοθερπαευτεσ πουθενα ανα τον κοσμο, αλλα φυσικοθεραπευτεσ με εδικευση στα παιδια!
Εμάς η μικρή δεν μπουσούλησε, έκανε πιο πολύ κάτι σαν έρπινκ...Περπάτησε μόνη της, χωρίς πίεση στους 12 μήνες και αφού περπάτησε μπουσούλησε κανονικά μετά...όποτε θέλει να παίξει, μπουσουλάει για πλάκα...
Πιστεύω ότι δεν είναι ολοκληρωμένο το εν λόγω άρθρο, αναφέρει μόνο την περίπτωση που ένα μωρό θα μπουσουλήσει πριν περπατήσει, σαν να είναι μόνο αυτό το φυσιολογικό, χωρίς εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η μοναδικότητα του κάθε μωρού.Απαράδεκτο να γράφονται τέτοια κείμενα απλά και μόνο για να γραφτεί κάτι, λες και οι γονείς αποφασίζουν αν το μωρό τους θα μπουσουλήσει ή όχι.
που τα αναφέρει όλα αυτά το άρθο? και γιατί δεν είναι τεκμηριωμένο όταν εξηγεί τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει, και που και γιατί οφελεί? το μπουσούλημα είναι ένα στάδιο πριν το περπάτημα - μετά δεν είναι στάδιο, είναι περιστασιακό παιχνίδι. Και ναι, δεν μπορεί ένας γονιός να κάνει το μωρό του να μπουσουλίσει, αλλά μπορεί να του παρέχει την δυνατότητα να το κάνει, απλά αφήνοτνάς το πολλές ώρες στο πάτωμα, όχι στο ρηλάξ, όχι στην στράτα, όχι στο καρεκλάκι του φαγητού, όχι στο πάρκο. Το πάτωμα, με χαλί σταθερό ή σκέτο, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια το μωρό στο μπουσούλημα. Οδηγίες και της δικής μας παιδιάτρου και του ειδικού αναπτυξιολόγου. Και πιάσανε και στα δικά μου, και σε όσα μωρά ξέρω να μπουσούλησαν.
Νομίζω ότι το άρθρο είναι υπερβολικό. Δεν μπορείς να πιέσεις ένα παιδάκι να μπουσουλήσει, επειδή θες, όπως δεν μπορείς να το πιέσεις να μην μπουσουλήσει, αν δεν θες. Δεν μπουσουλάνε όλα τα παιδιά, όπως γνωρίζουμε. Ορισμένα το παρακάμπτουν και περπατάνε απ' ευθείας. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, αυτό δεν είναι υγιές. Γιατί; Επίσης, υπάρχουνε παιδάκια που μπουσουλάνε με άλλον τρόπο, όχι με τον κλασικό. Με αυτά τι γίνεται;;
Φυσικά και υπάρχουν παιδάκια που δεν μπουσουλάνε... είναι αυτά που περνάνε χρόνο σε μία στράτα (περπατούρα) ή αυτά που μεγαλώνουν σε ένα πάρκο 1χ1. Τα μεν πρώτα περπατάνε κατευθείαν διότι είναι μονίμως σε όρθια στάση ενώ τα δεύτερα πιάνονται από το πάρκο και σηκώνονται..άρα ούτε αυτά μπουσουλάνε... τα παιδιά πρέπει να έχουν χώρο για παιχνίδι στο πάτωμα... μόνο έτσι μαθαίνουν να μπουσουλάνε... πρέπει να προσπαθούν δηλαδή να φτάσουν τα παιχνίδια τους, τα οποία θα είναι φυσικά στο πάτωμα....με τον τρόπο αυτό ναι...τα παιδιά μπουσουλάνε... δεν παρακάμπτουν το στάδιο αυτό....το μπουσούλημα είναι ένα αναπτυξιακό ορόσημο... το άρθρο δεν είναι καθόλου υπερβολικό.. από επιστημονικής απόψεως είναι καθόλα σωστό!!!!
Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απόλυτα με όλα τα παραπάνω!!!! Είμαι λογοθεραπεύτρια και έχω 2 κόρες οι οποίες μπουσουλούσαν και οι δύο από 6 έως 11 μηνών, οπότε και αποφάσισαν μόνες τους να περπατήσουν. Ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος τις ενθαρρύναμε να περπατήσουν.Αντιθέτως τις ενθαρρύναμε να μπουσουλήσουν, φτιάχνοντάς τους έναν χώρο στο πάτωμα όπου ήταν όλα τους τα παιχνίδια, και αφήνοντάς τις εκεί να παίζουν. Επίσης, τις αφήναμε να περνάνε αρκετή ώρα κάθε μέρα μπρούμυτα (αυτό που λένε tummy time). Αυτό θεωρώ ότι τις βοήθησε πολύ! Όταν πια έγιναν 6 μηνών, είχανε τόσο πολύ δυναμώσει χεράκια και ποδαράκια που πηγαίνανε όπου θέλανε μέσα στο σπίτι μπουσουλώντας... Ήταν πολύ διασκεδαστικό...!!!!!!