Μαμά, πάλι με ξέχασε ο μπαμπάς…
Ειμαι μια μαμα που δεν παντρευτηκε ποτε της… Εκανα εναν αγγελο γνωρίζοντας απο την πρωτη στιγμη οτι θα ημουν μονη και ομως δεν με σταματουσε τιποτα απο το να κρατησω και να μεγαλωσω μονη μου ενα παιδι!
Πιστευα πως ο πατερας του θα τον αγαπουσε και τουλαχιστον θα ηταν διπλα στο παιδι, αν οχι οικονομικα, θα ηταν διπλα στο παιδι εστω και να το βλεπει! Ποσα λαθη δεν εβλεπα…
Ο αγγελος μου ειναι σημερα τριων χρονων, τα κλεισαμε προχθες!! Ο πατερας ειναι απων σε ολα, δεν υπηρχε στη ζωη μας απο τη μερα που γεννησα… Εχει αλλα δυο παιδια τα οποια περσι μαθανε για τον αδερφο τους οτι υπαρχει. Αυτα τα δυο παιδια δεν μπορει να τα πληγωνει και παλευει καθημερινα για το φαγητο τους…
Ο μικρος αγγελος οταν εφτασε σε ηλικια δυο χρονων αναζητουσε τον πατερα του… Οποιον αντρα εβλεπε μου ελεγε «Μαμα, αυτος ειναι ο μπαμπας μου;» Η καρδια μου ετρεμε, τα δακρυα δεν σταματουσαν… Γυρνουσα την πλατη και του ελεγα «Θα ερθει ο μπαμπας, αγαπη μου!»
Πηγαινα κρυφα και τον επαιρνα τηλεφωνο, τον παρακαλουσα να ερθει να δει το παιδι μονο, τίποτα άλλο… Πάντα ελεγε «Δεν μπορώ!».
Εφτασε καποια στιγμη λοιπον η ωρα που ηρθε και το παιδι χωρις να τον θυμαται του λεει «Εισαι ο μπαμπας μου! Ναιιι!» Τον ειδε λοιπον και του ζητησα να εχει επαφες με το παιδι, εκανα την καρδια μου κομματια, εκλαιγα καθε βραδυ και ομως τον παρακαλεσα μα παρει το παιδι μαζι του να ζησει μια βδομαδα, οπως και εγινε, τον πηρε δυο φορες. Και ξανα εξαφανιστηκε…
Προχθες το παιδι τον πηρε τηλεφωνο ο ιδιος και του ειπε «Μπαμπα, μεγαλωσα, θα ερθεις στα γενεθλια μου;;» Και οπως παντα πηρε την απαντηση «Δεν μπορω, παιδι μου«
Θελω παρα πολυ να μην εχει καμια επικοινωνια με το παιδι, αλλα δεν αντεχω οταν βλεπω τον αγγελο μου να μου λεει «Μαμα, παλι με ξεχασε ο μπαμπας«
Και δεν ξερω τι να απαντησω…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειμαι άγαμη μητερα με γιο 2 ετών.χωρισα οταν ημουν 3 μηνων έγκυος.ο "δωρητής σπέρματος"δηλαδή ο βιολογικός του πατερας δε θέλησε ποτε να εχει επικοινωνία με το παιδι.οφειλουμε να ειμαστε σοβαρές..και να μεγαλωνουμε τα παιδια μας με ειλικρινεια.ας αφήσουμε στην άκρη τους εγωισμούς μας και τα γιατι..η ζωή ειναι δυσκολη και εμεις τη δυσκολευουμε ακομη περισσότερο.σηκωσε το κεφάλι σου σκούπισε τα δάκρυα σου.γινε η μητερα και ο πατερας για το παιδι σου.γινε δυνατή για να εχεις και ενα δυνατό παιδι.απευθυνσου σε κάποιον ειδικό και προσευχήσου!!και να σκέφτεσαι πως δεν εισαι η μονη..αλλα ουτε και μονη!!
Συγνώμη ρε κορίτσια αλλά το παιδί δεν το εκανε μονη της..ας μην κρίνουμε μόνο την κοπέλα..κ γενικα ας μη κρινουμε..κ μπράβο της που κράτησε το παιδί..Όσο για τον πατέρα,αν δεν ήθελε το παιδί κ το ξεκαθάρισε από την αρχή όπως διάβασα ας πρόσεχε..Υπάρχουν κ οι προφυλάξεις..
Εγω δεν εχω παρόμοια εμπειρία, αλλα ως χωρισμένη θα πω οτι ολα ειναι θέμα διαχείρισης. Τα παιδια σε αυτη την ηλικία δε γνωρίζουν τα κοινωνικά στάτους. Εγώ μεγάλωσα με τους δυο γονείς μου και αυτό θεωρούσα φυσιολογικό. Ο γιος μου μεγαλώνει με τους γονείς του χωρισμενους -εχει βέβαια έναν πατέρα που νοιάζεται πολυ γι' αυτόν- και αυτό θεωρεί φυσιολογικό. Οταν ήρθε η ώρα να δώσω δύσκολες απαντήσεις τις έδωσα με απόλυτη ειλικρίνεια και σε όσες δεν ήθελα να απαντήσω του εξήγησα πως αυτά ειναι θέματα που δεν μπορει να καταλάβει και θα τα ξανασυζητήσουμε οταν μεγαλώσει αρκετά. Ακομη και αυτό ειλικρινές ηταν. Η γνώμη μου ειναι να μιλήσεις με ειλικρίνεια στο παιδι σου. Ειμαι σίγουρη οτι θα καταλάβει. Αρκεί να εισαι ψύχραιμη, γιατι, αν εκλάβει συναισθηματική φόρτιση απο μέρους σου, τα αποτελέσματα θα ειναι άσχημα. Και φυσικά θα συμφωνήσω με τις κυρίες που συνέστησαν τη συμβουλή ειδικού.
Γιατι επιμένετε με το ζόρι να κάνετε , πατέρα του παιδιού σας έναν άνθρωπο που απο την αρχή σας ξεκαθάρισε ότι δεν το επιθυμεί; Ειναι αυτό δίκαιο και λογικό; Πάτε να του διαλύσετε την οικογένεια που ήδη έχει, και γιατι; Αφού δεν σας θέλει, ούτε ήθελε να γίνει πατέρας του παιδιού. Που ειναι η περιφανεια σας; Με μυξοκλαματα ,και ταχα μου παρακάλια εκ μέρους του παιδιού προσπαθείτε ,για δικό σας λογαριαςμο, να τον ξανά φέρετε κοντά σας; Προςεξτε, γιατι όλα αυτά αποβαίνουν είσαι βάρος του παιδιού. Αφού αποφασίσατε να το μεγαλωςετε Μονη σας, πάρτε τις ευθύνες σας, και αφηςτε ήσυχο τον πατέρα του, στην οικογένεια που διάλεξε. Μα να βάζετε το παιδί στη μέση! Και να του το δίνετε και μια εβδομάδα σχεδόν με το ζόρι! Υποκρισία και ταχα το κάνω για το καλό του παιδιού..
Ποσο δικιο εχεις...εδω εγω που ο χωριασα εγκυος 6 μηνων γτ ο αντρας μ εμπλεξε με αλλη δεν θα επετρεπα ΠΟΤΕ αυτα τα παρακαλια...δεν θες μια??? Ε χιλιες εγω..οταν μπλεκεις με παντρεμενο αυτα παθαίνεις ....
Εγώ λυπάμαι για την ανευθυνότητά σου. Όλα σ'αυτήν οφείλονται. Έβαλες την ανάγκη σου για παιδί πάνω από τις ανάγκες του παιδιού σου. Η μόνη υπέυθυνη είσαι εσύ!
Δυστυχώς συμφωνώ απόλυτα.....
Επειδή είμαι ένα τέτοιο παιδί ( χωρίς μπαμπά γιατί είχαν χωρίσει ) θα σου πω μόνο πως το παιδί θα είναι μια χαρά χωρίς μπαμπά και πως ψάξε κάπου βαθιά μήπως εσυ το έχεις κάνει να λαχταρά τόόόόσο εναν μπαμπά . Δεν θυμάμαι σε αυτήν την ηλικία να ρωτάμε που είναι ο μπαμπάς , αλλά ούτε και πολλά παιδάκια στην ηλικία των 3 ψάχνουν τον μπαμπά τους .... Θέλω να πω , για να μην παρεξηγηθώ ,πως μικρή θεωρούσα ΦΥΣΙΚΟ το να με πάει η μαμά μου στο νοσοκομείο , να πάμε διακοπές μόνες μας , να βρίσκει λύση σε ότι πρόβλημα υπήρχε μόνη της ...και αργότερα κατάλαβα πως υπάρχουν μπαμπάδες που θα πάν τα παιδιά αγγλικά , που θα έρθουν στο νοσοκομείο κτλ Μήπως νιώθεις εσυ τύψεις που μεγαλώνει μόνο του και κατ'επέκταση ο μικρός νιώθει τόσο μεγάλη την έλλειψη ; Επίσης θα σου πω , όπως είπε και μια κοπέλα παραπάνω , πως αφού ΜΟΝΗ σου αποφάσισες και ήξερες πως θα το κρατήσεις , πάρτο απόφαση και πες πως ο μπαμπάς πέθανε ( δηλ αν ήταν στα αλήθεια νεκρός θα έβαζες ενα παιδάκι να θρηνεί μέρα νύχτα τον μακαρίτη;) . Η ζωή προχωρά , είναι μεγάλο φορτίο να μεγαλώνεις ενα παιδί μόνη σου , αλλά και εμείς που δεν είχαμε πατέρα μια χαρά τα καταφέραμε .
ακριβως!κι εγω πολυ μεγαλη καταλαβα πως τα παιδακια εχουν γονεις,νομισα πως ολα εχουν παππου και γιαγια μονο! :)
Εχεις πολυ δικιο... Εγω χωρισα οταν ο μικρος μου ηταν 3,5 χρονων.. κ μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση που δεν εψαξε ποτε τον μπαμπα του.Ενω πριν περνουσε αρκετο χρονο μαζι του στο σπιτι που ζουσαμε μαζι,περιμενα πως θα τον αναζητησει,αλλα δεν εγινε ποτε.. 5 χρονια τωρα. Αν δεν τον ψαξει ο μπαμπας του, αυτος δεν τον ψαχνει απο μονος του ακομα κ τωρα.
νομίζα πως ήταν λάθος που έφερες το παιδί σε επαφή με τον αδιάφορο πατέρα του γιατί έτσι το έφερες αντιμέτωπο με την αδιαφορία του.το καλύτερο θα ήταν να μην έχετε καθόλου σχέσεις γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα πληγώνει το παιδί σου,τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει.εγώ στη θέση σου θα συμβουλευόμουν ένα παιδοψυχολόγο για το πως πρέπει να μιλήσω στο παιδί για να θωρακίσω την ψυχούλα του και να μην τη γεμίσω πληγές.
πολυ μεγαλο λαθος σου που λες στο παιδι " θα ερθει ο μπαμπας". οπως λαθος η αποψη μιας κυριας παραπανω να πεις οτι ο μπαμπας πεθανε!!! ελεος, με ψεματα μεγαλωνετε τα παιδια σας;;!!; εισαι ο μοναδικος γονιος για το παιδι σου, εξηγησε του με καθε λεπτομερια την αληθεια για την επιλογη σου να τον γεννησεις και να τον μεγαλωσεις μονη και απαντησε με ειλικρινια σε καθε ερωτηση του.διαφορετικα θα χασει την εμπιστοσυνη του προς εσενα, τον μοναδικο ανθρωπο που εχει. ασε τα παραμυθια, ο μπαμπας εχει αλλη οικογενεια, δεν θα ερθει και πρωτη καταλαβε το εσυ... και το καλυτερο θα ηταν να επισκεφτεις εναν ειδικο γιατι η αντιμετωπιση σου ειναι πολυ λαθος στο παιδι. καλη δυναμη
μπορεις να συμβουλευτεις και εναν ειδικο ψυχολογο! αλλα θα σου πει και αυτος να μιλησεις στο παιδι ξεκαθαρα! και τοτε θα εκπλαγεις απο τα ποσα θα μπορει να κατανοησει το παιδι!!! και θα ησυχασει και το ιδιο το παιδι, δε θα αναζηταει ενα μπαμπα "κομητη" που αλλοτε εμφανιζεται και αλλοτε οχι!
κρίμα κρίμα κρίμα
Βλέπω πολύ στενοχώρια αλλά και σύγχυση στο κείμενό σου. Διαφωνώ με τις απόψεις "βρες άλλον πατέρα (?) για το παιδί σου" (???), κάτι τέτοιο θεωρώ ότι είναι αδύνατον. Σύντροφο μπορείς να βρεις φυσικά, αλλά υπάρχουν πολλά θέματα, δεν είναι τόσο απλό ο άνθρωπος αυτός να αναλάβει χρέη πατέρα για το παιδί σου. Και το παιδί στο κάτω κάτω έχει πατέρα. Εγώ θα πρότεινα να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο για να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τα δικά σου συναισθήματα, την απώλεια της σχέσης, του προτύπου της οικογένειας όπως το είχες ίσως στο μυαλό σου. Με τη βοήθεια του ειδικού (ίσως να έβλεπε και παιδοψυχολόγος το παιδί;) θα δεις και τι θα πεις στο παιδί σου σχετικά με τον πατέρα του. Κατά τη δική μου άποψη θα μπορούσες να του πεις ότι ο πατέρας του είναι ένας άνθρωπος που έχει κάποια δικά του προβλήματα και γι' αυτό δεν μπορεί να έρχεται να το βλέπει. Ότι συμβαίνουν αυτά στη ζωή και ότι υπάρχουν πολλά παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς το μπαμπά τους. Αλλά για να μην παριστάνουμε τους ψυχολόγους, καλύτερα να ακολουθήσεις ό,τι σου πει ο ειδικός.
οι αντρες αγαπανε τα παιδια των γυναικων που αγαπανε!!!!!!!!!!!!!! δεν μπορω να το πω πιο καθαρα!. αρα κατ επεκταση και το παιδι θα εχει πατερα!
ΜΠΡΆΒΟ σου που πήρες την απόφαση να κρατήσεις το μωρακι σου έστω κ σ'αυτές τις συνθήκες!!!!!!Το καημενο το παιδάκι βασανίζεται από τον πατέρα "φάντασμα" κ καλά είναι να του πείς την αλήθεια.Δηλαδή ότι ο μπαμπάς έχει άλλη οικογένεια κ εμάς δεν μας θέλει στη ζωή του.Πίστεψε με θα το καταλάβει κ θα μάθει να ζει μ'αυτό χωρίς να ελπίζει να γυρίσει........Κ στο μέλλον θα αποδεχτεί πιο εύκολα τον άνθρωπο που θα σε αγαπήσει!!!!!!Να σε ρωτήσω όμως κάτι?Το πρόβλημα σου είναι ότι αδιαφορεί για το παιδί (κάτι που το ήξερες από την αρχή) ή ότι ελπίζεις ακόμα να γίνετε οικογένεια κ περιμένεις χωρίς να συνεχίσεις την ζωή σου?
Apo enan patera axristo protimo ton patera apon...vres kapoion k ftiakse ti zoi sou...ta paidia aneikoun s aftous pout agapane...oxi s aftous pou ta fytevoun....
Δυστυχώς η απάντηση βρίσκεται στις πρώτες τρεις γραμμές του κειμένου σου...
Εχεις απολυτο δικιο. Η θεματοθετρια ηξερε απο πριν οτι θα αναλαμβανε εξολοκληρου την ευθυνη του παιδιου, επομενως αυτο που ελπιζει τωρα ειναι μαλλον ανεφαρμοστο. Θα τη συμβουλευα να ζητησει συμβουλη απο ειδικο για το πως θα χειριστει το θεμα (μαλλον επρεπε να ειχε ηδη μεριμνησει για αυτο) ωστε να μην υπαρξουν σκοτεινα σημεια στο μυαλο του μικρου, και προσωπικη μου γνωμη: να παει παρακατω. Ο ανθρωπος αυτος εχει ηδη οικογενεια και προφανως δεν ηθελε να την επεκτεινει. Αφου αυτος δεν αναλαμβανει καμια ευθυνη, το βαρος αναγκαστικα θα πεσει αποκλειστικα πανω της. Κουραγιο και Δυναμη για τη συνεχεια.
Δακρυσα με την φραση μπαμπα μεγαλωσα θα ερθεις στα γενεθλια μου?? πραγματικα ειναι αδικο γι αυτο το παιδι που τοσο λαχταραει ενα προτυπο πατερα....και εκεινος τι σημαινει δεν μπορω? για τα αλλα 2 γιατι μπορει?? κριμα και αδικο πραγματικα...τι να πω ελπιζω το παιδακι οταν μεγαλωσει να μην κρατησει κακια και μισος αν και δεν θα εχει αδικο...
Καλή μου επειδή μου συμβαίνει κάτι ανάλογο θα σου πω αυτό που μου είπανε και εμένα και είχαν δίκιο. Φτιάξε την ζωή σου για να έχει το παιδί σου αντρικό/πατρικό πρότυπο. Εάν αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι πατέρας πίστεψε με δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!!! Οπότε από το να κάθεσαι και να στεναχωριέσαι κάνε κάτι δραστικό!!! Αντικατέστησέ τον!!!!! (τα λέω για να τα ακούω κι εγώ......)
Αν ειναι παντρεμενος εχεις πολυ μεγαλη ευθυνη, για να μην πω τη μεγαλυτερη!!!! Αφου ηξερες πως θα ηταν απων γιατι δεν επλασες ενα ωραιο ψεμα του στυλ ο μπαμπας ειναι μακρια...για να μην πληγωνετε το μικρο σου? Ειναι πολυ κριμα για το παιδακι σου αυτο που συμβαινει, μην ξεχνας ομως πως αν υπαρχει και αλλη οικογενεια απο πισω ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα.... με το ζορι πατερας δεν γινεται κανεις.... δεν ειναι σαν εμας τις γυναικες που τα λατρευουμε απο την πρωτη στιγμη που τα νιωθουμε μεσα μας!
να ψαξεις να βρεις εναν αλλο πατερα για το παιδι σου γλυκια μου. προφανως εισαι πολυ νεα ακομη. ε λοιπον ψαξε να βρεις τον ερωτα τον αντρα που θα σε ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΑΠΛΑ . και να εισαι σιγουρη οτι θα αγαπησει και το παιδι σου. ενα πραγμα σου λεω και ειναι ΝΟΜΟΣ. ΟΙ ΑΝΤΡΕς ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ! ειτε αυτα ειναι δικα τους ειτε οχι. γι αυτο κοριτσι μου την επομενη φορα που θα αποφασισεις να κανεις παιδι να σιγουρευτεις πρωτα οτι ο αντρας αυτος ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΡΩΤΑ εσενα! τοτε θα αγαπησει και το παιδι σου (σας) ακομα και αν στο μελλον για οποιοδηποτε λογο μπορει να ερθει και χωρισμος. οι πραγματικες αγαπες συνεχιζουν ακομη και στις πιο αντιξοες συνθηκες
Αν πεθαινε τι θα ελεγες στο παιδι;κατσε σκεψου τα λογια κ πεστου τα...ο μπαμπας πηγε στον ουρανο, εγινε αγγελος κ θα σε προσεχει απο ψηλα τωρα πια....κ ξεκοψε τον απο τη ζωη σου γιατι μονο κακο σας κανει. καλυτερα να τον εχει για πεθαμενο παρα να το πληγωνει το κακομοιρο μια ζωη.
Εγω δε σας γνωριζω κ η καρδια μου εγινε κομματακια,αυτος ο ανθρωπος πια δε μπορει ουτε λιγο,μια σταλιτσα αγαπη να νιωσει για το παιδι του πια?Αμαν,τοσο δυσκολο του ειναι?Δηλαδη δεν αντεχω να σκεφτομαι τι νιωθει η ψυχουλα του παιδιου,τι σκεφτεται,Θεε μου...Ενιωσα πολυ πονο διαβαζωντας το κειμενο σου.Πολυ θα ηθελα να ριξω μερικες κλωτσιες σε ολους αυτους που κανουν τα παιδακια να υποφερουν με την αδιαφορια τους...