Σας βλέπω που καρφώνετε το καρότσι της Μαρίας, μη γελιέστε.
Η σκέψη σας είναι πάντα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σας και εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα μου φτάνουν για να καταλάβω «το βλέμμα» σας.
Μερικοί είστε απλά περίεργοι, άλλοι έχετε μια συμπόνοια καλοπροαίρετη (ελπίζω), άλλοι μπορεί να έχετε και το «έμπειρο βλέμμα» ενώ κάποιοι άλλοι έχετε το λυπησιάρικο (που συνοδεύεται από μέσα σας με «φτου στον κόρφο μου» γιατί απλά δεν «κοτάτε» να μας το πείτε).
Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που το βλέμμα σας είναι χάδι, το χαμόγελό σας ειλικρινές, το άγγιγμα σας ελπιδοφόρο και γεμάτο ενέργεια, αισιοδοξία και ΦΩΣ και ΑΓΑΠΗ!
Δοκιμάζομαι καθημερινά από την κατάσταση του παιδιού μου, καθημερινά κάνω σκέψεις που μετά από λίγο απλά σταματάω να τις κάνω για να σταματήσουν οι σειρήνες να ουρλιάζουν ξέφρενα μέσα στης ψυχής μου το «είναι».
Η αναπηρία της Μαρίας είναι δοκιμασία πρώτα δική της και μετά δική μου και της οικογένειάς μου!
Κάθε μέρα που ξυπνάω το πρωί, κάθε μέρα ξυπνάω και με την ελπίδα.
Ποια ελπίδα;
Την ελπίδα να κάνουμε άλλη μία μέρα ευτυχισμένη τη Μαρία.
Μόνο σε αυτό ελπίζω, μόνο σε αυτό προσεύχομαι.
Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ευτυχισμένοι. Τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει την ευτυχία και την αγάπη. Και η Μαρία, όπως όλοι εμείς, άνθρωπος είναι και ευτυχία θέλει!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Παντα λατρεύω να διαβάζω αυτά που γράφεις για τα αγγελούδια σου για την ζωη σας σας λατρεύω και ας μην ήμαστε φίλοι οι γνωστοί σας σκέυτομαι η μαμα μου έλεγε οτι οι γυναικες που μεγαλώνουν τέτοια παιδια εχουν μια ξεχωριστή θέση στον παράδεισο or something like that το πιστεύω ηστε άγγελοι ευχομαι ολα τα καλα του κοσμου και με το καλο το Bebe το καινούργιο !!!!!
Χριστίνα, τί ωραία που εκφράστηκες! Έβαλες στη θέση μας όοοοολους εμάς τους "καλοπροαίρετα" κοιτώντας! Σ' ευχαριστώ που μού θύμισες
-το μεγαλείο της αληθινής ΜΑΝΑΣ,
-την αξία του να ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ,
-την αξία του να εκφράζεσαι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ
-να προσεύχομαι μαζί σου για την καθημερινή ευτυχία της Μαρίας
-ότι ΕΓΩ είμαι η ΑΝΑΠΗΡΗ, αν δεν μπορώ να κάνω τα παραπάνω!
Σ' ευχαριστώ κούκλα μου! Με συγκίνησες αφάνταστα...
Να το χαίρεσαι το αγγελούδι σου!
Ετσι κοπελα μου.... Εχω κι εγω μια Μαρια, εναν αγγελο που αισιως εκλεισε τα 19 φετος. Μου αρκει να την βλεπω ηρεμη κ χαμογελαστη κ οποιον κοιταζει περιεργα εχω μαθει να τον βαζω στη θεση του.
Πως περνάει ο καιρός. Μεγάλωσε το Μαράκι, έγινε πλέον κοριτσάκι!
Καλή συνέχεια σε όλα, παρακολουθώ τα κείμενα σου και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν μασάς.
Ελπίζω οι συνθήκες να έχουν βελτιωθεί τα επόμενα χρόνια στην χώρα μας και να βοηθήσουν τη ποιότητα ζωής αλλά και την καθημερινοτητα τόσο της κοράκλας σου όσο και των υπόλοιπων παιδιών και ενηλίκων με διαφορετικές ανάγκες από το μέσο όρο, είτε κινητικές είτε νοητικές.
Αγκαλιές και φιλιά με πολλή αγάπη σας στέλνω
Είστε υπέροχη οικογένεια :D
Αγαπητή marilena ελπίζω η ευθιξία σου να μην περιορίζεται στο ''Ρε'' του τίτλου αλλά να είσαι το ίδιο εύθικτη στην αναλγησία της κοινωνίας μας ως προς τα ΑΜΕΑ με το να παρκάρουμε πάνω στις ράμπες των πεζοδρομίων, να κοιτάμε τα ΑΜΕΑ με βλέμμα ''ευτυχώς που δεν έτυχε σε μας'', να ταλαιπωρούμε τα ΑΜΕΑ και τις οικογένειες τους με γραφειοκρατία και όπως κατάλαβες ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Προσωπικά το ''Ρε" του τίτλου με βρίσκει απολύτως σύμφωνη γιατί εκφράζει την δίκαια αγανάκτηση και τον εύλογο θυμό ενός γονέα που μεγαλώνει ένα παιδάκι ΑΜΕΑ στην Ελλάδα του σήμερα και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης που αντί να αλλάξουμε ρότα και να πορευτούμε με αλληλεγγύη ,που είναι και η μόνη μας ελπίδα, πορευόμαστε στο ίδιο μοτίβο ''να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα'' και να ξεσπάμε
σε όποιον βρούμε μπροστά μας. Εγώ θα προσέθετα επίσης τα ''Αγκαλιάστε ρε" ,"Βοηθήστε ρε" και κυρίως το "Ξυπνήστε ρε'' μπας και πραγματικά ξυπνήσουμε και καταλάβουμε ότι τα ΑΜΕΑ είναι κομμάτι της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, δικό μας κομμάτι και είναι τόσο εύκολο να έρθουμε στη θέση τους, αρκεί μια στιγμή, μια απροσεξία στο δρόμο, ένα οποιοδήποτε ατύχημα και περνάμε στην "άλλη όχθη" . Ευχαριστώ.
Να την χαίρεσαι!!! Είναι μια κουκλίτσα!!!! Έχεις δίκιο σε ότι λες! Όλων των γονιών πρέπει να είναι ο σκοπός της ζωής τους να είναι τα παιδιά του ευτυχισμένα, αυτά είναι η ζωή μας και το κάθε ένα είναι ξεχωριστό. Κρίμα είναι να τα βαζουμε σε καλούπια και να τα συγκρίνουμε...
γεια σου βρε Μαρια με τις ομορφες σου κορες !Να αγαπαμε ναι και να ειμαστε ευτυχισμενοι με αυτα που εχουμε γιατι η ζωη δεν ειανι παντα ροδινη για ολους μας!να αγαπαμε και να ευχαριστουμε για το σημερα και να ελπιζουμε να ερθουν τα καλυτερα.να αγαπαμε ετσι απλα.για να μπορουν να μας αγαπησουν...οταν αγαπας βλεπεις τα παντα με αλλο ματι!οποτε αγαπατε ρε..
Ο ρατσισμός δεν είναι αγάπη. Και ρατσισμός είναι όλα αυτα που είπε η Χριστίνα (βλέμματα λύπησης, φτύνω τον κόρφο μου, παρατηρώ περίεργα κλπ κλπ.). Ε, αυτά δεν είναι αγάπη, γι΄ αυτό καλά τα έγραψε η Χριστίνα και άμεση σχέση έχει το αγαπήστε με την κόρη της. Τα είχε ξαναπεί, απορούσα που τα βλέπει γιατί εγώ δεν τα έβλεπα μέχρι που μου έτυχε. Υπάρχει κάργα ρατσισμός για καθετί διαφορετικό. Υπάρχει τόσο ελεεινός ρατσισμός που ούτε τον φαντάζεσαι. Δεν τον βλέπεις γιατί μεταξύ μας όλοι καλοί το παίζουμε με τους ΑΜΕΑ και τον κάθε διαφορετικό. Αυτοί όμως που κοιτάνε περίεργα και που έχουν το βλέμμα της λύπησης είναι κάργα ρατσιστές και δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Στην κάθε ευκαιρία το εκδηλώνουν, στα λόγια όμως είναι δήθεν υποστηρικτές της διαφορετικότητας. Αγαπήστε σημαίνει μην κοιτάτε περίεργα, μη σχολιάζετε, μην κουτσομπολεύετε, μη λυπάστε, μη σας ενδιαφέρει πως είναι και τι κάνει ο άλλος, μη σας ενοχλεί αν σας ακουμπήσει ή αν πρέπει να συνηπάρξετε/συνεργαστείτε μαζί του και άλλα άπειρα που κάνουν τη λίστα να μην τελειώνει ποτέ ...έχει σχέση η ιστορία της μικρής με αυτό ή δεν έχει?
δε σε πιάνω... αν θες το κάνεις πιο λιανά!?
αν παρεξήγησες από όλα όσα έγραψα το "ρε" δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε περαιτέρω από τη δική μου πλευρά!
Καλή συνέχεια
Πριν ενάμιση μήνα έφυγε απο την ζωή η Τρίτη και η μικρότερη κόρη μου.
Είχε μια νόσο που την παρέλυε σταδιακά,αν κατάφερνε να ζήσει θα ήταν ένα εξαρτημένο και με πολλά προβλήματα παιδί και φυσικά σε ενα αμαξίδιο για όλη την ζωη της.
Παρακαλούσα τον θεό να κάνει το καλύτερο για το μωρο μου για να μην ταλαιπωρείται μια ζωή.
Όλοι στο άκουσμα αυτής της πιθανοτητας έτρεμαν....όπως και εγώ...όχι όμως απο ντροπή αλλά απο φόβο μην την χάσω αργότερα που θα είχαμε δεθει περισσότερο.
Όχι ότι αλλάζει για μένα κάτι αλλά για τα δυο μου μεγαλύτερα παιδιά.
Πάντα είχα μια συμπόνια για τα παιδιά αυτά,τώρα ενα παραπάνω.
Η κακιά των ανθρώπων μέχρι εκεί φτάνει.
Φιλία στην όμορφη Μαρία μιας και σας ξέρω Απο τις Ελληνίδες μαμάδες....
Καλή συνέχεια στο κυνήγι της ευτυχίας !!!!!! Γιατί ...και όλοι αυτοί που δεν νιώθουν αγάπη ....και φαίνεται στα μίζερα βλέμματά τους ....την ευτυχία κυνηγούν ΑΛΛΑ σίγουρα φίλη μου δεν θα την βρούν .Ενώ εσύ έχεις πιάσει το νόημα της ζωής .... Όλα εδω θα μείνουν .....Μια ακόμα μέρα ευτυχίας θέλουμε όλοι για τα παιδιά μας ...και άλλη μία ...και άλλη μια .....Με τόσα που ακούω γύρω μου , που ξέρει αυτός ο "άνθρωπος" που λυπάται ...εσένα ,πως αύριο δεν θα τον λυπάσαι εσύ ;;;;;Ποτέ δεν μπόρεσα την λύπη του άλλου ....δεν είναι καλύτερος κανείς απο εμένα και εγω καλύτερη απο κανέναν ....δυστυχώς είμαστε όλοι ίσοι ....Καλή συνέχεια λοιπόν και μακάρι να είχα και εγω και άλλοι πολλοί τη δύναμή σου .
τι πανέμορφα ματάκια!!!να τη χαίρεστε!!!σιχαίνομαι αυτούς που κοιτούν με συμπόνοια ή με όλους τους τρόπους που αναφέρατε παραπάνω. μακάρι να είμασταν πιο ανοιχτόμυαλοι!!
Δεν ξέρω τι αναπηρία έχει ο μικρός αγγελός σου αλλά εγώ βλέπω μόνο ένα πανέμορφο αγγελούδι γιατί όλα τ' άλλα είναι περιττά!!!
Σου εύχομαι ο θεός να σου δίνει δύναμη για να μπορείς να στέκεσαι σαν βράχος δίπλα της.
Το δικό μου βλέμμα έχει μόνο αγάπη για όλα τα παιδιά του κόσμου όπως κι αν είναι ότι πρόβλημα κι αν έχουν.
Αγάπη μόνο, έτσι απλά!!!
Έχω διαβάσει τα κείμενα που έχεις δημοσιεύσει εδώ στο eimaimama και πάντα συμφωνώ με τα όσα παραθέτεις, με τις σκέψεις σου, με τις αγωνίες σου........Ούσα μια μαμά ενός κοριτσιού ΑΜΕΑ και εγώ, το μόνο που θα ήθελα να αφήσω ως σχόλιο δικό μου, ως δική μου σκέψη στον δικό μας καθημερινό αγώνα είναι να σταματήσει ο κόσμος να μας βλέπει σαν ήρωες, δεν μ΄αρέσει αυτός ο τίτλος, απλώς είμαι μια μαμά που αγωνίζεται για τα παιδιά της, με μια καθημερινότητα καπως διαφορετική απ' των υπολοίπων αλλά και με πολλά κοινά. Και εγώ αγχώνονται για πρακτικά καθημερινά θέματα, κι εγώ αγανακτώ με τα ίδια πράγματα και εγώ έχω να ασχοληθώ και να επιλύσω και άλλα προβλήματα πλην αυτό του παιδιού μου γιατί το πρόβλημα του παιδιού μου είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας, έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό και όχι, δεν είναι ένας καθημερινός γολγοθάς όπως πολύ άστοχα μου είπε μια μαμά.
Και θα κλείσω όχι με κλισέ φράσεις κατανόσης και λοιπών ηλίθιων εκφράσεων, το μόνο που θα ευχηθώ είναι να έχεις ένα όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστο καλοκαίρι γιατί ο χείμωνας θέλει καλό γέμισμα μπαταριών για να τον φέρεις σε πέρας.....
Παντα λατρεύω να διαβάζω αυτά που γράφεις για τα αγγελούδια σου για την ζωη σας σας λατρεύω και ας μην ήμαστε φίλοι οι γνωστοί σας σκέυτομαι η μαμα μου έλεγε οτι οι γυναικες που μεγαλώνουν τέτοια παιδια εχουν μια ξεχωριστή θέση στον παράδεισο or something like that το πιστεύω ηστε άγγελοι ευχομαι ολα τα καλα του κοσμου και με το καλο το Bebe το καινούργιο !!!!!
Χριστίνα, τί ωραία που εκφράστηκες! Έβαλες στη θέση μας όοοοολους εμάς τους "καλοπροαίρετα" κοιτώντας! Σ' ευχαριστώ που μού θύμισες -το μεγαλείο της αληθινής ΜΑΝΑΣ, -την αξία του να ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ, -την αξία του να εκφράζεσαι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ -να προσεύχομαι μαζί σου για την καθημερινή ευτυχία της Μαρίας -ότι ΕΓΩ είμαι η ΑΝΑΠΗΡΗ, αν δεν μπορώ να κάνω τα παραπάνω! Σ' ευχαριστώ κούκλα μου! Με συγκίνησες αφάνταστα... Να το χαίρεσαι το αγγελούδι σου!
Ετσι κοπελα μου.... Εχω κι εγω μια Μαρια, εναν αγγελο που αισιως εκλεισε τα 19 φετος. Μου αρκει να την βλεπω ηρεμη κ χαμογελαστη κ οποιον κοιταζει περιεργα εχω μαθει να τον βαζω στη θεση του.
Πως περνάει ο καιρός. Μεγάλωσε το Μαράκι, έγινε πλέον κοριτσάκι! Καλή συνέχεια σε όλα, παρακολουθώ τα κείμενα σου και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν μασάς. Ελπίζω οι συνθήκες να έχουν βελτιωθεί τα επόμενα χρόνια στην χώρα μας και να βοηθήσουν τη ποιότητα ζωής αλλά και την καθημερινοτητα τόσο της κοράκλας σου όσο και των υπόλοιπων παιδιών και ενηλίκων με διαφορετικές ανάγκες από το μέσο όρο, είτε κινητικές είτε νοητικές. Αγκαλιές και φιλιά με πολλή αγάπη σας στέλνω Είστε υπέροχη οικογένεια :D
Αγαπητή marilena ελπίζω η ευθιξία σου να μην περιορίζεται στο ''Ρε'' του τίτλου αλλά να είσαι το ίδιο εύθικτη στην αναλγησία της κοινωνίας μας ως προς τα ΑΜΕΑ με το να παρκάρουμε πάνω στις ράμπες των πεζοδρομίων, να κοιτάμε τα ΑΜΕΑ με βλέμμα ''ευτυχώς που δεν έτυχε σε μας'', να ταλαιπωρούμε τα ΑΜΕΑ και τις οικογένειες τους με γραφειοκρατία και όπως κατάλαβες ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Προσωπικά το ''Ρε" του τίτλου με βρίσκει απολύτως σύμφωνη γιατί εκφράζει την δίκαια αγανάκτηση και τον εύλογο θυμό ενός γονέα που μεγαλώνει ένα παιδάκι ΑΜΕΑ στην Ελλάδα του σήμερα και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης που αντί να αλλάξουμε ρότα και να πορευτούμε με αλληλεγγύη ,που είναι και η μόνη μας ελπίδα, πορευόμαστε στο ίδιο μοτίβο ''να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα'' και να ξεσπάμε σε όποιον βρούμε μπροστά μας. Εγώ θα προσέθετα επίσης τα ''Αγκαλιάστε ρε" ,"Βοηθήστε ρε" και κυρίως το "Ξυπνήστε ρε'' μπας και πραγματικά ξυπνήσουμε και καταλάβουμε ότι τα ΑΜΕΑ είναι κομμάτι της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, δικό μας κομμάτι και είναι τόσο εύκολο να έρθουμε στη θέση τους, αρκεί μια στιγμή, μια απροσεξία στο δρόμο, ένα οποιοδήποτε ατύχημα και περνάμε στην "άλλη όχθη" . Ευχαριστώ.
γεια σου ρε χριτινα θεά!!!!καλα μας τα πες!!!!!
Πες τα ρε Χριστίνα!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να την χαίρεσαι!!! Είναι μια κουκλίτσα!!!! Έχεις δίκιο σε ότι λες! Όλων των γονιών πρέπει να είναι ο σκοπός της ζωής τους να είναι τα παιδιά του ευτυχισμένα, αυτά είναι η ζωή μας και το κάθε ένα είναι ξεχωριστό. Κρίμα είναι να τα βαζουμε σε καλούπια και να τα συγκρίνουμε...
Μόνο το χαμόγελο της αρκεί να τα ξεχάσεις όλα......Σου εύχομαι ότι καλύτερο για όλους σας
Πανεμορφο κοριτσακι!!!!!!! Να ειναι παντα ευτυχισμενο!!!
γεια σου βρε Μαρια με τις ομορφες σου κορες !Να αγαπαμε ναι και να ειμαστε ευτυχισμενοι με αυτα που εχουμε γιατι η ζωη δεν ειανι παντα ροδινη για ολους μας!να αγαπαμε και να ευχαριστουμε για το σημερα και να ελπιζουμε να ερθουν τα καλυτερα.να αγαπαμε ετσι απλα.για να μπορουν να μας αγαπησουν...οταν αγαπας βλεπεις τα παντα με αλλο ματι!οποτε αγαπατε ρε..
Και εγω ήθελα να σου γράψω πολλα αλλα θα σου γράψω μόνο Δύναμη και Αγαπη αυτά σου στέλνω ! Κρατά γερά γιατι εισαι σπουδαία !
γλυκιά μου χριστίνα...να την καμαρώνεις και να την κάνεις κάθε στιγμή ευτυχισμένη όπως και το άλλο σου κοριτσάκι.
Τι σχεση εχει η ιστορια της μικρης με το αν αγαπαμε εμεις Ρε?????????????
Ο ρατσισμός δεν είναι αγάπη. Και ρατσισμός είναι όλα αυτα που είπε η Χριστίνα (βλέμματα λύπησης, φτύνω τον κόρφο μου, παρατηρώ περίεργα κλπ κλπ.). Ε, αυτά δεν είναι αγάπη, γι΄ αυτό καλά τα έγραψε η Χριστίνα και άμεση σχέση έχει το αγαπήστε με την κόρη της. Τα είχε ξαναπεί, απορούσα που τα βλέπει γιατί εγώ δεν τα έβλεπα μέχρι που μου έτυχε. Υπάρχει κάργα ρατσισμός για καθετί διαφορετικό. Υπάρχει τόσο ελεεινός ρατσισμός που ούτε τον φαντάζεσαι. Δεν τον βλέπεις γιατί μεταξύ μας όλοι καλοί το παίζουμε με τους ΑΜΕΑ και τον κάθε διαφορετικό. Αυτοί όμως που κοιτάνε περίεργα και που έχουν το βλέμμα της λύπησης είναι κάργα ρατσιστές και δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Στην κάθε ευκαιρία το εκδηλώνουν, στα λόγια όμως είναι δήθεν υποστηρικτές της διαφορετικότητας. Αγαπήστε σημαίνει μην κοιτάτε περίεργα, μη σχολιάζετε, μην κουτσομπολεύετε, μη λυπάστε, μη σας ενδιαφέρει πως είναι και τι κάνει ο άλλος, μη σας ενοχλεί αν σας ακουμπήσει ή αν πρέπει να συνηπάρξετε/συνεργαστείτε μαζί του και άλλα άπειρα που κάνουν τη λίστα να μην τελειώνει ποτέ ...έχει σχέση η ιστορία της μικρής με αυτό ή δεν έχει?
δε σε πιάνω... αν θες το κάνεις πιο λιανά!? αν παρεξήγησες από όλα όσα έγραψα το "ρε" δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε περαιτέρω από τη δική μου πλευρά! Καλή συνέχεια
Πριν ενάμιση μήνα έφυγε απο την ζωή η Τρίτη και η μικρότερη κόρη μου. Είχε μια νόσο που την παρέλυε σταδιακά,αν κατάφερνε να ζήσει θα ήταν ένα εξαρτημένο και με πολλά προβλήματα παιδί και φυσικά σε ενα αμαξίδιο για όλη την ζωη της. Παρακαλούσα τον θεό να κάνει το καλύτερο για το μωρο μου για να μην ταλαιπωρείται μια ζωή. Όλοι στο άκουσμα αυτής της πιθανοτητας έτρεμαν....όπως και εγώ...όχι όμως απο ντροπή αλλά απο φόβο μην την χάσω αργότερα που θα είχαμε δεθει περισσότερο. Όχι ότι αλλάζει για μένα κάτι αλλά για τα δυο μου μεγαλύτερα παιδιά. Πάντα είχα μια συμπόνια για τα παιδιά αυτά,τώρα ενα παραπάνω. Η κακιά των ανθρώπων μέχρι εκεί φτάνει. Φιλία στην όμορφη Μαρία μιας και σας ξέρω Απο τις Ελληνίδες μαμάδες....
Σ'αγαπαω ρε!
Καλή συνέχεια στο κυνήγι της ευτυχίας !!!!!! Γιατί ...και όλοι αυτοί που δεν νιώθουν αγάπη ....και φαίνεται στα μίζερα βλέμματά τους ....την ευτυχία κυνηγούν ΑΛΛΑ σίγουρα φίλη μου δεν θα την βρούν .Ενώ εσύ έχεις πιάσει το νόημα της ζωής .... Όλα εδω θα μείνουν .....Μια ακόμα μέρα ευτυχίας θέλουμε όλοι για τα παιδιά μας ...και άλλη μία ...και άλλη μια .....Με τόσα που ακούω γύρω μου , που ξέρει αυτός ο "άνθρωπος" που λυπάται ...εσένα ,πως αύριο δεν θα τον λυπάσαι εσύ ;;;;;Ποτέ δεν μπόρεσα την λύπη του άλλου ....δεν είναι καλύτερος κανείς απο εμένα και εγω καλύτερη απο κανέναν ....δυστυχώς είμαστε όλοι ίσοι ....Καλή συνέχεια λοιπόν και μακάρι να είχα και εγω και άλλοι πολλοί τη δύναμή σου .
τι πανέμορφα ματάκια!!!να τη χαίρεστε!!!σιχαίνομαι αυτούς που κοιτούν με συμπόνοια ή με όλους τους τρόπους που αναφέρατε παραπάνω. μακάρι να είμασταν πιο ανοιχτόμυαλοι!!
Δεν ξέρω τι αναπηρία έχει ο μικρός αγγελός σου αλλά εγώ βλέπω μόνο ένα πανέμορφο αγγελούδι γιατί όλα τ' άλλα είναι περιττά!!! Σου εύχομαι ο θεός να σου δίνει δύναμη για να μπορείς να στέκεσαι σαν βράχος δίπλα της. Το δικό μου βλέμμα έχει μόνο αγάπη για όλα τα παιδιά του κόσμου όπως κι αν είναι ότι πρόβλημα κι αν έχουν. Αγάπη μόνο, έτσι απλά!!!
Mατούδια πανέμορφα....πάντα να χαμογελάτε!!!! <3
Έχω διαβάσει τα κείμενα που έχεις δημοσιεύσει εδώ στο eimaimama και πάντα συμφωνώ με τα όσα παραθέτεις, με τις σκέψεις σου, με τις αγωνίες σου........Ούσα μια μαμά ενός κοριτσιού ΑΜΕΑ και εγώ, το μόνο που θα ήθελα να αφήσω ως σχόλιο δικό μου, ως δική μου σκέψη στον δικό μας καθημερινό αγώνα είναι να σταματήσει ο κόσμος να μας βλέπει σαν ήρωες, δεν μ΄αρέσει αυτός ο τίτλος, απλώς είμαι μια μαμά που αγωνίζεται για τα παιδιά της, με μια καθημερινότητα καπως διαφορετική απ' των υπολοίπων αλλά και με πολλά κοινά. Και εγώ αγχώνονται για πρακτικά καθημερινά θέματα, κι εγώ αγανακτώ με τα ίδια πράγματα και εγώ έχω να ασχοληθώ και να επιλύσω και άλλα προβλήματα πλην αυτό του παιδιού μου γιατί το πρόβλημα του παιδιού μου είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας, έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό και όχι, δεν είναι ένας καθημερινός γολγοθάς όπως πολύ άστοχα μου είπε μια μαμά. Και θα κλείσω όχι με κλισέ φράσεις κατανόσης και λοιπών ηλίθιων εκφράσεων, το μόνο που θα ευχηθώ είναι να έχεις ένα όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστο καλοκαίρι γιατί ο χείμωνας θέλει καλό γέμισμα μπαταριών για να τον φέρεις σε πέρας.....
Συμφωνώ σε όλα....