«Βγήκε, βγήκε!»
Όλα ξεκίνησαν 21 Σεπτεμβρίου 2013! Mετά από 2 μήνες προσπαθειών την ημέρα που περίμενα περίοδο, στις 12:30 το πρωί για πλάκα έκανα τεστ εγκυμοσύνης και τελικά ναιιιιιιιιιιι ΘΕΤΙΚΟΟΟΟΟΟ!
Πάγωσα, δεν το πίστευα!!! Τσακιστηκα να παω στην κουζινα να αρπαξω το κινητο μου να παρω τηλεφωνο τον αντρα μου στην δουλεια. Επρεπε να το πω 5 φορες για το ακουσει, ενας Θεος ξερει πως ουρλιαζα!!
– Εκανα τεστ, βγηκε θετικο!!!!!
Η απαντηση του «Ελαααα ρεε, αληθεια; χαχαχαχαχα»
Ποση χαρα, δεν το πιστευαμε!!
Ολα κυλησαν υπεροχαααα, η αυχενικη τελεια, το μωρο μας μεγαλωνε μια χαρα, αλλα μας εκανε τσαλιμακια και δεν μπορεσαμε να δουμε τι είναι. Ουτε με ενοιαξε. Μου εφτανε που ειπε η μαια ότι όλα πανε τελεια!
Επομενο ραντεβου για τον υπερηχο Β’ επιπεδου στις 15 Ιανουαριου! Ολα καταπληκτικα και είναι αγοραρος!!!! Πεταξαμε στα ουρανια που όλα ηταν καταπληκτικα και αγορακι που τοσο το θελαμε!
Σε ολη την εγκυμοσυνη δεν ειχα ουτε εμετους, ουτε ζαλαδες, τιποτα απολυτως. Μονο προβλημα στην μεση από τον 5ο και στον 7ο ειχα συσπασεις και επρεπε να προσεχω. Κατα τ’ αλλα τιποτα άλλο.
Ο καιρος περνουσε γρηγορα, εμεις ετοιμαζομασταν να υποδεχτουμε το παλικαρακι μας! Κανονισαμε να ερθει η μανουλα μου για τις πρωτες δυσκολες βδομαδες προσαρμογης μιας και ζουμε Αγγλια μονιμα και δεν εχουμε κανεναν εδώ. Ευτυχως η μαμα προλαβε τον μπεμπη μας στο τσαφ λογω των συσπασεων που ειχα!!! 5 μερες μετα βγηκε ο μπεμπης μας! Εδω ξεκιναν τα ωραια, χαχα!
25 Μαιου, ακριβως 39η εβδομαδα, 2 η ωρα τα ξημερωματα ξυπναω με περιεργους πονους στην μεση.
– Μπαα, κοιμησου Ειρηνη, εισαι κουρασμενη από την βολτα.
Τιποτα, που να κοιμηθω; Δεν βολευομουν! Αρχισε να πονα η μεση και να σφιγγει η κοιλια μετα από λιγο. Ωχ, λεω, αυτά τα πονακια είναι πρωτογνωρα, κατι δεν παει καλα. Χρονομετραω, συσπασεις ανα 15 λεπτα, κρατουσαν 50 δευτερολεπτα. Αιντε καλε δεν μπορει να γενναω… Δεν το πιστευα, σας λεω.
Παιρνω τηλεφωνο τις μαιες, τις εξηγω τι εχω, μου λενε ειμαστε σε καλο δρομο, παρε σε 3 ωρες και κρατα σημειωσεις με τις συσπασεις (ναι ειχα συσπασεις κανονικες και δεν το καταλαβαινα, πολύ ηρεμες ηταν χιχιχι) Ξανα ενημερωση στις 5, μετα στις 8, μετα στις 11. Μεχρι εκεινη την ωρα ημουν οκ, συσπασεις ανα 10- 8 λεπτα. Ωσπου στις 11 μιση αρχιζω να μην μπορω από τον πονο. Αρχισα να ποναω πολύ, εκανα ξανα μπανιο, 3η φορα εκεινη την μερα. Βγηκα, εφαγα κατι, μαζι μου η μαμα μου και ο αντρας μου συνεχεια να με τριβουν την μεση, μοναχα αυτό με ανακουφιζε. Ωσπου παμε 1 η ωρα το μεσημερι, εγω να βρισκομαι ηδη κατω από το ντουζ, να μου βαραει την μεση το καυτο νερο, με μουδιαζε. Χρονομετραμε, ανα 4 λεπτα οι συσπασεις, θεε μου, γενναω!
Ντυνομαι, παμε νοσοκομειο, να βρεχει καταρρακτωδως, να μην μπορουμε να βρουμε ταξι… Παναγια μου, να λεω, στην σταση θα γεννησω!
Βρισκουμε ταξι, παμε στο νοσοκομειο, μας βαζει η μαια σε αιθουσα αναμονης με κρεβατι, να μην μπορω ουτε ανασα να παρω. Ο μικρος κατεβαινε!!!!
Ερχεται η κοπελα, μου ελεγχει την διαστολη, ειναι 3!!!
– Ειναι νωρις, τι θες να σε κανω; Να πας σπιτι σου και να ξανα ερθεις ή να σου βρω δωματιο;
– Δεν παω σπιτι μου, βρειτε μου δωματιο.
Εφυγε, μας αφησε μονους μας εναλλαξ μια με την μαμα μου, μια με τον αντρα μου για παααραα πολλή ωρα. Βογκουσα, ουρλιαζα από τους πονους, δεν μπορουσα να παρω ανασα, να τσιριζω, τους κατά εβρισα στα ελληνικα φυσικα (τυχερουληδες χαμπαρι δεν περνατε τι λεω, με κοιταγατε σαν χαζοι, χαχα) Ο τοπος ειχε γεμισει αιματα, χαλιαααα. Αφου εστειλα τον αντρα μου να την βρει μια ωρα μετα, η διαστολη πηγε 7!!!!!!
– Γενναμε, πας πανω.
– Αντε, τι σου φωναζω τοση ωρα; Δεν το νοιωθω ότι γενναω;
Με πανε επανω, ουτε κλισμα, ουτε ρουχα, τιποτα… Με αραδιαζουν πανω στο κρεβατι!! Ουρλιαζα για επεισκληριο όπως ηταν λογικο και μου λεγαν να μην σπρωξω, να ερθει ο αναισθησιολογος. Ερχεται ο αναισθησιολογος, μου κανει οοοληηη την προετοιμασια για να μου κανει την ενεση, εγω να σπρωχνω ταυτοχρονα, αφου ειχα ανα λεπτο συσπασεις, να μου λεει «Μην κουνιεσαι να σου κανω την ενεση», «Πώς να μην κουνιεμαι», του λεω «αφου γενναααααααωωωωωωω!»
Με τα πολλα δεν μου εκανε επεισκληριδιο, ειχα ένα αιμοφορο αγγειο στο σημειο και δεν εκανε. Οιμεεε θεε μου, θα πεθανω σημερα, δεν αντεχω αλλο.
Η θεση μου πλεον με τα ποδια ανοιχτα, η μαια μπροστα μου να μου λεει «Σπρωξε!«
Δεν ειχα δυναμη, κοριτσια, ειχα μουδιασει 15 ωρες, πονουσα, δεν ειχα κουραγιο, προσπαθουσα αλλα δεν. Ο μικρος στρεσαριστηκε, μια εσπρωχνα εγω, μια ανεβαινε πανω ψηλα αυτος. Με επιασε αγχος, τι θα κανουμε τωρα; Δεν ειχε χωρο να περασει ο καημενος. Η μαια αναγκαστικε να με κοψει καλα εκει κατω και καπου εκει μου εσπασε και τα νερα. Να σπρωχνω με οση δυναμη μου ειχε μεινει, τιποτα, ψηλα ο κυριος και το κεφαλι του σφινωμενο στο κοκκαλο της λεκανης μου. Ωσπου ακουμε κατι περιεργα στο μονιτορ!!!! Οι παλμοι του μωρου επεφταν.
– Δεν είναι καλο αυτό, το μωρο πρεπει να βγει αμεσα, σπρωξε!!!!!!
Τρελαθηκα εκει κοριτσια, παγωσα. Ημανα μου εφυγε στο παραθυρο να μην με βλεπει, εκλαιγε η καημενη, τρελαθηκε. Με αρπαζει ο αντρας μου αγκαλια και αρχισε να μου μιλαει, να μου δινει δυναμη, να με βοηθαει να βγει!!!!!
– Ελα, βλεπω το κεφαλι του εχει μαυρα μαλλακια, σπρωξε λιγο ακομα να βγει, λιγο εμεινε, σπρωξε με ολη σου την δυναμη, ελα παρε το χερι μου, κρατα με. Σπρωξε δυνατα!!!!
Εγω να κλαιω από χαρα και φοβο και με 4 γερες σπρωξιες ενοιωσα να βγαινει το παιδακι μου από μεσα μου. Ο αντρας μου φωναζε «Βγηκε, βγηκε» και εκλαιγε!!!!!!
Η μαια τον εβαλε επανω μου, ηταν πανεμορφος με μαυρο μαλλακι, ροδοκοκκινος, παχουλουτσικος, μυριζε υπεροχα. Αχ αυτή η μυρωδια του!!!! Τον σφιχταγκαλιασα, τον φιλησα, του μιλουσα, κλαιγαμε ομαδικως!! Το πιο ομορφο μωρο του κοσμου το παιδακι μου!!!!
Και καπως ετσι ένα υπεροχο ταξιδι εγκυμοσυνης και γεννησης εφτασε στο τελος του 25 Μαιου 2014. Γεννηθηκε 3 κιλα 185 γρ, 48 ποντους, 17:37 στην 39η βδομαδα εντελως ξαφνικα και απροσμενα!!! Διαλεξε εκεινος ποτε θα βγει που καλυτερο πραγμα δεν υπαρχει.
Αυτη ειναι η μεγαλυτερη ευτυχια, η μεγαλυτερη ολοκληρωση. Τι ευλογια το να αποκτας παιδι με τον ανθρωπο της ζωης σου.
Ευχομαι όλα τα ζευγαρια και ολες οι γυναικες του κοσμου να το ζησουν. Χαλαλι ολααααα ότι κ αν περασαμε! Το αξιζουν!
Σας ευχαριστω που με διαβασατε και αν με διαβαζουν εγκυμονουσες, εχω να σας πω να μην φοβαστε, ο Θεος δημιουργησε το σωμα μας τελεια, τα αντεχουμε όλα! Όλα θα σας πανε τελεια, μην αγχωνεστε καθολου!! Η κάθε γεννα είναι τελειος διαφορετικη μην δινετε σημασια σε ότι ακουτε. Εγω ειχα ακουσει τα τερατα για την γεννα. ειναι απλα ένα υπεροχο ταξιδι, δυσκολο, ζορικο καποιες φορες, αλλα στο τελος πανεμορφο που γεννιεται ένα παιδακι εκεινη την στιγμη με πολλή πολλή αγαπη!!!!
Να είναι καλα όλα τα παιδακια του κοσμου ευχομαι!!!
Μαμα Ειρήνη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συγχαρητήρια για το μπεμπέ να είναι πάντα γερό και τυχερό !! Όμως :To NHS το γνωρίζω αφού έζησα στο νησί και εγώ. Μόνο καλά δεν έχω να πω. Περιττό να σου πω ότι α. ως εγκυμονούσα ήμουν στο Λονδίνο και αναγκαζόμουν να πηγαίνω στην Harley street για υπέρηχο (μετά από εντολή του γιατρού μου από την Ελλάδα)-δεν μπορείς να φανταστείς τι λεφτά ξόδεψα- αφού οι εξετάσεις που σου προσφέρει το εθνικό σύστημα υγείας τους είναι λίγες. (να σου πω ότι είχα πολλαπλές αποβολές-- καμία διερεύνηση δεν έγινε ποτέ εκεί) . Γέννησα τελικά Ελλάδα, παρόμοιος τοκετός με τον δικό σου, φυσιολογικά και όχι καισαρική... Βλέπεις δεν κάνουν όλοι καισαρική. β. Σε μία από τις αποβολές που είχα στην Αγγλία, για λίγο δεν μου αφαίρεσαν την σάλπιγγα(σημειωτέον ότι ήμουν ήδη με μία σάλπιγγα) αφού πίστευαν ότι πρόκειται για εξωμήτριο κύηση. Σε κείνη την φάση δεν με είδε ειδικός ιατρός (κανόνισαν μάλιστα και πότε θα γίνει το χειρουργείο) παρά μόνο SHO s (νέοι ειδικευόμενοι) και ένας registar( παλιός ειδικευόμενος) που ευτυχώς είπε με δικιά μου ευθύνη η κοπέλα να πάει σπίτι της. Οι ειδικευόμενοι μ εξέταζαν με φακό τσέπης παρακαλώ σε κρεββάτι και όχι στην γυναικολογική καρέκλα. Και όλα αυτά στο Λονδίνο. γ. Anyway ζω αυτήν τη στιγμή σε κοντινή με την Αγγλία χώρα όπου το σύστημα υγείας επίσης δεν είναι το καλύτερο. Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι το ελληνικό σύστημα ναι έχει χίλια μύρια στραβά. Όμως έχεις τόσες ευκολίες που ούτε μπορείτε να τις φανταστείτε. Στην Ελλάδα βλέπεις ότι γιατρό θέλεις όποτε θέλεις (ιδιωτικά δεν αντιλέγω) . Εδώ που βρίσκομαι ούτε ιδιώτες γιατροί υπάρχουν και για να με δει πχ ένας καρδιολόγος πρέπει να πληρώσω τον GP μου (γενικό γιατρό-- τζάμπα τίποτα) για να με παραπέμψει στον ειδικό καρδιολόγο........
πωπωωω περασες παρα πολλα κ εσυ κοπελα μου...χαρα στο κουραγιο σου.σιγουρα εχει κ θετικα κ αρνητικα...απο την ελλαδα...εδω πχ μου εκαναν σε ολη την εγκυμοσυνη 2 υπερυχους την αυχενικη κ τον β επιπεδου.εκαναν ενα τριτο στις 30 βδομαδες σε ιδιωτικο γιατι θα εκσαγα αν εκανα 20 βδομαδες για να δω το μωρο μου.ευτηχως ολα πηγαν καλα αλλα δεν συμφωνω ουτε κ εγω με αυτην την τακτικη..αλλα κ τι να κανεις?σου λενε αμα θες πανε πληρωσε.ναι μπορω να δινω 60 λυρες τον μηνα για υπερυχο?οχι φυσικα.κ εμενα η μαια οταν με εξεταζε στην εγκυμοσυνη μονο με ντομπλερ χειρος ακουγε το μωρο κ με παταγε σε διαφορα σημεια να δει πως ειναι το μωρο.τιποτα αλλο.ουτε καν βιταμινες με εγραψε μονη μου πηγα κ πηρα...τελος παντων ολα καλα
Έτσι ακριβώς για το ΝΗS. Εγώ περιμένω μονοζυγωτικα δίδυμα, που θεωρείται κύηση υψηλού κινδύνου. Όταν με είδε η γιατρός στις 9 εβδομάδες μου είπε τόσο νωρίς που ήρθες τι να σε κανω? Ούτε βιταμίνες, εξετάσεις αίματος, τιποτα. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της αυχενικής και πήρα τηλέφωνο για να ρωτήσω άμα είναι εντάξει η μαία μου είπε το νούμερο και για τα υπόλοιπα μου είπε χαρακτηριατικά να τα ψάξω στο Google! Στις 16 εβδομάδες φοβήθηκαν ότι ξεκινάει σύνδρομο υποκλοπής, μου έκαναν 3 υπερήχους αλλά δεν με είχε κανένας γιατρός Κ δεν ήξερε κάνεις να μου πει τι γίνεται. Αναγκάστηκα να πάω ιδιωτικά Κ σύνολο για μια επίσκεψη πληρώσαμε 500 λίρες. Απελπιστηκα με αυτό το νοσοκομείο Κ παρακάλεσα να με βλέπουν σε άλλο. Ε για το νοσοκομείο που είμαι τώρα δεν μπορώ να πω το παραμικρό, αλλά σε γενικές γραμμές ο κανόνας είναι πως δεν σε προσέχουν Κ πολύ. ..
ευχαριστω για τα καλα σας λογια κοριτσια μου.σιγουρα στην ελλαδα αμα ημουν καισαρικη βουρρρ.αφηστε ουτε να το σκεφτομαι δεν θελω.να χαιρεστε τα παιδακια σας κ ευχομαι τα λαθη που εγιναν στον πρωτο σας παιδακι να απαιτησετε να μην γινουν στο επομενο!!!!
Με συγκίνησες! Ανατρίχιασα μπορω να σου πω! Να τον χαίρεστε κ να τον καμαρωνετε κάθε λεπτό! Εγω γέννησα στην εντατική μονάδα κ δεν είχα την πολυτέλεια να την παρω αγκαλιά, να την μυρισω. Μου ακούγεται άγνωστο αλλα μπορω να το φανταστώ. Τωρα είμαστε καλα κ απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή μας με τρελα. Σε ευχαριστω πολυ που διάβασα την ιστορία σου. Να είστε παντα ευτυχισμένοι κ να μην φοβάστε ποτε τπτ. Ο Θεός μας εχει στα χέρια του!
Να σου ζήσει ο αγόραρος! Είσαι πολύ τυχερή που γέννησες στην Αγγλία, εδώ θα σε είχαν πάει για καισαρική κατά 99%. Επίσης είσαι τυχερή που έχεις τόσο υποστηρικτικό σύζυγο! Να είστε όλοι καλά και να χαίρεστε την όμορφη οικογένειά σας!!!