H χαρά τού να μη θέλεις παιδιά
γράφει η Λένα Παπαδημητρίου
αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ
Το κίνημα των childfree, των γυναικών που επιλέγουν να παραμείνουν «ελεύθερες τέκνων», κερδίζει έδαφος ακόμη και στην Ελλάδα
Στον παγκόσμιο χάρτη η ατεκνία παραμένει κάτι ελαφρώς πιο επονείδιστο από τον κοροναϊό MERS. Οι υπόγειες εχθροπραξίες ανάμεσα στις μητέρες και στις childfree (δηλαδή τις κατ’ επιλογήν άτεκνες), μια δημογραφική ομάδα που αριθμεί αργά αλλά σταθερά όλο και πιο πολλά μέλη, συνεχίζουν να μαίνονται. Μόνο που τώρα πλέον οι δεύτερες είναι που «βγαίνουν μπροστά» για να υπενθυμίσουν ότι η ευτυχία στη ζωή δεν καθορίζεται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα της β-χοριακής. Στο πρόσφατο άρθρο της «None is Εnough» (Κανένα είναι αρκετό) στο «Time», η Λόρεν Σάντλερ εξερευνά τον εσωτερικό κόσμο των γυναικών που δεν θέλουν κανένα παιδί. Γυναίκες αυτάρκεις, ισορροπημένες, δημιουργικές, με συντρόφους, καριέρες και ένα εκτενές δίκτυο κοινωνικών σχέσεων.
Oι συνειδητοποιημένες childfree (όρος που αποδίδεται ως «ελεύθερες τέκνων») έχουν πλέον πλήρη επίγνωση ότι καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο (σύμφωνα με έκθεση του Pew Research Center στις ΗΠΑ το 2010, 1 στις 5 γυναίκες αφήνουν τα αναπαραγωγικά τους χρόνια να περνούν χωρίς να κάνουν παιδιά, ενώ εν έτει 1970 ήταν μόνο 1 στις 10). Ακόμη και στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση τόνωσε αυτή τη μέχρι πρότινος «ειδεχθή» επιλογή ζωής· το «ευτυχώς που δεν έχετε και παιδιά» ακούγεται όλο και πιο συχνά. Οι childfree γνωρίζουν, όμως, ότι έχουν πολλές μάχες ακόμη να δώσουν. Πρέπει να αντέξουν το παλιρροϊκό κύμα αυτής της ναρκισσευόμενης μητρότητας (με τη «γονεϊκότητα της προσκόλλησης», τους μαραθώνιους δημόσιου θηλασμού και τα τρίκυκλα καρότσια Bugaboo που παρελαύνουν, συχνά με βρέφη-τρόπαια μέσα). Πρέπει, επίσης, να κονταροχτυπηθούν με το «glamorous martyrdom» (απαστράπτον μαρτύριο), όπως πλασάρεται πλέον η μητρότητα μέσα από εξομολογήσεις του τύπου: «Και μεσάνυχτα να γυρίσω από τη δουλειά, θα του φτιάξω το κέικ με ταχίνι και μαύρη σοκολάτα που του αρέσει».
Και βέβαια, οι εγχώριες κατ’ επιλογήν «άκληρες» πρέπει να επιζήσουν μιας τεράστιας γκάμας σχολίων, υπονοουμένων και ανηλεούς συμπόνιας. Οπως μου είχε εξομολογηθεί τις προάλλες ένα εκ πεποιθήσεως άτεκνο παντρεμένο ζευγάρι Ελλήνων που ζει εδώ και χρόνια στο Λονδίνο: «Είναι τρομερή η πίεση κάθε φορά που ερχόμαστε στην Ελλάδα. Είναι η απόκλιση από τον κανόνα που τους κάνει να ρωτούν «εσείς γιατί δεν βάζετε μπρος;». Είναι ότι ψάχνουν συνεργούς στις δικές τους αποφάσεις; Ή μήπως τους αναστατώνει ότι η κοινότητα εκείνων που αποφάσισαν να κάνουν παιδιά έχει τελικά ρωγμές; Δεν έχουν καν το τακτ να σκεφτούν ότι ίσως να μην μπορείς να κάνεις! Αλλά ίσως αυτή την απάντηση περιμένουν για να χαρούν οι ίδιοι για την αναπαραγωγική τους ανωτερότητα. Χαρά που εκφράζεται συνήθως ως οίκτος».
Σύμφωνα με το άρθρο του «Time», η πίεση για τεκνοποίηση αφορά πλέον όλες τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, παντρεμένες ή άγαμες, γκέι ή στρέιτ. «Η λεσβιακή μητρότητα αποτελούσε κάποτε σχήμα οξύμωρο» λέει στο «Time» η Νάνσι Μέζι, συγγραφέας του βιβλίου «New Choices, New Families: How Lesbians Decide about Μotherhood», «όμως σήμερα το παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό». Η επιστήμη (με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, τα καταψυγμένα ωάρια κ.ο.κ.) «σιγοντάρει». Παλαιότερα, είχες τουλάχιστον την ελευθερία να πενθήσεις το γεγονός ότι δεν θα κάνεις παιδιά. Τώρα οφείλεις να προσπαθήσεις μέχρις εσχάτων. Μόνο τελευταία ακούς για ζευγάρια που έπειτα από σωρεία εξωσωματικών εγκαταλείπουν τις προσπάθειες προκειμένου να μη διασαλευτεί τουλάχιστον ο γάμος ή η σχέση τους.
«Δεν το αισθάνομαι σαν έλλειμμα» μου εξομολογήθηκε μια 45χρονη Ελληνίδα (αρχικά κατ’ ανάγκην και ακολούθως κατ’ επιλογήν) childfree. «Νιώθω, βέβαια, ότι είναι το μεγαλύτερο θαύμα για μια γυναίκα, αλλά εγώ επέλεξα να μην το ζήσω. Σίγουρα, αν το ήθελα πολύ, θα είχα κάνει άλλες επιλογές στη ζωή μου. Πριν από μερικά χρόνια είχα περάσει δύσκολα, περιόδους κατάθλιψης, ακόμη και ζήλιας, δεν μπορούσα να δω μαμά με παιδί στον δρόμο χωρίς να κλάψω. Μεγαλώνοντας το ένιωσα όλο αυτό να καταλαγιάζει. Ακόμη και ορμονικά. Σαν να αντιστρέφεται αυτό το κλίμα της μεγάλης προσδοκίας. Σαν να άλλαξαν οι προτεραιότητές μου. Σήμερα προσδοκώ μια καλή σχέση και όχι ένα παιδί. Και χωρίς να αναφέρομαι σε «υποκατάστατα», μια γυναίκα χωρίς παιδιά έχει τόσo πολλά να δημιουργήσει: μέσα από την κοινωνικότητά της, τη δουλειά της, τον σύντροφό της, την τρυφερότητα για τα ανίψια ή τα παιδιά των φίλων της κ.ο.κ. Ανακάλυψα ότι το να μην έχεις παιδιά δεν είναι «αναπηρία», αλλά μία ακόμη επιλογή ζωής».
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Ιουλίου 2014
Πολύ κακό για το τίποτα...η ζωή είναι μικρή..ας κάνει ο καθένας τις επιλογές του και ας ζήσει ευτυχισμένος με αυτές...Εγώ επέλεξα να γίνω μαμά αλλά σέβομαι οποιαδήποτε γυναίκα δεν θέλει να γίνει για τον οποιοδήποτε λόγο. Δεν υπάρχει λόγος να γίνομαστε φασίστες.
Ο καθένας όπως αγαπάει. Ξέρω μια περίπτωση childfree γυναίκας και είναι πραγματικά από τα πιο ενδιαφέροντα, έξυπνα, κοινωνικά άτομα που έχω γνωρίσει. Και δεν έχει τακτική επαφή με παιδιά στην καθημερινότητά της και στη δουλειά της καθόλου. Επίσης, δεν επιδιώκει, αλλά μάλλον αποφεύγει, συναντήσεις με παιδιά. Πιστεύω πως κάποια βιώματά της την έκαναν να πάρει αυτήν την απόφαση. Το δυσάρεστο είναι πως ο σύζυγός της τώρα θα επιθυμούσε παιδί, ενώ πριν το γάμο νόμιζε πως δεν ήθελε*
σέβομαι τις γυναίκες που κατα επιλογή τους(οχι επειδη δεν μπορουσα πλεον το εχω αποδεχτει οτι δεν μπορω να κανω)δεν κανουν παιδια.Τις θεωρω πολυ πιο ηθικες,ωριμες,απο αλλες που κανουν παιδια και μετα τα παρατανε και εξαφανιζονται.Τουλαχιστον δεν εχουν και δεν θα εχουν τυψεις ποτε για κατι τετοιο,ζουν ανεμελα,ησυχα οπως αυτες θελουν με αλλα πραγματα να τις γεμιζουν.Κακα τα ψεματα δεν ειναι ολες γεννημενες για παιδια,ουτε ολες θελουν ,ας σεβαστουμε λοιπον οι εχουσες παιδια, αυτες που δεν εχουν και το αντιστροφο!
Συμφωνώ απολύτως! Πόσες γυναίκες έκαναν παιδιά επειδή το ήθελαν οι σύζυγοι/γονείς/πεθερικά τους ενώ στην ουσία οι ίδιες δεν το ήθελαν; Πόσα παιδιά μεγάλωσαν δυστυχισμένα επειδή οι γονείς τους κατά βάθος προτιμούσαν μια "child-free" ζωή παρά τις ευθύνες και τις δυσκολίες της ανατροφής ενός παιδιού; Όποια πραγματικά δεν θέλει παιδιά και τελικά δεν κάνει, μαγκιά της. Όποια πραγματικά θέλει να κάνει παιδί πρέπει να καταλάβει ότι το παιδί δεν είναι κούκλα ή κατοικίδιο, ούτε είναι υποχρεωτικό για να ολοκληρωθείς σαν γυναίκα και σαν άνθρωπος. Είναι μια νέα ζωή, ένας νέος άνθρωπος για τον οποίο έχεις ευθύνη και καθήκον να δώσεις (ή ακόμα και να θυσιάσεις) τα πάντα, ώστε να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Ας προσπαθησουμε και λιγο ομως εστω και για μια φορα να καταλαβουμε και να κατανοησουμε το γεγονος πως δεν σκεφτομαστε ολοι το ιδιο!!!!Ειναι ποτε δυνατων να εχω την ιδια αποψη και γνωμη και θελω με ολους τους ανθρωπους στη γη????????Αλλος χαρακτηρας εγω αλλιως μεγαλωμενη αλλες αρχες αλλα πρεπει διαφορετικες εμπειριες αλλα ονειρα..και ουτο καθεξις...Το οτι καποιος επιλεγει κατι διαφορετικο απο μενα τι σημαινει λοιπον?πως πρεπει να τον κρινω?πως πρεπει να πεσω να τον φαω?πως πρεπει να τον ηρωνευομαι?πως πρεπει να τον λυπαμαι?Ελεος ομως!!!Το βρισκω τουλαχιστον εγωιστικο και στενομυαλο...
Αν πανω στον πλανητη ημασταν ολοι ιδιοι στα μυαλα τοτε θα φορουσαμε ολοι τα ιδια ρουχα τα ιδια παπουτσια τα ιδια χρωματα θα οδηγουσαμε ολοι τα ιδια αυτοκινητα θα ειχαμε ακριβως τα ιδια σπιτια και τα ιδια μαλλια...δεν θα υπηρχε δημιουργηκοτητα προφανως ουτε η τεχνη ουτε μυθιστορηματα και γενικος θα ζουσαμε σαν ρομποτ!!!
Αααα και η ιδια μουσικη...αφου θα ακουγαμε ολοι συγκεκριμενα τραγουδια................ελεος ομως...
Μα κ η ίδια η 45αρα Ελληνίδα του άρθρου λεει οτι είχε κατάθλιψη που δεν μπορούσε να κάνει παιδι κ αφού κατάλαβε οτι δεν μπορεί τοτε συμβιβάστηκε κ άρχισε να νιώθει καλύτερα. Το θεωρώ οκ που αντιμετώπισε την κατάσταση της κ περνάει καλα κ μπράβο της! Αλλα πριν απο αυτο προσπάθησε να κάνει παιδια. Κατι μου δείχνει αυτο!?!?
Εγω να σταθω αλλου, στο glamourous martydom. Ολημερις και οληνυχτις σε ελληνικες και ξενες ιστοσελιδες ολες κλαιγονται για το ποσο χαλια ειναι με τα παιδια αλλα αυτες ειναι οι σουπερ μαμαδες. ΔΕΝ μπορω να ακουω αλλο για μαμαδες που θηλαζαν ολη την νυχτα επει 50 μηνες αλλα το εκαναν γιατι ειναι τελειες,για αυτες που πανε τουαλετα με τα παιδια τους ( λυση: οταν το παιδι ειναι μωρο το αφηνεις στο παρκοκρεβατο και οταν ειναι μεγαλυτερο στο σαλονι , που το εχεις με ασφαλειες στις πριζες και τα συρταρια , ΠΙΣΤΕΨΤΕ με θα ειναι μια χαρα για 2 λεπτα),για αυτες που σκουπιζουν εμετους ολη μερα ( ποσο συχνα κανουν εμετο πια και ποσα παιδια εχουν 100!) Η το κορυφαιο ειμαι μαμα στο σπιτι και καθομαι ΜΟΝΟ 10 λεπτα την ημερα. (ειμαι μαμα στο σπιτι με δυο μικρα χωρις βοηθεια πλην συζυγου και σπουδαζα και παραλληλα, 10 λεπτα δεν καθομουν , ηταν πολυ παραπανω)
get a life... ο καθένας είναι υπεύθυνος των αποφάσεών του. Γιατί πρέπει να τα βάζει η μια μαμά με την άλλη, αυτός που έκανε παιδιά με αυτόν που δεν έκανε και τούμπαλιν ? αυτός που θήλασε με αυτόν που δεν θήλασε... Υποθέτω για να επιβεβαιώνει ο καθένας τη θέση του αλλά ας το σταματήσουμε πια. Κανείς δεν ξερει τι θα γινόταν αν δεν έκανα εγώ.. ή αν έκανε ο άλλος. Ελπίζω ο καθένας.. να βρίσκει την επιβεβαίωση και να γεμίζει με αυτό που τελικά επιλέγει. Είναι πολύ λογικό κατηγορίες ανθρώπων που αισθάνονται συνεχώς βαλλόμενες για τις επιλογές τους χωρίς στην τελική να ενοχλούν και κανέναν.. να προσπαθούν να αμυνθούν και αυτοί των δικών τους επιλογών. Όσο και εμείς οι μαμάδες διατυμπανίζουμε την δική μας ευτυχία είναι λογικό να περάσει και ο άλλος στην αντεπίθεση για να υποστηρίξει τις δικές του θέσεις. Όσο εύκολα μπορεί κάποιος να λέει ότι το διατυμπανίζουν επειδή καταβάθος νοιώθουν την έλλειψη .. μπορώ και εγώ να πω ότι αυτοί που τα βάζουν με αυτούς που δεν έχουν παιδιά από επιλογή.. καταβάθος να έχουν και αυτοί το μπουχτισματάκι τους. Επίσης ας θεωρήσουμε ότι αυτή η επιλογή είναι .. εγωκεντρική και γίνεται για εγωιστικούς λόγους.. οκ.. πραγματικά θέλει μεγάλο θάρρος και αυτογνωσία για να επιλέξεις για τον εαυτό σου.. αντί να κάνεις αυτό που πρέπει .. αυτό που έτσι γίνεται αυτό που κάνουν οι άλλοι και στο τέλος να καταλήξεις με μια ζωή που δεν σου ταιριάζει. Αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι.. το παραδεχόμαστε ή όχι. Η ζωή μας είναι μερικά κουβαδάκια.. Κουβαδάκι-παιδιά, κουβαδάκι-σχέση, κουβαδάκι-δουλειά, κουβαδάκι-ο εαυτός μου, κουβαδάκι-χόμπι (αυτά μου ήρθαν τώρα)... ο καθένας έχει μια κανάτα... το υγρό της δεν φτάνει για όλα τα κουβαδάκια... ή θα το ρίξει όλο σε ένα ή λίγο λίγο σε όλα... ότι ρίξει θα το πάρει ως επιβεβαίωση πίσω, πολύ σε ένα πολύ πίσω.. λίγο σε όλα από λίγο από όλα πίσω ο καθένας επιλέγει τι προτιμάει... Όλα τα κουβαδάκια πάντως δεν μπορούν να γεμίσουν. Ποιός είπε λοιπόν ότι επειδή η δική μας η ζωή θα ήταν κενή χωρίς παιδιά ότι θα είναι και η δική τους ... Πως τολμάνε κάποιοι να κρίνουν τη ζωή των άλλων με τα δικά τους μέτρα ? Και στην τελική γιατί η δική σου αλήθεια πρέπει να είναι η σωστή.. δεν είμαστε όλοι το ίδιο
Συμφωνώ απόλυτα! Καλύτερα δεν θα τα έλεγα :)
Σε ευχαριστώ, ήμουν έτοιμη να απαντήσω στην eirini λιγότερα κομψά αλλά με απάλλαξες. Αν είχες παραθέσει την γνώμη σου ώς απάντηση στα γραφόμενα της θα σε ευχαριστούσα περισσότερο. Ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε ως κενή ή όχι τη ζωή των άλλων. Και ποιος θα είναι αυτός που ορίζει ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από διαλυμένες οικογένειες στην ελληνική και όχι μόνο κοινωνία, που η τεκνοποίηση είναι το αποτέλεσμα της ερωτικής "συμφιλίωσης" των συνεχώς τσακωμένων γονιών και χίλιες άλλες περιπτώσεις εγωκεντρικής συνήθως, μορφής. Ο καθένας όπως βρίσκει την "ισορροπία" του. Ας υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας χωρίς να θίγουμε το δικαίωμα σε άλλους να τις υπερασπιστούν.
Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία. Έχω τόσα πολλά να πω που δε ξέρω πώς να αρχίσω, πιθανότατα να σας κουράσω γιατί οι απαντήσεις έρχονται συγκεχυμένα μες στο μυαλό μου. Καταρχήν θα σας απογοητεύσω αλλά θεωρώ αυτό το άρθρο απαράδεκτο! Αναγνωρίζω ότι ο θεσμός "childfree" έχει καταλάβει μεγάλο μέρος ζευγαριών στην Αμερική (άλλη μία αμερικανιά που πρέπει να υιοθετήσουμε) αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και βέβαια γιατί να μη το περάσουμε σαν όρο τύπου greeklish και στην ελληνική μίζερη κοινωνία. Με ενοχλεί ότι ένα τετοιο άρθρο δημοσιεύτηκε σε περιοδικό ευρύας κυκλοφορίας για να βρει ανταπόκριση απο τους πικραμένους Έλληνες που λόγω κρίσης πρέπει να αρχίζουν να σκεύτονται childfree. Είπα στην αρχή ότι για όλα υπάρχει μία δικαιολογία ναι γιατί τα λεγόμενα childfree κατεπιλογήν ζευγάρια θέλουμε να τα αναγάγουμε σε ένα γκρουπ ανθρώπων με δείκτη υψηλότερο του μέσου όρου (στατιστικά ψυχολόγων) που ασχολούνται ως κοινωνικοί συνεργάτες στην κοινωνία τους ή έχουν άλλες εξέχουσες θέσεις και οι περισσότεροι απο αυτούς έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά είτε στη δουλειά τους είτε στον κοινωνικός τους περίγυρο. Γι' αυτό το λόγο νιώθουν γεμάτοι, δεν διακατέχονται απο εγωισμούς και μπορούν να είναι ευτυχισμένοι χωρίς παιδιά. Μα είναι δυνατόν; Ποιον προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους, την ανθρώπινη φύση,βιολογική τους εξέλιξη ή εμάς τους ίδιους που καθόμαστε και διαβάζουμε ανοησίες. Είναι αυτονόητο όταν δεν έχεις δημιουργήσει οικογένεια να ανακαλύψεις την ευτυχία μέσω άλλων δραστηριοτήτων όπως είναι η καριέρα, τα χόμπυ, οι καλλιτεχνικές ανησυχίες. Κι αυτό το αναφέρω με αφορμή τα λεγόμενα της εν λόγου κυρίας που έχει γράψει το άρθρο στο Time και χαρακτηρίζει τις συγκεκριμένες γυναίκες αυτάρκεις, ισορροπημένες, δημιουργικές, με συντρόφους, καριέρες και ένα εκτενές δίκτυο κοινωνικών σχέσεων. Προσωπικά ζώντας μέσα από την μητρότητα παρατηρώ πόσο κενή ήταν η ζωή μου πριν κι όχι κενή απο ανθρώπους γύρω μου ή δυσάρεστες καταστάσεις, αλλά πόσο αυτό το κομμάτι που λέγεται μητρική αγκαλιά/φροντίδα όπως θέλετε συμπληρώνει την γυναικεία μου υπόσταση και πόσο πολυ θα επηρέαζε όλη μου τη ζωή. Είναι συγκλονιστικό για μια γυναίκα και αξίζει έστω και μία φορά να το ζήσει! Φυσικά το να επιλέξει κάποιος να μη κάνει παιδιά είναι σεβαστό άλλά όχι να έχει χρησιμοποιηθεί ένας όρος για να επηρεαστεί ένα σύνολο ανθρώπων να παραμείνουν άτεκνοι. Στη κατακρεουργημένη Ελλάδα που υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα ναι υποβαθμίζεται και δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα (είμαι πολύ αισιόδοξο άτομο αλλά οχι σ' αυτό το κομμάτι), που προσπαθούν να υιοθετήσουν και τον δημόσιο θηλασμό (όπου μπορεί να γίνει) ως προσβολή της κοινωνίας, που κόψαν τα επιδόματα της μητρότητας στον πιο ευαίσθητο τομέα, που διαστρεβλώνουν τη μάθηση των μαθητών με βιβλία αγνώστου περιεκτικότητας για την ιστορία του τόπου Κάτι τέτοια άρθρα με Εξοργίζουν. Είναι σεβαστές όλες οι απόψεις, οποιοσδήποτε αν θέλει μπορεί να κάνει παιδιά σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να το θέλει. Προσωπικά έχω ενα αγγελούδι και υπ' αυτές τις συνθήκες συνειδητοποιημένα μεν αλλά χωρίς να το θέλει αυτό το σώμα μου..θα παραμεινω σ' ένα παιδάκι γιατί δε θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός 2ου παιδιού. Τραγικό έτσι? Μόνο τραγικό θα το χαρακτήριζα. Όχι όμως να υπάρχει Κίνημα που να προδιαθέτει να διατηρήσεις την ατεκνία.. πάει πολύ...! Συγνώμη αν έχω θίξει με το δικό μου τρόπο πολλά θέματα κι αν σας κούρασα/////////
Συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί σου... και να προσθέσω....μελέτες, απόψεις ειδικών και μη, ....κινήματα, trends....άρθρα για να απασχολούμαστε στην τελική .... ακούσιες ή εκούσιες προσπάθειες για να διαμορφωθούν απόψεις.... Είναι γελοίο, για να μην πω κάτι πολύ πιο βαρύ, να αντιμετωπίζεται από τα media η τεκνοποίηση, η μητρότητα, η επιλογή ή η ανάγκη της μη δημιουργίας οικογένειας ως κίνημα/τρέντ... Αρκετά παίξαμε....ας αφήσουμε και κάτι αυτονόητο στην ησυχία του και ας μιλήσουμε για την αναπαραγωγή της λιβελούλας, ή για το πιο είναι το πιο τρέντυ topping για τα muffins μας ή για το πως αυτοί που επιλέγουν να φάνε σμέουρα μελέτες έδειξαν ότι έχουν αυξημένο IQ και πρόβλημα με τα νεφρά τους....
Μπράβο αυτά ακριβώς σκεφτομουν συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!! Το άρθρο ειναι μια βλακεία και μισή και στην τελική δεν μπορώ να καταλάβω πως βγαίνει το συμπέρασμα οτι ειναι επιλογή αφού οι περισσότεροι απο αυτούς απλά συμβιβάστηκαν με το οτι δεν μπορούν είτε για οικονομικούς λόγους είτε για ιατρικούς!!!! Σίγουρα σέβομαι αυτούς που πραγματικά το επέλεξαν αλλα μην πάμε να το κανουνε και μόδα έλεος πια!!!!
Ειρήνη τα είπες τοσο ωραία!
Ειρήνη, μόνο συγχαρητήρια μπορώ να σου δώσω για τις απόψεις και τον τρόπο γραφής σου !!!! Νιώθω 100% αυτό που λες για το 2ο παιδάκι....ακριβώς το ίδιο μας συμβαίνει....τραγικό, λυπηρό ,να θέλουμε ένα ακόμη παιδάκι.....και να μην το επιτρέπει η κατάσταση !!!!!
Μπορει να εγινα μαμα,αλλα σεβομαι απολυτα τις γυναικες που συνειδητα δεν θελουν να κανουν παιδια. Τις σεβομαι πολυ περισσοτερο απο καποιες αλλες που γεννουν παιδια και τα παρατανε ή τα κακοποιουν ή τα πληγωνουν ανεπανορθωτα με χιλιους τροπους... Η μητροτητα ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ το μεγιστο θαυμα για μενα και για τις περισσοτερες γυναικες...Αλλα υπαρχουν γυναικες που δεν θελουν να το ζησουν βρε αδερφε...Κι εκεινες-οπως κι εμεις- μπορει να ειναι πετυχημενες,ηρεμες και ευτυχισμενες...
Συμφωνώ μόνο που αυτές ακριβώς οι γυναίκες, ΑΝ τελικά έκαναν παιδιά, θα έλεγαν τα εντελώς αντίθετα. Τώρα μιλάνε έτσι γιατί δεν γνωρίζουν την άλλη πλευρά. Αν την γνώριζαν θα έλεγαν ότι δεν αλλάζουν με τίποτα τη ζωή με παιδιά, βάζεις στοίχημα?
Ναι, μπορεί να ισχύει αυτό που λές. Η μητρότητα/πατρότητα είναι κάτι δύσκολο αλλά συνάμα όμορφο και γλυκό. Όσοι αποφασίζουν συνειδητά να μήν κάνουν παιδιά έχουν επίγνωση οτι σε περίπτωση που έκαναν, το πιο πιθανό είναι θα τους άρεσε πολύ. Παρ'όλα αυτά αποφασίζουν να μην κάνουν και εκεί βρίσκεται το "respect" που αναφέρει η maria Respect και από εμένα!