Το μωράκι μου θα δώσει τη μάχη του… (μεσοκοιλιακή επικοινωνία)

Πριν 2 μηνες εφερα στον κοσμο το δευτερο και τριτο παιδι μου. Διδυμη κυηση υστερα απο την μονη εγκυμοσυνη που ειχα στα 27 μου. Πανικος στην αρχη. Πως θα τα καταφερω με τρια παιδια μονη μου; Εχω χασει τη μαμα μου εδω και τεσσερα χρονια… ΚΑΙ εργαζομενη μαμα, να σημειωσω. Ακουγοντας ομως δυο καρδουλες να χτυπανε μεσα μου, εφυγε ολο το αγχος και ο πανικος εξαφανιστηκε… Ηξερα πως θα τα καταφερω!

Ο καιρος περνουσε και εγω ειχα μια πολυ καλη εγκυμοσυνη, παρα το γεγονος οτι επροκειτο για διδυμη κυηση. Κυηση υψηλου κινδυνου δηλαδη.

Αισιως φτανω στις 36+2 εβδομαδες και στην προγραμματισμενη καισαρικη τομη. Γεννησα δυο κουκλες 2240 και 3150 κιλα αντιστοιχα. Πολυ καλο βαρος για την εβδομαδα που γεννησα. Στην αρχη νοσηλευτηκαν και οι 2 στη ΜΕΝΝ λογω ταχυπνοιας. Ειχα γεννησει δυο παιδια και δεν ειχα κανενα στην αγκαλια μου.

Η χοντρουλα μου εκατσε μια εβδομαδα μονο. Μας διαβεβαιωναν οτι απο μερα σε μερα θα παιρναμε και την αλλη. Ωσπου ξαφνικα μας ενημερωσαν οτι ακουνε ενα φυσημα στην καρδουλα της. Δεν ανησυχησα προς στιγμην. Ξερω οτι δεν ειναι κατι σοβαρο. Την επομενη μερα μας ενημερωνουν οτι το φυσημα ακουγεται δυνατα και καλο θα ηταν να τη δει παιδοκαρδιολογος.  Ετσι κι εγινε. Μας φωναξαν στο γραφειο του…

– Η μικρη σας γεννηθηκε με συγγενη καρδιοπαθεια

Παγωσα.  

– Δηλαδή;

– Μεσοκοιλιακη επικοινωνια, 7 χιλιοστα. Μια τρυπα δηλαδη αναμεσα στις κοιλιες της καρδιας. Αυτο της προκαλει ταχυπνοια. Το πιο πιθανο ειναι να χρειαστει χειτουργειο ανοιχτης καρδιας.

Κοκκαλωσα. Ενιωθα οτι θα λιποθυμησω. Ηθελα να ακουσω οτι ολα ηταν ενα κακο ονειρο… Δεν ηταν ομως…  

Πηραμε το παιδι μας μετα απο 1 μηνα στη ΜΕΝΝ, σπιτι με μια σειρα διουρητικων φαρμακων και φαρμακων για την πιεση…

Σε δυο μερες το μωρακι μου, 2μηνων μολις, θα δωσει τη μαχη του…

Ολα καλα θα πανε καρδουλα μου!

Σ’ αγαπω πολυ….

Ενημέρωση 18/6:

Ωρα 17:00… ερχεται ο νοσοκομος και της βαζει την ενδυμασια του χειρουργειου.

Δεν θελω να την αφησω. Τη συνοδευω μεχρι τα χειρουργεια. Εκει συνανταμε τον αναισθησιολογο.

«Κα Ν. Πρεπει να μου τη δωσετε«

Την παραδιδω και ειναι λες και μου κοβεις την αναπνοη… θελω να ειμαι διπλα της, αλλα δεν μπορω. Οι επομενες ωρες κυλανε αργα… πολυ αργα. Νομιζω οτι εχουν περασει 3ωρες κι εχουν περασει μολις 3 λεπτα. Χτυπαει το τηλεφωνο.

«Ολα πανε καλα«

Ευχαριστω την Παναγιτσα που δινει κουραγιο σε αυτο το κορμακι να ανταπεξελθει σε ενα τοσο δυσκολο χειρουργειο, χειρουργειο ανοιχτης καρδιας τονιζω..

Μετα απο πεντε ωρες περιπου ξαναχτυπαει το τηλ. «Ολα πηγαν καλα. Σε μια ωρα περιπου ανεβειτε στην ΜΕΘ της παιδοκαρδιοχειρουργικης να τη δειτε. Ημουν αποφασισμενη οτι δεν θα ανεβω. Δεν ηθελα να τη δω ετσι. Κι ομως.. οταν μας ειδοποιησαν ολα αλλαξαν.. ηθελα σαν τρελη να τη δω. Με ειχε αναγκη..

Μολις την ειδα κοπηκαν τα ποδια μου. Διασωληνωμενη, με 1.000.000 καλωδια επανω της.

Εισαι δυνατη της ψιθυρισα.. Τα πας μια χαρα… Θα τα καταφερεις.

Περασαν 7μερες απο τοτε. Σημερα βγηκαμε απο την εντατικη και ειμαστε διπλα στη μαμα μας. Τα καταφερες κουκλαρα μου!!! Μπραβο σου!!!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com