Τα παιδια ειναι παιδια κ θελουν να κανουν το δικο τους. Οι γονεις πρεπει να αναλαβουν να κανουν το θρασυ ευγενικο κ το ντροπαλο θαρραλεο...τα δικα μου ειναι ενα θρασυ κ ενα " θυμα" κ παρατειρω πως οταν παιζουν μαζι κ υπαρχουν διαμαχες μαθαινει το ενα απ τ αλλο... Κ δεν επεμβαινω παρα μονο οταν η βια παει να ξεκινησει...αλλα ειναι κ τα 2 δικα μου....οταν μπλεκονται κ αλλοι γονεις επεμβαινω νωριτερα κ ειμαι υπερ της προληψης κ οχι της καταστολης

Mισο λεπτακι γιατι μπλεχτηκαμε ασχημα. Συμφωνω με Μαμαν και τις υπολοιπες για τα τραβηγμενα περιστατικα που γραφεται. Ναι εκει και θα σηκωθεις ,και το παιδι σου θα βαλεις τιμωρια και απο το τσουλουφι θα το τσακωσεις και τα παιχνιδια θα του στερησεις και ναι αν εχει τετοια συμπεριφορα εισαι λαθος σαν γονιος. Συμφωνω απολυτα. Αλλα Μαμα Ν στο κειμενο σου που εγω τουλαχιστον αναφερθηκα και σχολιασα δεν μιλας για τετοια παιδια. Αλλα για παιδια 3 ετων που περνουν παιχνιδια .Και σαφως θα του κανει παρατηρηση η μαμα αλλα αγενη δεν θα το πω με τιποτα το τριχρονο. Ολα τα αλλα περιστατικα που περιγραφετε που ειναι απολυτως επικινδυνα ναι συμφωνω. Αν το αρχικο σου κειμενο περιεγραφε αυτα που αναφερεις θα ειχες δικιο. αλλα μονο για αυτον τον λογο οπως ειπα δεν θα κακοχαρακτηρισω ενα παιδι. Αν ο γονιος καθεται σε καθημερινη βαση στο παγκακι και μιλαει ναι ειναι αδιαφορος. αλλα ο γονιος που απλα του ξεφυγε κατι ειναι διαφορετικο πραγμα. Και μην μου πειτε σας παρακαλω οτι διαβαζω επιλεκτικα. Δεν ειμαι υποχρεωμενη να διαβασω 200 σχολια για να εχω γνωμη επανω στο αρχικο κειμενο. Αλλα με τα υπολοιπα ναι συμφωνω σε ενα μεγαλο κομματι.

Οκ...ας το μεταφέρουμε λίγο το θεματάκι.... Εισαι σε μια καφετέρια .με το tamplet σου και πίνεις το καφεδάκι σου , κάνεις και ένα τσιγάρο ,ήρεμα κ ωραία.Και ξαφνικά έρχεται κάποιος ,σου τα παίρνει ΟΛΑ ,κάθεται στο διπλανό τραπέζι και απολαμβάνει ό,τι εσύ πριν λίγο. Πώς σου φαίνεται ? Το ίδιο είναι κ με τα παιδιά...και μην ακούσω πάλι είναι παιδιά .......ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ , αλλά πρέπει να μάθουν και τρόπους ! Αυτά και τέλος ...γιατί κουράστηκα!

Επισης πολυ σωστο αυτο που γραφεις Ελενη, οτι τα παιδια πρεπει να τα συμβουλευουμε / μαλωνουμε εκεινη την στιγμη που γινεται το συμβαν, και οχι μετα! Εννοειται οτι αν δεν θελουμε μπροστα σε κοσμο, απομονονουμε το παιδι προκειμενου να του πουμε τι εκανε λαθος! Αλλιως, στο σπιτι... περσινα ξινα σταφυλια!

Θα ήθελα λοιπόν να δω τι θα κάνατε όλες οι άνετες μαμάδες, όταν χθες στις κούνιες ένα από τα 2 πιο ζωηρά (ας το πω έτσι) αγόρια 3,5 ετών , έριχνε στο πρόσωπο ενός κοριτσιού 20 μηνών μπάλα ποδοσφαίρου.Η μαμά του αγοριού αμέριμνη συζητούσε στο παγκάκι.Δηλ. η άλλη μαμά να μην πει να μην ενοχλεί το παιδάκι της ? Ειδικά ,όταν μερικές νομίζουν ότι έχουν πάει για καφέ με τις φίλες τους και ''ξεχνάνε'' ότι έχουν μαζί τους κ ένα παιδί που θέλει επιτήρηση.

Επειδη τα σχολια εχουν παρει φωτια, θα πω το εξης: Ολες μας στο ιδιο καζανι βραζουμε...μεγαλωνουμε παιδια, ειμαστε ΜΑΝΟΥΛΕΣ και αυτο απο μονο του θα επρεπε να λεει πολλα....Πραγματικα με ξεπερναει το γεγονος μια μαμα να μιλαει τοσο ασχημα για παιδακια , και ολα αυτα γιατι? γιατι πηραν τα παιχνιδια του δικου της παιδιου.... μα ειμαστε σοβαρες?????? ειναι δυνατον τα δικα μας παιδια να ειναι παντα τελεια ενω των αλλων αναγωγα και αγενη? ας αρχισουμε ολες τοτε να γραφουμε για το ποσο υπεροχα παιδια εχουμε(και η θεματοθετρια σε αυτο ξεπερασε τον εαυτο της) να χαιδευουμε η μια τα αυτια της αλλης, και ταυτοχρονα να κατηγορουμε τα παιδια των αλλων.... Και ετσι για την ιστορια εχω διδυμα ο μικρος μου ειναι παιδακι χαμηλων τονων σε σημειο που πολλες φορες γινεται παραπανω υποχωρητικος απο οτι πρεπει, τον μαθαινω να διεκδικει λοιπον ομορφα και ευγενικα και να πιστευει πιο πολυ στον εαυτο του. Η μικρη μου παλι ειναι αρκετα ζωηρη και παιρνει τα παιχνιδια των αλλων παιδιων..... αυτο που της μαθαινω ειναι πως δε μας ανοικουν τα παντα και θα πρεπει να μοιραζομαστε αν θελουμε να εχουμε φιλους. Ποτε μα ποτε ομως δε μπηκα στη διαδικασια ν α κατηγορησω τα παιδια των αλλων..... Συμφωνα με το μαμαδομετρο σας ειμαι καλη 'η κακη μαμα? Αυτο που ξερω ειναι πως ειμαι μια ευτυχισμενη μαμα....και μεγαλωνω ευτυχισμενα παιδακια!!!! Ελπιζω ολες οσες κατηγορειτε τα παιδια των αλλων να εχετε και εσεις χαρουμενα παιδακια!!!! Αυτα.... και συγνωμη για το σεντονι!!!!!

Φευγαλαια διαβαζω καποια απο τα σχολια και με αλλα γελαω γιατι ειστε καποιες γελοιες και με αλλα θυμωνω γιατι απ'οτι καταλαβαινω μυαλο δεν βαζετε !!!!Παλι βγαλατε το μαμαδομετρο?Παλι ποια ειναι η καλυτερη μανα?Παλι ποια εχει τα ποιο σουπερ-ντουπερ παιδια? Ειστε σοβαρες μωρεεεεεεε?????? Κοιταξτε η καθεμια τα δικα σας παιδια και αφηστε τα παιδια των αλλων!!!Τι μανια ειναι αυτη με τη συγκριση μεταξυ σας?Αυτοπεποιθηση μηδεν???Παντα,αντε σχεδον παντα,να βγαζουμε τους εαυτους μας καλυτερους απο τους αλλους,να τα διατυπωνουμε κιολας να τα διαβαζουμε ξανα και ξανα μπας και το πιστεψουμε στο τελος!!! Μερικες διαβαζετε αυτα που γραφετε ή αμολατε τις κακιες ετσι?Πολυ αχτι βγαζετε μερικες εδω μεσα.....

Μάλλον δεν έπρεπε να αναφερθώ μόνο στα παιχνίδια ή στα κουβαδάκια ,γιατί τελικά κάποιες κόλλησαν μόνο σε αυτό ,σαν συμπεριφορά. Εγραψα πολλές φορές ότι μιλάω για την γενική συμπεριφορά του παιδιού, που στην τελική απ ότι βλέπω αυτό που αρπάζει είναι το ίδιο που φτύνει και δέρνει.Επίσης , αναφέρομαι σε 3,5+ ετών που ξέρουν πολύ καλά τα όρια τους (όταν υπάρχουν) και για μένα δεν ισχύει ''ελα μωρέ ,είναι παιδάκια''.Προφανώς ΔΕΝ μιλάω για ¨ΟΛΑ τα παιδιά !!!! Ευτυχώς !!!!! 2-3 όμως ,πολλές φορές και ένα είναι ικανά να κάνουν μια παιδική χαρά άνω-κάτω.¨Οταν έγραψα διεκδικώ σημαίνει ζητάω και αν θέλει ο άλλος το δίνει , εννοώ το δικό του παιχνίδι.Αυτές τις μέρες ο γιος μου παίρνει κάθε μέρα το πατίνι του στις κούνιες, Είναι και κανα 2 άλλα με πατίνι και παίζουν επί 3 ώρες ωραιότατα , χωρίς να απλώσει ο ένας χέρι στον άλλο,Γιατί να πω κάτι γι αυτά τα παιδιά ? Αν ήταν όμως το άλλο που μόνο αρπάζει , δεν θα έπαιζε κανένα ήρεμα κ ωραία και θα είχαμε ουρλιαχτά ,γιατί ο ένας θα ήθελε κ ο άλλος δεν θα έδινε.Σε αυτή την περίπτωση λέω ''αν θέλει δίνει'' , το πατίνι ..Επίσης το να μην επιτρέπει τα πάντα σίγουρα θα τον βοηθήσει στην ενήλικη ζωή του.Δεν είμαι τέλεια ,ούτε μεγαλώνω το τέλειο παιδι !!!!!! Δεν θα συμφωνήσω καθόλου με το ''παιδιά είναι παιδιά'' και τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Ναι ,είναι παιδιά και θα αντιδράσουν κ θα κλάψουν ,αλλά όταν έχουν μάθει από μικρά να είναι ανεξέλεγκτα , μετά η κατάσταση δεν μαζεύεται.Στο αρχικό κείμενο δεν ανέφερα πουθενά ότι του πήρε το παιχνίδι ''παιδί που ζήλεψε''.Οταν πας επίσκεψη και το άλλο δεν τον αφήνει να πιάσει ούτε ένα παιχνίδι δεν ξέρει να μοιράζεται ,κ όχι ζήλεψε. Αυτά εν ολίγοις .....έτσι λίγο διάσπαρτα σχόλια ,γιατί πολλές κοπέλες διάβασαν πολύ επιλεκτικά.Χαίρομαι που το παιδί μου είναι ήρεμο , που τον περιμένουν κ περιμένει κι αυτός κάθε μέρα οι φίλοι του να παίξουν ,οι μαμάδες είμαστε ήσυχες ότι τα συγκεκριμένα παιδιά δεν θα πλακωθούν στο ξύλο και θα φύγουμε όλοι ευχαριστημένοι. * Εσείς που αντιδράσατε πιο έντονα, δεν παραλείψατε να δώσετε και ένα σωρό χαρακτηρισμούς , χωρίς να προσθέτετε τίποτα στην κουβέντα.

http://www.boro.gr/30690/ta-10-xarakthristika-toy-kakomathhmenoy-paidioy

Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα που είναι πραγματικά. Αγόρι , 4 ετών , στον παιδικό σταθμό, στο ίδιο τμήμα με τον γιο μου 1/Δέρνει, ουρλιάζει ,φτύνει και γενικά ενοχλεί όλα τα παιδιά . 2/Εχω πάει να πάρω το δικό μου κ το συγκεκριμένο αγοράκι, έχει βγάλει τα παπούτσια του ,κλαίει κ ουρλιάζει ,τα υπόλοιπα το κοιτάζουν αποσβολωμένα. Το ίδιο παιδί στις κούνιες, χτυπάει , σπρώχνει για να ανέβει πρώτος στην τσουλήθρα.Χτυπάει παιδιά χωρίς λόγο και πάει στην μάνα του κλαίγοντας (η οποία καπνίζει σε ένα παγκάκι) και λέει ότι τον χτύπησαν !!!! Ουρλιάζει σε όποιο παιδί κάνει κούνια , να κατέβει από την κούνια του !!!! Παίρνει οποιοδήποτε ξένο πράγμα , πατίνι ,ποδήλατο , και αρνείται να κατέβει κι ας κάνει μισή ώρα. Για μένα το 'αγενής' είναι επιεικής χαρακτηρισμός για αυτό το παιδί.Εσείς βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.΄ Κι ας φροντίσουν οι γονείς τους να σηκώνονται κ λίγο από το παγκάκι , γιατί μετά κι εγώ δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ευγενική. Εγώ,λοιπόν ΓΟΥΣΤΑΡΩ που ο γιος μου , κάθε πρωί στον παιδικό έλεγε δυνατά ''καλημέρα σε όλους'' , φεύγοντας ΄''καλό μεσημέρι'' , που έρχεται με αγκαλιάζει κ μου λέει ''να σου δώσω ένα φιλάκι?''',που μου λέει ''σ αγαπάω μαμά μου'' , που περιμένει την σειρά του να κάνει κούνια κ δεν ωρύεται,που μιλάει με ''ευχαριστώ'' και ''παρακαλώ'',που ρωτάει ''μαμά κ μπαμπά, αν έχετε λεφτά μπορούμε να πάμε στα φουσκωτά?'' και άλλα πολλά Φυσικά αντιδρά σε πολλά -δεν είναι προγραμματισμένο ρομποτάκι-. Μπορεί να ΄κλαίει γιατί του είπαμε ότι θα φάει παγωτό μετά το φαγητό κ όχι πριν ή γιατί θέλει να δει κι άλλα κινούμενα σχέδια και διάφορα άλλα. Δεν είναι όμως η μόνιμη συμπεριφορά του.Προφανώς και περνάνε φάσεις , προφανώς δεν θα μου λέει πάντα ''σ αγαπάω μαμά μου'', ενδεχομένως ή ίσως και σίγουρα στην εφηβεία να μου κλείσει και καμιά πόρτα στα μούτρα ,αλλά για την ώρα απολαμβάνω την τρυφερότητα του,την αγάπη του,την χαρά του, τον ενθουσιασμό του !!!!! **Το έγραψα και σε άλλη απάντηση,Η αγένεια δεν περιορίζεται στα κουβαδάκια ή στα αυτοκινητάκια. Μιλάω για την συνολική κ μόνιμη συμπεριφορά του παιδιού,

Καλά ε, εδώ γίνεται χαμός.... ως συνήθως αν αισθανθούμε ότι ίσως κάποιος κ να υπονοεί κάτι για το δικό μας παιδί. Η ουσία είναι μια, είτε μικρός είτε μεγάλος δεν μπορείς να αρπάζεις πράγματα άλλου. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού είναι το δύσκολο να μάθεις σε ένα παιδί ότι δεν πρέπει να αρπάζει πράγματα που δεν του ανήκουν. Δλδ όταν πάτε στο σουπερμάρκετ αρπάζει τα πράγματα κ τα παίρνει μαζί του; Δεν νομίζω κ μεταξύ μας θεωρώ ότι είναι δυσκολότερο να του μάθεις να τρώει με κουτάλι ή να πίνει απο ποτήρι παρά να του μάθεις ότι δεν αρπάζουμε πράγματα άλλων. Μεγαλώνω 2 παιδιά κ τα 2 με τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες, επίσης επειδή έχω κ μνήμη δεν θυμάμαι ουδέποτε είτε εμένα είτε τον μικρό αδερφό μου (ο οποίος ήταν κ αντάρτης μεγάλος) να αρπάζουμε πράγματα απο άλλους. Το ότι σε ηλικία μεγαλύτερη των 2,5-3 ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι δικό του κ τι όχι νομίζω ότι δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης. Το ότι μερικές χαλιέστε που σας την λέμε επειδή τα παιδιά σας ενοχλούν τα δικά μας γτ τους αρπάζουν τα παιχνίδια, έτσι ακριβώς χαλιόμαστε κ εμείς που τα δικά σας παιδιά ενοχλούν τα δικά μας εκεί που είναι ήσυχα κ παίζουν ενώ απολαμβάνουμε τον καφέ μας ή το μπάνιο μας. Εννοειται οτι κανένας δεν είναι τέλειος, αλλά πώς να το κάνουμε η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όσο δεν το μαθαίνεις αυτό στο παιδί σου, το παιδί σου θα γίνεται ενοχλητικό. Τώρα σε τι ηλικία θεωρεί η κάθε μάνα να το μάθει στο παιδί της, αυτό είναι δικό της θέμα όπως δικό της θέμα είναι πότε θα του μάθει να πηγαίνει τουαλέτα ή πότε θα μάθει να πίνει νερό απο ποτήρι. Απο κεί κ πέρα κοπέλα μου απλά δεν αφήνεις να φερθούν στο παιδί σου άσχημα. Δεν έχει είναι μικρά κ ας τα να τα βρουν. Τα παιχνίδια ανήκουν στο κάθε παιδί όπως ανήκουν κ σε εμάς τα πράγματά μας κ μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να τα μοιραστεί ή όχι. Αν κάποιος του τα βουτήξει απλά πήγαινε κ πάρ' τα πίσω, ρώτησε τα παιδιά αν θέλουν να παίξουν μαζί κ αν όχι στείλε το άλλο στη μάνα του. Τώρα το ότι τέτοιες συμπεριφορές σε ξενίζουν κ σου φαίνονται αγενείς, συμφωνώ απολύτως αλλά όπως βλέπεις ο καθένος κουμάντο στο σπίτι του γτ δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη.

Κι εγώ θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με την marilena.Τα παιδιά είναι παιδιά.Πόσο μάλλον τα τετράχρονα και τα πεντάχρονα...Νήπια είναι βρε κορίτσια !! Όλα τα παιδάκια έχουν τις καλές και τις κακές τους στιγμές. Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα μικροσκόπια οι ταμπέλες και οι αναλύσεις οι πολλές. Όπως δεν μ αρέσει και το δασκάλεμα. Θεωρώ ότι δεν βοηθάνε το ίδιο το παιδί. Αυτό δεν με κάνει αδιάφορη όμως. Πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν μόνα τους ν αντιμετωπίζουν όλες τις καταστάσεις που είναι της ηλικίας τους και να τα βγάζουν πέρα με όλους τους χαρακτήρες παιδιών.(όσο φυσικά δεν κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα) . Και ναι τα κουβαδάκια είναι καταστάσεις της ηλικίας τους που μπορούν να μάθουν να χειρίζονται μόνα τους. Έτσι ανακαλύπτουν άλλωστε και τον κόσμο. Εξάλλου είναι παράλογο να απαιτούμε να προσαρμοστούν οι άλλοι με μας, δεν είναι του χεριού μας. Εμείς προσαρμοζόμαστε ανάλογα. . Και στην τελική αφού σε ενοχλεί τόσο πολύ αυτό το θέμα και το θεωρείς πολύ σοβαρό και έχεις καταφέρει το παιδί σου να είναι ευγενικό και υπάκουο και καλότροπο ε δεν θα δυσκολευτείς να του μάθεις εσύ να αντιμετωπίζει και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εγώ βέβαια διαφωνώ μ αυτήν την επεμβατική προσέγγιση κι επιμένω στον πιο χαμηλών τόνων συμβουλευτικό ρόλο των γονέων,

Πιστεύω ότι την ευθύνη την έχουν οι γονείς. Το "ξένο" παιδάκι βλέπει παιχνίδια και πηγαίνει να τα πάρει.Ο γονιός δεν πρέπει να του πει "δεν είναι δικό σου, άφησέ το". Ειδικά σε αυτές τις μικρές ηλικίες τα παιδιά δεν μοιράζονται εύκολα. Λίγο πιο μεγάλα αρχίζουν να παίζουν ομαδικά...

Είναι λίγο περίπλοκο αυτό το θέμα. Έχω κι εγώ ένα πολύ υποχωρητικό παιδί και έχω αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις με αυτές που περιγράφεις πολλές φορές. Επίσης έχω ένα πολύ διεκδικητικό ανίψι (παιδί της αδελφής μου, στην ίδια ηλικία με το παιδί μου) και έχω δει το "έργο" και από την άλλη οπτική γωνία. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν φταίει το "επιθετικό", ας πούμε, παιδάκι. Κανονικά θα έπρεπε οι μαμάδες πάντα να είναι κοντά στα παιδάκια τους, να τα παρακολουθούν διαρκώς και να επεμβαίνουν όταν πρέπει. Αλλά, όπως έχω διαπιστώσει κι εγώ, τις πιο πολλές φορές αυτό δεν συμβαίνει! Ίσως γιατί η μια μαμά δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν και παιδάκια σαν τα δικά μας και νομίζει ότι όλα τα παιδάκια είναι σαν το δικό της και γενικώς τα βρίσκουν μόνα τους. Ίσως γιατί η άλλη μαμά έχει βαρεθεί να κυνηγάει το παιδάκι της όλη μέρα και θέλει για μια ριμαδο-στιγμή να πιει μια γουλιά καφέ ακόμα κι αν χαλάει ο κόσμος. Μπορεί η τρίτη μαμά να είναι απλώς αδιάφορη και να μην της περνάει καν από το μυαλό ότι το παιδάκι της δημιουργεί πρόβλημα σε ένα άλλο παιδάκι γιατί " έλα μωρέ..παιδάκια είναι και παίζουνε"! Κλπ κλπ κλπ. 1000 λόγοι υπάρχουν που η άλλη μαμά δεν επεμβαίνει όταν το παιδάκι της βουτάει-κλωτσάει-ταλαιπωρεί το δικό σου. Ο κυριότερος όμως λόγος που υπάρχει, ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις και είναι 100% βέβαιος (το έχω διαπιστώσει ΚΑΙ με την αδελφή μου) είναι ότι την άλλη μάνα δεν την κόφτει και τόσο πολύ γιατί δεν είναι το δικό της παιδάκι σε δύσκολη θέση. Πάντως έχω να σου πω ότι η κόρη μου (4 ετών), ακριβώς επειδή είναι υποχωρητική, ταιριάζει με όλους και την θέλουν όλοι για παρέα. Εμένα βέβαια δεν μου αρέσει που με το πρώτο α παραδίδει τα όπλα (και όποτε δίνεται η ευκαιρία την εκπαιδεύω). Αλλά τουλάχιστον πιστεύω ότι παιδιά σαν τα δικά μας θα έχουν μάθει ένα σημαντικό μάθημα ζωής: ότι ΔΕΝ μπορούμε να έχουμε Ο,ΤΙ μας καπνίσει απλώνοντας το χέρι και αρπάζοντας το. Και καλύτεροι άνθρωποι θα γίνουν, και πιο ευτυχισμένοι. Γνώμη μου. PS: Αυτό το σκηνικό μου τη σπάει ιδιαιτέρως όταν γίνεται στην παραλία με τα κουβαδάκια. Έρχεται το άλλο μικρό , παίρνει τα κουβαδάκια του δικού σου (επειδή δεν έχει δικά του) και φεύγει.. Και δεν σηκώνεται η γαϊδούρα η μάνα του να τα φέρει πίσω (σιγά μη σηκωθεί.. αφού το βλαστάρι της βρήκε παιχνίδι και δεν την ενοχλεί κιόλλας). Λες κι έχω το απύθμενο πορτοφόλι να αγοράζω κάθε 2 μέρες κουβαδάκια για να ψυχαγωγώ όλη την παραλία. Πήγαινε κυρία μου και αγόρασε ένα ριμάδι κουβαδάκι στο παιδάκι σου να μην παίρνει των άλλων. 2€ κάνει.

Μαμά Ν.καταλαβαίνω απόλυτα την αγανάκτισή σου...Έχω 2 αγοράκια 2.5 κ 3.5 ετών κ έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές αυτά που περιγράφεις,..Το σημαντικότερο που έζησα πρόσφατα στην παραλία:ένα αγοράκι γύρω στα 3.5 ήρθε δίπλα στα παιδάκια μου για να παίξει μαζί τους...έπαιζαν αρκετά ήρεμα ώσπου άρχισαν κ τα 3 να κάνουν βουτιές στη θαλασσα..ώσπου να σηκωθώ κ να πάω δίπλα τους για να τα προσέχω βλέπω το αγοράκι που έπαιζε με τα παιδιά μου να πιέζει το κεφαλάκι ενός άλλου αγοριού μες στη θαλασσα κ το μικρό να πνίγεται...τρέχω πανικόβλητη,του φωνάζω να σταματήσει κ αυτό σαν να μην του μιλούσε κανείς γελούσε κ συνεχιζε να το πνίγει!!!Πηγαίνει στο σημείο κ ο πατέρας του αγοριού που πνιγόταν με αγριοκοιτάζει (νομίζοντας ότι είναι δικό μου)κ παίρνει το παιδάκι του κ φεύγει...Τους πλησίασα βέβαια να δω πως είναι το παιδάκι τους κ τους εξήγησα πως το αγοράκι δεν το γνωρίζω καν...Οι γονείς του να είναι ξάπλα,ανενόχλητοι σαν να μην έγινε τίποτα κ το μόνο που είπαν...τι να κάνουμε παιδιά είναι...είναι κ λίγο ζωηρούλης!!!!Που θέλω να καταλήξω....?Πισω απτη συμπεριφορά των παιδιών καθρεφτίζονται οι δικές μας!!Κανένα παιδάκι δεν φταίει παρά μόνο οι γονείς "γαιδούρια¨"Εγώ πλέον τα λυπάμαι αυτά τα παιδάκια κ την λέω κατευθείαν στους γονείς!!Όσο για τα δικά μου παιδιά τα μαθαίνω να μην σχολούνται με τέτοιες καταστάσεις γιατί τα παιδιά αυτά δεν διδάχτηκαν τρόπους κ δεν θα γίνουμε ένα με αυτά!!